ILPB3/423-724/10-2/KS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 listopada 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-724/10-2/KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki wydatku na niewykorzystany przez pracownika bilet lotniczy z powodu odwołania spotkania przez kontrahenta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki wydatku na niewykorzystany przez pracownika bilet lotniczy z powodu odwołania spotkania przez kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W czerwcu br. Spółka zakupiła bilet lotniczy z A. do B. dla pracownika, który miał się udać w podróż służbową do W. w celu spotkania z kontrahentem Spółki.

Po dokonaniu zakupu kontrahent odwołał spotkanie z pracownikiem Spółki, przez co podróż służbowa Jej pracownika nie doszła do skutku. Bilet zakupiony był w promocji, więc miał niższą cenę, ale równocześnie nie można było dokonać jego zwrotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt niewykorzystanego z powodu odwołania przez kontrahenta spotkania z pracownikiem Spółki, a co za tym idzie odwołania podróży służbowej pracownika, biletu lotniczego stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt niewykorzystanego biletu lotniczego stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatek na zakup biletu został dokonany na planowaną podróż, dotyczącą związanego z działalnością Spółki spotkania pracownika z kontrahentem Spółki, mającą służyć uzyskaniu przychodów. Podróż nie odbyła się z przyczyn niezależnych od Spółki, czyli takich, których Spółka nie mogła przewidzieć w momencie dokonywania zakupu. Wynika z tego, że Spółka poniosła wydatek na zakup biletu, który w momencie poniesienia mógł być zakwalifikowany, jako koszt uzyskania przychodów. Ponieważ Spółka nie dostała zwrotu pieniędzy za poniesiony wydatek, to mimo, że bilet nie został wykorzystany, wg Wnioskodawcy nie ma przeszkód do uznania kosztu zakupu biletu lotniczego za koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W przedmiocie sprawy kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy wydatek na bilet lotniczy niewykorzystany przez pracownika z przyczyn niezależnych od Spółki, bowiem z powodu odwołania przez kontrahenta spotkania z pracownikiem po dokonaniu zakupu ww. biletu może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Definicja kosztów uzyskania przychodów w swoim podstawowym znaczeniu mówi, iż do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można te wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu albo w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, a które nie zostały wyłączone z kategorii wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Pierwszą więc zasadniczą kwestią przy wyznaczaniu zasadności poniesionego wydatku, a co za tym idzie zdefiniowaniu go jako koszt podatkowy, jest określenie jego celowości. Kosztem uzyskania przychodu są zatem racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, poniesione w celu osiągnięcia przychodu. z ustawowej definicji kosztów uzyskania przychodów, wynika zatem, że aby uznać konkretny wydatek za koszt uzyskania przychodu, musi on mieć potencjalny wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź na funkcjonowanie źródła przychodu.

Wskazać należy, iż ustawodawca posługując się zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów. Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę pojęcia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość zaliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

Co więcej, dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwie udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 tej ustawy, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębne przepisy, o których mowa w ww. artykule, zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Wydatek, o którym mowa w przedstawionym stanie faktycznym podlega ocenie w aspekcie generalnych postanowień cytowanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. celowości, zasadności oraz potencjalnej możliwości przyczynienia się przedmiotowego wydatku do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wydatek związany z zakupem biletu lotniczego z zamiarem wykorzystania go przez pracownika Spółki w trakcie podróży służbowej w celu spotkania z kontrahentem dokonany został, co podkreśla Spółka, w celu osiągnięcia przychodów. Przedmiotowy wydatek nie został również wyłączony z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, wydatek ten uznać należy za związany z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka wykazała, że zakup biletu lotniczego był uzasadniony (odbycie podróży służbowej przez pracownika, niższa cena biletu przy jednoczesnym braku jego zwrotu). Ponadto, podróż służbowa nie odbyła się z przyczyn niezależnych od Spółki, która jak wskazała we własnym stanowisku, nie mogła przewidzieć w momencie dokonania zakupu biletu, że spotkanie zostanie przez kontrahenta odwołane.

W konsekwencji, koszt niewykorzystanego (z powodu odwołania przez kontrahenta spotkania z pracownikiem Spółki) biletu lotniczego stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl