ILPB3/423-637/08-2/HS - Obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 1 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powiązań między podmiotami oraz sporządzania dokumentacji podatkowej transakcji - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powiązań między podmiotami oraz sporządzania dokumentacji podatkowej transakcji przez Spółkę oraz firmy "A" i "B".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. zajmująca się m.in. handlem częściami zamiennymi do różnego typu urządzeń komunalnych oraz gotowymi pojazdami komunalnymi przeprowadza transakcje z dwoma firmami osób fizycznych: firmą "A", której właścicielem jest Prezes Zarządu Spółki posiadający 50% udziałów w Spółce oraz firmą "B", której właścicielem jest V-ce Prezes Zarządu posiadający również 50% udziałów w Spółce. Transakcje zawierane pomiędzy tymi podmiotami przebiegają następująco:

Obydwie firmy osób fizycznych "A" i "B" opodatkowane są podatkiem liniowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Jeżeli tak, to czy obowiązek sporządzenia dokumentacji spoczywa tylko na Spółce czy również na firmach "A" i "B".

Stanowisko Wnioskodawcy jest następujące.

Ad. 1

Spółkę oraz firmy "A" i "B" należy uznać za podmioty powiązane.

Ad. 2

Spółka oraz firma "A" będą zobowiązane do sporządzenia dokumentacji, jeżeli sprzedaż usług montażu świadczonych przez firmę "A" na rzecz Spółki przekroczy w roku podatkowym wartość 30.000 euro, Spółka oraz firma "B" będą zobowiązane do sporządzenia dokumentacji, jeżeli sprzedaż przez Spółkę części zamiennych do firmy "B" przekracza w roku podatkowym wartość 30.000 euro oraz jeśli sprzedaż usług montażu świadczonych przez firmę "B" na rzecz Spółki przekracza w roku podatkowym wartość 30.000 euro.

Ad. 3

Względem transakcji dokonywanych pomiędzy Spółką a firmą "A" należy przyjąć limit 30.000 euro na zakup usług montażu oraz 30.000 euro na sprzedaż części zamiennych oraz analogicznie w przypadku transakcji pomiędzy Spółką a firmą "B". Wykonane usługi montażu oraz opcji dodatkowych razem z zużytymi w tym celu materiałami należy traktować jako te same świadczenia podlegające sumowaniu, sprzedaż części zamiennych należy również traktować jako ciąg tych samych świadczeń podlegających sumowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Odpowiedź w zakresie pytania Nr 1.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), jeżeli:

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 4 ww. ustawy, przepisy ust. 1 - 3a stosuje się odpowiednio, gdy:

Przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach (art. 11 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5 % (art. 11 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Natomiast określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą (art. 11 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Przez pojęcie powiązań rodzinnych, o których mowa w ust. 5, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia (art. 11 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż udziałowcami Spółki są dwie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą (firmę "A" i "B"), z których każda posiada po 50% udziałów. Ponadto właściciel firmy "A" pełni w Spółce funkcję Prezesa Zarządu, a właściciel firmy "B" jest V-ce Prezesem Zarządu.

Przenosząc stan faktyczny na grunt ww. przepisów podatkowych, stwierdzić należy, iż w przedmiotowym przypadku spełnione zostały przesłanki art. 11 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem te same osoby fizyczne bezpośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi, tj. zarządzają zarówno firmą prowadzoną na ich imię i nazwisko, jak i wchodzą w skład organu zarządzającego Spółki.

Wobec powyższego, stwierdza się, iż Spółkę (tj. Wnioskodawcę) oraz firmy "A" i "B" należy uznać za podmioty powiązane w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odpowiedź w zakresie pytania Nr 2.

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

Na podstawie art. 9a ust. 5 ww. ustawy, wyrażone w EURO wielkości, o których mowa w ust. 2 i 3, przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski, obowiązującym w ostatnim dniu roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, w którym została zawarta transakcja objęta obowiązkiem, o którym mowa w ust. 1.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż dokumentacji podlegają szeroko rozumiane transakcje zawierane z podmiotami powiązanymi, tj. zarówno transakcje przychodowe, jak i kosztowe. Ustawa podatkowa jednak nie definiuje jednak pojęcia "transakcja" oraz "wartość transakcji". Dokonując wykładni językowej, stwierdza się, iż przez pojęcie "transakcja" należy rozumieć operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług bądź też umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług (też zawarcie takiej umowy). Natomiast "wartość" to to, ile coś jest warte pod względem materialnym.

