ILPB3/423-6/14-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z 31 grudnia 2013 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

"A" S.A. (dalej zwana: Spółką) jest spółką w 100% zależną od "B" Sp. z o.o. (dalej: "B") stanowiąca spółkę holdingową dla spółek z grupy kapitałowej "B", w tym dla Spółki.

"B" planuje uruchomienie programu motywacyjnego (zwanego dalej również: Programem) skierowanego do pracowników spółek zależnych wchodzących w skład grupy oraz współpracowników, pozostających ze spółkami z grupy w stosunku prawnym (dalej: Współpracownicy), w tym również do pracowników i współpracowników Spółki (dalej: Uczestnicy).

Decyzja o objęciu Uczestnika programem motywacyjnym jest podejmowana przez zarząd "B", który to podmiot jest jednocześnie administratorem Programu i nim zarządza, "B" podejmuje decyzję o objęciu Uczestnika programem motywacyjnym jeśli, ze względu na zakres obowiązków służbowych lub zakres świadczeń będących przedmiotem umowy cywilnoprawnej, działania tego Uczestnika mogą przyczynić się do wzrostu wartości poszczególnych spółek, w tym Spółki.

Celem Programu jest zmotywowanie Uczestników do osobistego uczestniczenia w rozwoju i potencjalnym wzroście grupy/poszczególnych spółek należących do grupy oraz jednocześnie wykreowanie zachęty finansowej dla Uczestników, którzy mogą przyczynić się do wzrostu wartości grupy. Uczestnictwo w Programie ma zatem zapewnić lojalność wobec spółek grupy oraz powiązać interesy Uczestników z interesem spółek grupy, w tym poprzez długookresowe związanie Uczestników ze spółkami z grupy, w tym Spółką.

W ramach Programu Uczestnikom przyznawane będą jednostki uczestnictwa SAR (stock appreciation rights) (dalej: Jednostki Uczestnictwa). Jednostki Uczestnictwa reprezentują prawo Uczestnika do uzyskania wartości finansowej pozostającej w bezpośredniej relacji do wzrostu wartości spółki, z którą dany Uczestnik jest związany poprzez umowę o pracę lub inny stosunek prawny w okresie pomiędzy przyznaniem Jednostki Uczestnictwa danemu Uczestnikowi, a realizacją przez tego Uczestnika Jednostek Uczestnictwa. Wartość poszczególnych spółek, w tym Spółki będzie ustalana raz do roku poprzez wycenę sporządzaną przez niezależnego biegłego. Jeśli którakolwiek ze spółek z grupy stanie się w trakcie funkcjonowania Programu spółką notowaną na giełdzie papierów wartościowych, wycena tej spółki będzie się dokonywała automatycznie, poprzez odniesienie do wartości akcji notowanych na giełdzie.

Jednostki Uczestnictwa przekazywane Uczestnikom Programu, z uwagi na ich powiązanie z elementem bazowym jakim jest wartość spółki, stanowią pochodne instrumenty finansowe w świetle polskiego prawa.

Zasady funkcjonowania Programu w odniesieniu do Jednostek Uczestnictwa są następujące:

* Uczestnikami Programu mogą być osoby związane w momencie przyznania Jednostek Uczestnictwa stosunkiem pracy lub innym stosunkiem prawnym z przynajmniej jedną ze spółek z grupy,

* do każdego Uczestnika Programu przyporządkowana jest określona liczba Jednostek Uczestnictwa,

* fakt przystąpienia do Programu nie daje Uczestnikowi żadnych natychmiastowych korzyści, ani też gwarancji uzyskania ich później, gdyż potencjalna wypłata jest uzależniona od kształtowania się wartości spółki, z którą dany Uczestnik jest związany,

* uczestnictwo w Programie (tzn. otrzymanie Jednostek Uczestnictwa) nie jest związane z koniecznością poniesienia jakichkolwiek opłat przez Uczestników,

* realizacja praw wynikających z Jednostek Uczestnictwa jest możliwa dopiero po upływie z góry zdefiniowanego okresu (zwanego okresem restrykcyjnym), nie później jednak niż upływ terminu do realizacji Jednostek Uczestnictwa,

* realizacja Jednostek Uczestnictwa przez Uczestnika będzie mieć postać wypłaty pieniężnej stanowiącej ekwiwalent wzrostu wartości Jednostek Uczestnictwa,

* w momencie realizacji praw wynikających z Jednostek Uczestnictwa, Uczestnik Programu musi pozostawać w stosunku prawnym ze spółką z grupy,

* przyznanie Uczestnikom Jednostek Uczestnictwa nie dają Uczestnikom Programu prawa do partycypacji w zysku Spółki ani prawa głosu,

* prawa wynikające z Jednostek Uczestnictwa nie stanowią elementu treści umowy o pracę ani żadnej umowy, na podstawie której świadczone są usługi na rzecz Spółki.

