ILPB3/423-453/13-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 20 września 2013 r. (data wpływu 26 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) i z 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: X., Spółka) jest wielooddziałowym podmiotem gospodarczym, będącym polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i VAT, rozliczającym się w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie prowadzonych ksiąg handlowych. Obecnie X. prowadzi działalność w wielu obszarach, z których najważniejsze to:

* produkcja nadrenianu amonu (mającego postać proszku - związku renu, który jest metalem wykorzystywanym w technice lotniczej) oraz renu metalicznego (tekst jedn.: czystego renu w tzw. peletach, czyli tabletkach), produkcja kruszyw drogowych, nabywanych przede wszystkim przez podmioty krajowe, z przeznaczeniem do budowy dróg i autostrad,

* działalność holdingowa,

* przetwarzanie elektroodpadów.

W związku z faktem, iż X. jest spółką - córką Y. S.A. (dalej: Y.), ww. związki renu są produkowane na zlecenie Y. z powierzonego surowca, która to firma sprzedaje je następnie odbiorcom zewnętrznym. Nadmienić należy, że w latach ubiegłych praktykowany był również inny model współpracy, w którym X. sprzedawał związki renu bezpośrednio odbiorcom zewnętrznym (a surowiec do produkcji kupował). Co istotne - obecnie obowiązujące pomiędzy X. i Y. umowy nie zabraniają Spółce X. ewentualnej sprzedaży związków renu (wyprodukowanych z surowca zakupionego) ani też np. usługowego przetwarzania nadrenianu amonu na ren metaliczny lub też oczyszczania związków renu.

Powyższe okoliczności wskazują, że bez względu na przyjęty model współpracy (tekst jedn.: prowadzenie sprzedaży wyrobów renowych bezpośrednio przez X. lub też produkowanie ich na zlecenie Y.), utrzymanie istniejącego zapotrzebowania na produkty renowe oraz poszukiwanie dla nich nowych rynków zbytu i nowych zastosowań - ma kluczowe znaczenie dla przychodów Spółki. Jest to o tyle istotne, że obecnie rynek odbiorców renu jest ograniczony do wąskiej grupy podmiotów wykorzystujących ten metal w lotnictwie, przemyśle turbin i kosmonautyce.

W celu realizacji powyższego, X. organizuje m.in. niezbędne działania w obszarze zarządzania marketingiem i sprzedażą, budujące popyt na produkowane przez Spółkę wyroby, usługi oraz markę. Odbywa się to głównie poprzez poszerzanie wiedzy o produkowanych przez X. metalach i związkach metali, co ma na celu m.in. wskazanie klientom ich obecnych oraz nowych zastosowań, a przez to - zachęcenie ich do zakupu. X. stara się więc stwarzać sytuacje, podczas których ma możliwość przedstawić produkty przez siebie produkowane oraz zachęcić potencjalnych kontrahentów do współpracy.

Spółka jako skuteczną formę public relations traktuje organizację konferencji i sympozjów branżowych. Jedną z najważniejszych i najistotniejszych zalet ich przeprowadzania jest bezpośredni kontakt z osobami w nich uczestniczącymi. Dzięki takim spotkaniom:

* przepływ informacji może stać się rzetelniejszy i bardziej obrazowy,

* wiadomości mogą być przekazane do wszystkich uczestników konferencji jednocześnie,

* można rozwiać wszelakie wątpliwości i implikacje interesujące potencjalnego kontrahenta.

Spółka traktuje konferencje również za idealne miejsca dla spotkań i zawężania więzi biznesowych, gdyż oprócz wykładów i dyskusji na sali konferencyjnej równie istotną rolę odgrywają rozmowy pozakulisowe i możliwość wymiany wiedzy i doświadczeń podczas mniej formalnych spotkań. Te zalety konferencji dają spółce możliwość wymiany doświadczeń z uczestnikami z danej branży oraz przekonania potencjalnych kontrahentów i osób ze środowisk naukowych do zalet oferowanych przez siebie metali.

W ostatnim czasie X. miał okazję zorganizowania międzynarodowej konferencji (...). Miała ona na celu poszukiwanie odpowiedzi na pytania:

* Jak najefektywniej odzyskiwać metale rzadkie i towarzyszące.

