ILPB3/423-648/10/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi dla rolnictwa, zaopatrując rynek w materiały: nasiona, środki ochrony roślin, maszyny, nawozy oraz usługi serwisowe, ubezpieczeniowe i finansowe dla rolników. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Swoją działalnością obejmuje niemal cały obszar kraju.

Wykorzystując 20. rocznicę założenia firmy przeprowadzona została kampania promocyjna, w ramach której zorganizowano m.in. 3 imprezy o charakterze informacyjno - reklamowo-rozrywkowym.

Celem tych spotkań było zacieśnienie relacji oraz wyróżnienie kluczowych klientów, a także przedstawienie oferty sprzedaży i zareklamowanie firmy. Pracownicy w nich uczestniczący mieli powierzone zadania marketingowe, które polegały m.in. na rozmowach z klientami o ich potrzebach oraz o tym, co firma może im zaoferować.

W miejscu organizacji imprezy zostały rozmieszczone liczne banery firmowe. Organizacja spotkań została zlecona firmie zewnętrznej, która wystawiła Spółce z tego tytułu fakturę o treści "organizacja imprezy". Konferencje zorganizowano w dwóch hotelach.

W ramach części oficjalnej odbyło się:

* przedstawienie pracowników oraz osób odpowiedzialnych za poszczególne branże i działy, po to, aby klient wiedział z kim się kontaktować w danym temacie,

* przedstawienie firmy i zakresu jej działania,

* przedstawienie oferty handlowej.

Program obejmował również:

* obiad oraz przekąski w postaci szwedzkiego stołu, dostępne także były napoje alkoholowe,

* prezentacje artystyczne oraz zabawę taneczną,

* w trakcie spotkania prowadzone były rozmowy handlowo - towarzyskie,

* część uczestników skorzystała z możliwości noclegu.

Tak zorganizowana impreza miała na celu podkreślenie wieloletniej historii firmy. Dała możliwość zareklamowania Spółki oraz przedstawienia Jej oferty, zarówno w oficjalnej formie, jak i mniej oficjalnej - towarzyskiej rozmowy i zabawy. W trakcie spotkań klienci deklarowali chęć zakupów, niektóre transakcje zostały już zawarte, inne dopiero będą sfinalizowane. Klienci mieli możliwość poznania zarówno historii Spółki, jak również najważniejszych osób w firmie, co przyczyniło się do zbudowania trwałych, pozytywnych relacji oraz poprawienia wizerunku Spółki jako wiarygodnego kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Mając jedną fakturę od firmy zewnętrznej za organizację imprezy, która obejmuje część artystyczną, oprawę muzyczną, udostępnienie sali i pokoi gościnnych oraz usługę gastronomiczną - w tym alkohol - Spółka zwraca się z pytaniem o możliwość uznania w całości wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Koszty poniesione przez Spółkę na organizację imprez spełniają warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Koszty te są: faktycznie ponoszone, mają charakter definitywny, pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, są ponoszone w celu uzyskania przychodów i zabezpieczenia źródła przychodów, są właściwie udokumentowane.

Wydatki na reklamę i promocje firmy i jej znaku towarowego są w oczywisty sposób związane ze zwiększeniem konkurencyjności na rynku i uzyskaniem przychodów.

Całość wydatków na zorganizowanie imprezy z okazji 20 - lecia firmy - w ocenie Spółki-stanowi koszt uzyskania przychodu. Standard usług tej imprezy nie odbiegał od powszechnie przyjętych norm, poziom imprezy był dostosowany do zaproszonych gości.

Związek z przychodami ma w tym przypadku charakter pośredni. Spółka w ten sposób chciała podkreślić swoją wieloletnią historię i wyróżnić najlepszych klientów oraz zachęcić ich do zwiększenia zakupów w firmie. Przyczyniło się to do zwiększenia sprzedaży. Firma działa na rynku już 20 lat i chcąc utrzymać swoją pozycję na konkurencyjnym rynku musi organizować różnego rodzaju akcje promocyjne.

Powołując się na interpretację nr IBPBI/2/423W-45/09/MS Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach oraz interpretację nr ITPB3/423-184/08/MK Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Wnioskodawca uważa, że poniesione wydatki w pełni stanowią koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wskazana wyżej regulacja nie określa zamkniętego katalogu wydatków, o czym świadczy zwrot "w szczególności".

Ustawodawca jednakże nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, wprowadził jedynie wyliczenie przykładowe, a mianowicie odwołał się w szczególności do wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholu.

