ILPB3/423-543/13-2/JG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółdzielni mieszkaniowej odpisów na fundusz remontowy od lokali użytkowych, zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, wynajmowanych lokali użytkowych oraz lokali użytkowych stanowiących własność wyodrębnioną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z 5 listopada 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu na fundusz remontowy od lokali użytkowych - jest nieprawidłowe,

* określenia wysokości ww. odpisu jako kosztu podatkowego - jest bezprzedmiotowe.

W dniu 7 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu na fundusz remontowy od lokali użytkowych oraz określenia wysokości ww. odpisu jako kosztu podatkowego,

* ustalenia czy dochód uzyskany z wynajmu garaży stanowi dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,

* ustalenia czy wynik z działalności społeczno-wychowawczej i kulturalnej należy przypisać do działalności zwolnionej, czy opodatkowanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

1.

Spółdzielnia prowadzi działalność z uwzględnieniem uregulowań określonych m.in. w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych z 15 grudnia 2000 r. z późn. zm., w tym w szczególności w art. 4 tej ustawy. Opłatami na finansowanie kosztów obciążane są zarówno osoby będące członkami, jak również niebędące członkami posiadające spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu, właściciele będący członkami, jak również właściciele niebędący członkami.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w statucie i obowiązujących w Spółdzielni regulaminach dotyczących rozliczeń z poszczególnych tytułów opłat wszyscy użytkownicy mieszkań obciążani są zaliczkami na finansowanie modernizacji dźwigów osobowych (dot. budynków wyposażonych w dźwigi osobowe). Ze względu na to, że użytkownicy mieszkań znajdujących się na parterze budynków oraz na pierwszym piętrze nie korzystają z dźwigów osobowych lub korzystają w bardzo ograniczonym zakresie (dot. mieszkań położonych na pierwszym piętrze) - ustalono w statucie i regulaminach udział poszczególnych użytkowników lokali w kosztach bieżącej eksploatacji, konserwacji oraz remontach bieżących, tj.:

* nie obciążono użytkowników mieszkań położonych na parterze budynku ww. opłatami,

* osoby zamieszkałe na pierwszym piętrze obciążono opłatą w wysokości 50% obowiązującej opłaty,

* użytkownicy lokali powyżej pierwszego piętra wnoszą pełną opłatę.

2.

Spółdzielnia posiada w swoich zasobach budynki mieszkalne, budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich lokalami użytkowymi i pawilony handlowo-usługowe wolnostojące. Lokale użytkowe użytkowane są przez osoby posiadające spółdzielcze prawa do lokali użytkowych, właścicieli lokali oraz na zasadzie umów najmu. Lokale użytkowe użytkowane na zasadach umów najmu sfinansowane zostały ze środków własnych Spółdzielni w latach 60-70 oraz 2001-2003.

Realizując zapisy art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych z późn. zm., Spółdzielnia - w celu finansowania remontów zasobów mieszkaniowych - utworzyła fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r. z późn. zm., wartość środków trwałych sfinansowanych funduszami spółdzielni, umarza się w ciężar tych funduszy. Wysokość odpisów na fundusz remontowy zgodnie z postanowieniami statutu oraz obowiązującymi w spółdzielni regulaminami jest zróżnicowana dla poszczególnych budynków (nieruchomości) w zależności od stanu funduszu remontowego oraz przewidywanych wydatków w następnych okresach rozliczeniowych (wysokie koszty wymagają kumulowania środków w dłuższym okresie czasu).

Spółdzielnia dokonuje odpisów na fundusz remontowy od lokali użytkowych zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego, własności wyodrębnionej, na umowę najmu, znajdujących się w budynkach mieszkalnych oraz w pawilonach handlowo-usługowych wolnostojących - zgodnie z obowiązującymi w Spółdzielni regulaminami, w wysokości ustalonej indywidualnie dla każdego budynku - zatwierdzonej przez Radę Nadzorczą.

Spółdzielnia nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz remontowy utworzony od lokali użytkowych na zasadach spółdzielczego prawa do lokalu, wyodrębnionej własności i umów najmu.

