ILPB3/423-53/11-2/GC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Bank należący do jednej z największych grup finansowych na świecie, prowadzi działalność bankową i finansową. Do niedawna działalność w zakresie udzielania kredytów hipotecznych prowadził poprzez sieć Filii hipotecznych.

Bank - jako jeden z nielicznych w Grupie w ramach swojej działalności bankowo-finansowej w strukturze oferowanych produktów do niedawna posiadał kredyty hipoteczne. Niemniej jednak, w ramach polityki Grupy podjęta została decyzja o wycofaniu powyższego produktu (tj. kredytu hipotecznego) z gamy produktów Banku, oferowanych w Polsce z uwagi na to, iż produkt ten:

* nie spełniał założonego na rynek polski poziomu rentowności, nie wpisywał się w strategię działalności Grupy (strategia typu Consumer Finanse),

* obarczony był zwiększonym ryzykiem kredytowym ze względu na trwający kryzys gospodarczy oraz długi okres kredytowania.

W związku z powyższym, na podstawie Uchwały Rady Nadzorczej Banku podjęto oficjalną decyzję w sprawie zaprzestania udzielania przez Bank kredytów hipotecznych za pośrednictwem filii hipotecznych Banku (dalej "Filie hipoteczne"). Rada Nadzorcza Banku zobowiązała tym samym Zarząd Banku do podjęcia działań restrukturyzacyjnych, zmierzających do zmian w strukturze organizacyjnej Banku, wynikających z zaprzestania udzielania kredytów hipotecznych. W związku z tym, rekomendacją Rady Nadzorczej, zamknięto sieć własną Filii hipotecznych Banku oraz dokonano niezbędnych zmian w strukturze centrali Banku. Zamknięcie Filii hipotecznych oraz zaprzestanie sprzedaży nierentownego i ryzykownego - z punktu widzenia polityki Banku - produktu ma wpłynąć na koncentrację na innych, korzystniejszych dla Niego produktach bankowych, generujących dla Banku zamierzone dochody.

Zaprzestanie sprzedaży kredytów na cele mieszkaniowe spowodowało bezcelowość prowadzenia placówek Banku trudniących się sprzedażą wyłącznie tego produktu.

Lokalizacje zajęte przez Bank na działanie Filii hipotecznych użytkowane były w oparciu o zawarte umowy najmu (dalej "Umowy najmu"). Umowy te zawierane były przez Bank na czas określony (bez opcji wcześniejszego wypowiedzenia umowy przez Bank) lub na czas nieokreślony (z opcją wypowiedzenia).

W związku z powyżej opisaną sytuacją, Bank stanął wobec konieczności rozwiązania kwestii najmu likwidowanych Filii hipotecznych; przeprowadzono szczegółową analizę zawartych uprzednio Umów najmu pod kątem możliwości ich wcześniejszego rozwiązania w sposób finansowo korzystny dla Banku. W przypadku Umów najmu, w odniesieniu do których powstała (lub powstanie w przyszłości) możliwość wynegocjowania z wynajmującym wcześniejszego odstąpienia od Umowy, nastąpiło (lub też nastąpi w przyszłości) jej wcześniejsze rozwiązanie pod warunkiem uiszczenia przez Bank tzw. odstępnego (tj. wynagrodzenia z tytułu wcześniejszego odstąpienia od Umowy najmu).

Natomiast w przypadku Umów najmu, których zapłata odstępnego nie była (lub też nie będzie) możliwa - kwestia najmu nieużytkowanych lokali rozwiązana została (zostanie) poprzez ich kontynuowanie. Bank przy tym, dokonuje wszelkich starań, aby powierzchnie najmowane w ramach takich Umów najmu podnająć niezależnym podmiotom (po uprzednim wyrażeniu zgody na podnajem przez wynajmujących).