Jeżeli podatnik zawiera kilka transakcji z tym samym podmiotem powiązanym, ale transakcje te dotyczą różnych świadczeń, dla których określono różne ceny, to wartość tych poszczególnych świadczeń nie podlega zsumowaniu. W konsekwencji, dla stwierdzenia, czy wystąpił obowiązek dokumentowania tych transakcji, wartość każdego z tych świadczeń, z określonymi w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych limitami 100.000, 30.000 i 50.000 euro, porównujemy odrębnie. Jeżeli jednak podatnik zawiera nawet kilka umów z tym samym partnerem powiązanym, dotyczących świadczeń jednego rodzaju, dla których ustalono jedną cenę (np. w ramowej umowie dostawy określono cenę jednostkową produktu, który będzie później dostarczany na podstawie odrębnych zamówień i odrębnie fakturowany), to dla stwierdzenia czy wystąpił obowiązek dokumentowania tych transakcji, sumujemy wartość tych świadczeń (lub rzeczywiście zapłacone w roku podatkowym kwoty wymagalnych w roku podatkowym świadczeń) i te zsumowane już wartości porównujemy z limitami 100.000, 30.000 i 50.000 euro.

W odpowiedzi na pierwsze z zadanych pytań Wnioskodawcy, tut. Organ stwierdził, iż Spółka oraz firmy "A" i "B" są podmiotami powiązanymi. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika ponadto, iż podmioty te zawierają między sobą transakcje, które przebiegają w następujący sposób:

Z powyższego wynika zatem, iż Spółka zawiera dwa rodzaje transakcji z dwoma podmiotami powiązanymi. Pierwszy rodzaj transakcji to dokonywanie sprzedaży części zamiennych dla firm "A" i "B", natomiast drugi to zakup usług od wskazanych firm.

W związku z powyższym, powiązania Spółki z firmami "A" i "B" należy rozpatrywać odrębnie. Odrębnie też należy rozpatrywać transakcje sprzedaży i świadczenia usług zawierane ze wskazanymi firmami. Zatem Spółkę obowiązują 4 limity (I limit - dotyczy transakcji sprzedaży części zamiennych dla firmy "A", II limit - dotyczy transakcji sprzedaży części zamiennych dla firmy "B", III limit - dotyczy transakcji świadczenia usług przez firmę "A", IV limit - dotyczy świadczenia usług przez firmę "B").

W przypadku pierwszego z limitów, tj. dotyczącego sprzedaży części zamiennych dla firmy "A", należy zbadać, czy w danym roku podatkowym łączna wartość tych transakcji przekracza 20% kapitału zakładowego Spółki. Jeżeli łączna wartość tych transakcji nie przekroczy 20% kapitału, to limitem zobowiązującym Spółkę do sporządzenia dokumentacji podatkowej obejmującej wskazane transakcje będzie limit określony przepisem art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 100.000 euro. Jeżeli natomiast łączna wartość przedmiotowych transakcji przekroczy wskazany wskaźnik, to obowiązek dokumentacyjny powstanie już po przekroczeniu równowartości 50.000 euro (art. 9a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Tak samo należy postąpić w przypadku transakcji dotyczących sprzedaży części zamiennych dla firmy "B".

Natomiast w przypadku transakcji zakupu usług od firmy "A", Spółka również jest zobowiązana do zbadania, czy w danym roku podatkowym łączna wartość tych transakcji przekracza 20% kapitału zakładowego Spółki. Jeżeli łączna wartość tych transakcji nie przekroczy 20% kapitału, to limitem zobowiązującym Spółkę do sporządzenia dokumentacji podatkowej obejmującej wskazane transakcje będzie limit określony przepisem art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 100.000 euro. Jeżeli natomiast łączna wartość przedmiotowych transakcji przekroczy wskazany wskaźnik, to obowiązek dokumentacyjny powstanie już po przekroczeniu równowartości 30.000 euro (art. 9a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Tak samo należy postąpić w przypadku transakcji dotyczących świadczenia usług przez firmę "B".

Reasumując powyższe wyjaśnienia, Spółka nie jest zobowiązana do prowadzenia szczególnej dokumentacji podatkowej w przypadku:

Odpowiedź w zakresie pytania Nr 3.

