ILPB3/423-662/09-4/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2009 r. (data wpływu 18 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

* w części dotyczącej odsetek - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kosztów uzyskania przychodów oraz

* obowiązku pobrania podatku u źródła.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Na wstępie nadmienić należy, iż przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz własne stanowisko, zawiera treść wniosku z dnia 14 sierpnia 2009 r., jak i uzupełnienia do niego z dnia 30 września 2009 r.

Uczestnicy transakcji to:

* Spółka A,

* Spółka B,

* Spółka C,

* Spółka D.

Wnioskodawca (dalej Spółka A) jest spółką celową, której jedynym w chwili obecnej przedmiotem działalności jest odbudowa budynku starego spichlerza z przeznaczeniem na cele hotelowe. Nie jest to środek trwały Spółki. Spółka nie będzie wykorzystywała budynku na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Po wybudowaniu i wyposażeniu (hotel ma zostać wybudowany w standardzie "pod klucz"), sprzeda go Spółce B (dalej Nieruchomość). Spółka A zostanie zlikwidowana lub rozpocznie nową inwestycję.

Spółka C jest 100% udziałowcem Spółki A (od dnia powstania Spółki) i Spółki B (od sierpnia 2009 r.). Spółka A posiada zobowiązanie wobec Spółki D z tytułu umów pożyczek zawartych w latach 2005 - 2009. Kwoty umów wyrażone są w walutach obcych. Umowy te staną się przedmiotem umowy cesji wierzytelności pomiędzy Spółką D jako cedentem a Spółką C jako cesjonariuszem. Terminy spłaty przypadają w latach 2010-2011. Umowy nie przewidują kapitalizacji odsetek. Spłata odsetek ma nastąpić łącznie ze spłatą kapitału.

W maju 2008 r. Spółka A zawarła ze Spółką B przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości. Umowa przyrzeczona ma zostać zawarta w terminie 3 miesięcy od uzyskania przez Spółkę A ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, jednak nie później niż w terminie do dnia 30 grudnia 2009 r. Wraz z Nieruchomością sprzedane zostanie wyposażenie ruchome posadowionego na nieruchomości budynku hotelowego. Cena sprzedaży / kupna Nieruchomości wraz z wyposażeniem ruchomym wyrażona jest w polskich złotych.

Spółka B ma zamiar sfinansować zakup Nieruchomości między innymi z zaciągniętej pożyczki. Podpisze w tym celu umowę pożyczki ze Spółką C. Nie nastąpi jednak spełnienie świadczenia pierwotnego z tytułu umowy pożyczki a strony uzgodnią inny sposób spełnienia świadczenia. W miejsce tego świadczenia Spółka C przeleje na Spółkę B swoją wierzytelność przysługującą od spółki A z tytułu umowy pożyczki (świadczenie w miejsce wykonania), co będzie stanowiło wypełnienie zobowiązania Spółki C do udzielenia pożyczki Spółce B. Przelew dotyczyć będzie należności głównych z tytułu umów pożyczek oraz odsetek naliczonych do dnia podpisania umowy świadczenia w miejsce wykonania. W tej sytuacji, Spółka B stanie się wierzycielem Spółki A z tytułu przelanej uprzednio przez Spółkę C wierzytelności, która zostanie potrącona, zgodnie z obowiązującymi przepisami, ze zobowiązaniem z tytułu umowy sprzedaży Nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

będą stanowiły koszt podatkowy w dacie sprzedaży hotelu w Spółce A.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną z dnia 13 listopada 2009 r. nr ILPB3/423-662/09-5/KS.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy. W przypadkach uzasadnionych długim okresem wytwarzania produktu, koszt wytworzenia można zwiększyć o koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania produktów w okresie ich wytworzenia i związanych z nimi różnic kursowych, pomniejszone o przychody z tego tytułu. Takie rozwiązanie przyjęła Spółka A w swojej polityce rachunkowości.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki A, wartość naliczonych odsetek, o których mowa w pytaniu 1, powinna zwiększać koszt wytworzenia prowadzonej inwestycji, a w momencie sprzedaży hotelu stanowić będzie koszt uzyskania przychodu na opisanych poniżej zasadach.

