ILPB3/423-510/08/09-S-2/ŁM - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki wydatków dotyczących czynszu z tytułu umowy najmu lokalu, dokumentowanych przez wynajmującego notą obciążeniową.
Pismo z dnia 20 stycznia 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-510/08/09-S-2/ŁM Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki wydatków dotyczących czynszu z tytułu umowy najmu lokalu, dokumentowanych przez wynajmującego notą obciążeniową.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 303/09 - stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2008 r. (data wpływu 14 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących czynszu z tytułu umowy najmu lokalu - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 27 października 2008 r.), 26 listopada 2009 r. (data wpływu 1 grudnia 2009 r.) i 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących czynszu z tytułu umowy najmu lokalu.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.
Wnioskodawca prowadząc działalność w zakresie usług reklamowych i promocyjnych, organizuje na zlecenie klientów w sposób kompleksowy kampanie promocyjne. Zgodnie z umową z dnia 28 stycznia 2008 r. Spółka była organizatorem konkursu pod nazwą "XXX", organizowanego w ramach przyznanej licencji z Sp. z o.o. Zgodnie z ww. umową i regulaminem Ogólnopolskiego Konkursu (...), Spółka w ramach umowy przeprowadziła dnia 30 maja 2008 r. wybory regionalne (...), tj. przeprowadziła nabór kandydatek, zorganizowała imprezę (prezentację kandydatek i wybór laureatek) i zgodnie z protokołem jury wypłaciła nagrody regulaminowe w wysokości 10.000,00 zł brutto, uprzednio potrącając zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych. Spółka z tytułu organizacji wyborów uzyskała przychody z tytułu sprzedaży biletów wstępu, jak również od sponsorów, za usługi promocji i reklamy świadczone na ich rzecz podczas organizacji konkursu. Ponoszenie kosztów związanych z organizacją ww. konkursu, w tym w szczególności kosztów nagród było zatem nierozerwalnie związane z organizacją niniejszego przedsięwzięcia. Zgłoszenie się kandydatek, do czego zachętą były nagrody za wygraną, było warunkiem koniecznym do przeprowadzenia konkursu, a co za tym idzie uzyskania przychodów związanych z jego organizacją.
Spółka użytkowała lokal użytkowy w X z przeznaczeniem na działalność gastronomiczną. Obecnie zaś podnajmuje go innej firmie na działalność gospodarczą. W okresie od 17 marca 2003 r. do 30 września 2004 r. Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie przedmiotu najmu w kwocie 644.428,69 zł. Ponieważ Spółka była w sporze z Urzędem Miasta, co do kwoty poniesionych nakładów, sprawa była rozstrzygana w Sądzie Rejonowym. W dniu 4 kwietnia 2006 r. Spółka otrzymała wyrok sądowy, sygn. akt (...), który zaskarżyła. W wyniku powtórnego rozpatrzenia sprawy przez Sąd Okręgowy w dniu 22 sierpnia 2006 r. został wydany wyrok, sygn. akt (...), w którym to wartość poniesionych nakładów przez Spółkę wyceniono na kwotę 595.034,45 zł. Na podstawie umowy zawartej z Urzędem Miasta, numer (...) z dnia 27 października 2006 r., z mocą obowiązującą od 22 października 2004 r. Spółka użytkuje lokal użytkowy składający się z pomieszczeń piwnicznych z przeznaczeniem na działalność gastronomiczną w budynku Ratusza o łącznej powierzchni 197,52 m 2, ustalonej na podstawie przeprowadzonej inwentaryzacji pomieszczeń oraz protokołu przekazania pomieszczeń piwnicznych z dnia 26 października 2006 r. i wyceny poniesionych nakładów na adaptację obiektu dokonanej przez rzeczoznawcę majątkowego. Umowa została zawarta na czas nieokreślony do momentu całkowitego zrekompensowania Najemcy 60 % nakładów, tj. kwoty 357.020,67 zł. Spółka z tytułu poniesionych nakładów na ulepszenie użytkowanych pomieszczeń wystawia faktury dokumentujące rekompensatę poniesionych nakładów za okres wynikający z ww. umowy z Urzędem Miasta, tj. od 22 października 2004 r. do momentu całkowitego zrekompensowania kwoty 357.020,67 zł. Kwoty poniesionych nakładów wykazywane na fakturach wystawionych przez Spółkę odpowiadają wysokości czynszu z Urzędu Miasta, zgodnie z ww. umową. Zgodnie z § 2 pkt 4 umowy z dnia 27 października 2006 r. oraz wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 22 sierpnia 2006 r., sygn. akt (...) Urząd Miasta na podstawie not księgowych obciąża Spółkę kwotą równą podatkowi VAT tytułem tej umowy najmu. A zatem, prócz kwoty czynszu za najem lokalu (kompensowanego w sposób powyżej opisany) Spółka płaci dla Miasta kwotę równą naliczonemu podatkowi VAT od czynszu dzierżawnego.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Czy nagrody pieniężne przyznane laureatkom konkursu (...) stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Czy koszty ponoszone, zgodnie z umową najmu lokalu użytkowego numer (...) z dnia 27 października 2006 r., na rzecz najemcy: Urzędu Miasta, równe co do wartości naliczonemu podatkowi VAT od czynszu dzierżawnego, dokumentowane przez wynajmującego notą obciążeniową stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie. W zakresie pytania pierwszego wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie w dniu 21 listopada 2008 r. nr ILPB3/423-510/08-7/ŁM.
