ILPB3/423-570/13-3/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu w dniu 25 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniu 11 lutego 2014 r. - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) ponosi koszty związane z oddelegowaniem do niej zagranicznych pracowników przez inne podmioty powiązane z Grupy do wykonywania pracy na rzecz Spółki, w tym koszty określonych dodatkowych świadczeń związanych z ww. oddelegowaniem. Począwszy od marca 2013 r. do Spółki został oddelegowany pracownik, obywatel Wielkiej Brytanii (dalej: Pracownik), zatrudniony i wynagradzany przez Spółkę A Ltd, podmiot powiązany ze Spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej: A). Okres oddelegowania został określony na 2 lata (z możliwością przedłużenia).

Pracownik wykonuje pracę na rzecz Spółki (w ramach oddelegowania przez macierzystego pracodawcę (A) - spółkę delegującą), na mocy stosownych umów, tzn.:

* Umowy Usługi Delegowania (ang. Secondment Agreement) zawartej między Wnioskodawcą a spółką delegującą Pracownika - A (dalej: "Umowa pomiędzy spółkami") oraz

* Umowy o pracę - oddelegowania za granicę (ang. International Assignment Employment Agreement (dalej: "Umowa Oddelegowania"), zawartej pomiędzy Pracownikiem a spółką delegującą (A), która podlegała akceptacji oraz potwierdzeniu również przez Spółkę przyjmującą - tj. Wnioskodawcę (na zasadzie porozumienia trójstronnego).

Na podstawie "Umowy pomiędzy spółkami" Spółka zobowiązała się do uiszczania na rzecz spółki delegującej (A) wynagrodzenia (za usługę delegowania świadczoną przez A na rzecz Spółki w ramach "Umowy pomiędzy spółkami"), które jest kalkulowane w oparciu o koszty ponoszone przez A w związku z oddelegowaniem Pracownika do wykonywania pracy na rzecz Spółki, na które składają się:

Ww. wynagrodzenie (kalkulowane w oparciu o ww. koszty) jest rozliczane na bazie miesięcznej, na podstawie faktury wystawianej przez spółkę delegującą (A) na Spółkę.

Doprecyzowanie katalogu dodatkowych świadczeń zagwarantowanych Pracownikowi w związku z oddelegowaniem zostało zawarte w "Umowie Oddelegowania" (umowie mającej charakter umowy o pracę zawartej pomiędzy Pracownikiem a macierzystym pracodawcą - A, zaakceptowanej przez Spółkę - jako podmiot przyjmujący). W "Umowie Oddelegowania" spółka delegująca (A) w porozumieniu ze Spółką zagwarantowała Pracownikowi sfinansowanie następujących kosztów świadczeń związanych z oddelegowaniem:

Zgodnie z postanowieniem "Umowy pomiędzy spółkami" niektóre koszty związane z wykonywaniem usług na podstawie tej Umowy mogą być pokrywane (finansowane) bezpośrednio przez Wnioskodawcę - czyli bezpośrednio przez spółkę przyjmującą (np. w drodze nabycia usług (świadczeń) bezpośrednio przez Spółkę od dostawców zewnętrznych) - nie zaś poprzez A na podstawie faktury wystawianej przez A na Spółkę. W powyższym zakresie "Umowa pomiędzy spółkami" wymienia "w szczególności" - koszty zakwaterowania oraz koszty podróży jako przykładowe koszty, które mogą być finansowane (pokrywane) bezpośrednio przez Spółkę. Niemniej jednak, zgodnie z intencją spółki delegującej oraz Spółki, również koszty innych dodatkowych świadczeń wymienionych powyżej (zagwarantowanych Pracownikowi na podstawie "Umowy Oddelegowania" oraz o których mowa w "Umowie pomiędzy spółkami") mogą być finansowane na rzecz Pracownika bezpośrednio przez Spółkę (a nie poprzez A). W odniesieniu do Pracownika, zgodnie z jego intencją oraz intencją A oraz Wnioskodawcy, finansowanie kosztów bezpośrednio przez Spółkę ma miejsce także (oprócz kosztów zakwaterowania oraz podróży) w przypadku takich świadczeń jak: koszty przeprowadzki (pkt b) powyżej), koszty edukacji dzieci (pkt c), koszty usług konsultacji/ rozliczeń podatkowych Pracownika w Polsce (pkt f) oraz koszty prywatnego grupowego ubezpieczenia medycznego (pkt g).

