ILPB3/423-640/14-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 24 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka zobowiązana była w dacie sprzedaży do wpłaty podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, uwzględniającego również drugi element ceny sprzedaży, pomimo nie zaistnienia jeszcze warunków i zdarzeń przyszłych skutkujących zwiększeniem ceny sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 19 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.) oraz o brakującą opłatę w dniu 19 lutego 2015 r. - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka zobowiązana była w dacie sprzedaży do wpłaty podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, uwzględniającego również drugi element ceny sprzedaży, pomimo nie zaistnienia jeszcze warunków i zdarzeń przyszłych skutkujących zwiększeniem ceny sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny ostatecznie określony w piśmie uzupełniającym z 19 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.).

W 2012 r. Spółka dokonała transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej, która pełniła funkcję dworca autobusowego. Obecnie również pełni tę funkcję, a Spółka na podstawie umowy najmu dzierżawi nieruchomość od nowego właściciela.

Spółka sprzedająca jest podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przy czym w zakresie przedmiotowej sprzedaży korzystałaby ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy. Jednakże na podstawie art. 43 ust. 10 Spółka sprzedająca złożyła wraz z nabywcą nieruchomości oświadczenie, w którym wybrano opodatkowanie sprzedaży podatkiem od towarów i usług.

Cena nieruchomości składa się z dwóch elementów, tj.:

* ceny ustalonej na dzień sprzedaży oraz

* możliwości modyfikacji ceny (zwiększenia) w przyszłym okresie, w wyniku zaistnienia dodatkowych warunków.

Mianowicie strony określiły w umowie, że w przypadku jeżeli kupujący wezwie sprzedającego do opuszczenia dworca autobusowego, a sprzedający go opuści i przeniesie się do tymczasowego dworca autobusowego, wówczas cena sprzedaży nieruchomości ulegnie zwiększeniu. Natomiast jeżeli kupujący nie wezwie sprzedającego do opuszczenia dworca autobusowego lub sprzedający go nie opuści bądź nie przeniesie się do tymczasowego dworca autobusowego, wówczas kupujący nie będzie zobowiązany do zapłaty kwoty dodatkowej i cena nie ulegnie modyfikacji.

W 2012 r. w dacie zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, Spółka sprzedająca nieruchomość wystawiła fakturę VAT zawierającą cenę sprzedaży ustaloną na dzień sprzedaży, wyrażoną w wartości określonej w umowie, bez uwzględnienia modyfikacji ceny (zwiększenia) uzależnionej od zaistnienia zdarzeń przyszłych i w obowiązującym terminie dokonała wpłaty należnego podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób prawnych, od dochodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W dacie zawarcia umowy strony nie były w stanie określić terminu zaistnienia zdarzeń przyszłych, od których uzależniona została w umowie modyfikacja (zwiększenie) ceny sprzedaży nieruchomości.

Również obecnie nie jest możliwe precyzyjne określenie daty powstania zdarzenia przyszłego określonego w umowie, umożliwiającego modyfikację (zwiększenie) ceny sprzedaży nieruchomości i stanowiącego podstawę do wystawienia faktury VAT, odprowadzenia należnego podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób prawnych od zwiększonego dochodu ze sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka sprzedająca zobowiązana była w dacie sprzedaży do wpłaty podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, uwzględniającego również drugi element ceny sprzedaży, pomimo nie zaistnienia jeszcze warunków i zdarzeń przyszłych skutkujących zwiększeniem ceny sprzedaży.

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie określone w piśmie uzupełniającym z 19 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.).

Spółka sprzedająca nieruchomość zabudowaną uważa, że w 2012 r. postąpiła prawidłowo wpłacając podatek dochodowy od osób prawnych obliczony od dochodu ze sprzedaży bez uwzględnienia modyfikacji (zwiększenia) ceny uzależnionej od zaistnienia zdarzeń przyszłych, związanych z ewentualnym wystosowaniem przez kupującego wezwania do opuszczenia nieruchomości przez sprzedającego. Spółka sprzedająca nieruchomość uważa, że zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do drugiego elementu ceny sprzedaży nieruchomości powstanie w dacie zaistnienia zdarzeń przyszłych, skutkujących modyfikacją ceny sprzedaży nieruchomości i uzyskaniem dodatkowego przychodu ze sprzedaży, ponieważ zgodnie z zapisami art. 14 ust. 1, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Wartość z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości wyrażona w cenie określonej w umowie stanowiła w 2012 r. przychód ze sprzedaży, natomiast wartość modyfikacji ceny uzależniona od zdarzeń przyszłych stanowiła będzie podstawę opodatkowania z datą ewentualnego powstania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, iż o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in.:

* przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3);

* przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4).

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie natomiast do treści art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodów, o których mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Powyższy przepis wyraża zasadę, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu. Ponadto dodać należy, że jeśli zaistniałe wyżej zdarzenia wystąpią po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Reguluje tę kwestię art. 12 ust. 3e ww. ustawy, zgodnie z którym w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W myśl art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy cenę.

Z powyższego wynika zatem, że do istotnych postanowień umowy sprzedaży należy wskazanie ceny sprzedaży.

Tym samym, stosownie do uregulowań art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W przedstawionym opisie sprawy Spółka wskazała, że w 2012 r. dokonała transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej, która pełniła funkcję dworca autobusowego.

Cena nieruchomości składa się z dwóch elementów, tj.:

* ceny ustalonej na dzień sprzedaży oraz

* możliwości modyfikacji ceny (zwiększenia) w przyszłym okresie, w wyniku zaistnienia dodatkowych warunków.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w 2012 r. w dacie zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, Spółka wystawiła fakturę VAT zawierającą cenę sprzedaży ustaloną na dzień sprzedaży, wyrażoną w wartości określonej w umowie, bez uwzględnienia modyfikacji ceny (zwiększenia) uzależnionej od zaistnienia zdarzeń przyszłych i w obowiązującym terminie dokonała wpłaty należnego podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób prawnych, od dochodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. W dacie zawarcia umowy, ale także i obecnie, strony nie były w stanie określić terminu zaistnienia zdarzeń przyszłych, od których uzależniona została w umowie modyfikacja (zwiększenie) ceny sprzedaży nieruchomości.

Wątpliwość Wnioskodawcy na tle tak przedstawionego stanu faktycznego dotyczy ustalenia czy Spółka zobowiązana była w dacie sprzedaży do wpłaty podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, uwzględniającego również drugi element ceny sprzedaży, pomimo nie zaistnienia jeszcze warunków i zdarzeń przyszłych skutkujących zwiększeniem ceny sprzedaży.

Dokonując rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy, należy w pierwszej kolejności wskazać, że moment powstania przychodu w rozumieniu prawa podatkowego i moment powstania obowiązku podatkowego nie może wyprzedzać zdarzenia, z którym tenże przychód jest związany, jest jego następstwem. Innymi słowy, istotne jest zaistnienie zdarzenia, z którym związany jest przychód.

Tak więc, dopóki nie spełni się zdarzenie, które kreuje przychód, to tym samym nie można mówić o powstaniu przychodu i obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji należy uznać, że Spółka w 2012 r. postąpiła prawidłowo wpłacając podatek dochodowy od osób prawnych obliczony od dochodu ze sprzedaży nieruchomości bez uwzględniania modyfikacji (zwiększenia) ceny.

Jednocześnie tut. Organ pragnie dodać, że w związku z tym, iż to pytanie podatkowe określone przez podatnika wyznacza zakres przedmiotowy wniosku, w niniejszej interpretacji indywidualnej odniesiono się ściśle do kwestii w nim zawartej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto informuje się, że wniosek Spółki w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.