Stosownie do ww. przepisu art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

Odpowiedź na poprzednie pytanie zawiera w sobie częściowo również odpowiedź na pytanie Nr 3, bowiem powyżej wskazano, że transakcje zawierane pomiędzy Spółką, a firmami "A" i "B" należy traktować odrębnie dla każdej z tych firm. Dla firm tych obowiązują również odrębne limity. Stwierdzono również, że sumowaniu podlegają w ramach jednego limitu transakcje jednego rodzaju. Zatem Spółkę obowiązują 4 limity.

Jednakże Spółka w ostatnim pytaniu wnosi o wskazanie, jak należy ustalać przedmiotowe wartości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonuje na rzecz firm "A" i "B" sprzedaży różnorodnych części zamiennych, których ceny różnią się. Cena każdej części zamiennej składa się z ceny katalogowej producenta części i marży. Natomiast firmy "A" i "B" świadczą na rzecz Spółki usługi polegające na montażu pojazdów komunalnych. Spółka obciążana jest za wykonanie usługi oraz za zużyte w trakcie jej wykonania materiały. Usługi różnią się między sobą ilością i rodzajem zużytych materiałów oraz zakresem wykonywanych czynności (np. instalacją różnego rodzaju opcji dodatkowych).

Z powyższego nie wynika zatem, iż Spółka ma zawarte umowy z firmami "A" i "B", w związku z czym, aby prawidłowo określić łączną wartość transakcji w ramach wskazanych powyżej 4 limitów, co stanowi niezbędny element do określenia, czy powstał obowiązek dokumentacyjny wobec tych transakcji, czy też nie, należy brać pod uwagę rzeczywiście zapłacone w roku podatkowym kwoty wymagalnych w roku podatkowym świadczeń.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż sumowaniu podlegają, w ramach wskazanych w odpowiedzi na pytanie Nr 2 limitów, rzeczywiście zapłacone w roku podatkowym kwoty wszystkich wymagalnych w tym roku podatkowym świadczeń wynikających z danego rodzaju transakcji. Wartość wymagalnych świadczeń wynikać winna każdorazowo z wystawianych bądź to przez Spółkę, bądź to przez firmę "A" lub "B", dokumentów księgowych (np. faktur VAT). Zatem jeżeli wartość faktury VAT wystawionej przez firmę "A" lub "B" obejmuje cenę usługi oraz opcji dodatkowych wraz z wartością zużytych materiałów, to wartość ta stanowi wymagalne w roku podatkowym świadczenie. Za świadczenia wymagalne należy uznać również wartości wynikające z wystawionych przez Spółkę faktur dotyczących sprzedaży części zamiennych, również w ramach limitów przypadających dla każdej z firm. Tut. Organ nie znajduje w przepisie art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzasadnienia do stosowania odrębnych limitów dla każdego rodzaju zbywanych części zamiennych, bądź dla różnych opcji nabywanych usług. Treść tego przepisu jednoznacznie wskazuje, iż obowiązkiem dokumentacyjnym objęte są transakcje z podmiotami powiązanymi, których łączna kwota (lub jej równowartość) przekracza wskazane w nim limity. Oczywiście, co zostało już wcześniej potwierdzone, Spółkę obowiązują cztery limity dla transakcji zawieranych z firmą "A" i "B".

Podsumowując, każda z zapłaconych w roku podatkowym kwot wymagalnych świadczeń dotyczących sprzedaży części zamiennych do firmy "A" podlega sumowaniu w ramach jednego limitu. W ramach drugiego limitu, Spółka zobowiązana jest do zsumowania zapłaconych w roku podatkowym kwot wymagalnych świadczeń dotyczących sprzedaży części zamiennych do firmy "B".

Natomiast w ramach trzeciego limitu, zsumować należy zapłacone w roku podatkowym kwoty wymagalnych świadczeń dotyczących świadczonych na rzecz Spółki przez firmę "A" usług. Ponadto Spółka winna także zsumować, w ramach ostatniego z limitów. zapłacone w roku podatkowym kwoty wymagalnych świadczeń dotyczących świadczonych na rzecz Spółki przez firmę "B" usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego obowiązku sporządzania dokumentacji transakcji przez firmy "A" i "B", wydane zostało postanowienie z dnia 24 grudnia 2007 r. Nr ILPB3/423-637/08-3/HS odmawiające wszczęcia postępowania w tej części.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.