Zdaniem Wnioskodawcy, koszty równe co do wartości naliczonemu podatkowi VAT od czynszu dzierżawnego, jakimi na podstawie not księgowych Urząd Miasta obciąża Spółkę, stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ:
są to wydatki rzeczywiste i faktycznie poniesione przez Spółkę jako podatnika;
wydatki te pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi przychodami, gdyż są elementem kosztów najmu lokalu, który Spółka podnajmuje i osiąga przychody z tego tytułu;
są to wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu i nie znajdują się w katalogu wydatków, nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w zakresie pytania 2, w dniu 20 listopada 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-510/08-5/ŁM, w której stanowisko Spółki uznał za nieprawidłowe.
W interpretacji stwierdzono, iż naliczony podatek VAT od czynszu dzierżawnego nie stanowi kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).
Pismem z dnia 8 grudnia 2008 r. Spółka wezwała organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, stwierdzono brak podstawy do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 7 stycznia 2009 r. nr ILPB3/423W-93/08-2/BN).
W związku z powyższym, Spółka wystosowała w dniu 6 lutego 2009 r. (data nadania 9 lutego 2009 r.) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, która wg właściwości została przekazana do tut. Organu (data wpływu 16 luty 2009 r.)
Sąd po rozpoznaniu sprawy, wydał w dniu 19 czerwca 2009 r. wyrok - prawomocny od dnia 1 października 2009 r. - sygn. akt I SA/Wr 303/09, uchylający zaskarżoną interpretację, której przedmiotem sporu była możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu wyroku Sąd uznał skargę za zasadną i stwierdził, iż w zaskarżonej interpretacji dokonano wykładni art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie odnosząc się w istocie do stanu faktycznego sprawy przedstawionego we wniosku. Sąd wskazał, iż w przedmiotowej kwestii Urząd Miasta na podstawie not księgowych obciąża Spółkę kwotą równą podatkowi VAT tytułem umowy najmu, poza czynszem za najem lokalu (kompensowanego z nakładami na ulepszenie użytkowanego lokalu). Uregulowania te wynikają z postanowień § 2 pkt 4 umowy z dnia 27 października 2006 r. oraz wyroku Sądu Okręgowego z dnia 22 sierpnia 2006 r.
Tym samym, zdaniem Sądu, pytanie dotyczyło możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej właśnie kwoty, wynikającej z noty obciążeniowej, a nie podatku wynikającego z faktury VAT.
Zdaniem Sądu, uzasadnienie interpretacji i zawarta w nim argumentacja nie odnosi się w istocie do pytania Strony, sformułowanego we wniosku. Uzasadnienie interpretacji nie zawiera zatem pełnego stanowiska organu w kwestii stosowania przepisów prawa przedstawionego we wniosku w stanie faktycznym, podobnie jak wyjaśnienie, dlaczego powołane normy prawa znajdują zastosowanie w sprawie.
Organ podatkowy winien zatem - na co wskazano w uzasadnieniu orzeczenia - dokonać oceny umowy najmu w kontekście treści wniosku Strony, a w przypadku wątpliwości wezwać stronę o jego sprecyzowanie.
Uwzględniając uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, dwukrotnie wezwano Spółkę, celem złożenia wyjaśnień dot. stanu faktycznego.
