ILPB3/423-838/09-5/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy wobec likwidacji (fizycznego zniszczenia) w całości albo w części środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy:

* w przypadku przeniesienia własności środka trwałego,

* w sytuacji wynajęcia w całości albo w części środka trwałego,

* wobec likwidacji (fizycznego zniszczenia) w całości albo w części środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

W dniu 25 sierpnia 2006 r. Wnioskodawca otrzymał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: "Strefa"). Zostało ono wydane w szczególności na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.). Zezwoleniem tym objęta została działalność gospodarcza rozumiana jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wytworzonych wyrobów z tworzyw sztucznych. Zezwolenia udzielono do dnia 15 listopada 2017 r., ustalając jednocześnie następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

W październiku 2007 r. Wnioskodawca zakupił linię produkcyjną dla celów działalności w Strefie za cenę ok. 3.679.000,00 zł (690.000,00 EURO). Linia ta została wprowadzona przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych i jest przez Niego amortyzowana. Wnioskodawca ujął wydatek na zakup tej linii produkcyjnej w wydatkach inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia ich pomocą zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Wydatki te, uwzględniające cenę nabycia linii produkcyjnej, wynoszą na dzień sporządzenia niniejszego wniosku ok. 15.400.000,00 EURO, a więc przekraczają o 3.400.000,00 EURO minimalną wartość wydatków inwestycyjnych, określoną wskazanym wyżej zezwoleniem.

Przedmiotowa linia produkcyjna jest już przestarzała i jej przydatność, jako całości, w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest znikoma. w związku z tym, Wnioskodawca rozważa sprzedaż tego środka trwałego. w przypadku, gdyby nie doszło do jego sprzedaży, Wnioskodawca bierze pod uwagę wynajęcie linii produkcyjnej w całości albo w części (w takim przypadku zostanie ona przeniesiona, za zgodą Wnioskodawcy, poza terytorium Strefy, prawdopodobnie za granicę - na terytorium USA) albo jej likwidację (odpowiednio w całości lub w części) poprzez fizyczne zniszczenie - z uwagi na nieopłacalność jej dalszego utrzymywania i konieczność zapewnienia miejsca w fabryce na nowe maszyny, których zakup planuje Wnioskodawca, a którego brakowałoby przy utrzymaniu przedmiotowej linii produkcyjnej.

Dodać należy, że ewentualna sprzedaż środka trwałego nastąpiłaby przed upływem 5 lat od momentu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych. Jednakże mimo sprzedaży środka trwałego wydatki inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcę, kwalifikujące się do objęcia pomocą będą - nawet bez uzupełnienia wartości wydatków inwestycyjnych o wartość linii produkcyjnej - nadal przekraczały minimalną kwotę określoną zezwoleniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie trzecie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i drugiego został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami wydanymi w dniu 18 grudnia 2009 r. nr ILPB3/423-838/09-3/ŁM oraz ILPB3/423-838/09-4/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dalej jako: "ustawa o SSE", dochody uzyskane przez osoby prawne z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych. w tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem". Wśród przykładowych warunków, jakie powinno określać takie zezwolenie, art. 16 ust. 2 ustawy wymienia w szczególności maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji (pkt 4 powołanego przepisu).

Zasady zwolnienia od podatku dochodowego, o których mowa w art. 12 ustawy o SSE, określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), dalej jako: "ustawa o p.d.o.p.", zgodnie z którym wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z o SSE. Jednocześnie przepis ten stanowi, że wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Podatnik traci prawo do zwolnienia w razie cofnięcia przyznanego mu zezwolenia, i wówczas jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego (art. 17 ust. 5 ustawy o p.d.o.p.).

