ILPB3/423-565/09-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2009 r. r. (data wpływu 24 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje pozyskać źródło finansowania działalności operacyjnej poprzez podwyższenie kapitału własnego w formie emisji akcji na rzecz dotychczasowego akcjonariusza. W związku z podwyższeniem kapitału, Wnioskodawca poniesie różnego rodzaju wydatki. W szczególności będą to koszty podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty notarialne oraz koszty sądowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z podwyższeniem kapitału własnego będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w świetle przepisów art. 15 oraz art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zdaniem Spółki, wydatki związane z podwyższeniem kapitału mieszczą się w katalogu definicji kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszty poniesione w celu pozyskania źródła finansowania działalności operacyjnej Wnioskodawcy, które będzie miało wpływ na wielkość osiąganych przychodów podatkowych. Związek kosztu z przychodem ma miejsce zarówno wtedy, gdy wydatek może być wprost przyporządkowany do konkretnych przychodów jak i wtedy, gdy wpływa na ich uzyskanie pośrednio.

W kategorii kosztów w art. 15 ww. ustawy, ustawodawca celowo dokonał podziału kosztów na te, które są bezpośrednio związane z przychodami oraz inne koszty niż bezpośrednio związane z przychodami. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, z wyłączeniem zastrzeżonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami.

Analizując ekonomiczną stronę emisji akcji wydatki na nią poniesione są kosztami uzyskania przychodów, z uwagi na gospodarcze uzasadnienie i związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ze względu na różne sposoby pozyskiwania źródeł finansowania, koszty związane z pozyskaniem środków w formie podwyższenia kapitału powinny być zaliczone do tego samego rodzaju kosztów, co koszty związane z pożyczką, kredytem bankowym, czy też kosztem pozyskania depozytów. Koszty odsetek, prowizji, czy innych opłat związanych z uzyskaniem kredytu, czy też pożyczki są kosztem uzyskania przychodu i nie budzi wątpliwości ich związek z przychodami.

Koszty związane z podwyższeniem kapitału nie zostały co do rodzaju wyłączone w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dlatego też koszty te, jako koszty pośrednie, stanowią koszt uzyskania przychodu.

O zasadności przyjętego stanowiska świadczy również treść art. 16b ust. 2 pkt 1 lit. b ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2002 r., która dopuszczała zaliczenie wydatków związanych z podwyższeniem kapitału w spółce akcyjnej do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 września 2008 r. (sygn. III SA/Wa 873/08) orzekł, iż: "zgodnie z art. 15 ust. 1 pdp w brzmieniu obowiązującym w 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Warunkiem zakwalifikowania pewnych wydatków jako tak pojmowanego kosztu jest ich celowe ponoszenie przez podatnika dla osiągnięcia przychodów. (...) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów (...) w praktyce podwyższenie kapitału zakładowego z reguły przyczynia się do powiększenia wartości środków, jakimi podatnik może dysponować w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej skierowanej na osiąganie przychodów".

Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 16 września 2008 r. wyraził pogląd (sygn. I SA/Gd 396/08), iż "należy podkreślić, że koszty uzyskania przychodu są immanentną cechą podatku dochodowego. Wydatek poniesiony przez podatnika, związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i w celu jej prowadzenia, a nie wymieniony w art. 16 u.p.d.o.p., zdaniem sądu winien zostać zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów. Odmienna wykładnia art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. prowadziłaby do wniosku, iż np. brak byłoby podstaw do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów prowizji bankowych - środki pieniężne otrzymane z tytułu kredytu bankowego nie stanowią bowiem przychodu podatnika jako kredytobiorcy (art. 12 ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p.).

Wykładnia art. 7 ust. 6 pkt 3 u.p.d.o.p. nie może prowadzić do rezultatu sprzecznego z dyspozycją art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. W tym wypadku stosować należy wykładnię systemową wewnętrzną oraz wykładnię celowościową".

Podobne stanowisko przyjęły sądy w sprawach tego rodzaju wydatków, m.in. wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lutego 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1982/07), wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 marca 2008 r. (sygn. III SA/Wa 2218/07), wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 września 2008 r. (sygn. III SA/Wa 656/08).

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że koszty związane z podwyższeniem kapitału własnego stanowią, jako koszty pośrednie, koszty uzyskania przychodu.

Mając powyższe na uwadze, Spółka zwraca się o potwierdzenie przedstawionego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Spółka podjęła czynności związane z podwyższeniem kapitału zakładowego poprzez emisję akcji na rzecz dotychczasowego akcjonariusza oraz że w tym celu Spółka poniosła wydatki na: podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty notarialne oraz opłaty sądowe.

Jak stanowi art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Przy czym emisja nowych akcji sama w sobie nie prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego, niezbędne jest objęcie akcji nowej emisji.

Powyższe oznacza, iż przychód uzyskany przez Spółkę z emisji akcji jest bezpośrednio przeznaczony na powiększenie kapitału zakładowego. Należy zatem uznać, że wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z podwyższeniem kapitału w drodze emisji akcji pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego.

W tym miejscu należy również podkreślić, iż w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nieistotny jest cel, ani konsekwencje podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Przepisy tej ustawy nie różnicują bowiem sytuacji podatkowej podatników ze względu na cel w jakim kapitał zakładowy ma być podwyższony, czy konsekwencje jego podwyższenia.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Powyższe oznacza, iż wartość wkładów pieniężnych jak i niepieniężnych, wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z jego powiększeniem nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem, nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Ponadto, z dyspozycji zawartej w art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Związane z tymi przychodami koszty nie mogą, stosownie do pkt 3 tego przepisu, pomniejszać przychodów uzyskiwanych z innych źródeł.

W świetle powyższego, przedmiotowe wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż są one związane z przychodem niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Nadmienia się, iż za bezsporne w przedmiotowej sprawie należy uznać, iż podwyższenie kapitału zakładowego spowodowało konieczność poniesienia przez Spółkę przedmiotowych wydatków, a dodatkowo środki uzyskane z emisji akcji przyczynią się do rozwoju firmy, a to z kolei spowoduje zwiększenie przychodów. Będą to już jednak przychody z bieżącej działalności gospodarczej, które są przychodami odrębnymi od przychodu otrzymanego na podwyższenie kapitału zakładowego. Z kolei, z osiągnięciem tego przychodu będą się wiązały odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania.

Ponadto, w odniesieniu do rozpoznawanej kwestii, nie można również zastosować analogii do pożyczek (kredytów), które nie stanowią przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy), jednakże koszty związane z ich pozyskaniem stanowią koszty uzyskania przychodów. Należy zauważyć, iż pożyczka nie stanowi przychodu z uwagi na fakt, iż ma ona charakter zwrotny, a koszty związane z jej uzyskaniem stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na zasadzie wyjątku.

Reasumując, w świetle powyższych uregulowań, wydatki związane z podwyższeniem kapitału własnego nie będą stanowiły dla Spółki kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę orzeczeń sądów administracyjnych stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację, podobnie jak orzeczenia przeciwne do stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.