ILPB3/423-50/13-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2013 r. (data wpływu 30 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części odnoszącej się do:

* kosztów czynszu najmu - jest nieprawidłowe,

* kosztów eksploatacji wynajmowanych samochodów osobowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony o brakującą opłatę w dniu 22 kwietnia 2013 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca, zwany dalej Spółką - prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu instrumentami optycznymi i sprzętem optycznym, oferując również usługi związane z ich naprawą i konserwacją.

Na podstawie cywilnoprawnych umów najmu, Spółka zamierza wynajmować od swoich pracowników, zatrudnionych w Spółce na podstawie umowy o pracę na stanowisku kuriera lub przedstawiciela handlowego, samochody osobowe stanowiące ich (tekst jedn.: pracowników) własność lub współwłasność. Przedmiotowe samochody używane będą przez Spółkę w celu zapewnienia Jej niezakłóconego funkcjonowania w zakresie Jej działalności gospodarczej. W praktyce oznaczać to będzie, iż ww. pracownicy Spółki używać będą przedmiotowe samochody w celu realizacji zadań służbowych, tj. wykonywania czynności określonych w zawartych z nimi umowach o pracę, przypisanych do stanowiska kuriera lub przedstawiciela handlowego. Samochody te używane będą na terenie całego kraju. Koszty eksploatacji tych samochodów, tj. koszty związane z ich faktycznym użytkowaniem, takie jak: wydatki na zakup paliwa, opłaty za przejazd autostradami i innymi płatnymi drogami, opłaty parkingowe oraz wydatki na zużyte podczas bieżącej eksploatacji części samochodowe, ponoszone będą przez Spółkę. Okres obowiązywania każdej z umów na wynajem przedmiotowych samochodów z ww. pracownikami Spółki będzie pokrywał się z okresem, na jaki Spółka zawarła umowę o pracę z każdym z tych pracowników. Może to być więc umowa zawarta na czas określony lub na czas nieokreślony.

Za postawienie przez wynajmującego (pracownika Spółki) samochodu do dyspozycji najemcy (Spółki), najemca będzie płacił wynajmującemu miesięczny czynsz określony w stałej wysokości w złotych polskich w zawartej między nimi umowie najmu; opłata ta będzie ponoszona przez najemcę bez względu na zakres używania wynajętego samochodu, a więc również wówczas, gdy samochód nie będzie używany przez najemcę.

Spółka prowadzić będzie ewidencję przebiegu wynajmowanych przez Nią ww. samochodów osobowych, zgodnie z wymogami ustawowymi przewidzianymi w art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki, postąpi Ona prawidłowo, zaliczając zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów miesięczny czynsz określony w stałej wysokości w cywilnoprawnej umowie najmu, wypłacany Jej pracownikom za postawienie przedmiotowych samochodów do Jej dyspozycji.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Spółki, postąpi Ona prawidłowo, zaliczając zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ponoszone przez Nią wydatki związane z eksploatacją przedmiotowych samochodów do kosztów uzyskania przychodów podlegających ograniczeniom określonym w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

UZASADNIENIE do pytania nr 1 i pytania nr 2.

Zasady zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów w spółkach kapitałowych reguluje Rozdział 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika - tu: Spółkę - stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki.

Wydatek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa sie za koszty uzyskania przychodów.

Obowiązek wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu spoczywa każdorazowo na podatniku (tu: Spółce). Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy bowiem wskazać, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy sprawdzić, czy nie znajdą zastosowania regulacje z art. 16 ust. 1 pkt 30 lub 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi do kosztów uzyskania przychodów nie należą:

* "wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika:

* "wydatki, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu" (pkt 51).

Godnym przypomnienia jest też fakt, że w ramach art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano, że przebieg pojazdu, o którym mowa w wyżej wymienionych punktach, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika według obowiązującego wzoru, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że wskazane przez Spółkę wydatki związane z najmem samochodów osobowych dla potrzeb prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej spełniają wszystkie ww. warunki z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te służyć będą bowiem - jak przytoczono powyżej - zapewnieniu niezakłóconego funkcjonowania Spółki w zakresie podstawowego celu Jej działalności gospodarczej, będą przez Nią definitywnie ponoszone i zostaną właściwie udokumentowane.

Uznanie tych wydatków (czynszu za wynajem) za koszty uzyskania przychodów nie podlega ponadto żadnym ograniczeniom kwotowym. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, czynsz najmu samochodów nie mieści się w pojęciu wydatków z tytułu (kosztów) używania samochodów, o jakich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 i pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2012 r. sygn. II FSK 467/11 i z dnia 16 marca 2012 r. sygn. II FSK 2030/10 i prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2010 r. sygn. III SA/Wa 436/10). Termin "używać" oznacza bowiem według "Słownika współczesnego języka polskiego" pod red. B. Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262): "stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek". Podobnie termin ten zdefiniowany został przez S. Dubisza w "Uniwersalnym słowniku języka polskiego" (Wyd. Naukowe PWN 2008, tom IV, s. 322 - 323), w którym to wskazano, że: "używać" to "posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać".

Przytoczona definicja wskazuje jednoznacznie na aspekt czynny, skutek w postaci posługiwania się czymś lub robienia z czegoś użytku, wynikający z posiadania czegoś lub brania czegoś w posiadanie. Nie odnosi się ona natomiast do przyczyn podstaw uzyskania możliwości posługiwania się czymś, wykorzystywania czegoś.

W konsekwencji, samo posiadanie rzeczy lub uprawnienie do posiadania lub używania danej rzeczy nie może być utożsamiane z używaniem rzeczy. Używanie rzeczy ma bowiem miejsce wówczas, gdy rzecz jest faktycznie wykorzystywana, stosowana, czyniony jest z niej użytek itp.

Umowa najmu samochodu jest czynnością cywilnoprawną poprzedzającą używanie samochodu i jej zawarcie rodzi obowiązek zapłacenia (płacenia) czynszu. W wyniku umowy najmu najemca nabywa uprawnienie do używania przedmiotu najmu, inaczej mówiąc, przedmiot najmu zostaje postawiony do dyspozycji najemcy. Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W myśl postanowień § 2 tego przepisu, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Czynsz jest opłatą stałą (!), która musi być ponoszona bez względu na zakres używania wynajętej rzeczy, powinien być płacony również wówczas, gdy rzecz nie jest używana. Zatem czynsz jest wynagrodzeniem za oddanie rzeczy do używania.

W związku z powyższym, określony w cywilnoprawnej umowie najmu miesięczny czynsz w stałej wysokości, wypłacany przez Spółkę pracownikom wynajmującym samochody, jest wynagrodzeniem za prawo do korzystania z tych samochodów i stanowi kategorię odrębną od kosztów eksploatacji tych samochodów. Potwierdza to wyraźnie użyty przez ustawodawcę termin "przebieg pojazdu", który to nie może być utożsamiany w jakikolwiek sposób z opłatami, które nie podlegają tego rodzaju statystycznej kalkulacji.

Wykładnię te potwierdzają również zapisy ewidencji przebiegu pojazdu, które co do treści muszą spełniać określone w art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymagania, a więc zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. Prowadzenie takiej ewidencji jest warunkiem koniecznym dla uznania wydatków z tytułu używania samochodów jako kosztów uzyskania przychodów (w razie braku tej ewidencji wydatki te nie stanowią kosztu uzyskania przychodów). Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że "koszty używania", o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 i 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszą się do kosztów eksploatacyjnych samochodów osobowych, związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika. To w odniesieniu do tych danych następuje określenie stawki za jeden kilometr przebiegu (pojazdu). Potwierdzają to również limity wynikające z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.) odnoszone do przebiegu pojazdu za 1 kilometr oraz pojemności skokowej silnika.

Ponoszone przez Spółkę koszty eksploatacji wynajmowanych przez Nią samochodów są natomiast kosztami związanymi z faktycznym używaniem tych samochodów. Do tych kosztów należy zaliczyć wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wydatki na zakup paliwa, opłaty za przejazd autostradami i innymi płatnymi drogami, opłaty parkingowe oraz wydatki na zużyte podczas bieżącej eksploatacji części samochodowe. Wymienione wydatki wiążą się bowiem nierozerwalnie z używaniem przedmiotowych samochodów, co w konsekwencji oznacza, iż koszty te podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 30 i pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponieważ z opisanego zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, iż to Spółka bezpośrednio ponosić będzie ww. wydatki związane z używaniem wynajmowanych przez Nią samochodów, tj. nie zajdzie konieczność zwrotu poniesionych z tego tytułu kosztów pracownikom Spółki wynajmującym samochody, to w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie regulacja z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując należy więc uznać, że:

* określony w cywilnoprawnej umowie najmu miesięczny czynsz w stałej wysokości, wypłacany przez Spółkę pracownikom wynajmującym samochody, jest wynagrodzeniem za prawo do korzystania z tych samochodów i w związku z tym, należy go zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

* ponoszone przez Spółkę koszty eksploatacji wynajmowanych samochodów, tj. koszty związane z ich faktycznym użytkowaniem, takie jak: wydatki na zakup paliwa, opłaty za przejazd autostradami i innymi płatnymi drogami, opłaty parkingowe oraz wydatki na zużyte podczas bieżącej eksploatacji części samochodowe, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegające ograniczeniom określonym w art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej kosztów czynszu najmu,

* prawidłowe - w części dotyczącej kosztów eksploatacji wynajmowanych samochodów osobowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Spółka na podstawie cywilnoprawnych umów najmu zamierza wynajmować od swoich pracowników, samochody osobowe stanowiące ich własność lub współwłasność, które będą wykorzystywane w prowadzonej przez Nią działalności. Na podstawie ww. umów, Wnioskodawca będzie ponosić wydatki z tytułu czynszu najmu samochodów osobowych oraz koszty ich eksploatacji takie jak: wydatki na zakup paliwa, opłaty za przejazd autostradami i innymi płatnymi drogami, opłaty parkingowe, wydatki na zużyte podczas bieżącej eksploatacji części samochodowe.

W tym miejscu wskazać należy, że wydatki związane z użytkowanymi w prowadzonej działalności gospodarczej samochodami osobowymi stanowią - co do zasady - koszt uzyskania przychodów. Niemniej jednak przepisy zawierają w tej kwestii kilka ograniczeń. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczą one m.in. kosztów używania samochodów niebędących własnością podatnika.

Ograniczenie wynika wprost z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Sposób prowadzenia ewidencji - w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nienależących do składników majątku podatnika - został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z jego treścią, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Powyższe ograniczenie ma więc zastosowanie w przypadkach użytkowania przez podatników samochodów osobowych niestanowiących składników ich majątku i dotyczy wszystkich wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego.

W tym miejscu tut. Organ pragnie dodać, iż ustawodawca wyraźnie wskazał, że tylko wydatki z tytułu używania samochodów osobowych na podstawie umowy leasingu nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wynika bowiem z treści art. 16 ust. 3b ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 51 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1.

W konsekwencji powyższego, nie można wywodzić, że także czynsz najmu samochodu osobowego będzie kosztem podatkowym na zasadach ogólnych, a powołany powyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Podkreślić także należy, że koszty używania samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie oznaczają wyłącznie stricte kosztów jego eksploatacji. Koszt używania nie jest pojęciem tożsamym z kosztem eksploatacyjnym. Możliwość korzystania z cudzej rzeczy z zasady wynika z istnienia tytułu prawnego. Jeżeli uprawnienie to wynika z umowy, a umowa ta ma charakter odpłatny (tak jak w niniejszej sprawie) to uznać należy, że wydatki związane z realizacją tej umowy są wydatkami z tytułu kosztów używania tej rzeczy. Wydatki związane z uprawnieniem do używania cudzej rzeczy, stanowią niewątpliwie wydatek związany z używaniem tej rzeczy (wyrok NSA z dnia 25 października 2010 r. sygn. akt II FSK 1890/08).

Ponieważ ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia "wydatków z tytułu używania" odwołać należy się do Słownika Języka Polskiego, w którym przez wydatek należy rozumieć "sumę, która ma być wydana albo sumę wydaną na coś", natomiast "używać" oznacza "stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek" (zob. Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, str. 1200,1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Zatem koszty używania cudzej rzeczy obejmują wynagrodzenie za korzystanie z tej rzeczy, koszty eksploatacyjne oraz inne koszty z tym związane. Koszty używania rzeczy są pojęciem szerszym niż koszty eksploatacyjne. Do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiącego własności podatnika zalicza się zatem wszystkie wydatki poniesione w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy - a więc w tym także czynsz z tytułu najmu rzeczy, ubezpieczenie, usługi serwisowe, paliwo, części zamienne itp. (por. prawomocny wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1203/10).

W świetle powyższego nie można przyjąć za Wnioskodawcą, że skoro czynsz najmu stanowi wynagrodzenie za prawo do korzystania z samochodów osobowych i jest ponoszony bez względu na zakres ich używania (czynsz jest opłatą stałą), to wydatki te stanowią kategorię odrębną od kosztów eksploatacji tych samochodów.

W tym miejscu, bezzasadna staje się także argumentacja Spółki, że charakter elementów ewidencji przebiegu pojazdów zawartych w art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych świadczy, iż są one związane z faktyczną eksploatacją samochodu. Z ww. przepisu - w ocenie Organu - można jedynie wywnioskować, że podatnicy w przypadku samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, są obowiązani do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów według określonego wzoru. Powyższa ewidencja ma z kolei znaczenie wyłącznie dla określenia limitu wydatków związanych z używaniem samochodu, czyli granicy do jakiej wydatki te stanowić mogą koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji, nie można uznać stanowiska Wnioskodawcy, iż czynsz określony w umowie najmu należy zaliczyć w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, stwierdzić należy, iż zarówno wydatki z tytułu czynszu najmu, jak i koszty eksploatacji wynajmowanych samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę stanowią koszty używania tych samochodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji będą mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych tylko do wysokości tzw. kilometrówki.

Na marginesie tut. Organ pragnie dodać, iż w kontekście przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, nie znajdzie zastosowania powołany w treści wniosku art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika:

określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższy przepis dotyczy bowiem wysokości kwot zwracanych pracownikowi, które to kwoty ustala się przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu lub w postaci miesięcznego ryczałtu pieniężnego na podstawie odrębnych regulacji. Natomiast sytuacja taka nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie, gdyż Spółka wskazała, że to Ona będzie bezpośrednio ponosić ww. wydatki związane z używaniem wynajmowanych przez Nią samochodów, tj. nie zajdzie konieczność zwrotu poniesionych z tego tytułu kosztów pracownikom Spółki wynajmującym samochody.

Jednocześnie tut. Organ pragnie zauważyć, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, gdyż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach konkretnego podatnika w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację, podobnie jak inne orzeczenia - przeciwne do stanowiska Spółki, np. wyrok NSA z dnia 25 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1890/08, prawomocny wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1203/10, czy uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 25 października 1999 r. sygn. akt FPS 9/99.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.