Z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 września 2013 r. sygn. akt II FSK 2581/11 wynika, że zwrot "zasoby mieszkaniowe" użyty w art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych obejmuje również "lokale użytkowe". Uwzględniając zakres pojęcia "zasoby mieszkaniowe" stwierdzono, że odpisy na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych, o których mowa w art. 6 ust. 3 ww. ustawy, dokonane od lokali użytkowych, stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym osób prawnych.

3.

Spółdzielnia posiada w swoich zasobach garaże wolnostojące oraz garaże usytuowane w budynkach mieszkalnych. Garaże nie stanowią pomieszczeń przynależnych do lokali mieszkalnych, lecz użytkowane są na podstawie odrębnych tytułów prawnych, tj. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, prawa odrębnej własności lub umowy najmu. Garaże użytkowane są zarówno przez osoby zamieszkujące w zasobach Spółdzielni będące członkami, jak również niebędące członkami spółdzielni, jak i osoby niebędące jej mieszkańcami.

4.

Spółdzielnia w ramach swojej działalności, której celem jest m.in. zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków i ich rodzin prowadzi działalność społeczno-wychowawczą i kulturalną za pomocą klubu kultury o pow. ok. 1.000 m².

Klub uzyskuje przychody z prowadzonych zajęć, w których uczestniczą dzieci, młodzież, seniorzy i inni mieszkańcy z osiedli Spółdzielni. Ponadto klub uzyskuje przychody z wynajmu pomieszczeń (według cen rynkowych) oraz częściowo finansują działalność klubu opłaty ustalone zgodnie z art. 4 ust. 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Kalkulacja opłat sporządzona jest bez nastawienia się na osiąganie zysków, lecz na bieżące pokrycie kosztów odpłatnych zajęć. Koszty utrzymania i działalności klubu są jednak wyższe niż uzyskane przychody. W każdym roku strata z tej działalności finansowana jest na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia z nadwyżki bilansowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 września 2013 r. sygn. akt II FSK 2581/11 naliczany odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych, zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa (sfinansowanych z funduszu wkładów budowlanych), lokali użytkowych na umowę najmu (sfinansowanych z funduszu zasobowego) oraz lokali użytkowych stanowiących własność wyodrębnioną (wyksięgowane z ewidencji środków trwałych i funduszu wkładów budowlanych), stanowi koszt uzyskania przychodu, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w pełnej wysokości ustalonej przez Radę Nadzorczą (bez względu na wykorzystanie środków w roku podatkowym - uwzględniając konieczność kumulowania środków na remonty), czy też do wysokości amortyzacji podatkowej - zgodnie z art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy do wysokości poniesionych w roku kosztów finansowanych z funduszu remontowego... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

2. Czy dochód uzyskany z wynajmu garaży (na zasadach umów najmu), użytkowanych na zasadach spółdzielczego prawa, wyodrębnionej własności jest dochodem uzyskanym z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bez względu na członkostwo i zamieszkiwanie w zasobach Spółdzielni... (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

3. Czy wynik z działalności społeczno-wychowawczej i kulturalnej należy traktować jako działalność związaną z działalnością zwolnioną czy też opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 (oznaczone we wniosku nr 2).

Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 (oznaczonego we wniosku nr 3) i pytania nr 3 (oznaczonego we wniosku nr 4) został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 6 lutego 2014 r. nr ILPB3/423-543/13-3/JG i ILPB3/423-543/13-4/JG.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy (obowiązek tworzenia funduszu remontowego w spółdzielni mieszkaniowej wynika z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych).

Stosownie do art. 15 ust. 6, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają: budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe.

Zasoby mieszkaniowe w postaci budynków mieszkalnych i użytkowych bez względu na ich przeznaczenie zużywają się jak inne środki trwałe. Zużycie to powinno mieć odzwierciedlenie w rachunku kosztów. Aby nie powodować dublowania kosztów amortyzacji z odpisami na fundusz remontowy należy, zdaniem Wnioskodawcy, połączyć tworzenie tego funduszu z odpisami amortyzacyjnymi.