Zasady funkcjonowania Programu będzie regulować regulamin Programu oraz umowy podpisywane z Uczestnikami.

"B" w ramach swoich obowiązków administratora Programu:

* wykonuje czynności administracyjno-prawne związane z obsługą Programu,

* dokonuje kalkulacji kwot wypłat pieniężnych należnych poszczególnym Uczestnikom programu z tytułu realizacji Jednostek Uczestnictwa i przekazuje te informacje Spółce.

Niezależnie od korzyści uzyskiwanych przez grupę z przyznania Uczestnikom Programu Jednostek Uczestnictwa, również Spółka uzyskuje wymierne korzyści z funkcjonowania Programu, poprzez związanie ze sobą pracownikóww.spółpracowników w dłuższej perspektywie czasowej, jak i wzrost ich motywacji do pracy/wykonywania świadczeń na rzecz Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe korzyści i treść umowy pomiędzy "B" a Spółką, Spółka ponosić będzie koszty związane z funkcjonowaniem Programu w odniesieniu do Uczestników związanych ze Spółką umową o pracę lub innym stosunkiem prawnym.

Przedmiotowe obciążenie kosztami będzie się odbywać w taki sposób, że "B" będzie obciążać Spółkę kosztami wynagrodzenia pokrywającego koszty "B" związane z administrowaniem i zarządzaniem Programem, określonego jako ryczałtowa kwota za Uczestnika objętego programem za rok. Spółka z własnych środków dokonywać będzie wypłat środków z tytułu realizacji Jednostek Uczestnictwa przez Uczestników związanych ze Spółką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę w związku z udziałem w Programie Uczestników, związanych ze Spółką, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

2. Zakładając, iż odpowiedź na powyższe pytanie jest pozytywna, czy Spółka będzie mogła rozpoznać koszty uzyskania przychodów z tytułu powyższych wydatków w momencie ich poniesienia, w pełnej wysokości, jako koszty pośrednie... (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 (oznaczonego we wniosku nr 2).

W ocenie Spółki, wydatki ponoszone przez nią w związku z realizacją Programu będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie wydatki podatnika, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przepis ten stanowi jednocześnie, że do kosztów uzyskania nie zalicza się wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że:

* nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz że

* istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W rezultacie, wydatki poniesione przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jeśli są nakierowane na osiągnięcie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczania danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działania podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia/zachowania/zabezpieczenia. Wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami.

UZASADNIENIEm dla przyznania Uczestnikom Programu, związanym ze Spółką, Jednostek Uczestnictwa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż Uczestnicy Programu stając się posiadaczami Jednostek Uczestnictwa są dodatkowo motywowani do działania nakierowanego na wzrost wartości Spółki.

Do analogicznych wniosków prowadzi interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 października 2013 r. (sygn. IPPB3/423-659/13-2/MC). Analogiczny pogląd przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2013 r. (sygn. ILPB3/423-95/13-4/AO).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 (oznaczonego we wniosku nr 3).

W ocenie Spółki, wydatki ponoszone przez nią w związku z udziałem w Programie Uczestników związanych ze Spółką będą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne w momencie ich poniesienia.

O momencie zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje ich charakter, tj. stopień ich powiązania z przychodami podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższych przepisów wynika, iż koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w roku ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ww. ustawy. Dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich, będzie moment ujęcia przedmiotowych wydatków w księgach jako kosztu na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.

Tym samym, ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych.

Prawidłowość tego poglądu potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2013 r. (sygn. ILPB3/423-95/13-4/AO), który uznał, że wydatki związane z realizacją programu motywacyjnego stanowią koszty pośrednie na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, potrącalne w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty uzyskania przychodu są drugim obok przychodów elementem konstrukcyjnym dochodu, który stanowi podstawę opodatkowania w roku podatkowym (art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Oba te elementy są częściami tego samego stosunku prawno-podatkowego składającego się na zobowiązanie podatkowe.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Innymi słowy, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy.

Odnosząc zatem powołane uregulowania prawne i powyższe wyjaśnienia do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy, należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę dotyczące udziału w programie motywacyjnym uczestników związanych ze Spółką umową o pracę lub innym stosunkiem prawnym spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy wskazać, że ww. wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uznać należy za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem (koszty pośrednie), co oznacza, że dla celów podatkowych koszty takie powinny być rozpoznane na podstawie uregulowań wynikających z art. 15 ust. 4d i ust. 4e powyższej ustawy.

I tak, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei art. 15 ust. 4e ww. ustawy stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4 h uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Tym samym, Spółka będzie mogła rozpoznać poniesione wydatki związane z programem motywacyjnym (w pełnej wysokości) jako koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.