W przypadku bezpośredniego sfinansowania dodatkowych świadczeń przez Spółkę (tekst jedn.: nabycia tych świadczeń/usług bezpośrednio od dostawców zewnętrznych, innych niż A), koszt takich dodatkowych świadczeń nie jest wówczas elementem kalkulacji wynagrodzenia należnego A za usługi delegowania wykonywane na rzecz Spółki na podstawie "Umowy pomiędzy spółkami" (nie jest przedmiotem obciążenia kosztami na podstawie faktury wystawianej przez A na Spółkę).

W przyszłości mogą wystąpić oddelegowania innych zagranicznych pracowników ze spółek z grupy do wykonywania pracy do Spółki w Polsce na analogicznych zasadach opisanych powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty związane z oddelegowaniem Pracownika (będącego obcokrajowcem) do wykonywania pracy w Polsce na rzecz Spółki, ponoszone przez Spółkę na mocy "Umowy Oddelegowania" oraz "Umowy pomiędzy spółkami", w tym koszty określonych dodatkowych świadczeń finansowanych bezpośrednio przez Spółkę, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z oddelegowaniem Pracownika (będącego obcokrajowcem) do wykonywania pracy w Polsce na rzecz Spółki, ponoszone przez Spółkę na mocy "Umowy Oddelegowania" oraz "Umowy pomiędzy Spółkami", w tym koszty określonych dodatkowych świadczeń finansowanych bezpośrednio przez Spółkę, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Aby określony koszt można było uznać za koszt uzyskania przychodu, musi on być "celowy" w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku - w obiektywnej ocenie, przy zachowaniu racjonalności gospodarczej - może mieć wpływ na powstanie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W przypadku Spółki można wskazać na "celowość" kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z oddelegowaniem Pracownika do wykonywania pracy na rzecz Spółki, w tym kosztów dodatkowych świadczeń finansowanych bezpośrednio przez Spółkę.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż ponoszenie ww. kosztów związanych z oddelegowaniem Pracownika, w tym kosztów dodatkowych świadczeń finansowanych bezpośrednio przez Spółkę, wynika z potrzeb biznesowych Spółki dotyczących pozyskania i zapewnienia dla prowadzonej działalności gospodarczej Spółki wysokiej klasy specjalisty (w przypadku Pracownika - kierownika do spraw inżynierii tekstylnej), posiadającego wiedzę specjalistyczną oraz długoletnie doświadczenie, w szczególności zdobyte podczas pracy wykonywanej na rzecz innych podmiotów z Grupy (w szczególności A). Pozyskanie ww. specjalisty z międzynarodowym doświadczeniem wynika z racjonalnego przekonania Spółki, iż taki specjalista lepiej wypełni funkcje kierownicze (w zakresie inżynierii tekstylnej) i umiejętniej pokieruje określonymi procesami istotnymi dla działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, często związanymi z realizacją nowych projektów, aniżeli zrobiłby to "lokalny" pracownik. Pozyskanie takiej osoby umożliwia bowiem wdrożenie standardów w zakresie danej dziedziny (w przypadku Pracownika - w zakresie inżynierii tekstylnej) wypracowanych i stosowanych w ramach Grupy (w przypadku Pracownika - w A), jak również efektywne zarządzanie zespołem "lokalnych" pracowników Spółki, którzy uzyskują okazję do czerpania doświadczenia i korzystania z pomocy bezpośrednio od specjalisty z doświadczeniem międzynarodowym. W efekcie, pozyskiwanie Pracownika może mieć istotne znaczenie dla osiągania przychodów przez Spółkę, ewentualnie dla zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów Spółki.