W związku z powyższym, a także uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 września 2013 r. sygn. akt II FSK 2581/11, zdaniem Spółdzielni, naliczony odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych do wysokości amortyzacji podatkowej (określono w art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowi koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu na fundusz remontowy od lokali użytkowych,

* bezprzedmiotowe - w części dotyczącej określenia wysokości ww. odpisu jako kosztu podatkowego.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje więc podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Wskazać należy, że stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Powyższy przepis dotyczy podstawowych odpisów i wpłat na poczet funduszy, jeżeli po pierwsze obowiązek lub możliwość ich tworzenia określają odrębne ustawy, tj. musi istnieć akt prawny (ustawa), która określa obowiązek, ewentualnie możliwość utworzenia przez podatnika danego funduszu. Po drugie, aby zastosować tę regulację w ustawie tej musi znaleźć się zapis, że odpisy i wpłaty na ten fundusz stanowią koszty podatnika.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1222 z późn. zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy, przedmiotem działalności spółdzielni może być:

* budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków spółdzielczych lokatorskich praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych;

* budowanie lub nabywanie budynków w celu ustanowienia na rzecz członków odrębnej własności znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu, a także ułamkowego udziału we współwłasności w garażach wielostanowiskowych;

* budowanie lub nabywanie domów jednorodzinnych w celu przeniesienia na rzecz członków własności tych domów;

* udzielanie pomocy członkom w budowie przez nich budynków mieszkalnych lub domów jednorodzinnych;

* budowanie lub nabywanie budynków w celu wynajmowania lub sprzedaży znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem w rozumieniu ustawy jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492).

Jak wynika z art. 4 cytowanej ustawy, członkowie spółdzielni, osoby niebędące członkami spółdzielni i inne osoby wymienione w tym przepisie, obowiązani są uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Powyższy przepis koresponduje zatem z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiąc o obowiązku tworzenia funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych w spółdzielni mieszkaniowej i wskazując, że odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Jednocześnie należy wskazać, że art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych określa jedynie podmiotowo obowiązek świadczenia na fundusz remontowy (wskazując na członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni) nie przesądzając jednak, zdaniem Organu, jakich lokali on w istocie dotyczy.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 41 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, zarząd spółdzielni prowadzi odrębnie dla każdej nieruchomości:

Z powyższego przepisu również nie sposób wywieść jakich lokali w istocie dotyczy ewidencja wpływów i wydatków funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych.

W konsekwencji nie sposób wyprowadzić jednoznacznych wniosków odnośnie zasad tworzenia i funkcjonowania funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych na podstawie wykładni systemowej przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych zarówno w oderwaniu od innych uregulowań prawnych odnoszących się do pojęcia "zasobów mieszkaniowych", jak i wykładni literalnej tego pojęcia.

Podkreślenia wymaga bowiem, że nie sposób dokonać jednoznacznej oceny stanowiska Wnioskodawcy odnośnie zakresu odpisów na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych, o którym mowa w art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w kontekście kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, opierając się jedynie na przepisach ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Innymi słowy, bazując na wykładni systemowej przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie można jednoznacznie przesądzić, że obowiązek świadczenia na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych dotyczyć może również lokali niemieszkalnych. O ile bowiem zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem w rozumieniu ustawy jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, to nie sposób nie zgodzić się z tezą, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym. Tym samym, o ile celem spółdzielni mieszkaniowej jest zarówno zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, jak i innych potrzeb, przez dostarczanie samodzielnych lokali mieszkalnych, a także lokali o innym przeznaczeniu, to nie można jednoznacznie przesądzić, że odpisy na fundusz remontowy spółdzielni obciążające koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi mogą dotyczyć lokali niemieszkalnych.

W konsekwencji, jak uprzednio wskazano, należy odnieść się zarówno do wykładni innych regulacji prawnych, jak i do samej wykładni literalnej pojęcia "zasobów mieszkaniowych", która jest podstawową wykładnią norm prawnych.

