ILPB3/423-887/09-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników agencji pracy tymczasowej - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników agencji pracy tymczasowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką zajmującą się produkcją samochodów. Dla Spółki pracuje ok. 6100pracowników, w tym od 100 do 600 pracowników zatrudnionych przez agencję pracy tymczasowej.

Pracownicy agencji pracy tymczasowej zatrudniani są w celu zarówno wykonywania prac bezpośrednio związanych z produkcją, jak i prac w działach administracyjnych, średni okres ich zatrudnienia wynosi około 12 miesięcy.

Pracownicy agencji pracy tymczasowej wykonują pracę na rzecz i pod kierownictwem Spółki.

Traktowani są na równi z pracownikami zatrudnionymi przez Spółkę bezpośrednio.

Pracownicy agencji pracy tymczasowej biorą udział w szkoleniach organizowanych dla pracowników Spółki, w różnego rodzaju imprezach okolicznościowych mających na celu integrację pracowników.

Tak, jak inni pracownicy Spółki, pracownicy agencji pracy tymczasowej nagradzani są drobnymi upominkami, np. w związku z awansem, czy jubileuszem, a także kwiatami i upominkami w związku z odejściem ze Spółki.

Spółka finansuje również szczepienia dla pracowników agencji pracy tymczasowej, zarówno te, do których zapewnienia obligują przepisy prawa, jak również szczepienia nieobowiązkowe (np. przeciwko grypie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz pracowników agencji pracy tymczasowej, takie jak:

* wydatki na szkolenia,

* udział pracowników agencji pracy tymczasowej w imprezach integracyjnych,

* drobne upominki motywacyjne,

* szczepienia (zarówno obowiązkowe, jak i nieobowiązkowe),

można, w świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, na podstawie tego przepisu można określić następujące czynniki warunkujące możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,

* musi być definitywny (rzeczywisty),

* musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,

* poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania przychodów, albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany.

W myśl przepisu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, pracownik tymczasowy to pracownik zatrudniony przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika. z kolei, jak stanowi pkt 1 tegoż przepisu, pracodawca użytkownik to pracodawca lub podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy wyznaczający pracownikowi skierowanemu przez agencję pracy tymczasowej zadania i kontrolujący ich wykonanie.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, pracodawca użytkownik wykonuje obowiązki i korzysta z praw przysługujących pracodawcy, w zakresie niezbędnym do organizowania pracy z udziałem pracownika tymczasowego.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, pracownik tymczasowy w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika nie może być traktowany mniej korzystnie w zakresie warunków pracy i innych warunków zatrudnienia niż pracownicy zatrudnieni przez tego pracodawcę użytkownika na takim samym lub podobnym stanowisku pracy. Ustęp 2 tegoż przepisu stanowi, iż w zakresie dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych organizowanego przez pracodawcę użytkownika przepis ust. 1 nie dotyczy pracownika tymczasowego wykonującego pracę na rzecz tego pracodawcy użytkownika krócej niż 6 tygodni.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i w czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Z powyższych przepisów wynika, że mimo, iż formalnie pracodawcą w stosunku do pracownika tymczasowego jest agencja pracy tymczasowej, to stosunek organizacyjny pomiędzy pracodawcą użytkownikiem, a pracownikami agencji pracy tymczasowej, jest ukształtowany podobnie, jak pomiędzy tym pracodawcą, a pracownikami zatrudnionymi przez niego bezpośrednio.

Pracownicy agencji pracy tymczasowej tak, jak pracownicy zatrudnieni u danego pracodawcy bezpośrednio, wykonują pracę na rzecz i pod jego kierownictwem. Ponadto, pracownicy agencji pracy tymczasowej świadczą taką samą pracę, jak inni pracownicy danego pracodawcy, w związku z czym, przyczyniają się do powstania przychodu po stronie Spółki w równym stopniu.

Dlatego też, zdaniem Spółki, kwalifikacja wydatków ponoszonych na rzecz pracowników agencji pracy tymczasowej do kosztów uzyskania przychodów powinna zostać dokonana w oparciu o takie same kryteria, jak w odniesieniu do wydatków ponoszonych na rzecz pracowników zatrudnionych bezpośrednio.

