ILPB3/423-849/09-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2009 r. (data wpływu 28 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz klientów:

* w części dotyczącej spotkań z klientami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej spotkań z klientami poza siedzibą Spółki (w restauracji) - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z klientami w siedzibie Spółki oraz wydatków na posiłki w trakcie spotkań z klientami poza siedzibą Spółki (w restauracji).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi doradztwa podatkowego na rzecz osób prawnych, jak i osób fizycznych z Polski i zagranicy. Specyfika prowadzonej działalności powoduje konieczność organizowania spotkań z klientami, w szczególności są to spotkania z:

* "aktywnymi" klientami, tj. takimi, z którymi Spółka pozostaje w stałym kontakcie (realizuje na bieżąco projekty) celem m.in. omówienia aspektów konkretnego, będącego w trakcie realizacji zlecenia,

* "nieaktywnymi" klientami, tj. takimi, dla których Spółka świadczyła w przeszłości usługi, niemniej przez pewien czas nie zgłaszali oni zapotrzebowania w tym zakresie - celem takiego spotkania jest wymiana informacji na temat bieżącej działalności klienta oraz identyfikacji potencjalnych możliwości odnowienia współpracy; w trakcie spotkania Spółka informuje również o najnowszych produktach i usługach, z którymi klient mógł nie mieć styczności z uwagi na przerwę we współpracy,

* potencjalnymi klientami celem uzgodnienia warunków i zakresu świadczenia usług w oparciu o przesłaną wcześniej ofertę, jak i identyfikacji dodatkowych możliwych pól współpracy; zwyczajowo Spółka po przesłaniu propozycji świadczenia usług organizuje spotkanie celem przedyskutowania w szczegółach warunków oferty oraz szczegółowych oczekiwań i wymagań klienta (dalej łącznie: Klienci oraz Spotkania).

Spotkania mają charakter okazjonalny i odbywają się zarówno w siedzibie Spółki, jak i poza nią. w pierwszym przypadku, Spółka w trakcie Spotkań zapewnia napoje (herbatę, kawę, soki, cukier, śmietankę do kawy), drobne słodycze, niekiedy poczęstunek, w tym również korzystając z usług zewnętrznej firmy cateringowej. w sytuacji natomiast, jeżeli spotkanie z Klientami ma miejsce poza siedzibą Spółki (w restauracji) przyjętą przez Spółkę praktyką jest, iż to Ona ponosi koszty zakupionego posiłku w ramach menu restauracji (może to być lunch, obiad, lub kolacja). Zdarza się też, że Klient proponuje spotkanie w restauracji zamiast w biurze Spółki z uwagi na m.in. łatwiejszy dojazd, chęć odbycia spotkania na "neutralnym" gruncie. Spółka podkreśla, iż tematyką, jak i celem omawianych spotkań są np. (niezależnie od faktu, czy uczestniczy w nim Klient "aktywny", "nieaktywny" czy spółka, z którą Spółka dopiero oczekuje nawiązania współpracy) omówienie aspektów biznesowych dotychczasowej lub planowanej współpracy, potencjalnych możliwości rozszerzenia jej zakresu, prezentacja oferty firmy, przeprowadzenie negocjacji handlowych lub podpisanie umowy o świadczenie usług, etc.

Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją spotkań z Klientami, obejmujące m.in. koszty nabycia drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłki i napoje w restauracji, jeżeli spotkania odbywają się poza siedzibą Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w świetle regulacji art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie opisane przez Niego w stanie faktycznym spotkania mają charakter biznesowy, a zatem wydatki poniesione na nabycie napojów, czy drobnego poczęstunku, jak również wydatki na posiłek w restauracji, jako związane z działalnością Spółki i związane z uzyskiwanymi przez Nią przychodami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponieważ omawiane wydatki, wyszczególnione w stanie faktycznym, nie noszą znamion reprezentacji, zdaniem Spółki, nie znajduje w tej sytuacji zastosowania wyłączenie z kosztów wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy. Na podstawie dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy, wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów podatnika.

W odniesieniu do powyższego, Spółka uważa, iż w oparciu o brzmienie regulacji art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, określone wydatki jedynie wtedy podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów, jeżeli można im przypisać charakter reprezentacyjny. o wyłączeniu tym nie decyduje natomiast rodzaj tych wydatków. Ustawodawca przytacza co prawda określone kategorie kosztów objętych dyspozycją tego przepisu, tj. usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, jednakże, zdaniem Spółki, wyliczenie to należy traktować jako przykładowe. Bezsprzecznie natomiast taka konstrukcja przepisu nie przesądza, iż wszelkie tego typu wydatki nie stanowią kosztów podatkowych. Istotnym jest bowiem cel, w jakim zostały poniesione, tj. reprezentacja podatnika.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Spółka przytacza stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie, który w jednym z wyroków stwierdził, iż "wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny".

