ILPB3/423-517/10-2/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu 11 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 11 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w czerwcu 2006 r. zawarła umowę o świadczenie usług z krajowym podmiotem - "R" prowadzącą przedsiębiorstwo pod firmą X, zwaną w dalszej części zapytania "C".

"C" w ramach prowadzonej przez siebie działalności prowadził w budynku mieszczącym się w W stałą wystawę, na której prezentowana była ekspozycja z branży hotelarskiej na powierzchni około 1.000 metrów kwadratowych.

Postanowienia zawartej umowy określały, że "C" będzie uczestniczył w pośrednictwie w zawieraniu umów sprzedaży, umów o dzieło oraz o roboty budowlane, w których Spółka występować będzie w charakterze sprzedawcy lub wykonawcy.

Celem ekonomicznym zawarcia umowy było pozyskanie potencjalnych klientów spośród głównie przedsiębiorców odwiedzających stałą wystawę, na której prezentowane były produkty producentów, kierujących swoją ofertę do branży hotelarskiej.

Umowa przewidywała wynagrodzenie prowizyjne płacone na rzecz "C" w wysokości 10% (dziesięć procent) ceny sprzedaży netto lub wynagrodzenia netto, wynikającego z umów zawartych przez Spółkę z klientem przy pośrednictwie "C". Wartość wynagrodzenia prowizyjnego podlegać miała zwiększeniu o należny podatek od towarów i usług.

Umowa przewidywała wypłatę na rzecz "C" miesięcznych zaliczek na poczet wynagrodzenia prowizyjnego w wysokości 1.500 złotych netto powiększone o należny podatek od towarów i usług.

Umowa przewidywała, w przypadku rozwiązania zawartej umowy w czasie, w którym wartość ustalonego wynagrodzenia nie pokryje kwoty wypłaconych z tego tytułu zaliczek, wówczas nadwyżka wypłaconych zaliczek nie podlega zwrotowi oraz podlega zaliczeniu na poczet zryczałtowanego wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług pośrednictwa przez "C".

Wysokość wpłaconych zaliczek z tytułu pośrednictwa handlowego przez "C" wyniosła kwotę 40.000 złotych netto (słownie: czterdzieścitysięcyzłotych). "C" w okresie około dwóch lat nie doprowadził do zawarcia żadnej umowy, dlatego Spółka, kierując się przesłankami o charakterze ekonomicznym, dokonała wypowiedzenia zawartej umowy zachowując przewidziany w umowie okres wypowiedzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota wpłaconych zaliczek w wysokości 40.000 złotych netto, może zostać uznana przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodu, w momencie wygaśnięcia zawartej umowy w wyniku złożonego wypowiedzenia przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, artykuł 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych określa, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Opisany rodzaj kosztów nie został ujęty w katalogu enumeratywnym kosztów nie stanowiących kosztu uzyskania przychodów, określony w art. 16 ust. 1. Bezsprzecznym jest okoliczność, że koszt został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, bowiem działanie podatnika skierowane było na pozyskanie nowych kontraktów i zleceń za pośrednictwem "C".

Zawarta umowa pomiędzy stronami wyraźnie precyzowała, że wartość wpłaconych zaliczek w przypadku rozwiązania umowy w okresie przed ich rozliczeniem z wartością wynagrodzenia prowizyjnego, nie będzie podlegać zwrotowi, zaliczona zostanie bowiem jako wynagrodzenie należne z tytułu świadczenia usług pośrednictwa przez "C".

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawione przesłanki, stanowisko Podatnika w sprawie uznania poniesionych wydatków opisanych w zapytaniu, w momencie wygaśnięcia zawartej umowy w wyniku złożonego wypowiedzenia przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodu jest zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Podsumowując, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, iż nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów bądź zachowania lub zabezpieczenia ich źródła może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu.

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że aby uznać konkretny wydatek za koszt uzyskania przychodu, musi on mieć potencjalny wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. Z przepisów bowiem nie wynika, ażeby warunkiem koniecznym uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu było wykazanie jego związku z konkretnym źródłem przychodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę z podmiotem krajowym o świadczenie usług pośrednictwa w zawieraniu umów sprzedaży, umów o dzieło oraz o roboty budowlane, w których Spółka występować będzie w charakterze sprzedawcy lub wykonawcy.

Umowa przewidywała wynagrodzenie prowizyjne płacone na rzecz ww. podmiotu pośredniczącego oraz wypłatę na jego rzecz miesięcznych zaliczek na poczet przedmiotowego wynagrodzenia. Ponadto, umowa przewidywała, iż w przypadku jej rozwiązania w czasie, w którym wartość ustalonego wynagrodzenia nie pokryje kwoty wypłaconych z tego tytułu zaliczek, nadwyżka wypłaconych zaliczek nie podlega zwrotowi oraz podlega zaliczeniu na poczet zryczałtowanego wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług pośrednictwa.

W związku z tym, że w okresie około dwóch lat nie doszło do zawarcia żadnej umowy, Spółka dokonała wypowiedzenia zawartej umowy zachowując przewidziany w niej okres wypowiedzenia.

Wnioskodawca wskazał, iż umowa precyzowała, że wartość wpłaconych zaliczek w przypadku rozwiązania umowy w okresie przed ich rozliczeniem z wartością wynagrodzenia prowizyjnego, nie będzie podlegać zwrotowi, zaliczona zostanie bowiem jako wynagrodzenie należne z tytułu świadczenia usług pośrednictwa.

Odnosząc stan prawny do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż kwota wpłaconych zaliczek w wysokości 40.000 złotych netto, może zostać uznana przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodu, w momencie wygaśnięcia zawartej umowy w wyniku złożonego wypowiedzenia przez Spółkę.

Powyższej interpretacji udzielono na podstawie stanu faktycznego opisanego w złożonym w dniu 8 czerwca 2010 r. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.