Szczegółowe warunki udzielania pomocy regionalnej w formie zwolnienia podatkowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., określa w odniesieniu do Wnioskodawcy rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. w tym miejscu należy zwrócić uwagę, że jakkolwiek rozporządzenie to zostało zastąpione dwoma późniejszymi aktami prawnymi, tj. rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej oraz Rozporządzeniem Rady Ministrów wsprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, to jednak § 8 rozporządzenia stanowi, iż do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia tego rozporządzenia w życie (a więc w odniesieniu do Wnioskodawcy, który zezwolenie uzyskał w 2006 r.), stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia z 2006 r., zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

Z literalnego brzmienia § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r. wynika, że utrata zwolnienia wiąże się wyłącznie ze zdarzeniem w postaci przeniesienia własności składników majątku. Przepis ten nie dotyczy natomiast ich wynajęcia. Zgodnie bowiem z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Nie dochodzi tu zatem do przeniesienia prawa własności środków trwałych. w konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wynajęcia linii produkcyjnej w całości albo w części, nie utraci on prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., a zakres tego zwolnienia nie ulegnie jakiemukolwiek ograniczeniu. Oznacza to, że na skutek oddania w najem środków trwałych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne, Wnioskodawca nie będzie zobligowany do dokonania korekty wartości wydatków inwestycyjnych. Przepisy określające zasady funkcjonowania stref ekonomicznych nie nakładają na podatnika takiego obowiązku prawnego w takim przypadku. Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, czy dany składnik majątku będzie używany przez najemcę na terenie Polski, czy też poza jej granicami. Konsekwentnie, jeżeli w przypadku opisywanym przez Wnioskodawcę dojdzie do przeniesienia wynajmowanej linii produkcyjnej za granicę - na terytorium USA, Wnioskodawca również nie utraci prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., a zakres tego zwolnienia nie ulegnie ograniczeniu.

Podsumowując, należy wskazać, że wobec faktu, iż w przypadku wynajęcia danego składnika majątkowego nie dochodzi do przeniesienia prawa własności danego składnika majątkowego, nie zachodzi więc przesłanka utraty zwolnienia od podatku dochodowego, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r. Takie stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w imieniu Ministra Finansów w dniu 4 września 2008 r. sygn. ITPB3/423-330/08/MT;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów w dniu 24 czerwca 2008 r. sygn. ILPB3/423-192/08-3/HS;

* postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku w dniu 1 lutego 2006 r. sygn. DP/PD/423-0141/1/05/AP.

Do przeniesienia własności składnika majątku nie dochodzi również w przypadku jego fizycznego zniszczenia. Jeżeli Wnioskodawca we własnym zakresie zniszczy całą linię produkcyjną albo część jej elementów albo zleci takie zniszczenie innemu podmiotowi, wówczas dojdzie do unicestwienia dotychczasowego przedmiotu własności a powstaną nowe rzeczy - przedmioty stanowiące złom. Likwidacja linii produkcyjnej wiąże się bowiem z odłączeniem poszczególnych jej elementów, a następnie ich fizycznym zniszczeniem. Nie budzi przy tym wątpliwości, że części składowe rzeczy, przez ich odłączenie od rzeczy głównej stają się odrębnymi rzeczami (tak np. E. Gniewek, w: "Kodeks cywilny. Komentarz", edycja 2008, dostępnym w systemie Legalis w komentarzu do art. 47 Kodeksu cywilnego). Jeżeli nawet później dojdzie do przekazania tych rzeczy na złom, to nie można w tym wypadku mówić o przeniesieniu własności pierwotnej rzeczy, z którą związane były wydatki inwestycyjne. Mając to na uwadze, wobec brzmienia § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r., który odnosi się wyłącznie do przeniesienia własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, należy stwierdzić, że w przypadku zniszczenia całej linii produkcyjnej albo poszczególnych jej części, przepis ten nie znajdzie zastosowania. w konsekwencji, takie zniszczenie składnika majątku nie będzie skutkowało utratą przez Wnioskodawcę zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., ani nie wpłynie na zakres tego zwolnienia.

Natomiast literalna wykładnia powołanego wyżej § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r. może prowadzić do wniosku, że przeniesienie własności jakiegokolwiek składnika majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, skutkuje utratą przez przedsiębiorcę zwolnienia przysługującego mu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., nawet jeżeli spełnione pozostają wszystkie warunki prowadzenia działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej określone w udzielonym przedsiębiorcy zezwoleniu. Taka wykładnia jest jednak nie do zaakceptowania w świetle interpretacji celowościowej tego przepisu. Prowadziłaby ona bowiem do nieracjonalnych wniosków, ograniczając możliwość zbycia składników majątkowych, nawet jeżeli przemawiałyby za tym względy ekonomiczne (tak jak w rozpatrywanym stanie faktycznym, z uwagi na przestarzałość, czy utratę właściwości, stałby się nieprzydatny w działalności gospodarczej), czy też bezpieczeństwa (jeżeli stwarzałby zagrożenie dla życia lub zdrowia).