Niemniej, pozyskanie takiego pracownika z międzynarodowym doświadczeniem (obcokrajowca) wiąże się z koniecznością przekonania (zachęcenia) ww. osoby do przyjazdu do Polski i podjęcia pracy na rzecz Spółki w stosunkowo długim okresie (co najmniej 2 lata) - a więc opuszczenia na dość długi okres czasu kraju macierzystego, w którym Pracownik dotąd mieszkał i pracował (w przypadku Pracownika - Wielkiej Brytanii, gdzie Pracownik wykonywał pracę na rzecz A). Takie nakłonienie Pracownika do podjęcia pracy w Polsce, jak również do czasowego zamieszkania na terytorium Polski, wiąże się zasadniczo z koniecznością zagwarantowania Pracownikowi określonych świadczeń "pozapłacowych" - tj. określonego katalogu dodatkowych świadczeń. Należy podkreślić, iż zagwarantowanie przedstawionych w stanie faktycznym dodatkowych świadczeń, w tym świadczeń finansowanych bezpośrednio przez Spółkę, stanowiło warunek konieczny dla realizacji oddelegowania, tj. do przyjazdu Pracownika do Polski i rozpoczęcia wykonywania pracy na rzecz Spółki, dlatego też ww. dodatkowe świadczenia zostały zagwarantowane Pracownikowi w "Umowie Oddelegowania". W efekcie, bez zagwarantowania ww. dodatkowych świadczeń w "Umowie Oddelegowania" Pracownik nie wyraziłby akceptacji warunków oddelegowania, w konsekwencji - nie wyraziłby zgody na wykonywanie pracy na rzecz Spółki i przeprowadzenie się do Polski.

Stąd też Spółka - dążąc do pozyskania ww. Pracownika - ww. warunki zaakceptowała i przystała na zagwarantowanie ww. dodatkowych świadczeń w "Umowie Oddelegowania". W efekcie, do zawartych umów, tj. do "Umowy Oddelegowania" oraz "Umowy pomiędzy spółkami" zaimplementowano stosowne postanowienia odnośnie zobowiązania Spółki do poniesienia kosztów związanych z oddelegowaniem Pracownika do Spółki, w tym obejmujących koszty dodatkowych świadczeń związanych z oddelegowaniem, przy czym wprost wskazano na możliwość bezpośredniego finansowania przez Spółkę niektórych świadczeń. Taka możliwość bezpośredniego finansowania kosztów dodatkowych świadczeń przez podmiot przyjmujący (Spółkę) jest uzasadniony i podyktowany w głównej mierze względami praktycznymi oraz racjonalnym przekonaniem, iż wyboru lokalnego dostawcy usług (świadczeń) najlepiej dokona podmiot zlokalizowany w Polsce, znający polskie realia, postrzegany często przez polskich dostawców jako bardziej wiarygodny kontrahent, gwarantujący bezpieczeństwo obrotu w ramach typowego, standardowego systemu rozliczeń należności "krajowych" (np. w przypadku usług najmu mieszkania lub domu w Polsce od polskiego wynajmującego, itp.).