Do 2009 r. siedziba główna Banku zlokalizowana była na Placu "A". Niemniej jednak, z uwagi na:

* rosnące potrzeby lokalowe Banku - w miarę rozwoju działalności Banku i wzrostu jej skali, potrzebna była większa niż dotychczas powierzchnia użytkowa, natomiast w lokalu przy Placu "A" nie istniała możliwość wynajęcia dodatkowych pomieszczeń,

* chęć podniesieniu standardu siedziby głównej Banku - stopień zużycia ogólnego kamienicy na Placu "A", w którym mieściła się pierwsza siedziba Banku sprawił, że budynek ten przestał - w opinii Banku - spełniać standardy powierzchni biurowej dla podmiotu o renomie Banku,

* chęć zlokalizowania siedziby Banku w lokalizacji środowiska biznesowego,

- podjęto decyzję o zmianie lokalizacji siedziby głównej Banku i przeniesieniu jej do nowo powstałego biurowca na Placu "B".

Budynek na Placu "B" wykonany został z zastosowaniem najnowszych rozwiązań technicznych, wpływających nie tylko na komfort pracy ludzi, ale również na zdecydowanie wyższy standard powierzchni biurowej (w porównaniu do lokalu na Placu "A"). Poza tym, stanowi on nowoczesne centrum biznesowe - atrakcyjne z punktu widzenia firm.

W wyniku powyższej decyzji, Bank stanął wobec konieczności rozwiązania kwestii najmu nieużytkowanego lokalu, w którym w przeszłości mieściła się Jego siedziba główna. Użytkowanie siedziby Banku na Placu "A" odbywało się w oparciu o kilkanaście Umów najmu, na różne powierzchnie, od tego samego wynajmującego. Po przeprowadzeniu analizy przedmiotowych Umów, Bank zdecydował, iż preferowanym rozwiązaniem kwestii najmu, nieużytkowanych powierzchni siedziby głównej, byłaby zapłata odstępnego oraz wcześniejsze odstąpienie od Umowy najmu. Rozwiązanie to mogło być jednak wdrożone wyłącznie po uzyskaniu zgody wynajmującego. Jednocześnie, Bank zobligowany był do przywrócenia wynajmowanych powierzchni do stanu pierwotnego (tj. odświeżenia np. poprzez ściągnięcie wykładziny, wycyklinowania parkietu, etc.).

Wskutek negocjacji z wynajmującym wypracowane zostało następujące rozwiązanie:

* w przypadku części wynajmowanych powierzchni (część zarządowa) wynajmujący wyraził zgodę na odstąpienie Banku od Umów najmu bez konieczności zapłaty odstępnego (za porozumieniem stron),

* w przypadku części wynajmowanych powierzchni (pomieszczenie serwerowni) Bank odstąpił od Umowy najmu bez konieczności przeprowadzenia prac adaptacyjnych i rozebrania całej konstrukcji w tej części budynku w zamian za oddanie serwerowni na rzecz wynajmującego,

* w przypadku większości wynajmowanych powierzchni Bank zobowiązany był do uiszczania opłat z tytułu czynszu do końca trwania Umów najmu, jednakże jednocześnie dysponował możliwością podnajmu przedmiotowych powierzchni (żadnej z powierzchni nie udało się podnająć, z uwagi na fakt, iż do końca okresu najmu pozostało zaledwie półtora roku); ostatni czynsz zapłacono w lipcu 2010 r.,