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, jedynie uznanie ponoszonych przez Nią wydatków za mające cel reprezentacyjny, mogłoby stanowić podstawę do uznania, iż nie mogą one zostać uznane za koszty podatkowe Spółki.

Pojęcie "reprezentacji" nie zostało sprecyzowane w przepisach podatkowych ani w przepisach prawa cywilnego. w konsekwencji, przy wskazywaniu istotnych elementów pozwalających zakwalifikować określone wydatki do kategorii reprezentacyjnych, zachodzi konieczność odwołania się do wypracowanej na tym tle doktryny, jak również słownikowej definicji tego terminu.

Zgodnie z definicją słownikową, reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Analizując powyższą definicję w kontekście regulacji podatkowych, przyjmuje się, iż reprezentacją jest każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika. Celem podatnika przy ponoszeniu kosztów kwalifikowanych do tej kategorii jest dążenie do wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu czy zaimponowanie klientowi. Podobnie argumentował WSA we Wrocławiu w jednym z orzeczeń, wskazując, że "w ramach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reprezentację można zdefiniować jako występowanie w imieniu podmiotu gospodarczego, reprezentowanie firmy wiążące się z okazałością i wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia".

W kontekście powyższej definicji, zdaniem Spółki, organizowane Spotkania nie spełniają powyższej definicji, bowiem dążeniem Spółki nie jest wpłynięcie na Jej wizerunek w oczach Klientów, lecz omówienie konkretnych kwestii biznesowych, jak również nawiązanie, czy uzgodnienie warunków współpracy. Spółka przyznaje, iż Spotkania zawierają elementy reprezentacyjne, bowiem oczywistym jest, iż Spółka zasadniczo dąży do pozytywnego postrzegania Jej przez Klientów. Niemniej, w opinii Spółki, w omawianej sytuacji dążenie takie jest celem pobocznym i związane jest ze zwyczajowym zachowaniem przedsiębiorców dbających o swoje kontakty z kontrahentami. Nie można jednakże przypisywać Spotkaniom charakteru stricte reprezentacyjnego w sytuacji, gdy nie jest to główny kierunek działań podejmowanych przez Spółkę.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów. Przykładowo, WSA w Warszawie w orzeczeniu, przyznając rację podatnikowi, iż koszty organizowanych spotkań o charakterze marketingowym mogą stanowić koszty podatkowe, wyjaśnił m.in., iż jakkolwiek w organizowanych przez podatnika spotkaniach " (...) cele i cechy, które utożsamiane są zwykle z reprezentacją, a więc wykreowanie wizerunku, budowa zaufania, uwypuklenie zasobności, profesjonalizmu, wprawdzie niewątpliwie są również obecne, to jednak nie są elementem dominującym i niejako są realizowane ubocznie, przy okazji przeprowadzenia takiej imprezy". Ponadto, w ww. wyroku WSA przyznał, iż " (...) nie wszystkie działania podejmowane na zewnątrz w kierunku potencjalnych klientów mogą być potraktowane jako reprezentacja, gdyż w tak określonych działaniach mieszczą się również inne przedsięwzięcia z zakresu marketingu, reklamy, promocji, itd. Konieczne jest tu, aby głównym celem takiego działania było zaprezentowanie podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu".

Na podstawie powołanej powyżej i ugruntowanej już w doktrynie definicji reprezentacji, zdaniem Spółki, aby wydatki związane z organizowanymi Spotkaniami uznać za wydatki o charakterze reprezentacyjnym, powinna cechować je przede wszystkim wystawność i okazałość.

Intencją Spółki przy organizacji Spotkań nie jest chęć okazania przepychu, wystawności lub okazałości, bowiem, organizując spotkanie, nie działa w celu "wykreowania, czy utrwalenia pozytywnego wizerunku", ale z uwagi na konieczność omówienia konkretnych spraw wynikających ze specyfiki Jej działalności, jak i współpracy z danym kontrahentem. Spółka pragnie podkreślić, że spotkania te ewidentnie nie mają charakteru wystawnej imprezy, nie mogą zostać uznane za skierowane na "uwypuklenie zasobności" Spółki. Formuła organizowanych Spotkań przesądza o tym, iż nie należy ich utożsamiać z wytworną i okazałą kolacją (obiadem lub lunchem), czy też wystawną imprezą.

