ILPB3/423-897/09-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2009 r. (data wpływu 8 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz określenia okresu amortyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz określenia okresu amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka, na mocy zawartej umowy, zamówiła u agencji reklamowej zrealizowanie filmu reklamowego. w ramach zawartej umowy, Spółka nabyła również majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne oraz prawa zależne do scenariusza i storyboardu, a także licencję wyłączną na korzystanie z filmu oraz sesji zdjęciowej.

W zamian za wykonanie przedmiotu umowy, Spółka ma zapłacić wynagrodzenie ryczałtowe, które obejmuje wszelkie techniczne koszty związane z realizacją filmu, jak również wynagrodzenie za:

* przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw zależnych do scenariusza i storyboardu,

* udzielenie licencji wyłącznej na korzystanie ze zdjęć utrwalonych podczas sesji zdjęciowej,

* udzielenie licencji wyłącznej na korzystanie z filmu.

Realizator przekaże Spółce gotowy film na nośnikach typu: kasety emisyjne oraz płyty DVD.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Tym samym, zdaniem Spółki, zasadny jest podział kosztów związanych z wytworzeniem filmu na koszty bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jak i koszty związane z przeniesieniem autorskich praw majątkowych lub udzieloną licencją, które po spełnieniu wymagań określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą mogły zostać zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych i odnoszone będą w koszty poprzez odpisy amortyzacyjne.

W ocenie Spółki, bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia mogą zostać zaliczone koszty związane z wynagrodzeniem związane z technicznymi kosztami wytworzenia filmu. Wynagrodzenie to obejmuje w szczególności wydatki takie jak obsługę, transport kamery, światło, montaż, wynagrodzenie dźwiękowca, kierownika produkcji, reżysera, operatora, lektora, charakteryzacje, rekwizyty, blokadę ulicy, deszczownice, casting, catering, sesję zdjęciową, postprodukcję, animacje, kasety emisyjne, ubezpieczenie.

Zdaniem Spółki, zrealizowanie filmu reklamowego należy rozpatrywać pod kątem zindywidualizowanych potrzeb Spółki, który stanowi usługę opracowania filmu. Nie można procesu zrealizowania filmu składającego się z kosztów technicznych (opisanych powyżej) uznać za wartość licencji lub autorskich praw majątkowych, stanowiących wartość niematerialną i prawną.

Zdaniem Spółki, udzielenie przez realizatora licencji na korzystanie z filmu związane jest wyłącznie z wymogami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w celu korzystania z filmu.

Należy podkreślić, iż Spółka zawarła umowę na zrealizowanie filmu, którego jednym ze składników wynagrodzenia była licencja na korzystanie z filmu, a nie umowę na samą licencję na film.

Można zatem uznać, iż Spółka zapłaciła za usługę oraz za licencję i inne prawa majątkowe.

Pozostałe prawa majątkowe związane z prawami do scenariusza i storyboardu, korzystanie ze zdjęć utrwalonych podczas sesji zdjęciowej stanowią odrębne wartości niematerialne i prawne związane z prowadzoną działalnością Spółki. Przykładowo, prawa do scenariusza wiążą się z możliwością skrócenia, modyfikacji filmu przez inną agencję reklamową. Prawa do zdjęć mogą służyć do ich wykorzystania podczas promocji produktów Spółki, np. reklamy w czasopismach, gazetach czy innych wydawnictwach.

Tym samym, w ocenie Spółki, poszczególne prawa majątkowe powinny zostać ujęte jako odrębne wartości niematerialne i prawne zgodnie z art. 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. w ocenie Spółki, nie jest możliwe tworzenie zawyżonej wartości licencji i autorskich praw majątkowych na korzystanie z filmu poprzez podwyższanie ich wartości o czynności techniczne, nieposiadające cech twórczych, a związanych z realizacją filmu.

Jeżeli wartość poszczególnych składników praw majątkowych będzie spełniała definicję wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu art. 16b ww. ustawy, wówczas będą podlegać one odrębnej amortyzacji, zgodnie z przewidzianym przez ustawodawcę okresem. Podobnie, nieuzasadniona wydaje się konieczność przyporządkowania całej wartości za zrealizowanie filmu do każdej wartości niematerialnej i prawnej, zwiększając ich pierwotną wartość z umowy.

Zdaniem Spółki, przyjęte w umowie wynagrodzenie za przeniesienie poszczególnych praw majątkowych nie może być w żaden sposób modyfikowane i zmieniana ich wartość wyłącznie dla celów podatkowych.

Poniesione wydatki - na zrealizowanie filmu reklamowego - ze swej istoty należą do tzw. kosztów pośrednio związanych z uzyskaniem przychodu, bowiem nie sposób przyporządkować w czasie takich kosztów z określonymi przychodami firmy.

Należy więc uznać, iż stanowią one, poza wyszczególnioną wartością licencji i innych praw majątkowych, koszty uzyskania przychodów w dniu ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych okres amortyzacji wynosi 24 miesiące.

Zgodnie z art. 16m ust. 2 ww. ustawy, jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych jest krótszy od 24 miesięcy, wówczas podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy.

Jak wynika z zawartej umowy, Spółka nabyła licencję na korzystanie z filmu, co wiąże się z jego prezentacją i rozpowszechnianiem. Zgodnie z umową, Spółka może dokonywać rozpowszechniania filmu poprzez m.in. wyświetlanie na targach, w których Spółka bierze udział, wyświetlanie na imprezach, których Spółka jest sponsorem, wyświetlanie u kontrahentów, zamieszczanie w internecie.

Dodatkowo należy wskazać, iż realizator zobowiązał się przenieść na Spółkę autorskie prawa majątkowe od wszystkich osób, które wnoszą wkład twórczy do filmu, w sposób umożliwiający eksploatację audiowizualną dzieła, a w szczególności w zakresie rozpowszechniania filmu, jego elementów w całości lub części podczas publicznych wykonań, wystawienia, odtworzenia, wyświetlenia, nadawania, remitowania, a także publiczne udostępnianie w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, w szczególności w sieciach komputerowych, internecie i intranecie, w tym w szczególności publiczne wykonanie, wystawienie, odtwarzanie i wyświetlanie, z jakichkolwiek nośników obrazu i dźwięku, w całości lub we fragmentach za pomocą wizji i fonii przewodowej albo bezprzewodowej, ze stacji naziemnej lub za pośrednictwem satelity (sygnał kodowany i niekodowany), Wraz z prawem do retransmisji w ramach platform cyfrowych oraz / lub sieciach kablowych, a także równoczesne integralne nadawanie przez inną organizację radiową lub telewizyjną oraz eksploatacja za pomocą technologii "pay per view", "video on demand".

Dlatego też, zdaniem Spółki, można uznać, iż wyświetlanie filmów mieści się w zakresie korzystania z filmu, co pozwala Spółce na dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w okresie 24 miesięcy lub w przypadku umowy zawartej na okres krótszy niż 20 miesięcy - w okresie krótszym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w całości za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.