* w pozostałych przypadkach Bank zobowiązany był do uiszczania opłat z tytułu czynszu do końca trwania Umów najmu, nie dysponując jednocześnie możliwością podnajmu wynajmowanych powierzchni (brak zgody wynajmującego).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty, wynikające z Umów najmu powierzchni Filii hipotecznych oraz siedziby głównej Banku (przy Placu "A") niewykorzystywanych już celem prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej Banku w przypadku, gdy Bank - mimo dołożenia wszelkich starań - nie ma możliwości wcześniejszego odstąpienia od przedmiotowych Umów najmu, jak również podnajmu powierzchni niezależnym podmiotom i zgodnie z brzmieniem powyższych Umów zobowiązany jest do ponoszenia kosztów czynszów z nich wynikających, mogą stanowić dla Banku koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wynikające z Umów najmu powierzchni pierwotnej siedziby głównej oraz Filii hipotecznych niewykorzystywanych już do prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej Banku w przypadku, gdy Bank - mimo dołożenia wszelkich starań - nie ma możliwości wcześniejszego odstąpienia od przedmiotowych Umów najmu, jak również podnajmu powierzchni niezależnym podmiotom i zobowiązany jest tym samym do ponoszenia kosztów najmu, wynikających z Umów najmu, stanowią dla Banku koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Decydującym czynnikiem, pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskaniu przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, względnie uniknięciu ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Przy czym, zwrot "w celu" oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Wydatek ten nie musi zatem przynieść bezpośredniego skutku w postaci wygenerowania przychodu, lecz może on również przyczynić się do zabezpieczenia albo do zachowania źródeł przychodu.

Należy zatem przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, czyli wydatki związane z funkcjonowaniem podmiotu działającego w obrocie gospodarczym, co do których podatnik jest w stanie wykazać związek poniesienia tych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Definitywnemu wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu podlegają jedynie wydatki wskazane przez ustawodawcę w enumeratywnym katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przy czym, czynsz z najmu nie został w niniejszym artykule wymieniony - nie ma on zatem charakteru wydatku wyłączonego z możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych.

W opinii Banku, ponoszone przez podmioty gospodarcze koszty najmu, co do zasady, można uznać za wydatki racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, ponieważ wykonywanie działalności gospodarczej bez użytkowania lokalu zwykle jest niemożliwe. Jednocześnie, duża część podmiotów gospodarczych nie dysponuje własnymi nieruchomościami, które mogłaby wykorzystywać na cele prowadzenia działalności, wobec czego zmuszona jest do ich wynajmu. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku Banku, dla którego wydatki ponoszone w związku z wynajmem siedziby głównej i Filii hipotecznych są nieodzowne w kontekście prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Banku, mimo iż wydatków z tytułu czynszu nie sposób przyporządkować do konkretnego przychodu, to niewątpliwie pozostają one w pośrednim związku z działalnością gospodarczą podatnika, wobec czego powinny być rozpoznawane jako pośrednie koszty podatkowe. Powyższe stanowisko Banku znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2008 r. (sygn. ILPB1/415-612/09-2/AA) stwierdził, iż: "Czynsz najmu nie został wymieniony w katalogu zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatek wyłączony z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Opłaty za czynsz trudno jest przypisać konkretnym przychodom z działalności gospodarczej, ponieważ wpływają na całokształt działalności przedsiębiorcy. Niemniej jednak, są one kosztem poniesionym racjonalnie i pozostają w związku z funkcjonowaniem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej".

W opinii Banku, powyższe znajduje zastosowanie także w odniesieniu do ponoszonych przez Bank kosztów najmu powierzchni pierwotnej siedziby głównej oraz Filii hipotecznych niewykorzystywanych już w celu prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej Banku. Bank podnosi, iż Umowy najmu przedmiotowych lokali zostały zawarte w związku z możliwością uzyskania przychodów poprzez prowadzenie i rozwijanie działalności Banku.

Zdaniem Banku podkreślenia wymaga, aby kwalifikując wydatek związany z zapłatą czynszu określonego w Umowach najmu, jako koszt podatkowy z perspektywy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uwzględniać kwestię chronologicznego ciągu zdarzeń, determinujących obecną sytuację Banku - od momentu zawarcia przez Bank Umów najmu, poprzez zmianę okoliczności i uwarunkowań biznesowych w porównaniu z istniejącymi w momencie zawierania umów najmu aż do ponoszenia kosztów z tytułu najmu lokali już niewykorzystywanych przez Bank w Jego działalności gospodarczej.

Decyzje o otwarciu Filii hipotecznych podejmowane były przez Bank w warunkach sprzyjającej koniunktury gospodarczej, natomiast zlokalizowanie Jego siedziby głównej w kamienicy na Placu "A" - w momencie rozpoczęcia przez Bank działalności gospodarczej. Zmiana okoliczności i uwarunkowań biznesowych, związana - z jednej strony - z pogorszeniem koniunktury gospodarczej i zmianą strategii Banku, a z drugiej strony z rozwojem działalności Banku i wzrostem jej skali, powinna pozostawać bez wpływu na ocenę decyzji, o zawarciu umów najmu, podjętych w przeszłości. W momencie zawierania przedmiotowych Umów okoliczności te bowiem nie występowały i - tym samym - nie miały wpływu na podejmowane przez Bank działania. Zdaniem Banku, podatnik zobowiązany jest do podejmowania racjonalnych i ekonomicznie uzasadnionych działań w oparciu o informacje i całą wiedzę, dostępne na moment podjęcia decyzji gospodarczej.

W związku z powyższym, w ocenie Banku, koszty ponoszone w związku z realizacją Jego obowiązków, jako strony Umów najmu, zawartych w przeszłości w celu zwiększenia Jego przychodów oraz w oparciu o dostępne w momencie zawierania mniejszych Umów informacje, także obecnie powinny być postrzegane jako koszty ponoszone przez Bank celem uzyskania przychodów.

Fakt, iż z uwagi na wskazane w stanie faktycznym okoliczności zmiany strategii Banku spowodowane różnymi czynnikami (zmiana strategii Grupy, kryzys ogólnoświatowy, chęć przeniesienia siedziby głównej w adekwatniejsze - w ocenie Banku - pod względem ekonomicznym i biznesowym miejsce) w odniesieniu do niekontynuowania działalności w Filiach hipotecznych oraz przeniesienia siedziby Banku nie powinno obarczać Go niemożliwością obniżenia podstawy opodatkowania o wydatki, jakie zobowiązany jest ponosić z tytułu przedmiotowych Umów najmu. Bez znaczenia przy tym pozostaje okoliczność, że koszty te ponoszone są przez Bank faktycznie po zakończeniu prowadzenia w wynajmowanym lokalu działalności gospodarczej.

Stanowisko to podzielają również organy podatkowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2009 r. (sygn. ILPB3/423-533/09-8/EK) uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym koszty ponoszone przez podatnika w związku z wykonywaniem umowy najmu stanowią koszty obciążające jego przychód bez względu na fakt, iż koszty te (do których ponoszenia zobowiązuje umowa) ponoszone są definitywnie już w okresie, w którym zaprzestano prowadzenia w wynajmowanej nieruchomości działalności gospodarczej oraz potwierdził, iż z uwagi na powyższe podatnik ten "będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na czynsz najmu przedmiotowej nieruchomości w sytuacji, gdy nie będzie on wykorzystywał wynajmowanej nieruchomości na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą (nie będzie prowadzić w niej produkcji ani świadczyć usług) (...)".

Tożsame stanowisko powyższy organ zajął również w interpretacji indywidualnej z dnia 21 sierpnia 2009 r. (sygn. lLPB3/423-399/09-2/JG) stwierdzając, iż " (...) wydatki z tytułu czynszu najmu oraz koszty utrzymania lokalu, płacone za okres adaptacji, stanowią dla Spółki - w miś! przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty uzyskania przychodów (...) inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami". W nawiązaniu do niniejszej interpretacji Bank pragnie zwrócić uwagę, iż - analogicznie do sytuacji Banku, przedstawionej w opisie stanu faktycznego - w okresie adaptacji lokalu działalność gospodarcza nie była w nim przez podatnika prowadzona.

