ILPB3/423-840/09-6/DS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-840/09-6/DS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowana przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest - prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 16 grudnia 2009 r. oraz pismem z dnia 17 grudnia 2009 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka rozważa w przyszłości zaprzestać prowadzenie działalności stawiając Spółkę w stan likwidacji.

Nie w pełni umorzone środki służące produkcji, tj. środki trwałe własne oraz inwestycje w obcych środkach trwałych dzierżawionych, zamierza zlikwidować poprzez wykreślenie z ewidencji na dzień sprzedaży własnych maszyn i urządzeń oraz na dzień wydania przedmiotu dzierżawy (linia produkcyjna, budynek). Wydanie linii produkcyjnej nastąpi po uprzednim jej rozmonotwaniu w celu przewiezienia zagranicznemu wydzierżawiającemu.

Wydanie inwestycji w obcym budynku właścicielowi nastąpi bez jej dezintegracji wobec nieracjonalności demontażu instalacji ogrzewania itp. Nakłady poczynione w obcym środku trwałym (linia produkcyjna) związane były z jej montażem i ulepszeniami. Po rozmonotowaniu linii w celu jej oddania właścicielowi nastąpi fizyczna dezintegracja poczynionych inwestycji polegających na montażu, kalibracji poprzedzającej uruchomienie linii i ulepszaniu. Przywrócenie stanu poprzedniego byłoby nieuzasadnione z punktu widzenia opłacalności, więc Spółka wyda elementy linii produkcyjnej wraz z niedającymi się zdemontować ulepszeniami.

Podobnie Spółka zamierza wydać wynajmującemu budynek wraz z ulepszeniami w nim poczynionymi (instalacja grzewcza), po czym wykreślić z ewidencji.

Spółka zamierza amortyzować podatkowo wszystkie maszyny własne oraz inwestycje w obcych obiektach do miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano sprzedaży, likwidacji fizycznej tj. dezintegracji nakładów na montaż, kalibrację i ulepszenia lub wydania właścicielowi (likwidacja w ewidencji) lub do miesiąca ogłoszenia likwidacji Spółki w stosownym trybie, co może nastąpić wcześniej niż sprzedaż lub likwidacja fizyczna lub poprzez wydanie i wykreślenie z ewidencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy Spółka dobrze interpretuje przepisy oraz orzecznictwo i tezy przedstawione w interpretacjach w indywidualnych sprawach w podobnych stanach faktycznych, określające, że strata w wysokości nieumorzonej części wartości początkowej powstała w wyniku likwidacji fizycznej lub poprzez wykreślenie z ewidencji na moment sprzedaży środków trwałych własnych lub wydania wydzierżawiającemu (właścicielowi) inwestycji w obcych środkach trwałych dzierżawionych oraz inwestycji w obcych obiektach stanowi koszt uzyskania przychodów w sytuacji likwidacji Spółki.

2.

Czy Spółka poprawnie interpretuje przepisy prawa podatkowego, co do możliwości dokonywania stanowiącej koszt uzyskania przychodów amortyzacji podatkowej w czasie po zaprzestaniu używania środków trwałych, a poprzedzającym ogłoszenie likwidacji Spółki i nie później niż do miesiąca następującego po miesiącu, w którym została dokonana sprzedaż, likwidacja fizyczna lub likwidacja poprzez wykreślenie z ewidencji w innych okolicznościach (tj. wydanie inwestycji w obcym obiekcie bez jej fizycznej dezintegracji).

Treść pytania nr 1 wynika z pisma Spółki z dnia 16 grudnia 2009 r. stanowiącego uzupełnienie do wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 18 grudnia 2009 r. nr ILPB3/423-840/09-5/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, może On dokonywać odpisów amortyzacyjnych będących kosztem uzyskania przychodów do miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła sprzedaż, fizyczna likwidacja lub likwidacja poprzez wykreślenie z ewidencji środków (przy wydaniu inwestycji w obcym obiekcie bez jej dezintegracji), nie później jednak niż na moment zakończenia działalności określonej, jako dzień ogłoszenia likwidacji, co zostało określone w artykule 16c pkt 5 ww. ustawy.

