ILPB3/423-69/12-4/AO - Zasady zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej wydatków związanych z wypracowaniem koncepcji audycji telewizyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2012 r. (data wpływu 28 lutego 2012 r.), uzupełnionym w dniu 8 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypracowaniem koncepcji Audycji telewizyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 8 marca 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypracowaniem koncepcji Audycji telewizyjnych,

* momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wytworzeniem koncepcji Audycji telewizyjnych, nad którymi prace zostały zakończone wynikiem negatywnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest produkcja utworów audiowizualnych, w szczególności filmów, seriali oraz programów telewizyjnych ("Audycje telewizyjne").

Specyfiką branży filmowej, w której działa Spółka jest konieczność ciągłego wypracowywania nowych koncepcji Audycji telewizyjnych oraz udoskonalania pomysłów już istniejących. Spółka musi wykonywać szereg czynności, zmierzających do wypracowania koncepcji Audycji telewizyjnej, która będzie na tyle innowacyjna i nowatorska, że zainteresuje potencjalnego nabywcę i umożliwi Spółce osiągnięcie przychodu.

W tym celu, Spółka podejmuje działania polegające na wymyślaniu nowatorskich koncepcji Audycji telewizyjnych przy wykorzystaniu środków takich jak np. scenariusze, prawa do adaptacji książek, formaty (instrukcje wykonania danej Audycji telewizyjnej), prawa do ścieżki dźwiękowej itp.

Prace Spółki polegają na takim łączeniu elementów składowych, aby wypracowana koncepcja Audycji telewizyjnej była innowacyjna i jak najbardziej odpowiadała aktualnym trendom i zapotrzebowaniu odbiorców. Na tym etapie prac Spółka może dokonywać np. zmian i dopasowania istniejących formatów do aktualnych warunków i zdarzeń losowych. Przykładowo, może w oparciu o format serialu o lekarzach wymyślić koncepcję serialu detektywistycznego, uwzględniającego wątki medyczne, o ile na rynku filmowym akurat taka tematyka może w Jej ocenie cieszyć się zainteresowaniem potencjalnych nabywców.

W ramach tego etapu Spółce zdarza się również kręcić odcinki pilotowe, w celu lepszego zobrazowania wypracowanej koncepcji Audycji telewizyjnej. Po nakręceniu takiego odcinka może dojść do sytuacji, że Spółka dodatkowo zmodyfikuje koncepcję Audycji telewizyjnej.

W celu zobrazowania efektów swoich prac, Spółka może, w niektórych sytuacjach, przygotować również prezentacje multimedialne, obrazujące potencjalnym nabywcom koncepcje konkretnych Audycji telewizyjnych (nie chodzi tu o prezentacje ogólne, dotyczące bieżącej działalności i planów Spółki, a prezentacje związane wyłącznie z konkretną koncepcją Audycji telewizyjnej). Prezentacje takie są przedstawiane potencjalnym nabywcom podczas spotkań, konferencji, targów itp. Dzięki temu Spółka ma możliwość zbadania odbioru koncepcji Audycji telewizyjnej przez potencjalnych nabywców i ewentualnego jej zmodyfikowania tak, aby najbardziej odpowiadała ich preferencjom.

W procesie wypracowania koncepcji Audycji telewizyjnych, Wnioskodawca ponosi różnego rodzaju koszty, m.in. na nabycie praw do scenariuszy, praw do ekranizacji książek, praw do wykorzystywania utworów muzycznych, przygotowanie pilotowych odcinków, gaże aktorów, reżyserów itp. Katalog ponoszonych przez Spółkę kosztów jest otwarty.

Obecnie, koszty związane z wytworzeniem koncepcji Audycji telewizyjnych Spółka ujmuje w księgach rachunkowych jako zapasy i dla celów podatkowych do momentu uzyskania przychodu ze sprzedaży Audycji telewizyjnych lub praw do Audycji telewizyjnych traktuje je jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zdarzają się jednak sytuacje, gdy mimo długotrwałych starań podejmowanych przez Spółkę nie udaje się zainteresować nabywcy daną koncepcją Audycji telewizyjnej i uzyskać z tego tytułu przychodu. W takich sytuacjach, nie widząc perspektyw na znalezienie kontrahenta, Zarząd Spółki podejmuje decyzję o zaniechaniu dalszych prac w zakresie rozwijania pomysłu na daną koncepcję Audycji telewizyjnej.

