ILPB3/423-771/10-4/GC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu dla Spółki w przypadku zbycia nieruchomości wniesionej do spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* skutków podatkowych wniesienia przez Spółkę aportu w postaci nieruchomości gruntowej do spółki komandytowej,

* określenia przychodu dla Spółki w przypadku zbycia nieruchomości wniesionej do spółki komandytowej,

* ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia nieruchomości wniesionej aportem do spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) planuje zawiązać spółkę osobową prawa handlowego, tj. spółkę komandytową, w której będzie komplementariuszem. Wspólnikami spółki osobowej (komandytariuszami) będą osoby fizyczne.

Wkład Wnioskodawcy do spółki komandytowej zostanie pokryty nieruchomością gruntową niezabudowaną, stanowiącą Jego własność. Należy zaznaczyć, że wkład ten nie stanowi przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wartość wkładu Spółki ustalona zostanie w umowie spółki przez wspólników, w wysokości wartości rynkowej wnoszonej nieruchomości, na podstawie wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę.

Wkład komandytariuszy zostanie wniesiony w formie pieniężnej.

Docelowo, wniesiona tytułem aportu, nieruchomość gruntowa może zostać sprzedana jako składnik majątku spółki komandytowej.

Obecnie brak jest ustaleń w zakresie podziału zysku, jednak na potrzeby niniejszej interpretacji zysk zostanie podzielony w równych częściach, po 1/3 dla każdego ze wspólników (proporcja ta może zatem w momencie zawierania umowy spółki ulec zmianie).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pyt. 2.

W zakresie pytania 1 i 3 wydane zostały odrębne interpretacje w dniu 17 grudnia 2010 r. nr ILPB3/423- 771/10-3/GC oraz ILPB3/423-771/10-5/GC.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 4 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka komandytowa jest spółką osobową prawa handlowego. Jako tzw. ułomna osoba prawna, tj. jednostka organizacyjna, która nie posiada osobowości prawnej, ale której ustawa (w tym wypadku, Kodeks spółek handlowych) przyznaje zdolność prawną, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana (art. 8 § 1 k.s.h.).

Na gruncie podatku dochodowego, spółka osobowa nie jest podatnikiem tego podatku, aczkolwiek zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje także spółki nie będące osobami prawnymi. Jednakże, dochody osiągane w wyniku działalności prowadzonej w tej formie są opodatkowywane na poziomie wspólników spółki osobowej. Innymi słowy, podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są wspólnicy spółki osobowej, a nie spółka i to jej poszczególni wspólnicy są zobowiązani do zapłaty podatku.

Niemniej jednak, wspólnikami spółki komandytowej mogą być zarówno osoby fizyczne, jak również osoby prawne. Stąd też, w zależności od ich formy prawnej, przychody osiągnięte w spółce komandytowej będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższe do przedmiotowego stanu faktycznego, należy kierować się regulacją zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą: "przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników są równe".

Artykuł 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi: "Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont".

W myśl zaś art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który odnosi się bezpośrednio do sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych: "przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej".

Zatem, w przypadku zbycia przez spółkę komandytową nieruchomości gruntowej, wniesionej uprzednio przez Spółkę tytułem wkładu, przychodem podatkowym dla Spółki będzie odpowiadająca udziałowi w zyskach spółki komandytowej, część kwoty wynagrodzenia określonego w umowie przenoszącej prawo własności przedmiotowej nieruchomości (zgodnie z proporcjami podanymi w stanie faktycznym, 1/3 całkowitego przychodu, kwoty należnej spółce osobowej, z tytułu tej transakcji).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.