Spółka podkreśla również, iż akceptacja przez Spółkę ponoszenia kosztów związanych z oddelegowaniem, w tym dodatkowych świadczeń finansowanych bezpośrednio przez Spółkę, wynika z akceptacji i konieczności stosowania pewnych standardów przyjętych w zakresie pozyskiwania zagranicznych pracowników (obcokrajowców) do wykonywania pracy na rzecz Spółki, w szczególności z intencji:

Mając na uwadze aspekt wskazany w pkt a) powyżej zasadnicze znaczenie dla Pracownika, w ocenie Spółki, mają dodatkowe świadczenia dotyczące członków rodziny, umożliwiające ww. członkom przyjazd do kraju przyjmującego oraz przebywanie w tym kraju wraz z Pracownikiem. Spółka rozumie, iż z uwagi na długi okres wykonywania pracy na rzecz Spółki - Pracownik nie podjąłby się oddelegowania, gdyby nie towarzyszyła mu rodzina, jako iż nie do zaakceptowania byłaby długoterminowa (trwająca co najmniej 2 lata) rozłąka z rodziną. W powyższym zakresie można zatem wskazać na zasadność (racjonalność) akceptacji przez Spółkę finansowania kosztów związanych z podróżami pomiędzy krajem macierzystym a Polską zarówno dla Pracownika, jak i dla członków jego rodziny, zasadniczo związanych z przyjazdem do Polski w związku z rozpoczęciem oddelegowania oraz powrotem do kraju macierzystego w związku z zakończeniem oddelegowania, jako iż - w przypadku braku akceptacji ww. kosztów ze strony Spółki - oddelegowanie mogłoby nie dojść do skutku.

Wyrazem opisanej powyżej intencji jest również finansowanie przez Spółkę kosztów zakwaterowania Pracownika i jego rodziny w Polsce w okresie oddelegowania (koszt najmu domu jest bezpośrednio finansowany przez Spółkę na podstawie umowy najmu zawartej między Spółką a wynajmującym).

Ponadto, mając na uwadze przesłankę opisaną w pkt a), racjonalna wydaje się również akceptacja ze strony Spółki kosztów (finansowanych bezpośrednio przez Spółkę) związanych z kontynuacją edukacji szkolnej dzieci w Polsce dostosowanej do potrzeb obcokrajowców. Z uwagi na długi okres oddelegowania, dla Pracownika wysoce istotne było, aby dzieci - w związku z przyjazdem do Polski - nie utraciły kontaktu z ojczystym językiem i kontynuowały naukę, w szczególności - w języku ojczystym. Z uwagi na fakt, iż publiczne placówki edukacyjne w Polsce nie oferują edukacji w języku obcym (np. w języku angielskim), mając na uwadze potrzeby Pracownika, konieczna była akceptacja przez Spółkę kosztów korzystania przez dzieci Pracownika z prywatnej placówki edukacyjnej przystosowanej dla dzieci niemówiących w języku polskim. Mając na uwadze, iż bez zagwarantowania ww. dodatkowego świadczenia, pozyskanie Pracownika do wykonywania pracy na rzecz Spółki mogłoby okazać się niemożliwe, zagwarantowanie ww. dodatkowego świadczenia (i jego bezpośrednie sfinansowanie przez Spółkę) - w ocenie Spółki - było "celowe" w kontekście art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto racjonalna - w kontekście pkt b) - wydaje się także akceptacja ze strony Spółki zagwarantowania Pracownikowi oraz członkom jego rodziny dodatkowego prywatnego (grupowego) ubezpieczenia medycznego, co zostało poczynione w "Umowie Oddelegowania". Z uwagi na prawdopodobną odmienność systemu publicznej służby zdrowia w Polsce od systemu znanego Pracownikowi z kraju macierzystego, nieznajomość ww. systemu, jak również mając na uwadze intencję zapewnienia Pracownikowi możliwie "skutecznej" opieki medycznej (niezależnie od uwarunkowań oraz ograniczeń wynikających ze specyfiki polskiego systemu służby zdrowia), zasadne było - w ocenie Spółki - objęcie Pracownika, jak i rodziny dodatkowym zabezpieczeniem na wypadek konieczności korzystania z prywatnej pomocy medycznej. Placówki świadczące usługi w zakresie zabezpieczenia medycznego często są przystosowane do świadczenia takich usług na rzecz obcokrajowców, tj. przewidują możliwość komunikacji w języku macierzystym (w przypadku Pracownika - angielskim). Objęcie ww. dodatkowym ubezpieczeniem medycznym stanowi dla Pracownika swojego rodzaju gwarancję otrzymania pomocy medycznej - niezależnie od ograniczeń wynikających z polskiego systemu publicznej służby zdrowia, jak również skutecznego "przezwyciężenia" barier językowych wynikających z posiadania statusu obcokrajowca w Polsce (nieznajomości języka polskiego w wystarczającym stopniu). Z uwagi na wagę ww. dodatkowego świadczenia dla Pracownika, Spółka zdaje sobie sprawę, iż pozyskanie Pracownika do wykonywania pracy na rzecz Spółki mogłoby okazać się nieskuteczne, jeśli Spółka nie zaakceptowałaby zobowiązania do zagwarantowania Pracownikowi ww. dodatkowego świadczenia. Korzystając z możliwości przewidzianej w powyższym zakresie na podstawie "Umowy między spółkami", koszty ww. dodatkowego świadczenia Spółka ponosi bezpośrednio na podstawie faktury wystawianej przez spółkę z grupy ("centrali" odpowiedzialnej za koordynację grupowego ubezpieczenia zdrowotnego dla pracowników delegowanych w Grupie).