Kwalifikując wydatki ponoszone przez Spółkę na szkolenia dla pracowników agencji pracy tymczasowej, należy mieć na względzie także przepis art. 15 ust. 2 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż tak jak w przypadku szkoleń dla pracowników zatrudnionych bezpośrednio, wydatki na szkolenia dla pracowników agencji pracy tymczasowej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile możliwym jest wykazanie związku pomiędzy zakresem szkolenia, a obowiązkami pracownika agencji pracy tymczasowej.

Zatem, zdaniem Spółki, wydatki na szkolenie pracowników agencji pracy tymczasowej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli dotyczą pracowników agencji pracy tymczasowej zatrudnionych na okres przekraczający 6 tygodni oraz istnieje możliwość wykorzystania pozyskanej na szkoleniu wiedzy przy wykonywaniu pracy przez szkolonego pracownika.

Jeżeli zaś chodzi o wydatki Spółki na organizację imprez okolicznościowych, to w świetle aktualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy skarbowe oraz wyroków sądów administracyjnych, wydatki związane z organizacją imprezy okolicznościowej, której celem jest integracja i motywacja pracowników oraz współpracowników zarówno między sobą, jak i z pracodawcą, uznaje się za poniesione w celu uzyskania przychodów (zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów). Zespół, który jest zintegrowany wewnętrznie, jest bowiem zespołem pracującym efektywnie i sprawnie, co w konsekwencji przekłada się na uzyskiwanie przychodów przez pracodawcę. Podobnie na uzyskiwanie przychodów wpływ ma fakt, że pracownicy i współpracownicy czują się z nią związani - a ten efekt pracodawca także uzyskuje ponosząc wydatki na organizację imprezy integracyjnej. Stanowisko powyższe jest podzielane m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (np. interpretacja z dnia 30 kwietnia 2009 r. sygn. ILPB3/423-113/09-8/MC, czy też interpretacja z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. ILPB3/423-119/07-2/MC).

Jak wcześniej wskazano, pracownicy agencji pracy tymczasowej wykonują takie same czynności, jak pracownicy zatrudnieni przez Spółkę bezpośrednio. Dlatego też, zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę, iż celem imprez okolicznościowych jest motywowanie oraz integrowanie uczestniczących w nich osób tak, aby z większym zaangażowaniem oraz efektywniej wykonywali swe obowiązki, a tym samym przyczyniali się do zwiększania poziomu uzyskiwanych przez Spółkę przychodów, należy przyjąć, iż wydatki ponoszone na zorganizowanie imprezy okolicznościowej stanowią koszt uzyskania przychodów dla Spółki także w zakresie przypadającym na pracowników agencji pracy tymczasowej.

W ocenie Spółki, podobnie należy zakwalifikować wydatki na drobne upominki dla pracowników agencji pracy tymczasowej. Wydatki na drobne upominki, paczki świąteczne, czy nagrody jubileuszowe, przekazywane zarówno pracownikom Spółki, jak i pracownikom agencji pracy tymczasowej, jako wydatki ponoszone w celu zmotywowania pracowników do lepszej pracy oraz tworzenia dobrych relacji i więzi z pracodawcą związane są z przychodami pracodawcy, a co za tym idzie, zdaniem Spółki, mogą stanowić Jej koszty uzyskania przychodu.

W odniesieniu natomiast do wydatków na szczepienia dla pracowników agencji pracy tymczasowej, organy podatkowe w wydawanych przez nie interpretacjach zajmują obecnie stanowisko, iż wydatki na szczepienia nieobowiązkowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy, o ile mają związek z uzyskiwanym przez podatnika przychodem (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 lutego 2009 r. sygn. ITPB3/423-697/08/AW).

Szczepienie przeciwko grypie nie jest ujęte w katalogu obowiązkowych szczepień ochronnych, jednakże, zapewnienie szczepienia przeciwko grypie niewątpliwie przekłada się na poprawę stanu zdrowia pracowników, ograniczając jednocześnie ich absencję w pracy z powodu zachorowań. To z kolei, pozytywnie wpływa na efektywność wykonywanej przez nich pracy, a co za tym idzie na poziom przychodów osiąganych przez pracodawcę.

Zdaniem Spółki, oznacza to, że poniesienie wydatków na szczepienia nieobowiązkowe dla pracowników jest uzasadnione, jako zmierzające do osiągania przychodów lub powiększania poziomu przychodów osiąganych, czy też zabezpieczenia jego źródła i dlatego wydatki te mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.