ILPB3/423-730/10-4/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko C, reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* podziału kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe,

* obowiązku uiszczania zaliczek na podatek dochodowy - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podziału kosztów uzyskania przychodów oraz obowiązku uiszczania zaliczek na podatek dochodowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

C jest stowarzyszeniem rzemieślników - wpisanym w KRS do rejestru stowarzyszeń. C prowadzi również Biuro Rachunkowe - aby się utrzymać (bez jego istnienia C nie dałby rady ze składek członkowskich utrzymać się). W GUS (Regon) Wnioskodawca jest sklasyfikowany pod nr 9411Z - Działalność organizacji komercyjnych i pracodawców. C jest członkiem Izby (...).

Jako stowarzyszenie, Cech wykonuje następujące czynności:

Członkowie C płacą składki członkowskie. C zatrudnia pracowników do obsługi Biura C i Biura Rachunkowego.

C z działalności statutowej ponosi stratę, a z działalności Biura Rachunkowego dochód, od którego płaci zaliczki na podatek.

Koszty typu: energia, gaz, woda, Wnioskodawca rozlicza kluczem: przychody ogółem do przychodów z poszczególnych rodzajów działalności, ustalając udział procentowy. Pozostałe koszty Wnioskodawca przyporządkowuje do poszczególnych rodzajów działalności.

Pismem z dnia 15 listopada 2010 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, co następuje:

Zadania statutowe C:

Zadaniem C jest utrwalanie więzi środowiskowych, postaw zgodnych z zasadami etyki i godności zawodu, a także prowadzenie na rzecz członków działalności społeczno-organizacyjnej, kulturalnej, oświatowej, a także reprezentowanie interesów członków wobec organów administracji i sądów a w szczególności:

* udzielanie pomocy prawnej przed różnymi organami administracyjnymi,

* przedstawianie odpowiednim władzom zadań rzemiosła,

* badanie i ocena sytuacji pracy rzemiosła na terenie działania C,

* udzielanie członkom pomocy w drodze udzielania porad i informacji, wystąpień i interwencji,

* udzielanie informacji o usługach świadczonych przez członków C,

* rozpatrywanie skarg na działalność członków,

* popieranie i rozwijanie postępu technicznego i gospodarczego w rzemiośle, popieranie rozwoju działalności artystycznej, organizowanie konkursów, wystaw i pokazów,

* współdziałanie z jednostkami naukowo - badawczymi,

* organizowanie pomocy w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych członków i zatrudnionych przez nich pracowników,

* propagowanie i organizowanie przygotowania zawodowego,

* współpraca z władzami oświatowymi i szkołami zawodowymi w zakresie dokształcania teoretycznego uczniów szkolonych przez członków,

* organizowanie pomocy instruktażowej i szkolenia w zakresie BHP oraz warunków sanitarno - epidemiologicznych,

* organizowanie działalności socjalnej, kulturalnej i oświatowej dla członków i ich rodzin oraz dla uczniów i pracowników C, a także członków ich rodzin,

* delegowanie przedstawicieli rzemiosła do organów kolegialnych, w których udział przedstawicieli rzemiosła przewidują przepisy szczególne oraz organizacji społecznych w pracy w których uczestniczy rzemiosło,

* dokonywanie na wniosek osób zainteresowanych fachowej oceny pracy wykonywanej przez członków C i wydawanie w tym zakresie opinii,

* nadzór nad organizacją i przebiegiem procesu przygotowania zawodowego w rzemiośle,

* prowadzenie Biura Rachunkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy sposób dzielenia kosztów jest prawidłowy, a jeżeli tak, to czy w przypadku C powinien On uiszczać zaliczkę na podatek dochodowy, skoro cały zysk przeznacza na utrzymanie działalności C (cały zysk C przeznacza na utrzymanie się: opłaty za media, wynagrodzenia itp.).

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego sposób postępowania wydaje się prawidłowy, ale skoro osiągnięty zysk C przeznacza wyłącznie na utrzymanie działalności C, to jednak powstaje wątpliwość, czy powinny być płacone zaliczki.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podał, iż przeznaczanie zysku z Biura Rachunkowego na utrzymanie C, a także na świadczenie celów statutowych nosi znamiona przeznaczania go na działalność statutową, gdyż bez siedziby Biura C nie mógłby prowadzić żadnej działalności ani statutowej, ani Biura Rachunkowego. Jednak dotychczas, z działalności Biura Rachunkowego z wypracowanego dochodu Wnioskodawca płacił i nadal płaci zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych.

Koszty Wnioskodawca przypisywał kluczem proporcji, tzn.:

przychody Biura Rachunkowego + składki członkowskie w danym m - cu = razem przychód

Po ustaleniu udziału procentowego z każdego rodzaju działalności, koszty wspólne takie jak: media, podatki lokalne, opłaty bankowe i inne, Wnioskodawca przypisuje do poszczególnych rodzajów działalności Biura i Cu. Oczywiście koszty typowo związane z działalnością Biura lub C przypisywane są odpowiednio do tych działalności. Np. zakup art. biurowych dla klientów Biura do Biura Rachunkowego, koszty wyjazdu do Izby (...) do działalności C itd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie podziału kosztów uzyskania przychodów,

* nieprawidłowe w zakresie obowiązku uiszczania zaliczek na podatek dochodowy.