Konsekwencją takiego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków na reprezentację.

Wobec braku legalnej definicji pojęć reprezentacja i reklama za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi.

Zatem celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż z okazji 20. rocznicy założenia firmy, Spółka przeprowadziła kampanię promocyjną, w ramach której zorganizowane zostały m.in. 3 imprezy o charakterze informacyjno - reklamowo - rozrywkowym. Uczestnikami imprez byli klienci Spółki, a także Jej pracownicy, którym powierzone zostały zadania polegające m.in. na rozmowach z klientami o ich potrzebach oraz ofercie Spółki. Oficjalna część spotkań obejmowała przedstawienie pracowników oraz osób odpowiedzialnych za poszczególne branże i działy w celu ułatwienia kontaktu z nimi, przedstawienie firmy, zakresu Jej działania oraz oferty handlowej. Program imprez obejmował również poczęstunek w postaci obiadu oraz przekąsek, napoje alkoholowe, prezentacje artystyczne oraz zabawę taneczną, a także możliwość skorzystania z noclegu.

W związku z organizacją ww. imprez Spółka poniosła koszty kompleksowej organizacji imprezy, które obejmowały wynajem sali i pokoi gościnnych, usługę gastronomiczną (w tym napoje alkoholowe), oprawę muzyczną oraz prezentacje artystyczne.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wszystkie wydatki, które Spółka poniosła w związku z organizacją imprez o charakterze informacyjno - reklamowo - rozrywkowym będą niewątpliwie przyczyniać się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów dzięki współpracy z osobami, będącymi uczestnikami tych imprez.

Wydatki te spełniają zatem podstawową przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże, dokonując oceny charakteru wydatków związanych z organizacją przedmiotowej imprezy należy również rozstrzygnąć, czy poszczególne jej elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż koszty kompleksowej usługi organizacji imprez obejmujące wydatki na usługi gastronomiczne (w tym alkohol), oprawę muzyczną, prezentacje artystyczne, a także wynajęcie pokoi gościnnych nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Charakter tych wydatków jest bowiem związany z przyjmowaniem klientów oraz ma na celu utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku Wnioskodawcy na zewnątrz. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast koszty kompleksowej usługi organizacji przedmiotowych imprez w części dotyczącej wynajęcia sali, w której odbywały się imprezy z elementami prezentacji dorobku Spółki oraz Jej aktualnej oferty handlowej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania przez Spółkę. Powyższe działanie spełnia bowiem funkcję reklamową, gdyż zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych produktów / usług, ich zalet, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania nimi, a także zachęca do współpracy. Ponadto, jest ono ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Co istotne, wydatek ten nie został wymienione w katalogu wydatków, które nie są uważane za koszty uzyskania przychodów, określonym w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Niemniej, należy mieć na uwadze, że uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony.

Wnioskodawca, przedstawiając stan faktyczny, wskazał, iż organizacja imprez została zlecona firmie zewnętrznej, która wystawiła Spółce z tego tytułu fakturę o treści "organizacja imprezy". Z powyższego wynika, iż ww. faktura obejmuje łączny koszt poniesiony w związku z organizacją przedmiotowych imprez.

Powołany przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 tej ustawy, na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Z przepisów tej ustawy wynika, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych - w myśl art. 20 ust. 2 i 3 ustawy o rachunkowości - są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane "dowodami źródłowymi". Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco (art. 24 ust. 1 ustawy o rachunkowości), a transakcje udokumentowane rzetelnymi dowodami księgowymi (art. 22 tej ustawy).

Podstawą zapisów w księgach rachunkowych, zgodnie z art. 20 ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

Zatem przepisy art. 20 i następne tejże ustawy ustalają zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W świetle tych przepisów, dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, wolne od błędów rachunkowych, zawierające wymienione wyżej elementy.

Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem do celów podatkowych. Podatnik, uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, bowiem o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania.

W konsekwencji, poniesione przez Spółkę wydatki związane z kompleksową usługą organizacji imprez w części dotyczącej wynajęcia sal, w sytuacji gdy nie jest możliwe wydzielenie i udokumentowanie tych właśnie wydatków, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, koszty kompleksowej usługi organizacji imprez o charakterze informacyjno - reklamowo - rozrywkowym w części dotyczącej wynajęcia sal, w których odbywały się ww. imprezy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, iż wydane one zostały w sprawie konkretnego zainteresowanego i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.