ILPB3/423-70/09-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2009 r. (data wpływu 16 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania honorarium płaconego podmiotom zagranicznym - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania honorarium płaconego podmiotom zagranicznym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jednym z przedmiotów działalności Spółki jest produkcja i handel materiałem siewnym na potrzeby rolnictwa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym celu Spółka zakupuje nasiona jęczmienia od podmiotów - Spółek prowadzących działalność gospodarczą z Francji, Niemiec i Holandii, które służą Spółce do produkcji, a tym samym dalszego rozmnażania o klasę niżej.

W związku z powyższym, oprócz umów na zakup nasion Spółka podpisuje "Umowy licencyjne" na prawo do produkcji oraz wprowadzenie na rynek nasion jęczmienia.

Po sprzedaży rozmnożonego i wyprodukowanego przez Spółkę materiału nasiennego Spółka płaci honorarium podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą do Francji, Niemiec i Holandii.

Podstawą naliczania honorarium - opłaty licencyjnej - jest ilość sprzedanego przez Spółkę wyprodukowanego materiału nasiennego.

Opłata ustalona jest za tonę, a płatność następuje po zakończonym sezonie, na podstawie otrzymanej faktury.

Jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opodatkowaniu podlegają przychody (...) z praw autorskich lub pokrewnych (...) w tym również ze sprzedaży tych praw (...) udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy płacone przez Spółkę honorarium do podmiotów prowadzących na terenie Francji, Niemiec i Holandii działalność gospodarczą na podstawie "Umowy licencyjnej" za prawo do rozmnażania i sprzedaży odmiany jęczmienia podlega opodatkowaniu, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, honorarium płacone podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, na podstawie faktury VAT do Francji, Niemiec i Holandii, nie podlega opodatkowaniu, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ:

* Spółka nie korzysta z know - how,

* proces produkcyjny Spółki oparty jest na Jej wiedzy i doświadczeniu,

* Spółka nie staje się właścicielem odmiany, jest nią nadal licencjonodawca,

* Spółka wykorzystuje własny znak do promowania, handlu i wprowadzania na rynek rozmnożonych nasion.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednocześnie, na podstawie art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zaznacza się, że w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zakupuje nasiona jęczmienia od podmiotów - Spółek prowadzących działalność gospodarczą z Francji, Niemiec i Holandii, które służą Spółce do produkcji, a tym samym dalszego rozmnażania o klasę niżej. W związku z powyższym oprócz umów na zakup nasion Spółka podpisuje "Umowy licencyjne" na prawo do produkcji oraz wprowadzenie na rynek nasion jęczmienia. Po sprzedaży rozmnożonego i wyprodukowanego przez Spółkę materiału nasiennego Spółka płaci honorarium podmiotom, od których wcześniej zakupiła nasiona.

Zgodnie z zapisem zawartym w art. 12 ust. 1 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 ww. Konwencji).

Określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (ust. 4 ww. artykułu).

W myśl art. 12 ust. 1 Umowy podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 Nr 12, poz. 90) należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 ww. Umowy).

Określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów (ust. 3 ww. artykułu).

Stosownie natomiast do treści art. 12 ust. 1 Umowy z dnia 19 stycznia 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. Nr 1, poz. 5) należności licencyjne pochodzące z Umawiającego się Państwa wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

W każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy osoba pobierająca należności licencyjne jest ich rzeczywistym odbiorcą, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty tych należności (art. 12 ust. 2 ww. Umowy).

Określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami i dziełami zarejestrowanymi dla radia i telewizji, do patentu, znaku przemysłowego lub handlowego, rysunku, modelu, planu, formuły, technologii produkcyjnej i za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej albo z umiejętnością (know-how) (ust. 4 ww. artykułu).

Spółka we własnym stanowisku podkreśliła, iż honorarium płacone podmiotom zagranicznym nie może być traktowane jako należności licencyjne. Przemawia za tym kilka faktów. Po pierwsze Spółka nie korzysta z know - how podmiotów zagranicznych. Proces produkcyjny materiału siewnego oparty jest na wiedzy i doświadczeniu Spółki. Ponadto, Spółka nie staje się właścicielem odmiany, jest nią nadal licencjodawca. Istotny jest również fakt, iż do promowania, handlu i wprowadzania na rynek rozmnożonych nasion Spółka wykorzystuje własny znak.

Uwzględniając zatem powyższe oraz definicje "należności licencyjnych", zawarte w przedstawionych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, honorarium płacone podmiotom zagranicznym po sprzedaży rozmnożonego i wyprodukowanego przez Spółkę materiału nasiennego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie honorarium płacone podmiotom zagranicznym należy zaliczyć do kategorii "zyski przedsiębiorstw", o których mowa w art. 7 ww. umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z tym przepisem zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.