ILPB3/423-649/10-2/GC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2010 r. (data wpływu 27 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków ponoszonych przez Spółkę, w związku z udziałem Jej pracowników w programie motywacyjnym - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków ponoszonych przez Spółkę, w związku z udziałem Jej pracowników w programie motywacyjnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej N. której ostatecznym udziałowcem jest N L z siedzibą w RPA), w ramach której działa M. M. uruchomiło program motywacyjny, skierowany do kluczowych pracowników jej spółek zależnych, wchodzących w jej skład, w tym również do pracowników Spółki.

Zainicjowany program ma na celu stworzenie mechanizmów motywujących kluczowych pracowników do wykonywania ich obowiązków w ramach spółek należących z najwyższą możliwą starannością, przez co przyczyniają się oni do zwiększenia wartości akcji.

Program, który polega na przyznawaniu pracownikom prawa do finansowego udziału we wzroście wartości akcji. Pracownicy, w momencie przystąpienia do planu, otrzymują określoną liczbę tzw. jednostek, będących pochodnym instrumentem finansowym, którego wartość oparta jest bezpośrednio na wartości akcji M. (jednostki te reprezentują prawo pracownika do otrzymania wartości finansowej równej wzrostowi wartości akcji M. w okresie od przyznania mu jednostek do ich realizacji).

Adresatami programu są pracownicy wyższego szczebla (głownie kadry zarządzającej), zatrudnieni w spółkach zależnych M., w tym również pracownicy Spółki. Uczestników programu wybiera specjalna komisja składająca się z członków zarządu M. (administratora programu) lub MI., (spółki holdingowej, do której należy M.). Wskazana komisja decyduje o przyznaniu prawa do otrzymania prawa do wzrostu wartości akcji wybranym pracownikom spółek zależnych oraz o ilości jednostek, które w przyszłości będą mogli zrealizować.

Zgodnie z regulaminem programu, jednostki są niezbywalne i mogą zostać zrealizowane wyłącznie przez uczestników programu po upływie następujących okresów:

* po roku od dnia przyznania praw - maksymalnie 1/5 wartości przyznanych praw,

* po upływie 2 lat od dnia przyznania praw - maksymalnie 1/5 wartości przyznanych praw,

* po upływie 3 lat od dnia przyznania praw - maksymalnie 1/5 wartości przyznanych praw,

* po upływie 4 lat od dnia przyznania praw - maksymalnie 1/5 wartości przyznanych praw,

* po upływie 5 lat od dnia przyznania praw - maksymalnie 1/5 wartości przyznanych praw lub alternatywnie całość przyznanych niezrealizowanych praw (jeśli nie były realizowane okresowo przez pracowników).

Co do zasady, na życzenie pracownika uczestniczącego w Administrator programu (tekst jedn.: M.) dokonuje zbycia nabytych przez niego akcji N., w wyniku czego pracownik efektywnie otrzymuje na prywatne konto (w gotówce) różnicę pomiędzy ceną rynkową akcji M. z dnia realizacji jednostek, a wartością z dnia przyznania jednostek, ustaloną według zasad określonych w planie.

Pełni też funkcję administratora i w ramach swoich obowiązków:

* finansuje koszty związane z uczestnictwem pracowników spółek zależnych (w szczególności koszty nabycia akcji i obsługi programu),

* nabywa oraz zbywa na giełdzie akcje N L, w zależności od zapotrzebowania tych pracowników (w tym zakresie M. korzysta z usług biura maklerskiego),

* wykonuje czynności administracyjno - prawne związane z obsługą,

* wypłaca kwoty stanowiące równowartość przyznanych akcji bezpośrednio na prywatne rachunki bankowe pracowników objętych.

Ze względu na fakt, że niezależnie od korzyści uzyskiwanych z przyznania pracownikom Spółki praw w ramach, Spółka uzyskuje wymierne korzyści z funkcjonowania programu (tzn. związanie ze sobą strategicznych pracowników w perspektywie czasowej, jak i wzrost motywacji do pracy), Spółka rozważa przejęcie ekonomicznego ciężaru kosztów uczestnictwa swoich pracowników. W tym celu, Spółka planuje zawrzeć z M. porozumienie o przejęciu kosztów.

