ILPB3/423-639/09-2/GC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2009 r. (data wpływu 14 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań z kontrahentami oraz spotkań wewnątrzzakładowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań z kontrahentami oraz spotkań wewnątrzzakładowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i opis zdarzenia przyszłego.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi wydatki na zakup usług cateringowych lub artykułów spożywczych (kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, ciastka, słodycze, słone paluszki itp.), które stanowią poczęstunek w związku z odbywającymi się w Spółce:

Wydatki te nie mają charakteru reprezentacyjnego (wystawnego), lecz mieszczą się w granicach zwyczajowego poczęstunku, bez okazałości. Poczęstunek jest albo pozostawiony do dyspozycji kontrahentom w sekretariatach, albo ustawiany na stołach konferencyjnych w trakcie narad i spotkań.

Wydatki te Spółka będzie ponosić również w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z poczęstunkiem na spotkaniach wewnątrzzakładowych oraz spotkaniach z kontrahentami można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, a zatem wydatki te nie są kosztami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo w stanie faktycznym, jak również w przyszłości, zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup artykułów spożywczych oraz usług cateringowych w związku z organizowanymi spotkaniami z pracownikami Spółki oraz z osobami z zewnątrz (kontrahentami). Wydatki te nie mają bowiem charakteru wydatków reprezentacyjnych.

Na podstawie regulacji art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie sposób przyjąć, że reprezentację stanowi każde działanie mające na celu utrzymanie pozytywnego wizerunku podatnika, czy też ochronę przed wywołaniem negatywnego wrażenia. Charakter taki będą miały jedynie te działania, które obecnie mogą zostać uznane za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia reprezentacja, wobec czego uzasadnionym jest odwołanie się do wykładni językowej tego pojęcia. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod red. prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). W tym miejscu można przywołać interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 lutego 2008 r., nr ITPB1/415-604/07/DP, w której w taki sposób, jak Spółka, interpretuje się pojęcie "reprezentacja".

Charakter reprezentacji będą miały bowiem jedynie działania, które można uznać za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach. Zwykły poczęstunek dla kontrahentów, który jest nieodłącznym elementem spotkania nie stanowi zaś celu samego w sobie. Można go zatem zaliczyć do kosztów podatkowych. Takie stanowisko potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 15 września 2008 r., nr ILPB3/423-364/08-2/MC, uznając stanowisko podatnika za prawidłowe, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 18 lutego 2008 r., nr IP-PB3-423-471/07-2/DG stwierdzający, iż: "W związku z powyższym należy zauważyć, iż Spółka organizując dni otwarte prowadziła rozmowy z klientami na temat możliwości technicznych oraz szczegółów konstrukcyjnych obrabiarek do metali. Spółka zatrudniła profesjonalną firmę cateringową, która przygotowała dla kontrahentów poczęstunek w postaci dań i napojów. Należy więc uznać że wydatki na usługę cateringową, z uwagi że nie były wydatkiem samym w sobie służącym konsumpcji, lecz realizacji dalej idącego celu (prezentacja możliwości technicznych i konstrukcyjnych maszyn) stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zauważyć należy, że poniesienie przez Spółkę kosztu powinno być właściwie udokumentowane. Stosownie bowiem do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m.in. poniesienia wydatków zaliczonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym wydatki na usługi cateringowe nie wykraczające poza główny cel spotkania i nie mające charakteru reprezentacji są związane z głównym celem spotkania i tym samym są kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych."

Podobne stanowisko zajął też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. akt II FSK 1008/05.

Powyższe w sposób analogiczny należy odnieść do poczęstunku w przypadku spotkań wewnątrzzakładowych. Pojęcia określające reprezentację odnoszą się w sposób oczywisty do realiów życia społecznego, powszechnego odbioru zachowań; tego, czy stanowią one rozpowszechniony standard, czy też wykraczając poza ten standard, uznawane są za wyszukane i zwracające uwagę. Analizując regulację art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest więc w pierwszej kolejności określenie powszechnie obowiązujących standardów zachowań w kontaktach handlowych. Obecnie zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania - zwłaszcza dłuższego - napoju lub drobnych słodyczy, czy poczęstunku np. w formie kanapek, nie jest z pewnością traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, a jedynie zwykłych dobrych manier.

Ponadto wskazać należy, iż poczęstunek, o którym mowa, jest nieodłącznym elementem spotkania, służy głównemu celowi, jakim jest dokonanie określonych uzgodnień z kontrahentem, przekazanie mu określonych informacji na temat działalności podatnika. Ma umożliwiać sprawne i kulturalne przeprowadzanie spotkań z kontrahentami, nie stanowi zaś celu samego w sobie.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, wydatki na poczęstunek (taki jak np.: paluszki, batoniki czekoladowe, ciasteczka, woda mineralna, soki owocowe, kawa, herbata czy usługi cateringowe), ponoszone w trakcie spotkań z kontrahentami, czy wewnątrzzakładowych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, albowiem stanowią one zwyczajowy poczęstunek i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, nie wiążą się zaś z okazałością czy pozycją społeczną Spółki.

Dlatego też, w ocenie Spółki, wydatki na poczęstunek dla kontrahentów przyjmowanych w siedzibie firmy stanowią wydatki, które nie mają charakteru reprezentacyjnego i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Również tego typu wydatki związane ze spotkaniami wewnątrzzakładowymi, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Potwierdzenie takiej kwalifikacji można znaleźć w kolejnych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacjach: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 maja 2009 r., nr ILPB3/423-96/09-5/MC oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2009 r., nr IPPB5/423-123/09-2/AM.

Wobec powyższego, Spółka prosi o potwierdzenie stanowiska, iż ma prawo zarówno w stanie faktycznym, jak i w przyszłości, zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup artykułów spożywczych oraz usług cateringowych w związku z organizowanymi spotkaniami z pracownikami Spółki oraz z osobami z zewnątrz (kontrahentami), gdyż wydatki te nie mają charakteru wydatków reprezentacyjnych. Spełniają bowiem definicję zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż pozostają w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki oraz nie są zawarte w katalogu wynikającym z art. 16 ust. 1 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jako, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia reprezentacja, to analizując stan prawny w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy opierać się na określeniu słownikowym. Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi.

Każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny pod kątem odpowiedniego związku z przychodami.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi wydatki na zakup usług cateringowych lub artykułów spożywczych (kawa, herbata, napoje bezalkoholowe) w związku z odbywającymi się naradami, spotkaniami, szkoleniami, audytami wewnętrznymi ISO. Spotkania bywają całodniowe bez udziału osób z zewnątrz. Natomiast uczestniczą w nich pracownicy z poza Poznania. Ponadto, Spółka organizuje spotkania przedstawicieli i pracowników Spółki z osobami z zewnątrz: doradcami, przedstawicielami kontrahentów (spotkania biznesowe, przetargi, negocjacje).

Powyższe wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego (wystawnego), lecz mieszczą się w granicach zwyczajowego poczęstunku, bez okazałości.

Niewątpliwie wydatki na poczęstunek w ramach spotkań wewnątrzzakładowych bez udziału osób z zewnątrz - spotkania całodzienne, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc się do spotkań biznesowych, przetargów i negocjacji z osobami z zewnątrz - doradcami, przedstawicielami kontrahentów, przy ocenie wydatków poniesionych przez Spółkę należy zwrócić uwagę na kryterium jakim jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami na poczęstunek na spotkaniach, a powstaniem, zachowaniem lub zwiększeniem przychodu.

Wnioskodawca wyjaśnił, że zakup poszczególnych artykułów spożywczych, jak i zakup usług cateringowych, nie ma charakteru okazałego. Poniesione w związku z nim wydatki mają na celu sprawne i kulturalne przeprowadzenie spotkań służących głównemu celowi jakim jest dokonanie uzgodnień z kontrahentem, przekazanie informacji na temat działalności Spółki. Odnotować należy również, iż spotkania odbywają się w siedzibie Firmy.

Powyższe wskazuje, że są to spotkania o charakterze "roboczym" nie mające na celu kształtowania lub utrwalania korzystnego wizerunku Firmy w kontaktach oficjalnych i handlowych.

Reasumując, wydatki na poczęstunek na spotkaniach wewnątrzzakładowych oraz spotkaniach biznesowych, przetargach i negocjacjach z kontrahentami w siedzibie Firmy zgodnie z art. 15 ust. 1 z uwzględnieniu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek Spółki w zakresie opisanego zdarzenia przyszłego, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 6 listopada 2009 r. Nr ILPB3/423-639/09-3/GC

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.