Należy zwrócić przy tym uwagę, że § 5 ust. 2 aktualnie obowiązującego rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, pozostawiając warunek korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego w postaci utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dopuszcza jednocześnie możliwość wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym (§ 5 ust. 2).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, przeniesienie własności środka trwałego (linii produkcyjnej), z którym były związane wydatki inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, nie będzie skutkowało całkowitą utratą przez Wnioskodawcę zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Wnioskodawca będzie bowiem nadal spełniał wszystkie warunki prowadzenia działalności gospodarczej w Strefie określone w przyznanym mu zezwoleniu, w szczególności wartość poniesionych przez niego wydatków inwestycyjnych nadal będzie przewyższała minimalną ich wartość wskazaną w tym zezwoleniu. Takie stanowisko jest uzasadnione celowościową wykładnią § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2006 r. Zdaniem Wnioskodawcy, z chwilą zbycia danego środka trwałego Wnioskodawca utraci zwolnienie od podatku dochodowego jedynie w odniesieniu do tych wydatków inwestycyjnych, które poniósł w związku z jego nabyciem. w konsekwencji, będzie musiał obniżyć wartość poniesionych kosztów inwestycyjnych, stanowiących podstawę ustalenia przysługującej mu pomocy w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o wartość wydatku na nabycie sprzedanego środka trwałego.

Należy przy tym wskazać, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów w dniu 26 lutego 2009 r. sygn. IPPB3/423-1613/08-4/EŻ;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów w dniu 4 września 2008 r. sygn. ILPB3/423-341/08-2/MM;

* postanowieniu Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 10 września 2007 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego sygn. DP/423-0145/07/k.k.;

* postanowieniu Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 28 marca 2007 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego sygn. PSUS/PB-RI-PDP/423-395/P/66/07/MB/33129,

* postanowieniu Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 16 stycznia 2006 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego sygn. PSUS/PB-RI-PDP/423/274/P/14/06/AS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 3, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przepisem wykonawczym do ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych dotyczącym Specjalnej Strefy Ekonomicznej jest rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Stosownie do postanowień § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

Ponadto, zgodnie z art. 19 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wygasa, może zostać cofnięte lub przedmiot działalności ograniczony tylko w przypadkach enumeratywnie w nim wyliczonych, a są nimi:

* upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa;

* zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy;

* rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu;

* nie usunięcie uchybień stwierdzonych w toku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego ds. gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnień (§ 5 ust. 1 rozporządzenia o Specjalnej Strefie Ekonomicznej), jak i przesłanki wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia (art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych) stanowią katalog zamknięty.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w październiku 2007 r. zakupił linię produkcyjną dla celów działalności w Strefie. Linia ta została wprowadzona przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych i jest przez niego amortyzowana. Przedmiotowa linia produkcyjna jest już przestarzała i jej przydatność, jako całości, w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest znikoma. w związku z tym, Wnioskodawca rozważa sprzedaż tego środka trwałego. w przypadku, gdyby nie doszło do jego sprzedaży, Wnioskodawca bierze pod uwagę likwidację linii produkcyjnej (odpowiednio w całości lub w części) poprzez fizyczne zniszczenie - z uwagi na nieopłacalność jej dalszego utrzymywania i konieczność zapewnienia miejsca w fabryce na nowe maszyny, których zakup planuje Wnioskodawca, a którego brakowałoby przy utrzymaniu przedmiotowej linii produkcyjnej.

W przepisie § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, nie ma warunku, zgodnie z którym środek trwały musi być związany z inwestycją przez okres 5 lat, czyli nie może być w tym czasie zlikwidowany.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o tym jak długo będzie używany w działalności gospodarczej dany składnik majątku decyduje Podatnik. Również podjęcie decyzji dotyczącej likwidacji środka trwałego, który stał się technologicznie przestarzały należy do Podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku podjęcia decyzji o likwidacji środka trwałego (w całości lub w części), który stał się technologicznie przestarzały, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia go do ewidencji, Spółka nie utraci prawa do zwolnienia podatkowego przysługującego Jej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z tej pomocy publicznej, w szczególności - warunek dotyczący prowadzenia działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu, przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.