C, jak wskazano we wniosku, jest stowarzyszeniem rzemieślników, którego zadaniem jest prowadzenie działalności społecznej na rzecz swoich członków, którzy wspólnie dążą do realizacji celów określonych w statucie. Do zadań statutowych C należy utrwalanie więzi środowiskowych, postaw zgodnych z zasadami etyki i godności zawodu, a także prowadzenie na rzecz członków działalności społeczno - organizacyjnej, kulturalnej, oświatowej, a także reprezentowanie interesów członków wobec organów administracji i sądów.

Zgodnie z ustawą z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 z późn. zm.), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 979 z późn. zm.), cechy i izby rzemieślnicze mogą być tworzone w trybie inicjatyw założycielskich lub w drodze podziału istniejących organizacji pod warunkiem zapewnienia samodzielności finansowej.

Stosownie do art. 17 ust. 1 wskazanej ustawy, podstawą utworzenia cechu w trybie inicjatywy założycielskiej jest uchwalenie statutu cechu odpowiadającego wymogom określonym w art. 16 przez co najmniej 10 członków założycieli.

Cechy rzemieślnicze uzyskują osobowość prawną z chwilą wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego (art. 19 ust. 2 ustawy o rzemiośle).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Szczególne sytuacje, o których mowa w art. 21 i 22 powołanej ustawy dotyczą odpowiednio opodatkowania:

* przychodów z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1, uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, którzy nie mają siedziby lub zarządu na jej terytorium, oraz

* dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W analizowanej sytuacji nie zachodzą powyższe przypadki, wobec czego zastosowanie znajduje zasada ogólna, wedle której opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega dochód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 powołanej ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należy zaliczyć każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została ujęta w katalogu zawartym w art. 12 ust. 4 tej ustawy. Dla uznania danego przysporzenia za przychód podatkowy nie ma znaczenia jego źródło. W szczególności, nieistotne jest, czy został on osiągnięty z działalności gospodarczej, czy też innej działalności prowadzonej przez podatnika.

Przykładowe przysporzenia majątkowe zaliczane do tej kategorii zostały wymienione w art. 12 ust. 1 omawianej ustawy. Na jego mocy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Z kolei na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W przypadku podatników, których dochody korzystają ze zwolnienia z opodatkowania koszty należy rozpatrywać w sposób szczególny.

Jeśli więc podatnik uzyskuje dochody zwolnione od podatku dochodowego w związku z prowadzeniem określonej działalności statutowej, wszelkie wydatki w pierwszej kolejności powinny być analizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż w sytuacji, gdy wydatek:

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega dochód rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów z wszelkich źródeł nad kosztami ich uzyskania. Dla opodatkowania dochodu nie ma przy tym co do zasady znaczenia, czy został on osiągnięty przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (działalnością o charakterze zarobkowym), czy też z wykonywaniem niegospodarczych zadań statutowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż oprócz działalności statutowej, C prowadzi również działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług przez Biuro Rachunkowe. Na działalności statutowej Ch ponosi stratę, natomiast w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą osiąga dochód, od którego płaci zaliczki na podatek dochodowy. Zysk osiągany z prowadzenia Biura Rachunkowego przeznaczany jest na utrzymanie C, w tym m.in. na opłaty za media, czy wynagrodzenia zatrudnionych pracowników. Ponadto, jak wynika z treści wniosku, koszty typu: energia, gaz, woda, Wnioskodawca rozlicza kluczem: przychody ogółem do przychodów z poszczególnych rodzajów działalności, ustalając udział procentowy. Pozostałe koszty, tj. koszty typowo związane z działalnością C lub Biura Rachunkowego, Wnioskodawca przyporządkowuje do poszczególnych rodzajów działalności.

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych podlega dochód rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów z wszelkich źródeł nad kosztami ich uzyskania. Zatem przychód Wnioskodawcy stanowić będą zarówno składki opłacane przez członków C, jak i wpływy z tytułu usług świadczonych przez Biuro Rachunkowe. W przypadku, gdy suma osiąganych przez C przychodów będzie wyższa od sumy kosztów ich uzyskania (w tym opłat za media, czy wynagrodzeń zatrudnionych pracowników) Wnioskodawca osiągnie dochód z tego tytułu. Tak ustalony dochód, stanowić będzie przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody związków zawodowych, społeczno-zawodowych organizacji rolników, izb rolniczych, izb gospodarczych, organizacji samorządu gospodarczego rzemiosła, spółdzielczych związków rewizyjnych, organizacji pracodawców i partii politycznych, działających na podstawie odrębnych ustaw - w części przeznaczonej na cele statutowe, z wyłączeniem działalności gospodarczej.

