ILPB3/423-667/08-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2008 r. (data wpływu 13 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należnego podatku od towarów i usług z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należnego podatku od towarów i usług z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik dokonuje zakupu szeregu towarów w celach reprezentacyjnych, które następnie przekazywane są potencjalnym kontrahentom.

Towary, zgodnie z regulacją art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Podatnik opodatkowuje podatkiem VAT, ponieważ przekraczają one kwotę 5 PLN jednostkowo, a nie prowadzi On ewidencji podmiotów, którym przekazuje towary.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek VAT należny z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji jest kosztem uzyskania przychodów, jeżeli nabyte towary zostały przekazane jak wspomniano na cele reprezentacji i opodatkowane zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

W związku z wyżej nakreślonym stanem faktycznym, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, jeżeli nabyte towary zostały przekazane na cele reprezentacji i opodatkowane na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek VAT należny z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji, stanowi koszt uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ww. ustawy, podatek od towarów i usług należny w przypadku przekazania towaru na cele reprezentacji obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, jest kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przekazania towarów na cele reprezentacji, we wskazanym stanie faktycznym, podatnik ma obowiązek dokonać opodatkowania tej czynności podatkiem VAT.

W takiej sytuacji powstaje podatek VAT należny z tego tytułu. O kwalifikacji tego wydatku na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych decyduje art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi tej ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów zawarta jest w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), który stanowi, iż za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zauważyć należy, że zdefiniowanie w celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie wymaga wykazania, iż konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu.

Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów - jak to zostało wskazane powyżej - uzależniona jest również od tego, aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

Jak wspomniano, art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Powyższe oznacza, że co do zasady nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację, ale tylko w kwocie netto, ponieważ kategoria podatku VAT jest uregulowana odrębnie w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi.

Należy jednak zauważyć, że art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy stanowi, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Kwestię opodatkowania podatkiem od towarów i usług, przekazanych lub zużytych na cele reprezentacji, rozstrzyga art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Stosownie do tego przepisu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 tej ustawy, rozumie się również przekazanie przez podatników należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników,

* wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny.

Ponieważ przekazanie lub zużycie towarów na cele reprezentacji, o którym mowa we wniosku, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione z tytułu konieczności uiszczenia podatku VAT z ww. tytułu.

Powyższy przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje bowiem wyraźnie, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty należnego podatku od towarów i usług z tytułu przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczonego zgodnie z odrębnymi przepisami.

Spółka podkreśla, że identyczne stanowisko jest prezentowane m.in. przez Urząd Skarbowy w Chrzanowie w sprawie o sygn. PD I/3-423/11/03.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W zamkniętym katalogu kosztów niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów ujęto między innymi wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Tymi odrębnymi przepisami jest w przedmiotowej sprawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Dyspozycja przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje sytuację opisaną w stanie faktycznym, czyli przekazanie towarów zakupionych przez podatnika na cele reprezentacji. Oznacza to, że Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należnego podatku od towarów i usług od tych towarów.

Podsumowując, Spółka może - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uznać za koszt uzyskania przychodów podatek należny od towarów przekazanych na cele reprezentacji, jeżeli zostały one opodatkowane zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.