Jak wywiedziono w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 6 października 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 158/08: "Warto wskazać, że jakkolwiek brak jest wyraźnej definicji «zasobów mieszkaniowych», to nie sposób uznać, że mają one do spełnienia inną funkcję niż zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych ludności. Można w tym zakresie odwołać się do ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733 z późn. zm.), która za mieszkaniowy zasób gminy uznaje lokale przeznaczone na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. W wielu innych aktach prawnych prawodawca wyraźnie odróżnia zasoby mieszkaniowe od lokali użytkowych (np. w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 listopada 1994 r. w sprawie dotacji dla gmin na dofinansowanie wypłat dodatku mieszkaniowego, czy w § 3 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 16 stycznia 1998 r. w sprawie zakresie trybu składania informacji dotyczących przekształceń i prywatyzacji mienia komunalnego). Także w regulacjach dotyczących specjalistycznych zasobów mieszkaniowych np. wojskowych, wyraźnie wskazuje się, że w ich skład wchodzą lokale mieszkalne i kwatery. Podobnie we wszystkich przepisach regulujących kwestię dotacji do zaopatrzenia w ciepło, mowa jest o uprawnionych do otrzymania tych dotacji «gestorach zasobów mieszkaniowych» jako podmiotach dostarczających ciepła wyłącznie do lokali mieszkalnych. Tak więc funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, czy mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym".

Zaznaczyć należy, że ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych nie zawiera definicji "zasobów mieszkaniowych". Natomiast ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych mimo, że również nie zawiera definicji tego pojęcia, to jednak dokonała podziału na działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz działalność gospodarczą inną niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy). W konsekwencji niezbędne jest dokonanie wykładni literalnej tego pojęcia.

"Zasób" to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie "mieszkanie" jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik "mieszkaniowy", "mieszkaniowych", określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie "zasób mieszkaniowy" należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne. Do zasobów tych zaliczyć należy również pomieszczenia pozostałe i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Zatem, przez pojęcie "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć:

W związku z powyższym, należy więc stwierdzić, że lokale użytkowe (bez względu na strukturę własności) nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych, ponieważ nie należą do żadnej ze wskazanych wyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie). Ponadto istotą lokali użytkowych jest ich niemieszkalne przeznaczenie, co oznacza, że nie można ich zaliczyć do zasobów mieszkaniowych.

Pogląd taki został także wyrażony w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 279/11, gdzie stwierdzono, że: "za zasób mieszkaniowy należy uznać zespół lokali mieszkalnych oraz innych pomieszczeń i urządzeń, które są niezbędne do prawidłowego korzystania z mieszkań w budynku mieszkalnym. W konsekwencji powyższego lokal użytkowy (...) do wymienionego w zdaniu poprzednim funkcjonalnie rodzaju pomieszczeń nie należy".

W świetle powyższego, opisane we wniosku lokale użytkowe nie mogą zostać uznane za zasoby mieszkaniowe.

Tym samym, skoro z treści art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że kosztem uzyskania przychodów będą wyłącznie odpisy na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych, to brak jest podstaw, by za koszty podatkowe uznać odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych.

Przenosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz powyższe wyjaśnienia na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że naliczany odpis na fundusz remontowy od lokali użytkowych, zajmowanych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa (sfinansowanych z funduszu wkładów budowlanych), lokali użytkowych na umowę najmu (sfinansowanych z funduszu zasobowego) oraz lokali użytkowych stanowiących własność wyodrębnioną (wyksięgowane z ewidencji środków trwałych i funduszu wkładów budowlanych) nie stanowi kosztu uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym stanie rzeczy wniosek Spółdzielni Mieszkaniowej w zakresie określenia wysokości odpisu na fundusz remontowy jako kosztu podatkowego uznać należało za bezprzedmiotowy.

Ustosunkowując się z natomiast do powołanego w treści wniosku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego należy wskazać, że nie może ono wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że wniosek Spółdzielni Mieszkaniowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych rozpatrzony został odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.