W kontekście ograniczeń "niedogodności" związanych z opuszczeniem kraju macierzystego (w przypadku Pracownika - Wielkiej Brytanii) za racjonalną i zasadną należałoby uznać akceptację ze strony Spółki kosztów przeprowadzki (finansowanych bezpośrednio przez Spółkę). Pozwoli to Pracownikowi oraz jego rodzinie na korzystanie z przedmiotów "domowego użytku" (określonego sprzętu gospodarstwa domowego, rzeczy (ubrań), akcesoriów domowych itp.), również w trakcie pobytu w Polsce, co w istotny sposób może przyczynić się do utrzymania standardu życia na poziomie porównywalnym, jak również pozwoli na porównywalne funkcjonowanie Pracownika oraz jego rodziny (z perspektywy prowadzenia gospodarstwa domowego) tak, jak to miało miejsce w kraju macierzystym.

Istotnym wyrazem ograniczenia niegodności związanych z przeniesieniem się Pracownika (wraz z rodziną) do Polski jest także zapewnienie Pracownikowi wsparcia w zakresie prawidłowego, w tym terminowego, wywiązywania się przez pracownika w zakresie zobowiązań podatkowych (zasadniczo na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych), powstałych w związku z uzyskiwaniem dochodów za pracę wykonywaną w Polsce. Pracownik, podejmując pracę w innym kraju, zostaje skonfrontowany z obcym dla niego systemem podatkowym. Jako iż - jak wskazano powyżej, pozyskanie wykwalifikowanego personelu (w szczególności Pracownika - specjalisty w dziedzinie inżynierii tekstylnej), leży głównie w interesie Spółki (Pracownik na rzecz Spółki wykonuje pracę w ramach oddelegowania do Polski), racjonalna ("celowa") jest akceptacja ze strony Spółki odnośnie finansowania przez Spółkę kosztów doradztwa podatkowego wykonywanego przez (polskiego) doradcę podatkowego. Jak wskazano wyżej, zobowiązanie Spółki do finansowania kosztów w tym zakresie zostało wprost zapisane w "Umowie pomiędzy Spółkami" niemniej - korzystając z opcji bezpośredniego finansowania określonych kosztów związanych z wykonywaniem usług przez A na rzecz Spółki - koszty takiego doradztwa ponoszone są przez Spółkę bezpośrednio na podstawie faktur wystawianych na Spółkę przez firmę świadczącą usługi doradztwa podatkowego.

