ILPB3/423-594/10-3/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaty premii rocznej - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaty premii rocznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka wypłaciła w miesiącu marcu 2010 r. premie dla pracowników za rok 2009. Premie przyznawane są określonym grupom pracowników, w ustalonej wysokości, pod warunkiem realizacji założonych przez Spółkę celów. Zasady przyznawania i wypłaty premii zostały uregulowane w umowach z poszczególnymi pracownikami lub w regulaminie wynagradzania Spółki. Zgodnie z umownymi zapisami, Spółka jest zobowiązana wypłacić należne premie za zrealizowane cele w roku 2009, do końca marca roku następnego.

Do uprawnionych do otrzymania premii należą:

Wypłacone w marcu 2010 r. premie roczne za rok poprzedni, Spółka uznała za koszt uzyskania przychodów roku 2009. Spółka będzie również w przyszłości (w następnych latach podatkowych) dokonywać wypłat premii dla pracowników według wyżej opisanych zasad.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie, dotyczące zdarzenia przyszłego.

Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego dotyczącego zaistniałego stanu faktycznego, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 4 października 2010 r. nr ILPB3/423-594/10-2/JG.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone w marcu 2010 r. premie stanowią koszt uzyskania przychodu roku 2009. Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułu wynagrodzeń (w tym premii) stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały one wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W razie niespełnienia warunku, o którym mowa wyżej wypłacone wynagrodzenie będzie stanowiło koszt w miesiącu jego faktycznej wypłaty.

Wprowadzona od 1 stycznia 2009 r. nowelizacja przepisów w zakresie ujmowania kosztów wynagrodzeń umożliwiła zastosowanie tzw. zasady memoriałowej przez pracodawców. Odstąpienie od wcześniej stosowanej metody kasowej ma nagradzać podatników, którzy regularnie i terminowo wypłacają wynagrodzenia swoim pracownikom.

Spółka wypłaciła premie roczne określonym pracownikom, ponieważ zostały osiągnięte wyznaczone uprzednio cele finansowe Spółki na rok 2009. Według Spółki, ustalenie czy spełnione zostało kryterium uprawniające do uzyskania premii przez pracowników było możliwe w ostatnim dniu roku obrotowego 2009. Stąd Spółka jest zdania, iż premie roczne za rok 2009 stały się należne z dniem 31 grudnia 2009 r. Zgodnie z zapisami umów zawartych z pracownikami lub regulaminem wynagradzania, Spółka zobowiązana była do wypłaty należnego świadczenia (premii rocznej) do końca marca 2010 r.

Zdaniem Spółki, zgodnie z wykładnią celowościową przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczących ujmowania kosztów wynagrodzeń (w tym premii), jako koszt uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, ustawodawca używając zwrotu "miesiąc" odniósł się do okresu rozliczeniowego. W przypadku wypłaty zasadniczych wynagrodzeń okresem rozliczeniowym jest miesiąc. Jednakże w przypadku premii okresem rozliczeniowym może być zarówno miesiąc, kwartał, jak i rok. Tym samym, w przypadku premii rocznej, otrzymywanej przez pracowników za wyniki osiągnięte w danym roku obrachunkowym należy uznać, iż koszt ten jest kosztem uzyskania przychodów roku 2009.

W związku z powyższym, Spółka uznaje, iż spełnia warunki jakie określił ustawodawca w art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jej zdaniem, uzyskiwane przez pracowników premie nie mają charakteru uznaniowego, gdyż to osiągnięcie określonego progu finansowego (wielkość przychodów, wygenerowanego zysku) przez Spółkę daje określonemu pracownikowi prawo do premii. Takie uwarunkowanie otrzymania premii pozwala na uznanie, iż premia roczna staje się należna za dany rok z ostatnim dniem danego roku obrotowego, przy spełnieniu kryterium finansowego. Równocześnie wypłata premii rocznych została dokonana zgodnie z umownymi zapisami, czyli w terminie wynikającym z umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W związku z powyższym, za prawidłowe należy uznać postępowanie Spółki.

Reasumując, Spółka uważa, iż koszty wypłaconych w marcu 2010 r. premii rocznych należy odnieść do kosztów podatkowych roku, za który są należne, czyli do roku obrotowego 2009.

Analogicznie, wypłaty premii w kolejnych latach, według zasad opisanych w stanie faktycznym dla roku 2009, zdaniem Spółki, będą kosztem uzyskania przychodu w roku, za który są należne, pomimo ich wypłaty w następnym roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, tzn. ich celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jak wynika z powyższego, konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Kosztami podatkowymi mogą być również tzw. "koszty pracownicze", gdyż wydatki ponoszone na rzecz pracowników, co do zasady stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli tylko spełniają wymóg art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszty pracownicze obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

W myśl nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 1 stycznia 2009 r. zgodnie z art. 15 ust. 4g, należności z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Z powyższych regulacji wynika, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają wynagrodzenia i zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, mogą zaliczyć te należności do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej). Jeżeli jednak pracodawca uchybi temu terminowi, wypłacane należności zaliczy do kosztów podatkowych w miesiącu ich faktycznej wypłaty.

W złożonym wniosku Spółka wskazała, iż premie roczne za rok 2009 stały się należne z dniem 31 grudnia 2009 r., czyli w ostatnim dniu roku obrotowego 2009, przy spełnieniu kryterium finansowego. Wnioskodawca, zgodnie z zapisami umów zawartych z pracownikami lub regulaminem wynagradzania, był zobowiązany do wypłaty należnego świadczenia do końca marca 2010 r. Przedmiotowe premie zostały wypłacone przez Spółkę w miesiącu marcu 2010 r.

Wnioskodawca zaznaczył, że również w następnych latach podatkowych będzie dokonywać wypłat premii dla pracowników według wyżej opisanych zasad.

Reasumując, w świetle art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, premie roczne, które wypłacone zostaną pracownikom w następnym roku podatkowym, będą mogły być zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów roku poprzedzającego rok wypłaty, tj. w momencie, gdy staną się należne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.