W dacie dokonania kompensaty należności przysługujących Spółce A (cena sprzedaży nieruchomości) i Spółce B (wierzytelność z tytułu umów pożyczek wraz z odsetkami) kwota odsetek od pożyczek zostanie zapłacona i będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowym warunkiem zaliczenia tych odsetek do kosztów uzyskania przychodu będzie spełnienie warunków dotyczących tzw. cienkiej kapitalizacji, określonych w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ww. ustawy, ponieważ Spółka C jest udziałowcem posiadającym ponad 25% udziałów zarówno w Spółce A, jak i w Spółce B. Ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodu podlegać będą odsetki naliczone w okresie od momentu cesji wierzytelności pomiędzy Spółkami C i D, kiedy to Spółka C stanie się wierzycielem Spółki A, do momentu dokonania kompensaty pomiędzy spółkami A i B. Odsetki naliczone w okresie, gdy pożyczkodawcą była Spółka D nie podlegają przepisom art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy, ponieważ podmiot ten nie jest powiązany ze Spółką A w sposób określony w tych przepisach.

Wskutek dokonania kompensaty wzajemnych wierzytelności Spółki A i B dojdzie do spłacenia pożyczek zaciągniętych w walucie obcej przez Spółkę A. Dlatego, odpowiednio do zmiany kursu waluty, zastosowanie znajdą przepisy art. 15a ust. 2 pkt 5 lub ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka A obliczy podatkowe różnice kursowe porównując wartość kwot głównych poszczególnych pożyczek w dniu ich otrzymania, z ich wartością w dniu spłaty (kompensaty). Do określenia wartości pożyczek:

* w dniu otrzymania, przyjęty zostanie kurs średni NBP, ponieważ Spółka A otrzymała od pożyczkodawcy środki w walucie obcej i ustalenie kursu faktycznie zastosowanego nie jest możliwe (art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych);

* w dniu spłaty, przyjęty zostanie faktycznie zastosowany kurs waluty, ponieważ zostanie on ustalony w porozumieniu o kompensacie pomiędzy spółkami A i B (zobowiązanie Spółki A w walucie obcej zostanie skompensowane z należnością Spółki B w PLN).

Obliczone w przedstawiony sposób różnice kursowe zwiększą przychody lub koszty uzyskania przychodów w Spółce A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej odsetek,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej różnic kursowych.

Kwestia cesji wierzytelności uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z § 2 tego artykułu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Przeniesienie wierzytelności może nastąpić, jak wynika z treści art. 510 § 1 cytowanej ustawy, w wyniku wykonania umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, która przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Przenoszenie wierzytelności polega na przeniesieniu uprawnień wierzycielskich służących danemu podmiotowi (zbywcy wierzytelności) na inny podmiot (nabywcę wierzytelności), który w efekcie staje się nowym wierzycielem dotychczasowego dłużnika. Cesja (przelew) wierzytelności jest dokonywana w wykonaniu zobowiązania do przeniesienia wierzytelności wynikającego z określonego stosunku prawnego, który stanowi podstawę cesji, a ważność cesji zależy od ważności tego zobowiązania. Powyższe oznacza, iż wierzyciel może przenieść wierzytelność na osobę trzecią, co w konsekwencji oznacza zmianę wierzyciela.

W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelności, wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wg przepisów ww. ustawy, koszt podatkowy stanowią m.in. zapłacone odsetki od kredytów / pożyczek. Nie uważa się bowiem za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

* na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...) - art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy,

* naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Wartość skapitalizowanych, jak też otrzymanych (zapłaconych) odsetek jest u pożyczkodawcy przychodem, zaś u pożyczkobiorcy kosztem uzyskania przychodów w dacie kapitalizacji bądź zapłaty.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka A) jest spółką celową, której przedmiotem działalności w chwili obecnej jest odbudowa starego spichlerza z przeznaczeniem na cele hotelowe. Nie jest to środek trwały Wnioskodawcy, nie będzie go też wykorzystywał na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Po wybudowaniu i wyposażeniu (w standardzie "pod klucz"), sprzeda go Spółce B. Na sfinansowanie powyższej inwestycji, Spółka A zaciągnęła w latach 2005 - 2009 od Spółki D (cypryjskiego rezydenta) pożyczki wyrażone w walutach obcych. Pożyczki te staną się przedmiotem umowy cesji wierzytelności pomiędzy Spółką D (cypryjskim rezydentem) a Spółką C (z siedzibą na Cyprze). Terminy spłaty ww. pożyczek przypadają na lata 2010-2011, a umowy nie przewidują kapitalizacji odsetek. Spłata odsetek ma bowiem nastąpić łącznie ze spłatą kapitału. Ponadto, w maju 2008 r. Spółka A zawarła przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości ze Spółką B. Cena sprzedaży / kupna przedmiotowej nieruchomości wyrażona jest w złotych polskich. Spółka B zamierza sfinansować zakup ww. nieruchomości z zaciągniętej pożyczki od Spółki C (z siedzibą na Cyprze). Nie nastąpi jednak spełnienie świadczenia pierwotnego z tytułu umowy pożyczki. W miejsce tego świadczenia, Spółka C przeleje na Spółkę B swoją wierzytelność przysługującą jej od Spółki A z tytułu umów pożyczek (świadczenie w miejsce wykonania). Przelew dotyczyć będzie należności głównych z tytułu umów pożyczek oraz odsetek naliczonych do dnia podpisania umowy świadczenia w miejsce wykonania. Wobec powyższego, Spółka B stanie się wierzycielem Spółki A z tytułu udzielonych pożyczek na sfinansowanie inwestycji, które zostaną potrącone, zgodnie z obowiązującymi przepisami, z zobowiązaniem Spółki B wobec Spółki A z tytułu umowy sprzedaży nieruchomości przez Spółkę A.

Powyższe oznacza, że potrącenie (kompensata) wzajemnych należności i zobowiązań dokonanych między Spółką A i Spółką B stanowić będzie formę zapłaty pożyczek wraz z odsetkami. Innymi słowy, odsetki od pożyczek naliczone na dzień umowy sprzedaży hotelu zostaną zapłacone. Oznacza to, że odsetki w dacie tej kompensaty stanowić będą koszty uzyskania przychodów Spółki A.

W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę na ograniczenia w możliwości zaliczenia odsetek od pożyczek (kredytów) do kosztów uzyskania przychodów, które uregulowane zostały przepisami art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl tychże regulacji, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

* odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni (art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy),

* odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni (art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy).

Zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy, przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz w ust. 7, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Z literalnego brzmienia ww. przepisów wynika, że dla oceny wystąpienia przesłanek zastosowania ograniczeń wynikających z tych przepisów należy brać pod uwagę status podmiotu udzielającego pożyczki, czyli pożyczkodawcy na dzień jej udzielenia (zawarcia umowy pożyczki).

Zatem kryterium branym pod uwagę w kontekście niedostatecznej kapitalizacji jest kryterium podmiotu udzielającego pożyczek (kredytów), i tak, zgodnie z ww. przepisami - ograniczenia te znajdują zastosowanie do:

* udziałowca spółki pożyczkobiorcy posiadającego nie mniej niż 25% udziałów w kapitale zakładowym spółki,

* udziałowców posiadających łącznie co najmniej 25% udziałów w kapitale zakładowym spółki,

* "spółkę - siostrę", jeżeli w obydwu spółkach (pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy) ten sam udziałowiec posiada co najmniej 25% udziałów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż podmiotem udzielającym Spółce A pożyczek była Spółka D, która nie jest Jej udziałowcem. Zatem przepisy dotyczące "cienkiej kapitalizacji" nie znajdą zastosowania. Umowa cesji przedmiotowych pożyczek, która będzie zawarta między Spółką D i Spółką C, pozostanie bez wpływu na okoliczność zaliczenia odsetek od tych pożyczek do kosztów uzyskania przychodów.

Innymi słowy, zmiana wierzyciela (strony umowy pożyczki) m.in. poprzez cesję - na Spółkę C będącą udziałowcem kwalifikowanym przez przepis art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wierzytelności z tytułu pożyczek nie skutkuje ponowną weryfikacją wystąpienia ograniczeń wynikających z niedostatecznej kapitalizacji.

Reasumując, cesja wierzytelności dokonana przez Spółkę D na Spółkę C nie powoduje konieczności zastosowania ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, w momencie dokonania przez Spółkę A sprzedaży hotelu Spółce B zapłacone poprzez potrącenie (kompensatę) wzajemnych należności i zobowiązań odsetki od pożyczek będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mają możliwość ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych na podstawie przepisu art. 15a cytowanej ustawy albo według zasad przewidzianych w ustawie o rachunkowości. W przypadku, gdy dany podatnik nie wybrał metody ustalania różnic kursowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, wówczas stosuje on regulację zawartą w art. 15a ustawy.

W świetle przepisu art. 15a ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy miedzy wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Jednocześnie art. 15a ust. 2 i 3 ustawy, przewiduje zamknięty katalog przypadków, w których powstają różnice kursowe dla celów podatkowych. Różnice kursowe od zaciągniętych przez podatników pożyczek (kredytów) zostały uregulowane w art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy (dodatnie różnice kursowe) i art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy (ujemne różnice kursowe).

Pierwszy z tych przepisów wskazuje, iż dodatnie różnice kursowe (przychód) powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Natomiast art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy przewiduje, że ujemne różnice kursowe (koszty uzyskania przychodu) powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Ponadto, należy zauważyć, iż w myśl art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 art. 15a uważa się "dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności". W konsekwencji, dla celów podatkowych, w świetle art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe muszą zostać faktycznie zrealizowane, tj. musi nastąpić operacja zapłaty albo otrzymania zapłaty.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy, należy stwierdzić, iż zasadniczą przesłanką powstania różnic kursowych (dodatnich oraz ujemnych) od zaciągniętej pożyczki dla celów podatkowych jest jej spłata, tj. uregulowanie przez podatnika zobowiązania wynikającego z tytułu tej pożyczki w jakiejkolwiek formie, a więc w formie pieniężnej (faktyczna spłata pożyczki) lub niepieniężnej (np. poprzez potrącenie). W konsekwencji, uregulowanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie oznacza każdą dozwoloną prawem formę spełnienia świadczenia objętego zobowiązaniem prowadzące do "uwolnienia" dłużnika (podatnika) od obowiązku określonego zachowania się względem wierzyciela wynikającego z treści wierzytelności. Uregulowanie zobowiązania jest zatem tożsame z cywilnoprawnym pojęciem wykonania zobowiązania i następuje wówczas, gdy zobowiązanie podatnika na skutek spełnienia świadczenia ustaje (tj. podatnik przestaje być dłużnikiem).

Z analizy zapisów ww. art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy wypływa również wniosek, iż z różnicami kursowymi w sensie podatkowym mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie:

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie - zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotówkach a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz z pisma uzupełniającego wynika, iż kwoty umów pożyczek zawartych przez Spółkę A w latach 2005 - 2009 r. wyrażone zostały w walutach obcych, natomiast należność Spółki A z tytułu sprzedaży hotelu wyrażona będzie w złotych polskich. Zatem w wyniku dokonanego potrącenia dojdzie do uregulowania zobowiązania wyrażonego w walucie obcej należnością określoną w złotych. Wobec powyższego, warunek zapłaty zobowiązania z tytułu pożyczek w walucie obcej nie zostanie spełniony.

Zatem, w związku z tym, iż umowa sprzedaży / kupna przedmiotowej nieruchomości nie będzie wyrażona w walucie obcej, to nie powstaną w tym przypadku podatkowe różnice kursowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych została wydana odrębna interpretacja indywidualna w dniu 13 listopada 2009 r. nr ILPB2/436-152/09-4/AJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.