ILPB3/423-65/11-6/KS - Skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych związane z przejęciem długu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2011 r. (data wpływu 15 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych w związku z przejęciem długu:

* w części dotyczącej wartości długu (bez odsetek) - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej odsetek naliczonych do dnia przejęcia długu - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z dnia 12 maja 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.) oraz z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych w związku z przejęciem długu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka, Wnioskodawca - jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym, posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, podatnikiem podatku od towarów i usług, członkiem grupy kapitałowej (dalej: Grupa).

Wnioskodawca zamierza zawrzeć ze spółką niemiecką należącą do Grupy, umowę przejęcia długu. Na podstawie tej umowy, Spółka przejmie dług jaki spółka niemiecka posiada wobec innej spółki polskiej z tytułu zawartych umów pożyczek. Przejmowany dług wynosi 5.995.408 Euro oraz 317.679 zł plus odsetki od tych kwot naliczone do dnia przejęcia długu. Przejęcie długu nastąpi na podstawie przepisu art. 519 Kodeksu cywilnego w trybie § 2 pkt 2, tj. poprzez zawarcie umowy między Spółką a spółką niemiecką za zgodą spółki polskiej. Równocześnie, w związku z przejęciem długu przez Spółkę, spółka niemiecka zobowiązuje się spłacić Jej kwotę odpowiadającą wartości przejmowanego długu (dalej: zwrot wydatków).

Powyższe działanie tj. przejęcie długu przez Spółkę ma na celu uporządkowanie relacji biznesowych w Grupie: obecnie to Spółka pełni w Grupie rolę podmiotu zarządzającego oraz finansującego podczas, gdy pomiędzy inną spółką polską a spółką niemiecką nie zachodzi żadna relacja biznesowa.

Pismem z dnia 12 maja 2011 r. Spółka doprecyzowała przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazując, że w wyniku zawarcia umowy Spółka przejmie dług spółki niemieckiej wobec innej spółki polskiej, który wartościowo będzie obejmował kwotę pożyczki udzielonej przez inną spółkę polską spółce niemieckiej oraz odsetki naliczone przez tą spółkę do dnia przejęcia długu przez Wnioskodawcę. Tak zdefiniowaną kwotę długu spółka niemiecka będzie zobowiązany do zwrotu Spółce. Innymi słowy, w kwocie zwracanych przez spółkę niemiecką wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę będzie zawierała się kwota odsetek naliczonych przez inną spółkę polską do dnia przejęcia długu przez Wnioskodawcę.

Spółka przewiduje, że spółka niemiecka spłaci dług w terminie 3 lat od przejęcia długu.

W piśmie z dnia 26 maja 2011 r. Wnioskodawca wyjaśnił na wstępie, że treść pytania nr 2 (nr 3 we wniosku z dnia 10 lutego 2011 r.) dotyczy odsetek naliczonych do dnia przejęcia długu przez Spółkę, tzn. odsetek zawartych w kwocie przejmowanego długu. Odsetki te wynikają z zawartych pomiędzy spółką polską i spółką niemiecką umów pożyczek i zostaną naliczone na warunkach rynkowych od wartości pożyczek do dnia przejęcia długu przez Spółkę - także Spółka przejmie dług składający się z pożyczek oraz odsetek. Zatem, Spółka będzie zobowiązana do zwrotu spółce polskiej kwoty, która będzie zawierać w sobie wartość pożyczek oraz odsetki naliczone do dnia przejęcia długu. Równocześnie, Spółka będzie miała należność odpowiadającą powyższej kwocie od spółki niemieckiej. Zgodnie z generalną definicją zawartą w treści artykułu 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1". Spółka wskazała, iż jak zostało przedstawione powyżej, w kwocie spłacanej przez Spółkę na rzecz innej spółki polskiej będą zawarte odsetki naliczone do dnia przejęcia długu przez Spółkę. Zdaniem Spółki, koszt w postaci tych odsetek będzie bezpośrednio związany z przychodem, jaki Spółka zrealizuje w postaci odsetek otrzymywanych przez Spółkę od spółki niemieckiej. Spółka wnioskuje o udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy w powyższym stanie faktycznym część kwoty długu, odpowiadającej odsetkom naliczonym do dnia przejęcia długu, Spółka powinna potraktować jako przychód w dacie ich otrzymania od spółki niemieckiej i koszt podatkowy w dacie ich zapłaty na rzecz innej spółki polskiej, czy też odsetki te jako część przejętego długu nie będą stanowiły ani przychodu, ani kosztu podatkowego dla Spółki w miesiącu ich otrzymania / zapłaty.