Literalne brzmienie powyższej regulacji wskazuje, że dochody podatników, o których mowa w tym przepisie, nie podlegają opodatkowaniu po spełnieniu łącznie następujących warunków: przeznaczenia dochodów na cele statutowe, czyli cele wyraźnie określone w statucie, a ponadto po stwierdzeniu drugiej przesłanki o charakterze negatywnym, tj. w sytuacji, gdy środki te nie zostały przeznaczone na działalność gospodarczą. Przez działalność statutową należy rozumieć te rodzaje działalności, które ujęte zostały w statucie.

Stosownie do art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Ponadto, zgodnie z treścią ust. 1b ww. artykułu, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż warunkiem wstępnym skorzystania ze zwolnienia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest uzyskanie przez podatnika dochodu (także w trakcie trwania roku podatkowego) rozumianego jako środki finansowe możliwe do wydatkowania na cele statutowe, z wyłączeniem działalności gospodarczej. Istotne jest więc najpierw zadeklarowanie tego dochodu, a następnie jego wydatkowanie bez względu na termin tego wydatkowania na cele statutowe.

W świetle powyższego, jeśli uzyskany przez Wnioskodawcę dochód zostanie przeznaczony na Jego cele statutowe, to dochód ten korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto nadmienić należy, iż ocenie w kontekście zwolnienia zawartego w art. 17 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlega tylko i wyłącznie dochód podatkowy, tj. dochód wynikający ze złożonego przez C zeznania podatkowego CIT - 8, a nie - jak wskazano we wniosku - zysk, który jest kategorią prawa bilansowego.

Jednocześnie, przy określaniu ewentualnych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym należy uwzględnić fakt, iż jeżeli realizuje on cele statutowe oraz inne cele, albo uzyskuje dochody z różnych źródeł, przy określaniu jaka część wydatków podatnika związanych z jego funkcjonowaniem pośrednio służy osiąganiu dochodów podlegających zwolnieniu, a jaka służy osiąganiu dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie do zapisu art. 15 ust. 2a ww. ustawy, zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, że wskaźnikowe ustalanie kosztów może mieć zastosowanie tylko i wyłącznie w takim przypadku, gdy brak jest możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła przychodów na podstawie prowadzonej ewidencji podatkowej.

Ponadto, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Ponieważ podatnik przekazując całość swoich dochodów na działalność statutową korzysta ze zwolnienia warunkowego z podatku dochodowego od osób prawnych, nie ma obowiązku odrębnego wykazywania w zeznaniu kosztów poniesionych w związku z realizacją celów statutowych oraz kosztów poniesionych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, albowiem w przedkładanym zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych wykazywana jest łączna kwota uzyskanego dochodu w danym okresie rozliczeniowym. Jednakże należy mieć na uwadze, iż działalność gospodarcza jest jednym ze źródeł dochodów i nie powinna być tożsama z działalnością statutową. Zatem dla celów ewidencyjnych dochód z działalności gospodarczej winien być ustalony odrębnie, z uwzględnieniem zasad określonych ustawą o rachunkowości.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Stosownie do art. 25 ust. 1a ww. ustawy, zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, za okres od pierwszego do przedostatniego miesiąca roku podatkowego podatnik uiszcza w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczka za ostatni miesiąc jest uiszczana w wysokości zaliczki za miesiąc poprzedni do 20 dnia ostatniego miesiąca roku podatkowego; ostateczne rozliczenie podatku za rok podatkowy następuje w terminie ustalonym do złożenia zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (poniesionej straty) za ten rok.

Z zastrzeżeniem postanowień art. 25 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy uzyskujący dochody zwolnione z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 ww. ustawy i niekorzystający z takiego zwolnienia w odniesieniu do innych dochodów, nie są "uwolnieni" od obowiązku wnoszenia zaliczek. Jednakże przy obliczaniu wysokości należnych zaliczek przez takich podatników, nie będą uwzględniane uzyskiwane przez nich dochody korzystające ze zwolnienia przedmiotowego, pod warunkiem ich przeznaczenia na wskazane w art. 17 ust. 1 cele związane ze zwolnieniem z podatku. Spełnienie wymogu przeznaczenia dochodu na określony cel ma jednak znaczenie tylko w tych przypadkach, gdy ustawa wyraźnie uzależnia powstanie prawa do zwolnienia od sposobu przeznaczenia dochodu.

W efekcie, podatnicy korzystający ze zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, którego powstanie jest uzależnione od określonego w tym przepisie dochodu, muszą zadeklarować przeznaczenie dochodu na te cele. Dla "uwolnienia" się od obowiązku wniesienia zaliczki (od takich dochodów) nie jest konieczne wydatkowanie ww. dochodów na wskazany cel. Wystarczy zadeklarowanie takiego wydatkowania. Stosownie bowiem do art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w art. 17 ust. 1, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określony w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy wskazać, iż w sytuacji, gdy uzyskany przez Wnioskodawcę dochód zostanie wydatkowany na cele inne niż statutowe, to będzie on podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach określonych w art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie bowiem z treścią ww. przepisu, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i nie wydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, iż w zakresie podatku od towarów i usług wydana została w dniu 25 listopada 2010 r. odrębna interpretacja indywidualna nr ILPP2/443-1480/10-4/PG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.