W odniesieniu zaś do pkt c) należy wskazać, iż zasadniczo intencją delegowanych pracowników (w tym Pracownika), jak i spółki delegującej jest, aby pracownik delegowany nie ponosił ciężaru dodatkowego obciążenia podatkiem dochodowym powstałego wskutek otrzymania określonych dodatkowych świadczeń związanych z faktem oddelegowania do wykonywania pracy w Polsce. Podejmując się oddelegowania Pracownik co do zasady racjonalnie oczekuje, iż jego poziom wynagrodzenia netto (środków finansowych pozostających do dyspozycji Pracownika) nie pogorszy się, tj. pozostanie na poziomie porównywalnym do poziomu wynagrodzenia netto sprzed oddelegowania (racjonalnym oczekiwaniem Pracownika jest, iż nie będzie on odczuwał pogorszenia swojej pozycji "netto" (mierzonej poziomem wynagrodzenia netto) w wyniku oddelegowania). W efekcie, warunkiem dla pozyskania Pracownika na potrzeby Spółki (rozpoczęcia przez niego wykonywania pracy na rzecz Spółki w ramach oddelegowania), było wyrażenie akceptacji przez Spółkę dla finansowania kosztów podatku PIT (w Polsce), jaki będzie powstawać w odniesieniu do dodatkowych świadczeń przyznanych Pracownikowi w celu realizacji oddelegowania. Akceptacja ta - wyrażona przez Spółkę poprzez zatwierdzenie treści "Umowy oddelegowania" - wydaje się w pełni uzasadniona również w tym aspekcie, iż omawiany dodatkowy ciężar podatku PIT w Polsce jest generowany wskutek uzyskania - w oparciu o racjonalne działanie - przez Pracownika ww. dodatkowych świadczeń, które mają - jak wskazano w pkt a) oraz pkt b) - zrekompensować określone "negatywne" aspekty wynikające z podjęcia pracy (w dłuższym okresie czasu) poza krajem macierzystym. Ponoszenie przez samego Pracownika kosztu obciążenia podatkowego (wpływające na pogorszenie jego pozycji "netto" mierzonej poziomem wynagrodzenia netto) byłoby nie do zaakceptowania przez Pracownika, dlatego też zgoda Spółki na sfinansowanie tego kosztu przez Spółkę stanowiła warunek oddelegowania (i jako taki koszt ten został wprost przewidziany w "Umowie Oddelegowania").

Ponadto, Spółka wskazuje, iż koszty ww. dodatkowych świadczeń nie stanowią kosztów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku PIT, tj. wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych.

Niezależnie od powyższego Spółka pragnie wskazać, iż stanowisko Wnioskodawcy wyrażone powyżej znajduje również potwierdzenie w piśmiennictwie Ministra Finansów (MF); w powyższym zakresie Spółka pragnie powołać dla przykładu interpretację indywidualną MF z 16 sierpnia 2011 r. (nr IPPB5/423-597/11-3/RS), jak również interpretację indywidualną MF z 31 stycznia 2008 r. (nr ILPB3/423-201/07-5/EK).

Podsumowując, w ocenie Spółki, koszty związane z oddelegowaniem Pracownika do wykonywania pracy w Polsce na rzecz Spółki, w tym koszty dodatkowych świadczeń finansowanych bezpośrednio przez Spółkę (jako podmiot przyjmujący) należy uznać za "celowe" w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności były one konieczne do realizacji oddelegowania Pracownika do wykonywania pracy na rzecz Spółki, tzn. akceptacja ponoszenia przez Spółkę ww. kosztów dodatkowych świadczeń była warunkiem koniecznym do zawarcia "Umowy Oddelegowania", a zobowiązanie do finansowania ww. świadczeń przez Spółkę zostało przewidziane w "Umowie Oddelegowania" oraz "Umowie pomiędzy spółkami".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy przy tym zauważyć, że postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, że nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), który stanowi, iż w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej.

I tak, w świetle powyższego, w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia ponoszonych przez Spółkę wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.