I tak:
W dniu 17 listopada 2009 r. wystosowano wezwanie. W odpowiedzi, z dnia 26 listopada 2009 r. (data wpływu 1 grudnia 2009 r.) doprecyzowano stan faktyczny, poprzez wskazanie, iż: - wystawiona przez właściciela lokalu Miasto faktura za czynsz dzierżawny obejmuje kwotę netto, VAT wg stawki 22 %, razem kwotę brutto i jest kompensowana fakturą dotyczącą nakładów poniesionych przez Spółkę na wynajmowany lokal, też w kwocie brutto, nbsap-z tytułu korzystania z przedmiotowego lokalu Spółka jest obciążana fakturą za czynsz najmu oraz notą obciążeniową na kwotę równą podatkowi VAT zawartemu w tej fakturze. Ponadto stwierdzono, iż Spółka tych dokumentów nie tworzy, otrzymuje je z Miasta. Z tytułu tej umowy Spółka płaci podatek od nieruchomości i ponosi koszty użytkowania lokalu na rzecz innych dostawców, tj. z tytułu energii, wody itp., - dodatkowe obciążenia (tj. prócz czynszu zawartego w fakturze) wynikają z wyroku Sądu Okręgowego o treści: "Przez cały czas zwolnienia z czynszu najemca będzie zobowiązany uiszczać należny podatek VAT. Po tym okresie czynsz brutto w omówionej wysokości, a także podatek VAT będzie płatny z góry do 10 dnia każdego miesiąca (...)", oraz umowy najmu powielającej tą treść wyroku Sądu. Reasumując, Spółka stwierdziła, iż płaci dwie kwoty:
pierwszą (w formie kompensaty): czynszu netto i VAT-u, czyli kwotę brutto czynszu na podstawie faktury oraz
drugą kwotę: równą podatkowi VAT przelewem na konto Miasta na podstawie noty obciążeniowej, z tego, jak to wskazano powyżej, kwotę podatku naliczonego z faktury (która jest podatkiem należnym dla Gminy) Spółka odlicza, drugą zaś kwotę, która nie jest podatkiem należnym dla Gminy Spółka nie odlicza, bowiem uważa, że nie jest ona podatkiem naliczonym, dlatego traktuje ją jako koszt Spółki.
Używane w wyroku Sądu Okręgowego oraz umowie najmu nazewnictwo - zdaniem Spółki - nie wypełnia definicji podatku należnego (naliczonego) zawartego w ustawie podatkowej. Błędne posługiwanie się tym nazewnictwem nie może wpływać na ocenę przedstawionego stanu faktycznego. - Spółka płaci Miastu kwotę równą podatkowi VAT, na podstawie noty otrzymanej z Miasta, wystawionej na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego.
W dniu 9 grudnia 2009 r. wystosowano kolejne wezwanie, celem doprecyzowania, czy podatek należny VAT, jest to kwota należna z tytułu umowy najmu w wysokości podatku wg stawki 22 % od czynszu dzierżawnego oraz z tytułu jakiej czynności Spółka jest obowiązana płacić Miastu kwotę równa podatkowi VAT. Ponadto wezwano Stronę do przedstawienia pełnomocnictwa, z którego by wynikało, że Pani ma prawo do składania oświadczeń woli w imieniu Wnioskodawcy. W udzielonej w dniu 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.) odpowiedzi Spółka wskazała, iż ponosi obciążenia z tytułu jednej umowy najmu: tj. faktury i noty obciążeniowej. Dlatego uiszcza dla Gminy dwie kwoty: pierwszą (w formie kompensaty za nakłady poczynione na wynajmowany lokal): czynszu netto i VAT-u, czyli kwotę brutto czynszu na podstawie faktury oraz drugą kwotę: równą podatkowi VAT przelewem na konto Miasta na podstawie noty obciążeniowej. Dlatego, jak to wcześniej przez Nią zostało wskazane - kwotę podatku naliczonego z faktury (która jest podatkiem należnym od Gminy) Spółka odlicza, drugą zaś kwotę (tą z noty), która nie jest podatkiem należnym dla Gminy Spółka nie odlicza, bo uważa że nie jest ona podatkiem naliczonym, dlatego traktuje ją jako koszt Spółki. Spółce zaś we wniosku o udzielenie interpretacji nie chodzi o to czy VAT naliczony z faktury czynszowej jest kosztem podatkowym, bo wie, że nie jest, ponieważ ma prawo do odliczenia tego podatku i z niego korzysta, lecz o to: czy kwota równa kwocie VAT-u dokumentowana notą obciążeniową jest kosztem uzyskania przychodów. Dlatego strona wnosi by organ wydający interpretację nie zajmował się kwestią podatku uwidocznionego na fakturze czynszowej, lecz kwotą równą temu podatkowi uwidocznioną na nocie obciążeniowej. Na drugie z zadanych pytań udzielono odpowiedzi, iż "Spółka płaci Miastu kwotę równą podatkowi VAT, na podstawie noty otrzymanej z Miasta, wystawionej na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego", co oznacza, iż tytułem wystawienia tej noty jest najem lokalu użytkowego. Ponadto uzupełniono powyższe wyjaśnienia o brakujące pełnomocnictwo.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, stwierdza się co następuje.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła ich uzyskania.