Ponadto, po dokonaniu przejęcia długu, Spółka będzie naliczać i pobierać odsetki od spółki niemieckiej od kwoty przejętego długu do dnia jego spłaty. Wysokość odsetek zostanie ustalona na warunkach rynkowych.

Zdaniem Spółki, spełnione zostaną przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. przejęcie długu jest operacją gospodarczą, która przyczynia się do osiągnięcia przychodów przez Spółkę (w postaci odsetek od spółki niemieckiej), a zatem wartość odsetek zapłaconych na rzecz innej spółki polskiej zawartych w kwocie przejętego długu jak i ewentualnie naliczonych przez tą spółkę na bazie porozumienia ze Spółką zawartego po przejęciu długu będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, Spółka stoi na stanowisku, że brak jest podstaw do zaliczenia wartości przejętego długu z tytułu umowy pożyczki do kosztów uzyskania przychodów. Równocześnie wartość otrzymana od spółki niemieckiej nie będzie stanowiła dla Spółki przychodu do opodatkowania. Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, "do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów". Ponieważ kwoty odpowiadające wartości przejętych przez Spółkę pożyczek nie będą stanowiły dla Spółki kosztów uzyskania przychodów (zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 10 tej ustawy), zasadnym jest zastosowanie cytowanego wyżej przepisu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z kolei, w zakresie, w jakim Spółka otrzymywać będzie od spółki niemieckiej zwrot wydatków dotyczący odsetek od pożyczek, otrzymane środki pieniężne będą stanowić przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w świetle art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 pkt 11 (a contrario) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość przejętego długu, w części odpowiadającej odsetkom od pożyczek, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki, gdy zostanie ona zapłacona przez Spółkę na rzecz spółki polskiej.

W ocenie Spółki, bezspornym jest bowiem fakt, iż koszt, jaki dla Spółki stanowić będą odsetki zapłacone na rzecz innej spółki polskiej pozostaje w bezpośrednim związku z przychodem z tytułu środków pieniężnych otrzymanych od spółki niemieckiej w zakresie, w jakim stanowią one zapłatę odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej wartości długu (bez odsetek),

* nieprawidłowe - w części dotyczącej odsetek naliczonych do dnia przejęcia długu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka (członek grupy kapitałowej) zamierza przejąć dług spółki niemieckiej (członka grupy), jaki ta spółka posiada względem innego podmiotu (spółki polskiej) z tyt. zawartych umów pożyczek.

Przejęcie długi nastąpi na podstawie umowy o przejęcie długu (art. 519 § 2 pkt 2 ustawy - Kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)

W myśl § 1 powyższego przepisu, osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Przejęcie długu może nastąpić przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna (§ 2 pkt 2 ustawy - Kodeks cywilny).

W wyniku przejęcia przez Wnioskodawcę od spółki niemieckiej długu, wstąpi On we wszystkie prawa i obowiązki dotychczasowego dłużnika (spółki niemieckiej). Spółka wstąpi w miejsce spółki niemieckiej jako pożyczkobiorca, a spółka niemiecka zostanie zwolniona z długu. Tym samym, spółka niemiecka zostanie zwolniona z zobowiązania wobec pożyczkodawcy z tytułu zaciągniętych pożyczek, a nowym dłużnikiem zostanie Spółka.

W zamian za przejęcie długu, Wnioskodawca otrzyma od spółki niemieckiej kwotę odpowiadającą wartości przejmowanego długu równą kwocie głównej przejętego długu oraz naliczonych odsetek do dnia jego przejęcia. Spółka wskazała, że spółka niemiecka spłaci dług w terminie 3 lat od przejęcia długu.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 tej ustawy wymienione zostały jednak rodzaje przychodów, moment ich powstania i wyłączenia z katalogu przychodów.

Jako zasadę ustawodawca przyjął, że stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

W doktrynie przyjmuje się, że przychodami są wszelkiego rodzaju przysporzenia majątkowe, które mają nieodwracalny charakter, przy czym muszą być definitywnie otrzymane przez dany podmiot, czyli są to wszystkie wartości wchodzące do majątku podatnika, mające definitywny charakter, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać, jak własnymi. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro zatem przepis ten w sposób kategoryczny i wyczerpujący określa, co nie jest przychodem w rozumieniu ustawy, to a contrario należy przyjąć, że wszelkie inne przychody, przepisem tym nieobjęte, powodują powstanie obowiązku podatkowego. W pkt 1 tego przepisu ustanowiono m.in. regułę, dotyczącą neutralności podatkowej pożyczek (kredytów), natomiast w pkt 6a zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy często korzystają z zewnętrznych źródeł finansowania, w szczególności w postaci pożyczek i kredytów. Udzielenie pożyczki (kredytu) jest zdarzeniem podatkowo neutralnym w tym sensie, że z jednej strony, otrzymana przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) pożyczka (kredyt) oraz zwrócona pożyczkodawcy (kredytodawcy) pożyczka (kredyt) nie stanowią przychodu podatkowego, a z drugiej strony, wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) poniesione przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) nie stanowią dla niego kosztów uzyskania przychodów - art. 12 ust. 4 pkt 1 i art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W analizowanej sytuacji, Wnioskodawca najpierw przejmie dług od spółki niemieckiej (kwota główna pożyczki wraz z naliczonymi odsetkami do dnia przejęcia długu), który jest jednoznaczny z zobowiązaniem się do jego zwrotu na rzecz pożyczkodawcy, następnie otrzyma zwrot od spółki niemieckiej spłaconego długu w wysokości kwoty głównej pożyczki wraz z naliczonymi odsetkami do dnia przejęcia długu.

Kwestią wymagającą odpowiedzi na pytanie pierwsze (nr 2 we wniosku) jest ustalenie, czy spłata kwoty długu (bez odsetek) nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, natomiast zwrot wydatków otrzymanych od spółki niemieckiej odpowiadający wartości długu nie będzie stanowić dla Niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W analizowanej sytuacji wskazać należy, że dla Wnioskodawcy nie nastąpi trwały przyrost w posiadanym majątku. Spółka najpierw poniesie wydatek, następnie otrzyma jego zwrot. Wartość spłacanego przez Wnioskodawcę długu zatem nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że brak jest podstaw do zaliczenia wartości przejętego i spłacanego długu (bez odsetek) do kosztów uzyskania przychodów, a późniejszy zwrot długu (bez odsetek) przez spółkę niemiecką nie będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku przejęcia przez Spółkę długu spółki niemieckiej wobec innej spółki spłata kwoty długu (bez odsetek) nie będzie stanowić dla Spółki kosztów uzyskania przychodów, natomiast zwrot wydatków otrzymanych od spółki niemieckiej odpowiadający wartości długu (bez odsetek) nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W kwestii zaliczenia spłacanych odsetek od przejętego długu - naliczonych do dnia przejęcia długu - do kosztów uzyskania przychodów i następnie zaliczenia w momencie ich zwrotu przez spółkę niemiecką do przychodów - pytanie nr 2 (pytanie nr 3 we wniosku), należy wskazać, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zgodnie z ogólną zasadą, wyrażoną w art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, dla kwalifikacji prawnej wydatków na zapłatę odsetek, stanowiących koszty uzyskania pożyczki (kredytu), istotne znaczenie ma cel ich poniesienia, czyli przeznaczenie środków finansowych uzyskanych w drodze tej pożyczki (kredytu). Kwestią wstępną dla oceny możliwości uznania uregulowanych odsetek za koszty podatkowe jest zatem ustalenie związku przyczynowo - skutkowego, jak i gospodarczego pomiędzy ich zapłatą, a przychodami, jakie podatnik osiąga lub ma szansę osiągnąć, wydatkując środki pieniężne pochodzące z pożyczki (kredytu) na dany cel. Przykładowo, powiązanie takie istnieje w sytuacji przeznaczenia pożyczki na bieżącą działalność gospodarczą podatnika - zwiększa bowiem źródło jej finansowania.