Zgodnie z założeniami, z treści porozumienia będzie wynikać, że M. będzie dokonywać wypłat ekwiwalentów za zrealizowane jednostki bezpośrednio na rzecz pracowników Spółki (tekst jedn.: na wskazane przez nich rachunki bankowe), jednakże poniesione w związku z tym wydatki będą refakturowane na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę, w związku z udziałem Jej pracowników w Programie, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, których ponoszenie rozważa w związku z udziałem swoich pracowników w zorganizowanym na szczeblu grupowym, pracowniczym programie, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 tej ustawy.

Zgodnie z ugruntowaną praktyką orzeczniczą, przytoczony przepis pozwala podatnikowi pomniejszyć przychody do opodatkowania o wszelkie poniesione przez niego wydatki, które według racjonalnej oceny podatnika powinny przyczynić się do powstania przychodu podatkowego. Przykładowo, taki pogląd potwierdził NSA w Lublinie w wyroku z dnia 25 marca 1997 r. sygn. akt I SA/Lu 706/96 wskazując, iż: "zakwalifikowania danego wydatku za koszt funkcjonowania osoby prawnej należy dokonywać indywidualnie w każdym przypadku, kierując się doświadczeniem życiowym i zasadami logiki. Niewątpliwie istotną kategorią tych ustaleń będzie przydatność owych wydatków dla właściwego funkcjonowania osoby prawnej".

Dodatkowo Spółka pragnie nadmienić, że aby dany wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu nie musi wiązać się z konkretnym źródłem przychodu. Powyższe potwierdził NSA w wyroku z dnia 26 kwietnia 2005 r. (sygn. akt FSK 1966/04) wskazując, że: "Treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w świetle art. 7 ust. 1 oraz innych przepisów regulujących przedmiot opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie daje podstaw do sformułowania tezy, iż dany wydatek tylko wtedy stanowić będzie koszt uzyskania przychodu, gdy faktycznie wiąże się z konkretnym przychodem. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż w przeciwieństwie do konstrukcji normatywnej podatku dochodowego od osób fizycznych, w podatku dochodowym od osób prawnych nie ma katalogu źródeł przychodów. W związku z tym, w podatku dochodowym od osób prawnych nie można odnosić poszczególnych wydatków (kosztów) do jakiegoś konkretnego źródła przychodów, dokonując na tej podstawie ich kwalifikacji z punktu widzenia treści art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, a więc uznawania ich za koszty pomniejszające przychody". W ocenie Spółki, wydatki, które będzie ponosić w związku z finansowaniem udziału swoich pracowników w zorganizowanym przez Grupę N. programie motywacyjnym należy uznać za racjonalne, przydatne dla właściwego funkcjonowania firmy, ponoszone w celu zabezpieczenia źródła przychodu, a także przyczyniające się potencjalnie do zwiększenia uzyskiwanych przez Nią przychodów w przyszłości. Spółka stoi na stanowisku, że w związku z uczestnictwem swoich pracowników w programie odniesie oczywiste korzyści. Podstawowym celem tego programu jest bowiem motywowanie adresatów programu do wykonywania ich obowiązków w ramach spółek zależnych od M. z najwyższą możliwą starannością, a jednocześnie związanie kluczowych pracowników na dłużej z tymi spółkami.

Tym samym, udział pracowników Spółki w wyniku przyrzeczenia im korzyści, których realizacja jest uwarunkowana pozostaniem pracownikami, zachęca ich do nierozwiązywania stosunku pracy ze Spółką (a jeśli już, to ewentualnie na rzecz innych spółek zależnych od M). Powyższe przekłada się na zmniejszenie odpływu wykwalifikowanej kadry do zewnętrznej konkurencji i zapobiega rozpowszechnianiu się know - how wypracowanego przez Spółkę.

