ILPB3/423-770/10-2/GC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania opłaty licencyjnej do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania opłaty licencyjnej do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka korzysta z sublicencji na używanie znaków towarowych, na które Jej udziałowiec (spółka niemiecka) zawarła z niezależnymi licencjodawcami umowy licencyjne obejmujące prawo do sprzedaży i wytwarzania towarów. Spółka nie była obciążana za poprzednie lata z tytułu używania znaków towarowych. Opłata z tytułu sublicencji, liczona jako procent obrotów za dany okres rozliczeniowy (rok podatkowy), zostanie zafakturowana przez licencjodawcę (podmiot niemiecki) w tym roku podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo rozpoznać kwotę z tytułu powyższej sublicencji, jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu zaksięgowania kosztu na podstawie otrzymanej faktury, rozpoznając opłatę z tytułu sublicencji jako "koszty pośrednie".

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W szczególności, oprócz kosztów bezpośrednio związanych z przychodem, kosztami są również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów (w tym również w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), także jeśli z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby określić, czy dany koszt jest bezpośrednio, czy pośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym.

W nawiązaniu do powyższego uznać należy, iż opłaty licencyjne za korzystanie ze znaków towarowych stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami Przesłanką jest w tym przypadku fakt, iż koszty te nie są wliczane bezpośrednio do bazy kosztowej towarów i podobnie jak wydatki marketingowe powinny być klasyfikowane jako koszty ogólne. Spółka pragnie podkreślić, iż stanowisko takie wyraził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 13 listopada 2009 r. (sygn. ILPB3/423-666/09-2/ŁM).

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu, z wyjątkiem sytuacji gdyby dotyczyło to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych.

W świetle powyższego przepisu, zdaniem Spółki, za "dzień poniesienia kosztu" w postaci opłaty z tytułu używania znaków towarowych rozumieć należy dzień, na który Spółka uwzględni koszt w prowadzonych przez Nią księgach rachunkowych (nie zostanie on bowiem ujęty ani jako rezerwa, ani bierne rozliczenie międzyokresowe).

Podobna konkluzja wynika z powołanej powyżej interpretacji indywidualnej (sygn. ILPB3/423-666/09-2/ŁM), gdzie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż "pod pojęciem dzień poniesienia kosztu" rozumieć należy dzień, na który Spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych. Tym samym jest to dzień, który Spółka wskazała jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany. Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż opłaty licencyjne za korzystanie ze znaku towarowego za lata 2006 - 2008 w kwocie wynikającej z wystawionej 2009 r. faktury jako pośredni koszt uzyskania przychodów - stosownie do art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - stanowią koszt podatkowy roku 2009".

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotowa opłata licencyjna za korzystanie ze znaków towarowych za poprzednie lata, jako pośredni koszt uzyskania przychodów stanowić będzie koszt podatkowy w momencie jej ujęcia przez Spółkę jako koszt w księgach rachunkowych (tekst jedn.: zaksięgowania zobowiązania z tego tytułu na podstawie otrzymanej faktury).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja wymienionego wyżej przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Artykuł 16b ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, m.in. nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Natomiast w myśl art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jedynie korzysta z sublicencji na używanie znaków towarowych, na które Jej udziałowiec zawarł umowy licencyjne, obejmujące prawo do sprzedaży i wytwarzania towarów. Wnioskodawca wskazał również, że uiszczana opłata za korzystanie z ww. znaków towarowych liczona jest jako procent od obrotów za okres rozliczeniowy, jakim jest rok podatkowy.

Wobec powyższego, wnoszone przez Spółkę opłaty z tytułu korzystania z sublicencji będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w momencie zaksięgowania w księgach rachunkowych.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż w powyższej sprawie zastosowanie znajdą również przepisy art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, nadmienia się, iż w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę pisma stwierdzić należy, że zapadło ono w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.