ILPB3/423-567/13-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku sygnowanym datą 29 października 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność w zakresie windykacji należności przysługujących jego klientom (wierzycielom) od dłużników.

W niektórych przypadkach, umowa między Wnioskodawcą a klientem przewiduje, że elementem wynagrodzenia Wnioskodawcy jest równowartość przyznanych klientowi przez sąd lub komornika kosztów zastępstwa procesowego/egzekucyjnego, które są wpłacane bezpośrednio przez dłużnika lub komornika sądowego na konto Wnioskodawcy, pod warunkiem oraz w zakresie, w jakim koszty te uda się od dłużnika uzyskać. Podmioty (dłużnicy klientów Wnioskodawcy), którzy będą wpłacać Wnioskodawcy te koszty nie będą jego klientami. Wnioskodawca nie będzie świadczył na ich rzecz żadnych usług, nie będzie z nimi zawierał żadnych umów, nie będzie wystawiać na ich rzecz żadnych faktur ani rachunków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie zobowiązany odprowadzać podatek VAT należny, od otrzymanych wpłat, kwota należnego podatku VAT będzie umniejszać przychód podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, należny podatek od towarów i usług będzie umniejszał otrzymany przychód z tytułu świadczonych przezeń usług - zgodnie z art. 12 pkt 4 ust. 9 (do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług) (ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na mocy ust. 3 powołanego artykułu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie windykacji należności przysługujących jego klientom (wierzycielom) od dłużników. W niektórych przypadkach, umowa między Wnioskodawcą a klientem przewiduje, że elementem wynagrodzenia Wnioskodawcy jest równowartość przyznanych klientowi przez sąd lub komornika kosztów zastępstwa procesowego i egzekucyjnego, które są wpłacane bezpośrednio przez dłużnika lub komornika sądowego na konto wnioskodawcy, pod warunkiem oraz w zakresie, w jakim koszty te uda się od dłużnika uzyskać. Podmioty (dłużnicy klientów Wnioskodawcy), którzy będą wpłacać Wnioskodawcy te koszty nie będą Jego klientami. Wnioskodawca nie będzie świadczył na ich rzecz żadnych usług, nie będzie z nimi zawierał żadnych umów, nie będzie wystawiać na ich rzecz żadnych faktur ani rachunków.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 12 ust. 4 enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju przysporzenia przedsiębiorcy nie są zaliczane do przychodów. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 tej ustawy, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Zatem, podatek VAT jako element ceny należnej obciąża bezpośrednio nabywcę towaru lub usługi i pozostaje dla zbywającego neutralny na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

W wydanej 17 lutego 2014 r. interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-1059/13-2/AI dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych kwot od dłużnika lub komornika według stawki podstawowej oraz dokumentowania otrzymanych kwot stwierdzono, że od otrzymanych od dłużnika lub komornika kwot, Wnioskodawca winien odprowadzać podatek VAT według stawki podstawowej, dokumentując je fakturą VAT.

Uwzględniając zatem powyższe rozstrzygnięcie z zakresu podatku od towarów i usług tut. organ stwierdza co następuje.

Kwota podatku należnego VAT od otrzymanych wpłat od dłużnika lub komornika za przyznane klientowi Wnioskodawcy koszty zastępstwa procesowego/egzekucyjnego nie jest zaliczana do przychodów podatkowych zgodnie z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji kwota podatku należnego VAT będzie pomniejszać otrzymany przychód.

Ponadto tut. organ pragnie nadmienić, że Wnioskodawca w przedstawionym własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego powołał art. 12 pkt 4 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podczas gdy powinno być art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną za omyłkę pisarską, pozostającą bez wpływu na ocenę istoty jego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.