Ponadto, w wyniku realizacji programu, dochodzi do zaciśnięcia więzi pomiędzy Spółką a Jej pracownikami. Uczestnictwo zwiększa lojalność oraz współodpowiedzialność pracowników biorących w nim udział za rozwój przedsiębiorstwa oraz dodatkowo zachęca pracowników, którzy nie są nim objęci do podejmowania wysiłków, które mogą zostać zwieńczone przyznaniem prawa do udziału w programie.

W efekcie, realizacja programu wpływa na możliwość utrzymania w Spółce najwyższej klasy fachowców, co wpływa na zabezpieczenie źródła przychodu oraz obniżenie kosztów rekrutacji i kosztów szkoleniowych w Spółce. Dodatkowo ze względu na fakt, że w wyniku programu pracownicy nim objęci wiążą się ze Spółką w dłuższej perspektywie czasowej, Spółka ma możliwość stworzenia doświadczonego, posiadającego dobrą znajomość rynku, zespołu kadry kierowniczej, która będzie efektywnie Nią zarządzać, wyznaczać Jej strategię kreować nowe produkty, co z pewnością wpłynie na zwiększenie wysokości uzyskiwanych przez Nią przychodów.

W świetle powyższego, w opinii Spółki, rozważane przejęcie ciężaru finansowania udziału Jej pracowników będzie mieć charakter wydatków przyczyniających się do zabezpieczenia źródeł przychodów, a także wpływających na ich zwiększenie w przyszłości, które będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Przedstawiony powyżej pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe na wniosek podatników. Przykładowo: w interpretacji z dnia 29 stycznia 2008 r. (sygn. lLPB3/423-195/07/HS) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w podobnym do zaprezentowanego stanie faktycznym, zgodził się ze stanowiskiem Podatnika, w myśl którego ponoszone przez niego wydatki, w związku z finansowaniem udziału jego kluczowych pracowników w zorganizowanym, na poziomie Grupy kapitałowej, pracowniczym planie przydziału akcji, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Organ uznał argumentację przedstawioną przez podatnika, że "ponoszeniu kosztów planów Spółka zawdzięcza przychody z zaangażowania środków ludzkich, to jest w tym przypadku kadry zarządzającej objętej programem, polegające na możliwości takiego zorganizowania firmy przy pomocy kompetentnych pracowników, aby maksymalizować przychody ze sprzedaży oraz ograniczyć jej koszty". Z kolei, w interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1521/08-2/FR) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził pogląd podatnika, że wydatki poniesione w ramach realizacji pracowniczego programu akcjonariatu na nabycie akcji spółki powiązanej, w celu zbycia tych akcji na rzecz pracowników, Podatnik będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskanie przychodów. Organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, który argumentował, że: "Celem programu będzie zacieśnienie więzów pomiędzy pracownikami a Spółką poprzez umożliwienie pracownikom o odpowiednim stażu pracy w Spółce partycypacji w rozwoju i zyskach osiąganych przez grupę kapitałową, której częścią jest zarówno Spółka jak i spółka zagraniczna będąca emitentem akcji. Program pełnić będzie funkcję motywacyjną promując lojalność oraz współodpowiedzialność pracowników za rozwój przedsiębiorstwa i przyczyniając się tym samym do zwiększenia przychodów osiąganych przez Spółkę. A zatem, wydatki na nabycie akcji spółki zagranicznej, które to akcje następnie będą zbywane na rzecz pracowników Spółki, będą ponoszone przez Spółkę w celu uzyskania przychodów - spełniają więc warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Podsumowując, w świetle przytoczonych zasad wynikających z orzecznictwa sądów administracyjnych oraz faktu, że udział pracowników wpływa na zabezpieczenie przychodów uzyskiwanych przez Spółkę, w związku z wzmocnieniem więzi istniejących pomiędzy pracownikami a Spółką w okresie trwania programu. Spółka uważa, że po rozważanym zawarciu porozumienia z M. o finansowaniu kosztów uczestnictwa Jej pracowników będzie uprawniona do rozpoznania wydatków, którymi będzie obciążana przez M., jako kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, informuje się, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla tut. Organu.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.