W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,
został właściwie udokumentowany.
Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Spółka użytkowała lokal użytkowy od Urzędu Miasta z przeznaczeniem na działalność gastronomiczną, a obecnie podnajmuje go innej firmie na działalność gospodarczą. W okresie od 17 marca 2003 r. do 30 września 2004 r. poniosła nakłady na ulepszenie przedmiotu najmu, które wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 22 sierpnia 2006 r. wyceniono na kwotę 595.034,45 zł.
Na podstawie umowy zawartej w dniu 27 października 2006 r. nr (...), z mocą obowiązującą od 22 października 2004 r. Spółka użytkuje lokal do momentu całkowitego zrekompensowania 60 % nakładów najemcy. Z tytułu poniesionych nakładów na ulepszenie użytkowanych pomieszczeń Spółka wystawia faktury dokumentujące rekompensatę poniesionych nakładów. Kwota poniesionych nakładów odpowiada wysokości czynszu.
Ponadto Urząd Miasta na podstawie not księgowych obciąża Spółkę kwotą równą podatkowi VAT tytułem tej umowy najmu. A zatem, prócz kwoty czynszu za najem lokalu (kompensowanego w sposób powyżej opisany) Spółka płaci dla Miasta kwotę równą naliczonemu podatkowi VAT od czynszu dzierżawnego. Uregulowania powyższe wynikają z postanowień § 2 pkt 4 ww. umowy oraz wyroku Sądu Okręgowego.
Bezsporne w niniejszej sprawie jest to, iż Spółka ponosi koszty z tytułu najmu lokalu użytkowego, które przyczyniają się do osiągnięcia przychodu, bowiem Spółka użytkowała lokal na działalność gastronomiczną, a obecnie podnajmuje go innej firmie na działalność gospodarczą. Jednak tut. Organ zaliczając do kosztów uzyskania przychodów powyższe wydatki musi dokonać również oceny umowy najmu w kontekście treści wniosku Strony i jej udokumentowania. Istota sprawy sprowadza się bowiem do pytania: czy kwota równa kwocie VAT-u dokumentowana notą obciążeniową jest kosztem uzyskania przychodów.
Jednocześnie tut. Organ zauważa, że przedstawiony przez Spółkę we wniosku stan faktyczny należy określić w świetle art. 199a § 1-2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), który stanowi, iż organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. Natomiast jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej.
Czynności wyjaśniające wykazały, iż z tytułu umowy najmu Spółka ponosi obciążenia w postaci faktury (w formie kompensaty z nakładami na ulepszenie lokalu użytkowego) - czynsz netto i VAT jak i noty obciążeniowej, równą podatkowi VAT przelewem na konto Miasta, co oznacza, iż tytułem wystawienia tej noty jest najem lokalu użytkowego. Podkreślając, iż używane w wyroku Sądu Okręgowego oraz umowie najmu nazewnictwo w stosunku do kwoty w nocie obciążeniowej nie wypełnia definicji podatku należnego/naliczonego zawartej w ustawie podatkowej.
W tym miejscu należy wskazać, na przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), a w szczególności na art. 29 ust. 1 tejże ustawy, który stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Natomiast na podstawie art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Tym samym, wszystkie ustalone pomiędzy Stronami należności z tytułu najmu stanowią obrót i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Powyższe prowadzi więc do wniosku, iż skoro powodem obciążenia Spółki jest najem lokalu użytkowego, to należność z tego tytułu powinna zostać udokumentowana fakturą stwierdzającą dokonanie sprzedaży.
Zatem w przedmiotowej sprawie dokumentem stwierdzającym przebieg operacji gospodarczej winna być faktura VAT.
Zgodnie natomiast z treścią art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku:
importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług
przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.
W świetle powyższego, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zawartej umowy najmu tylko kwotę czynszu netto, tj. bez podatku należnego VAT, udokumentowaną fakturą, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Powołany przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Jednocześnie należy dodać, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie określają sposobu wycofania (np. anulowania) będących w obiegu prawnym not obciążeniowych, ponieważ jak wskazano powyżej nie jest to dokument związany z rozliczeniem tego podatku. Jednakże z uwagi na wyjaśnienie Wnioskodawcy, że należność wynikająca z noty obciążeniowej jest należnością z tytułu najmu lokalu użytkowego, konieczne jest wystawienie na tą należność faktur VAT po wcześniejszym anulowaniu wystawionych not obciążeniowych.
Przy czym wystawione faktury VAT muszą spełniać wymogi zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), regulującym szczegółowe zasady wystawiania faktur, a ponadto faktura powinna zawierać informację o rzeczywistej dacie sprzedaży usługi.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.