Mając jednocześnie na uwadze, że Klientami Spółki są głównie średnie i duże przedsiębiorstwa polskie oraz zagraniczne, a spotkania odbywają się z osobami pełniącymi w nich funkcje kierownicze, w opinii Spółki, w stosunku do tych osób nie będzie miał charakteru wystawności drobny poczęstunek oferowany w siedzibie Spółki, czy obiad w restauracji. Ponadto, koszty w tym zakresie są tak znikome w stosunku do wynagrodzenia za świadczone przez Spółkę usługi, iż zdaniem Spółki, ponoszenie przez Nią omawianych wydatków nie może być uznane przez Jej kontrahentów za element mający istotny wpływ na postrzeganie wizerunku Spółki.

Kolejnym aspektem podatkowym, który należy uwzględnić przy ocenie określonych wydatków, jako stanowiących reprezentację lub nie, jest ustalenie, czy wydatki takie stanowią zwyczajowo przyjętą przez podatnika praktykę, czy też stanowią zdarzenia nadzwyczajne.

Zdaniem Spółki, ponoszone przez Nią wydatki związane z organizowanymi Spotkaniami nie mają charakteru działań nadzwyczajnych. Jak wskazała Spółka w stanie faktycznym, jest to powszechnie stosowana przez Nią, jak i inne firmy z branży, w której działa Spółka, praktyka i stały element współpracy z Klientami.

Spółka podkreśla, iż zważywszy właśnie na zwyczajową praktykę i formułę współpracy przyjętą przez Spółkę, odmienne Jej zachowanie np. narzucenie Klientowi obowiązku uregulowania rachunku w restauracji mogłyby wpłynąć negatywnie na postrzeganie Spółki w oczach Klientów. Zdaniem Spółki, takiej Jej postępowanie byłoby sprzeczne z powszechnie przyjętymi kanonami kultury i zasadami dobrego wychowania, które należy również uwzględniać w otoczeniu biznesowym. Opinię taką podzielił między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej, wskazując, iż "wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości".

W świetle powyższej argumentacji, Spółka stoi na stanowisku, iż nie wszystkie wydatki poniesione na zakup usług gastronomicznych, żywności i napojów, powinny być automatycznie wyłączane z kosztów uzyskania przychodów. Decydującym dla rozstrzygnięcia omawianej kwestii jest ustalenie zasadniczego celu, dla którego Spółka ponosi ww. koszty. w omawianej sytuacji, niezaprzeczalnie głównym motywem Jej działania jest omówienie spraw biznesowych na "neutralnym" gruncie, w przyjaznej atmosferze, co podyktowane jest przyjętą przez Spółkę formułą współpracy z Klientami, jak i specyfiką Jej działalności. Spółka nie organizuje Spotkań dla wykreowania pozytywnego wizerunku u Klientów. Spotkania nie noszą również znamion okazałości i wystawności, stanowią natomiast zwyczajową praktykę przyjętą w kontaktach biznesowych. w efekcie, zdaniem Spółki, ponoszone przez Nią wydatki mają charakter "zwykłych" wydatków związanych z prowadzoną działalnością, nie są to natomiast wydatki o charakterze reprezentacyjnym, podlegające wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy regulacji art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej spotkań z klientami w siedzibie Spółki,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej spotkań z klientami poza siedzibą Spółki (w restauracji).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka, ze względu na specyfikę swojej działalności, organizuje spotkania z klientami. Ich celem jest omówienie aspektów biznesowych dotychczasowej lub planowanej współpracy, potencjalnych możliwości rozszerzenia jej zakresu, prezentacja oferty firmy, przeprowadzenie negocjacji handlowych lub podpisane umowy o świadczenie usług.

Spotkania mają charakter okazjonalny i odbywają się zarówno w siedzibie Spółki, jak i poza nią. w pierwszym przypadku, w trakcie spotkań Spółka zapewnia herbatę, kawę, soki, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, niekiedy poczęstunek, w tym również korzysta z usług zewnętrznej firmy cateringowej.

Natomiast w przypadku, gdy spotkanie z klientami odbywa się poza siedzibą Spółki, wówczas to Spółka ponosi koszty zakupionego posiłku w ramach menu restauracji. Może to być lunch, obiad lub kolacja. Zdarza się również, że klient proponuje spotkanie w restauracji zamiast w biurze Spółki ze względu na łatwiejszy dojazd, czy też chęć odbycia spotkania na "neutralnym gruncie".

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż wydatki, które Spółka ponosi na drobny poczęstunek, tj. herbatę, kawę, soki, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, w tym również poczęstunek dostarczony przez zewnętrzną firmę cateringową, podawany podczas spotkań z klientami w Jej siedzibie, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mający charakteru okazałości), to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Natomiast, w kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki (lunch, obiad czy kolację) w trakcie spotkań z klientami poza siedzibą Spółki (w restauracji), wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu wskazać należy, iż powoływanie się przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków WSA oraz interpretacji indywidualnych, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.