Kwalifikacja przedmiotowych wydatków wymaga również uwzględnienia regulacji art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z pkt 10 powołanego unormowania, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Ponadto, przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 tej ustawy, wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Oznacza to, że odsetki stanowią koszt uzyskania przychodów podatnika w momencie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji, rozumianej jako dopisanie zobowiązania z tytułu spłaty odsetek do zobowiązania głównego, czyli przekształcenie go w zobowiązanie z tytułu spłaty części kapitałowej kredytu.

Zatem kosztem podatkowym są u pożyczkobiorcy (kredytobiorcy) skapitalizowane odsetki i odsetki zapłacone - art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) i art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy podkreślić, że Wnioskodawca z własnej woli przyjął na siebie obowiązek spłaty kwoty głównej pożyczki wraz z odsetkami. Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, powinien mieć świadomość odrębności pomiędzy cywilnoprawnym i podatkowo-prawnymi skutkami dokonania czynności prawnej. Nie każda realizacja obowiązków cywilnoprawnych stanowi bowiem koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 26 maja 2011 r. Wnioskodawca wyraźnie podkreślił, że treść pytania 2 (oznaczonego we wniosku nr 3) dotyczy odsetek naliczonych do dnia przejęcia długu przez Spółkę, tzn. odsetek zawartych w kwocie przejmowanego długu. Odsetki te zostały naliczone do dnia przejęcia długu przez Spółkę. Spółka bowiem przejęła dług w wartości równej wartości przejętych pożyczek oraz odsetek naliczonych do dnia przejęcia długu. Równocześnie, Spółka będzie miała należność (zwrot wydatków) odpowiadającą wartości przejętego długu (kwota główna wraz z odsetkami naliczonymi do dnia przejęcia długu). Tym samym, w kwocie spłacanej przez Spółkę na rzecz pożyczkodawcy będą zawarte odsetki naliczone do dnia przejęcia długu przez Spółkę. W przedmiocie sprawy, Spółka nie wskazała, żeby oprócz zwrotu poniesionych wydatków w wysokości kwoty głównej pożyczki oraz naliczonych odsetek otrzymywała z tyt. przejęcia długu dodatkowe wynagrodzenie.

W ocenie tut. Organu, nie jest możliwym zatem zaakceptowanie stanowiska Wnioskodawcy, dotyczącego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od pożyczek zaciągniętych przez inny podmiot, tj. spółkę niemiecką, a następnie przejętych przez Wnioskodawcę. Możliwość zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów obwarowana jest bowiem przede wszystkim przesłankami wynikającymi z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie Organu nie jest możliwym powiązane wydatku w postaci zapłaconych odsetek z przychodem w postaci zwrotu przez spółkę niemiecką wartości tych odsetek. Odsetki zapłacone przez Wnioskodawcę pożyczkodawcy, zwracane następnie przez spółkę niemiecką należy traktować analogicznie jak spłatę długu. Są one neutralne dla Wnioskodawcy analogicznie, jak kwota główna przejętego długu. W konsekwencji, nie będą one stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki, a późniejszy ich zwrot przez spółkę niemiecką nie będzie skutkował powstaniem przychodu podatkowego dla Spółki, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, odsetki zapłacone przez Spółkę naliczone do dnia przejęcia długu od kwoty głównej przejętego długu nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu (niespełnienie przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), tym samym kwota odsetek zwracana przez spółkę niemiecką nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem, w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy.

Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek Spółki w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony interpretacją indywidualną wydaną w dniu 13 maja 2011 r. nr ILLP4/443-153/11-4/EW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.