ILPB3/423-6/11-3/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2010 r. (data wpływu 3 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania pośrednich kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów udzielonego Spółce rabatu,

* określenia momentu rozpoznania pośrednich kosztów uzyskania przychodów,

* określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów udzielonych przez Spółkę bonusów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Informacje ogólne.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na produkcji i sprzedaży mebli tapicerowanych do krajów Unii Europejskiej. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka ponosi różnego rodzaju koszty wynikające z zawartych umów czy uzgodnień służące uzyskaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu.

Wnioskodawca zawarł z odbiorcami wyrobów i pośrednikami w ich sprzedaży umowy bądź uzgodnienia, w których zobowiązuje się do ponoszenia różnego rodzaju kosztów liczonych procentem do zrealizowanych obrotów (zafakturowanej sprzedaży). Do kosztów tych należą:

* usługi polegające na scentralizowaniu wszystkich informacji wysłanych przez dostawcę wyrobów i rozpowszechnieniu ich w swojej sieci, tak aby klient otrzymał maksymalną ilość informacji na temat danego produktu. To rozpowszechnianie informacji następuje drogą informatyczną przez struktury wewnętrzne świadczącego usługę. Za te działania, tylko i wyłącznie przy towarach objętych stałą dostawą, Wnioskująca płaci świadczącemu usługę wynagrodzenie liczone procentem od wykonanych obrotów;

* usługa marketingowa;

* usługa logistyki administracyjnej i finansowej polegająca na: grupowaniu zamówień, fakturowaniu i dokonywaniu płatności, braniu ryzyka finansowego i kierowania sporami;

* koszty pośrednictwa handlowego.

Wnioskodawca wszystkie faktury, dotyczące ww. usług, wystawione do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, tj. do dnia 18 marca 2010 r., ujął poleceniem księgowania w kosztach działalności 2009 r. poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów - pozycja "koszty działalności podstawowej". Pozycję tę zaprezentowano w wyniku finansowym 2009 r. i w bilansie po stronie pasywów w rozliczeniach międzyokresowych kosztów. Koszty te spółka zaliczyła do kosztów podatkowych 2009 r.. Spółka nie zaliczyła natomiast do kosztów uzyskania przychodów 2009 r. niezafakturowanych jej do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego kosztów, które szacunkowo zostały ujęte w księgach rachunkowych przez rozliczenia międzyokresowe bierne (rezerwy na koszty oszacowane). Spółka zwraca jednocześnie uwagę, że pozycja "koszty działalności podstawowej" jest odrębną pozycją analityczną służącą do ewidencjonowania usług i dostaw zafakturowanych w następnym roku podatkowym odrębną od rezerw.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 1 kwietnia 2011 r.: nr ILPB3/423-6/11-2/MM, nr ILPB3/423-6/11-4/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione w opisie koszty należy uznać za koszty pośrednio związane z przychodem i niewątpliwie należy przyporządkować je do kosztów 2009 r., tym bardziej, że cena za ich wykonanie ustalona jest jako procent do zrealizowanego (zafakturowanego) obrotu. Wnioskodawca wszystkie faktury wystawione do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, tj. do dnia 18 marca 2010 r. ujął przez polecenie księgowania w kosztach działalności 2009 r.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty pośrednie są co do zasady potrącalne w dacie poniesienia, tj. zarachowania w księgach (zaksięgowania). Zaksięgowanie następuje na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw, albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy, ujęcie kosztu w księgach 2009 r. poleceniem księgowania upoważnia Spółkę do potrącenia go podatkowo w roku 2009. W pozycji rozliczenia międzyokresowe kosztów wyodrębniona jest pozycja analityczna odrębna od rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów pod nazwą "koszty działalności podstawowej".

Wartość tych kosztów do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego była Spółce znana i pewna, dlatego też mimo, iż koszty te należy uznać za pośrednio związane z przychodem, Spółka rozliczyła je w wyniku 2009 r. jako koszty działalności poniesione (zarachowane) w tym roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, iż wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Ponadto, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Rozwiązania prawne dotyczące potrącalności kosztów w czasie, pozwalają wyróżnić:

* koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu;

* koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem.

Aby określić, czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć, czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym nie jest moment dokonania tegoż wydatku, a właśnie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady, kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Podatnik chcąc prawidłowo przyporządkować wydatki do kosztów danego okresu powinien zatem mieć na uwadze, czy ma do czynienia z kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, bądź też z innymi kosztami niż bezpośrednio związanymi z przychodami.

Powyższy podział jest istotny z punktu widzenia momentu obciążenia kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, w celu ustalenia momentu potrącalności wydatków należy prawidłowo określić ich charakter, tj. czy stanowią one koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem, czy też koszty pośrednie.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Ust. 4b wymienionego w zdaniu poprzednim artykułu ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

Zgodnie z zasadą potrącalności kosztów w czasie wyrażoną w tych przepisach, jeżeli poniesiony koszt można bezpośrednio odnieść do osiągniętego przychodu, wówczas powinien on być uwzględniony w rachunku podatkowym, w tym roku, w którym osiągnięty został przychód.

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 4d ww. ustawy podatkowej, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z odbiorcami wyrobów i pośrednikami w ich sprzedaży umowy bądź uzgodnienia, w których zobowiązuje się do ponoszenia różnego rodzaju kosztów liczonych procentem do zrealizowanych obrotów (zafakturowanej sprzedaży).

Wnioskodawca wszystkie faktury, dotyczące ww. usług, wystawione do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, tj. do dnia 18 marca 2010 r., ujął poleceniem księgowania w kosztach działalności 2009 r. poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów - pozycja "koszty działalności podstawowej". Koszty te Spółka zaliczyła do kosztów podatkowych 2009 r..

Spółka zwraca jednocześnie uwagę, że pozycja "koszty działalności podstawowej" jest odrębną pozycją analityczną służącą do ewidencjonowania usług i dostaw zafakturowanych w następnym roku podatkowym odrębną od rezerw.

Jak wynika z treści przytoczonego wyżej art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych (z zastrzeżeniem wyłączonych ustawą rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów).

Mając na uwadze powyższe, w przedmiotowej sprawie wydatki dot. usług należy uznać za koszt pośredni roku 2009.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.