Stanowisko Spółki potwierdza w swojej treści postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane 11 kwietnia 2005 r. przez Trzeci Mazowiecki Urząd Skarbowy w Radomiu sygnatura 1473/52/WD/423/23/05/TC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie kosztów uzyskania przychodów za prawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikacji poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w myśl którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

* pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie oraz zwiększenie przychodów lub zachowanie bądź zabezpieczenie już istniejącego źródła przychodów,

* wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a.

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b.

nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c.

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Środki trwałe służą do osiągania przychodów przez wiele lat, w związku z czym, ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczane w dłuższym okresie czasu. Obowiązuje zatem zasada rozciągnięcia w czasie rozliczeń wydatków inwestycyjnych. Zasada ta oznacza, że za koszt uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na wytworzenie środków trwałych, ale że kosztem jest zużycie tych środków, mierzone amortyzacją (art. 15 ust. 6 ww. ustawy). Powyższa zasada ma jednak swoje wyjątki, m.in. wydatki te - po ich zaktualizowaniu i odpowiednim pomniejszeniu - są jednak rozliczane jednorazowo w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 tej ustawy, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" - zwane także środkami trwałymi.

Regulacja ta ma zastosowanie, gdy podatnik niebędący właścicielem nieruchomości zabudowanej, czy też innego środka trwałego, obejmując go na określony czas we władanie na podstawie, np. umowy dzierżawy, czyni nakłady inwestycyjne dla celów swojej działalności. w tym przypadku dokonane inwestycje w obcym środku trwałym wykorzystywane przez podatnika nie stanowią jego własności, mimo poniesienia przez niego nakładów inwestycyjnych. Stanowią jednak podstawę do dokonania odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast uregulowania art. 16h ust. 1 pkt 1 tejże ustawy wskazują, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku zakończenia umowy najmu i zwrotu obcego środka trwałego, gdy okres jego używania nie będzie wystarczający, aby poniesione na niego nakłady zostały odpisane w koszty uzyskania przychodów, podatnik nie będzie miał możliwości dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie bowiem z art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka rozważa zaprzestanie prowadzenia działalności, stawiając Spółkę w stan likwidacji. Nie w pełni umorzone własne środki trwałe zamierza zlikwidować poprzez wykreślenie z ewidencji na dzień sprzedaży tych maszyn i urządzeń, natomiast nie w pełni umorzone inwestycje w obcych środkach trwałych (linia produkcyjna, budynek), stanowiące przedmiot dzierżawy, Spółka ma zamiar zlikwidować na dzień wydania przedmiotu dzierżawy. Wydanie linii produkcyjnej nastąpi po uprzednim jej rozmontowaniu ze względu na przetransportowanie wraz z niedającymi się zdemontować ulepszeniami. Wnioskodawca zamierza także pozostawić właścicielowi poczynione inwestycje w budynku (linia grzewcza), po czym wykreśli go z ewidencji. Wobec powyższego, Spółka nie dokona fizycznej likwidacji nakładów poczynionych na wynajmowanym budynku, jak również na wydzierżawionej linii produkcyjnej.

Spółka wskazała również, iż zamierza amortyzować podatkowo:

* własne środki trwałe do miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ich sprzedaży lub do miesiąca ogłoszenia likwidacji Spółki w stosowanym trybie, co może nastąpić wcześniej niż sprzedaż,

* obce środki trwałe do miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano rozmontowania lub dokonano likwidacji w ewidencji, lub też nastąpiło wydanie właścicielowi i wykreślenie z ewidencji.

Zatem, w przypadku sprzedaży własnych środków trwałych, fizycznej likwidacji oraz wydania inwestycji w obym obiekcie, zakończenie dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych nastąpi z końcem miesiąca, w którym wystąpi sprzedaż środka trwałego, likwidacja fizyczna lub wydanie, w myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto dodaje się, iż powołane we wniosku postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl