ILPB3/423-518/11-5/JG - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z współpracą biznesową z drużyną piłkarską.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu 2 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z:

* promocją sprzedaży poprzez zastosowanie dodatkowych bodźców do zakupu artykułów kosmetycznych przez gabinety kosmetyczne i apteki,

* kosztami licencji oraz

* współpracą biznesową z drużyną piłkarską - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 3 lutego 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi sprzedaż hurtową wyrobów farmaceutycznych oraz kosmetyków. Jest głównym dystrybutorem wyrobów niemieckiego producenta farmaceutycznego "A" oraz szwajcarskich artykułów kosmetycznych marki "D" z firmy "T" na terenie RP. W przypadku wyrobów farmaceutycznych Spółka posiada status przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego w rozumieniu Prawa farmaceutycznego.

W ramach swej działalności gospodarczej, Spółka współpracuje z hurtowniami farmaceutycznymi, szpitalami, przychodniami lekarskimi, aptekami oraz gabinetami kosmetycznymi.

W celu jak najlepszej realizacji sprzedaży oraz budowania swojej pozycji na rynku, Spółka podejmuje szereg działań reklamowych i promocyjnych związanych z przekazywaniem swoim obecnym, jak i potencjalnym kontrahentom materiałów drukowanych i informacyjnych, drobnych produktów medycznych oraz gadżetów firmowych:

Ponadto Spółka ponosi oraz planuje wydatki na:

Podstawowym założeniem promocji sprzedaży jest podniesienie obrotów. W tym celu Spółka realizuje bądź planuje kombinowane formy uatrakcyjnienia sprzedaży, do których zalicza się:

W piśmie uzupełniającym z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 3 lutego 2012 r.) Wnioskodawca doprecyzował opisany we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, wskazując, iż:

Przedmiotowe wydatki dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi przez klub piłkarski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na reklamę i promocję, szczegółowo przedstawione w opisie stanu faktycznego, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* być właściwie udokumentowany.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Wnioskodawcy, koszty ponoszone na działania reklamowe i promocyjne, szczegółowo opisane w niniejszym wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się wyłącznie do kwestii dotyczących możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z:

* promocją sprzedaży poprzez zastosowanie dodatkowych bodźców do zakupu artykułów kosmetycznych przez gabinety kosmetyczne i apteki,

* kosztami licencji oraz

* współpracą biznesową z drużyną piłkarską.

W zakresie pozostałych wydatków, o których stanowi przedmiotowy wniosek wydana została w dniu 2 lutego 2012 r. interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-518/11-3/JG.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Koszty ponoszone przez podatnika należy więc ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być - co do zasady - wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, np. w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jest dystrybutorem wyrobów niemieckiego producenta farmaceutycznego oraz szwajcarskich artykułów kosmetycznych. W ramach swej działalności gospodarczej, Spółka współpracuje z hurtowniami farmaceutycznymi, szpitalami, przychodniami lekarskimi, aptekami oraz gabinetami kosmetycznymi. W celu jak najlepszej realizacji sprzedaży oraz budowania swojej pozycji na rynku, Spółka podejmuje szereg działań reklamowych i promocyjnych oraz planuje ponosić wydatki na: organizację i udział w konferencjach oraz targach branżowych, organizację szkoleń, promocję sprzedaży dla gabinetów kosmetycznych i aptek, reklamę w mediach publicznych, w prasie i internecie oraz współpracę biznesową z drużyną piłkarską.

Mając na uwadze powyższe, wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów - co do zasady - zalicza się koszty reklamy i promocji. Wydatki te, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Odnosząc się do kosztów związanych z promocją sprzedaży poprzez zastosowanie dodatkowych bodźców do zakupu artykułów kosmetycznych przez gabinety kosmetyczne i apteki, stwierdzić należy, iż w tym przypadku mamy do czynienia z transakcją, w ramach której obok sprzedaży towarów dochodzi - po osiągnięciu określonego pułapu sprzedażowego - do wydania nabywcy premii (nagrody) w postaci dodatkowych artykułów kosmetycznych lub bonu na realizację zabiegu kosmetycznego.

Powyższe stanowi więc o tym, że tego typu działania Wnioskodawcy mają niewątpliwie wpływ ma uatrakcyjnienie sprzedaży, a tym samym pozyskanie klientów i wzrost sprzedaży oferowanych produktów, co w konsekwencji może skutkować zwiększeniem przychodów podatnika.

Natomiast z charakteru wydatków poniesionych na współpracę biznesową z drużyną piłkarską, wynika, iż są to koszty dotyczące odpłatnego nabycia usług reklamowych. Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka zawarła umowę z klubem piłkarskim, który świadczy działania reklamowe i promocyjne na rzecz Spółki. Przedmiotowe wydatki dokumentowane są fakturami VAT wystawianymi przez klub piłkarski.

W świetle powyższego, wydatki te, jako niewykluczone mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą stanowić koszty podatkowe.

Odnosząc się z kolei do kosztów licencji, tut. Organ pragnie wskazać na regulację wynikającą z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ww. przepisem, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Z treści uzupełnienia do niniejszego wniosku wynika, że koszty nabywanych przez Wnioskodawcę licencji zaliczane są bezpośrednio do kosztów prowadzonej działalności, gdyż okres ich używania, zgodnie z zawieranymi umowami licencyjnymi, jest krótszy niż rok.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż tylko nabyta licencja może być traktowana jako wartość niematerialna i prawna w przypadku, gdy użytkowana jest przez okres dłuższy niż rok i będzie służyła prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Jeżeli jednak w umowie licencyjnej ustalono, iż okres używania licencji jest krótszy niż rok, wówczas podatnik ma prawo do zaliczenia poniesionych wydatków - tak, jak to wskazała Spółka - do kosztów uzyskania przychodów poprzez zaliczenie ich bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, wydatki związane z:

* promocją sprzedaży poprzez zastosowanie dodatkowych bodźców do zakupu artykułów kosmetycznych przez gabinety kosmetyczne i apteki,

* kosztami licencji oraz

* współpracą biznesową z drużyną piłkarską,

jako spełniające warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie nadmienić, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.