Niezależnie od decyzji o zaniechaniu prac nad rozwojem koncepcji Audycji telewizyjnych, podjętej przez Zarząd, może zdarzyć się, iż w późniejszym czasie Spółka znajdzie jednak potencjalnego nabywcę produkcji opartej na danej koncepcji Audycji telewizyjnej. Takie sytuacje mają miejsce m.in. w przypadku zdarzeń losowych, po których Audycje telewizyjne o danej tematyce, które wcześniej nie wzbudzały zainteresowania stają się popularne lub też na skutek zmiany preferencji widzów i sytuacji, kiedy dany rodzaj Audycji telewizyjnej staje się nagle modny.

Dodatkowo, Spółka wyjaśnia, że w dniu 28 lipca 2011 r., w odniesieniu do tego samego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego zwróciła się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie klasyfikacji wydatków poniesionych przez Spółkę na wypracowanie koncepcji Audycji telewizyjnych do kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz starej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 maja 2009 r.). Wniosek Spółki dotyczył również momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów, przy założeniu, iż stanowią one koszty zakończonych prac rozwojowych, a także braku obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku ewentualnego wznowienia prac nad Audycją telewizyjną.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, Spółka otrzymała dwie interpretacje indywidualne, tj.:

* interpretację indywidualną z dnia 2 listopada 2011 r., w zakresie stanu faktycznego oraz

* interpretację indywidualną z dnia 2 listopada 2011 r., dotyczącą zdarzenia przyszłego.

W powyższych interpretacjach Minister Finansów wskazał, iż wydatki ponoszone przez Spółkę, związane z wypracowaniem koncepcji Audycji telewizyjnych, nie są kosztami prac rozwojowych, o których mowa w art. 15 ust. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka, nie zgadzając się ze stanowiskiem Ministra Finansów, wniosła skargi na te interpretacje do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Jednocześnie, nawet gdyby przyjąć, iż stanowisko Ministra Finansów wyrażone w powyższych interpretacjach jest zgodne z prawem, Spółka uważa, iż zaproponowany w tym wniosku sposób rozliczenia omawianych wydatków dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowy.

W tym kontekście Wnioskodawca zwraca uwagę, iż pytania Spółki zawarte w niniejszym wniosku różnią się od pytań zawartych w Jej wniosku z dnia 28 lipca 2011 r., choć dotyczą tego samego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1 (zdarzenie przyszłe). Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 (stan faktyczny) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 28 maja 2012 r. nr ILPB3/423-69/12-3/AO. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 2 (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe) został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi w dniu 28 maja 2012 r. nr ILPB3/423-69/12-5/AO oraz nr ILPB3/423-69/12-6/AO.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z wypracowaniem koncepcji Audycji telewizyjnych stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów uważa się: "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1".

Zdaniem Spółki oznacza to, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W konsekwencji, tzw. kosztami podatkowymi będą zarówno koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

W ocenie Spółki, warunkiem uznania konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest faktyczne poniesienie go przez podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych tego podatnika.

Warunek ten jest i będzie spełniony w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Wnioskodawcę, bowiem Spółka faktycznie ponosiła i ponosi wydatki związany z wypracowaniem koncepcji Audycji telewizyjnych, a wydatki te są pokrywane z zasobów majątkowych Spółki.

Za koszty uzyskania przychodów uznane mogą zostać jedynie wydatki o charakterze definitywnym, a zatem takie, które nie zostały podatnikowi zwrócone. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę związane z wypracowaniem koncepcji Audycji telewizyjnych, nie są Spółce zwracane, a zatem są wydatkami definitywnymi.

Spółka prowadzi działalność polegającą na wytwarzaniu Audycji telewizyjnych i czerpie zyski m.in. ze sprzedaży praw do tych Audycji telewizyjnych. Obecnie do najpopularniejszych produkcji Spółki należą Audycje telewizyjne takie jak: (...).

W ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, iż wydatki na wypracowanie koncepcji nowych Audycji telewizyjnych są niezbędne dla umożliwienia Spółce działalności w branży filmowej. Wskazane powyżej przykłady komercyjnego wykorzystania Audycji telewizyjnych Wnioskodawcy wyraźnie obrazują, iż Spółka, aby prowadzić działalność w branży filmowej, musi nieustannie podejmować działania nakierowane na tworzenie koncepcji Audycji telewizyjnych, które będą na tyle innowacyjne i nowatorskie, że zainteresują potencjalnego nabywcę i umożliwią Spółce osiągnięcie przychodu.

Tym samym, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na wypracowanie koncepcji nowych Audycji telewizyjnych są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jak również w powyższych wyjaśnieniach dot. pkt 3, Spółce udaje się osiągnąć przychód ze sprzedaży części wypracowanych Audycji telewizyjnych, zaś w przypadku pozostałych przychodu tego nie udaje się osiągnąć. Dzieje się tak, gdy mimo długotrwałych starań podejmowanych przez Spółkę nie udaje się zainteresować potencjalnych nabywców daną koncepcją Audycji telewizyjnej, a dalsze rozwijanie tej koncepcji oraz ponoszenie kosztów staje się ekonomicznie niezasadne. W takiej sytuacji, prace nad nimi zostają zakończone wynikiem negatywnym.