* W którym kierunku podążają obecnie ich zastosowania w przemyśle.

* Jak wykorzystywać ich niecodzienne właściwości w innowacyjnych materiałach.

Podczas trzydniowej prelekcji, która odbyła się w jednym z wrocławskich hoteli swoje opinie i osiągnięcia gronu ponad stu uczestników zaprezentowało ok. trzydziestu wykładowców. Byli nimi m.in. przedstawiciele liczących się firm z branży metali nieżelaznych (z kraju i zagranicy) oraz instytucji naukowych z Polski. Oprócz wykładów i dyskusji na sali konferencyjnej uczestnicy mieli okazję nawiązać biznesowe kontakty podczas wycieczki technologicznej do jednego z Oddziałów firmy czy też podczas uroczystej kolacji.

W związku ze zorganizowaną konferencją Spółka poniosła szereg wydatków, takich jak:

* koszty zorganizowania spotkania - bankietu,

* koszty usługi cateringu zapewnionego podczas trwania konferencji,

* koszty stworzenia materiałów konferencyjnych,

* koszty udziału w konferencji pracowników Spółki,

* koszty publikacji relacji z konferencji w magazynie,

* koszty tłumaczenia dokumentów z języka polskiego na język angielski (informacja prasowa),

* koszty zrealizowania fotografii z konferencji X.,

* koszty działań promocyjnych w portalach internetowych, programie (...),

* koszty gadżetów z logo firmy.

Wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki na organizację konferencji powiązanej z prezentacją informacji o produktach produkowanych oraz sprzedawanych przez Spółkę miały na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W piśmie uzupełniającym z 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) Spółka złożyła następujące wyjaśnienia.

W chwili obecnej źródłem przychodu związanym z poniesionymi wydatkami na organizację konferencji jest ten wynikający ze świadczenia przez X. usług produkcji wyrobów renowych na rzecz Y. S.A. (dalej: Y.) z powierzonego materiału. Zgodnie z wiedzą Spółki - wyroby te są następnie sprzedawane przez Y. odbiorcom zewnętrznym.

Jednak wobec faktu, iż X.:

* w latach ubiegłych zakupywał surowiec do produkcji od Y., produkował wyroby renowe i sam je sprzedawał,

* ze względu na wieloletnie funkcjonowanie na rynku wyrobów renowych - cieszy się opinią ich renomowanego producenta,

* żaden zapis umowy zawartej z Y. nie zakazuje Spółce samodzielnej sprzedaży wyrobów renowych,

nie można wykluczyć, że w bliższej lub dalszej przyszłości również X. będzie osiągał przychody ze sprzedaży tych wyrobów.

Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy kosztami poniesionymi na organizację konferencji a przychodami ze świadczenia przez X. usług polegających na produkcji wyrobów renowych na rzecz Y., doskonale ilustruje sytuacja, która miała ostatnio miejsce w praktyce gospodarczej Spółki. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego złożonego zapytania, Spółka produkuje dwa rodzaje wyrobów renowych, tzn. nadrenian amonu (proszek zawierający ok. 67% renu) oraz bardziej zaawansowany technologicznie tzw. ren w peletach (tabletkach zawierających ponad 99% renu, spiekanych w specjalnym piecu w osłonie gazowej). Na oba produkty przetwarzany jest cały dostarczany do X. surowiec, przy czym o zapotrzebowaniu na konkretne ilości decyduje Y. Nadmienić również należy, że zapłata otrzymywana za wyprodukowanie 1 kg renu w peletach jest znacznie wyższa niż za wyprodukowanie 1 kg nadrenianu amonu.

Ostatnio, wobec zmniejszającego się wśród kontrahentów zewnętrznych zapotrzebowania na wyroby renowe, zwłaszcza zaś ren w peletach - całość zgłoszonego przez Y. zapotrzebowania dotyczy produkcji nadrenianu amonu, przez co oczywiście przychód X. jest niższy, niż w przypadku produkowania renu w peletach.