Istotne jest, w opinii Banku, to, że wydatki związane z najmem powierzchni pierwotnej siedziby głównej oraz Filii hipotecznych, niewykorzystywanych już w celu prowadzenia działalności gospodarczej Banku ponoszone są przez Bank jako konsekwencja zobowiązania zaciągniętego w związku z istniejącą w przeszłości możliwością uzyskania przychodu i mają oczywisty związek z przychodami osiągniętymi przez Bank w okresie wcześniejszym. Jak wskazano w argumentacji powyżej, na podatniku ciąży bowiem obowiązek oceny zdarzenia gospodarczego z perspektywy momentu wystąpienia tego zdarzenia w oparciu o dostępne w danym czasie informacje oraz z uwzględnieniem ówczesnych uwarunkowań.

Dodatkowo, Bank pragnie zaznaczyć, iż Umowy najmu części spośród przedmiotowych lokali zostały zawarte na czas określony, bez możliwości wcześniejszego ich wypowiedzenia, zatem wcześniejsze odstąpienie od niniejszych Umów najmu musi wynikać z dobrej woli obu stron i w każdym przypadku musi być poprzedzone uzyskaniem zgody wynajmującego na takie rozwiązanie kwestii najmu nieużytkowanych już przez Bank lokali.

W przypadku każdej z Umów najmu preferowanym rozwiązaniem - z punktu widzenia Banku była zapłata wynajmującemu odstępnego i wcześniejsze odstąpienie od Umowy. Jednakże nie wszyscy wynajmujący wyrazili zgodę na odstąpienie od Umowy najmu. W odniesieniu do części Umów najmu wynajmujący wyrazili przy tym zgodę na podnajem przedmiotowych lokali przez Bank niezależnym najemcom (zgłaszając jedynie w niektórych przypadkach obiekcje, co do podnajmu pewnym konkretnym najemcom). W związku z powyższym, po stronie Banku podjęte zostały aktywne działania, mające na celu znalezienie potencjalnych nowych najemców, niemniej jednak dotychczas nie udało się podnająć wszystkich lokalizacji.

Ponadto, w przypadku powierzchni najmowanych na potrzeby pierwotnej siedziby głównej, w stosunku do których niemożliwe było wcześniejsze odstąpienie od Umów najmu, ze względu na zbyt krótki okres czasu pozostający do zakończenia Umów najmu, niemożliwe okazało się również ich podnajęcie niezależnym podmiotom.

W świetle opisanego powyżej stanu faktycznego oraz przedstawionej argumentacji, Bank podnosi, iż ponoszone przez Niego koszty czynszu, związane ze zobowiązaniem Banku wynikającym z zawartych Umów najmu - nawet w przypadku, gdy w danym lokalu nie jest obecnie prowadzona działalność gospodarcza - stanowią koszty uzyskania przychodów związane z ogólnym funkcjonowaniem Banku (pośrednie koszty uzyskania przychodu).

Zamierzeniem Banku przy zawieraniu przedmiotowych Umów najmu był bowiem rozwój prowadzonej działalności gospodarczej (wobec korzystnej w czasie zawierania przedmiotowych Umów koniunktury na rynku światowym, było to działanie jak najbardziej racjonalne, uzasadnione i zmierzające do osiągnięcia przychodów). Koszty tego działania spełniały zatem przesłankę celowości wskazaną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i pozwalającą uznać je za koszty podatkowe.

W sytuacji. gdy:

* mimo dołożenia wszelkich starań - Bank nie ma możliwości wcześniejszego odstąpienia od Umów najmu wybranych powierzchni pierwotnej siedziby głównej oraz Filii hipotecznych niewykorzystywanych już w działalności gospodarczej Banku,

* podjął aktywne działania zmierzające do podnajmu powyższych powierzchni (w sytuacji, gdy wynajmujący wyraził zgodę na podnajem),

* zobowiązany jest, zgodnie z Umowami najmu, do ponoszenia kosztów najmu z nich wynikających,

- zdaniem Banku, koszty te mogą stanowić dla Banku koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Bank wnosi o potwierdzenie powyższego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.