Wieloletnie doświadczenie Spółki wskazuje, iż powodzeniem kończą się pracę nad jedną z kilku tworzonych Audycji telewizyjnych. Nie wymaga przy tym specjalnych wyjaśnień fakt, iż Spółka nie jest w stanie z góry przewidzieć, które Audycje telewizyjne okażą się sukcesem (i wygenerują przychód), które zaś Wnioskodawca będzie zmuszony "spisać na straty". Spółka jest zatem zmuszona ponieść wydatki na szereg pomysłów chybionych, aby zidentyfikować pomysły, których realizacja zakończy się powodzeniem. W sensie gospodarczym można stwierdzić, iż udany projekt Audycji telewizyjnej finansuje nie tylko sam siebie, ale i wszystkie nieudane próby Spółki, które musiały zostać podjęte dla stworzenia Audycji cieszącej się powodzeniem na rynku.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma wątpliwości, iż ponoszenie przez Niego wydatków na wypracowanie koncepcji nowych Audycji telewizyjnych jest działaniem racjonalnym i zasadnym. Spółka, decydując się na poniesienie wydatku na wypracowanie koncepcji konkretnej Audycji telewizyjnej, zakłada bowiem każdorazowo, iż wydatek ten przyczyni się do osiągnięcia przez Spółkę przychodów. Spółka uważa przy tym, iż związek omawianych wydatków z Jej potencjalnym przychodem oraz celowość ich ponoszenia są okolicznościami wyraźnie widocznymi dla każdego obiektywnego obserwatora, dokonującego oceny z uwzględnieniem kryteriów takich jak zasady: doświadczenia życiowego, praktyka obrotu gospodarczego czy zdrowy rozsądek.

Spółka zwraca przy tym uwagę, iż Ustawodawca posłużył się w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu". Kluczowym kryterium oceny konkretnego wydatku Spółki powinien być zatem cel, do którego dąży Wnioskodawca, nie zaś skutek danego działania. Spółka ma więc prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione wydatki - pod warunkiem, że celem ich poniesienia było uzyskanie przychodów oraz że związek wydatku z potencjalnym przychodem jest tego rodzaju, iż poniesienie wydatku mogło mieć, oceniając obiektywnie, wpływ na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie przychodów Spółki lub na wielkość osiągniętych przychodów.

W ocenie Spółki, powyższe dwa warunki należy uznać za spełnione w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Nią.

Wydatki ponoszone przez Spółkę na wypracowanie koncepcji nowych Audycji telewizyjnych są udokumentowane zgodnie z wymogami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki ponoszone na wypracowanie koncepcji Audycji telewizyjnych nie są wymienione wśród kategorii wydatków przewidzianych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

Mając na uwadze powyższą argumentację, zdaniem Spółki, wydatki związane z wypracowaniem koncepcji Audycji telewizyjnych stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest produkcja utworów audiowizualnych, w szczególności filmów, seriali oraz programów telewizyjnych ("Audycje telewizyjne"). W związku ze specyfiką branży filmowej, Spółka podejmuje działania polegające na wymyślaniu nowatorskich koncepcji Audycji telewizyjnych. W procesie wypracowania koncepcji Audycji telewizyjnych, Wnioskodawca ponosi różnego rodzaju koszty, m.in. na nabycie praw do scenariuszy, praw do ekranizacji książek, praw do wykorzystywania utworów muzycznych, przygotowanie pilotowych odcinków, gaże aktorów, reżyserów itp. Katalog ponoszonych przez Spółkę kosztów jest otwarty. Wydatki związane z wytworzeniem koncepcji Audycji telewizyjnych Spółka ujmuje w księgach rachunkowych jako zapasy i traktuje je jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zdarzają się jednak sytuacje, że pomimo starań nie udaje się zainteresować nabywcy daną koncepcją Audycji telewizyjnej i uzyskać z tego tytułu przychodu. W takich sytuacjach, nie widząc perspektyw na znalezienie kontrahenta, Zarząd Spółki podejmuje decyzję o zaniechaniu dalszych prac w zakresie rozwijania pomysłu na daną koncepcję Audycji telewizyjnej.

Mając na względzie powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatki które poniesie Spółka w związku z wypracowaniem koncepcji Audycji telewizyjnych będzie można uznać za koszty uzyskania przychodów. Spełnione bowiem zostają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z możliwością osiągania w przyszłości przychodów oraz zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

Reasumując wydatki Spółki związane z wypracowaniem koncepcji Audycji telewizyjnych będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy dodać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.