ILPB3/423-542/13-2/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 31 października 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka otrzymała w dniu 23 grudnia 2010 r. dofinansowanie do zakupionych środków trwałych w ramach projektu "Wzrost konkurencyjności spółki poprzez rozszerzenie oferty produktowej" w kwocie 1.187.430,52 zł. Wartość początkowa środków trwałych objętych dofinansowaniem wynosiła 2.657.125,71 zł. Zakup ich został sfinansowany własnymi środkami i od momentu wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych, odpisy amortyzacyjne stanowiły w całości koszty uzyskania przychodów.

Otrzymane dofinansowanie ujęto w grudniu 2010 r. jako przychód podatkowy wolny od podatku na podstawie przepisów art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. W miesiącu otrzymania dotacji skorygowano również dotychczasowe odpisy amortyzacyjne i wyłączono z kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacyjnych od części wartości środków trwałych, na którą otrzymano dofinansowanie.

Od stycznia 2011 r. odpisy amortyzacyjne od wartości środków trwałych w części sfinansowanej przez Spółkę ujmowane były jako koszty uzyskania przychodu, natomiast od wartości części sfinansowanej z dotacji jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodu. Spółka zamierza obecnie sprzedać część środków trwałych, o których mowa. Sprzedaż przewidziana jest na przełomie roku 2013 i 2014. Do czasu sprzedaży, środki trwałe nie zostaną w pełni zamortyzowane miesięcznymi odpisami amortyzacyjnymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży wyżej opisanych środków trwałych, na których zakup otrzymano dofinansowanie, będzie cała wartość, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich nabycie (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, ustalona zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotacja w momencie otrzymania staje się przychodem podatkowym. Jednakże dotacja otrzymana na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych jest - na mocy art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy - przychodem wolnym od podatku dochodowego. Aby jednak jednostka mogła skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania, środki trwałe, których zakup był w pełni lub częściowo sfinansowany dotacją powinny być amortyzowane zgodnie z przepisami podatkowymi.

Od wartości początkowej, równej kosztowi wytworzenia, Spółka miała obowiązek dokonywać - według zasad określonych w art. 16a-16 m cyt. ustawy - odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, stosując uregulowania art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy, Spółka nie uznała za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem koszt uzyskania przychodu stanowiła jedynie część wartości odpisów amortyzacyjnych, czyli ta część wartości początkowej, która została pokryta przez Spółkę własnymi środkami. Z kolei odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części wartości początkowej środka trwałego, która została sfinansowana dotacją nie stanowiły dla Spółki kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, fakt częściowego sfinansowania nabycia środka trwałego otrzymaną dotacją nie wpływa w żaden sposób na wyliczenie kosztu uzyskania przychodu przy jego planowanym zbyciu.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt ten będzie stanowił różnicę między wartością początkową a sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, według Spółki, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego sfinansowanego częściowo z dotacji będzie wartość, która odpowiada poniesionym wydatkom na jego nabycie, czyli wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, że z uwagi na przedmiot wniosku, w szczególności postawione w nim pytanie, które wyznacza zakres żądania Wnioskodawcy, niniejsza interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie kwestii ustalenia kosztu uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego, którego zakup został w części sfinansowany z dotacji. Nie oceniono w niej natomiast stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) otrzymanej przez niego dotacji. Powyższe stanowi bowiem element opisu zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka nabyła środki trwałe, których zakup sfinansowała z własnych środków. W grudniu 2010 r. Spółka otrzymała dofinansowanie do zakupu ww. środków trwałych. Otrzymane dofinansowanie ujęto w grudniu 2010 r. jako przychód podatkowy wolny od podatku na podstawie przepisów art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W miesiącu otrzymania dotacji skorygowano również dotychczasowe odpisy amortyzacyjne i wyłączono z kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacyjnych od części wartości środków trwałych, na którą otrzymano dofinansowanie. Od stycznia 2011 r. odpisy amortyzacyjne od wartości środków trwałych w części sfinansowanej przez Spółkę ujmowane były jako koszty uzyskania przychodu, natomiast od wartości części sfinansowanej z dotacji jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodu. Obecnie Spółka rozważa sprzedaż części środków trwałych.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera pewne ograniczenia dotyczące możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m. Tak więc, nie są kosztem podatkowym odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części wartości początkowej zakupionych środków trwałych, która została objęta dofinansowaniem (dotacją), nie mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Istotnym przy tym jest, że fakt otrzymania dofinansowania nie wpłynął na wartość początkową środków trwałych których zakup został pokryty ze środków własnych Spółki i dotacji.

Potwierdza to zapis art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na mocy którego odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano we wniosku, w związku z uzyskanym dofinansowaniem na zakup środków trwałych Spółka rozpoznała przychód podatkowy wolny od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych sfinansowanych częściowo z dotacji będzie wartość, która odpowiada wydatkom poniesionym na ich zakup (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.