W opinii Spółki, organizacja konferencji z udziałem ok. 30 wykładowców i ok. 100 uczestników z branży, podczas której będą oni mogli wymienić się doświadczeniami i wiedzą dotyczącą m.in. tego:

* jak najefektywniej odzyskiwać metale rzadkie i towarzyszące,

* w którym kierunku podążają obecnie ich zastosowania w przemyśle,

* jak wykorzystywać ich niecodzienne właściwości w innowacyjnych materiałach,

z pewnością będzie budować popyt na produkowane przez X. wyroby, zwłaszcza zaś na bardziej zaawansowany technologicznie ren w peletach.

Zachęcanie klientów do jego zakupu, prezentacja jego zalet i możliwych zastosowań, możliwość wymiany doświadczeń związanych z jego stosowaniem - w opinii Spółki - wpłynie zarówno na wolumen zamówień na wyroby renowe, jak również wzrost udziału zamówień na produkcję renu metalicznego w całości produkcji. Zwiększenie zapotrzebowania u odbiorców zewnętrznych na ten produkt przełoży się na odpowiedni wzrost zapotrzebowania ze strony Y., co z kolei zwiększy przychody X. Prawdopodobieństwo powyższego zwiększa fakt, iż X. jest według wiedzy Spółki - jedynym producentem wyrobów renowych z własnych źródeł w Europie.

Jeśli chodzi o rozbieżność pomiędzy przedstawionym starem faktycznym i zadanym pytaniem (dotyczącym zorganizowania konferencji), a stanowiskiem Wnioskodawcy, w którym wskazano również na przypadek organizacji szkolenia czy kongresu, Spółka wyjaśnia, że całość zapytania dotyczy organizacji konferencji. W tym konkretnym stanie faktycznym konferencja zawierała jednak część wykładową, przez co charakterem swym zbliżona była częściowo do szkolenia.

Odnośnie wydatków, jakie ponoszone były na zorganizowanie spotkania (bankietu), Spółka informuje, że jego organizację zleciła wyspecjalizowanemu wykonawcy. Stąd też na podstawie wystawionej faktury uiściła całość zapłaty, za którą otrzymała świadczenie wzajemne w postaci m.in. udostępnionej sali restauracyjnej wyposażonej w sprzęt niezbędny do zorganizowania konferencji, obsługi nagłośnieniowej, konferansjera, a także bankietu, podczas którego serwowano gościom poczęstunek.

Jeśli chodzi o związek tego wydatku z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu - to został on po części wskazany w złożonym zapytaniu interpretacyjnym oraz niniejszym piśmie. Uzupełniając powyższe Spółka pragnie wskazać, że związku tego wydatku z przychodami nie można rozpatrywać w merytorycznej izolacji od pozostałych wydatków poniesionych na organizację konferencji.

Nie ulega jednak wątpliwości, iż w celu zorganizowania konferencji, na której możliwa będzie prezentacja produktów spółki oraz wymiana doświadczeń związanych z ich stosowaniem - konieczne było poniesienie wszystkich wydatków opisanych w złożonym zapytaniu, których efektem było spotkanie osób z branży metali ziem rzadkich, które mogły poznać zalety oferowanych przez X. produktów oraz ich przykładowe zastosowania. Powyższe, w opinii Spółki, może istotnie wpłynąć zarówno na zapotrzebowanie na te produkty, jak również na (istotny z punktu widzenia X.) wzrost zapotrzebowania na ren w peletach.

W piśmie uzupełniającym z 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), Spółka ostatecznie wskazała, że koszty poniesione na organizację międzynarodowej konferencji "Metale (...)" miały przede wszystkim związek z osiągnięciem przez Spółkę przychodu ze świadczenia usług produkcji wyrobów renowych na rzecz Y. S.A. (z powierzonego surowca). Powyższe wynika z faktu, iż obecnie Spółka funkcjonuje w takim modelu biznesowym, w którym:

* surowiec do produkcji wyrobów renowych dostarcza jej Y. S.A.,

* z powierzonego surowca X. wykonuje usługę polegającą na produkcji wyrobów renowych,

* za wyprodukowanie określonej ilości wyrobów renowych w danym okresie rozliczeniowym Spółka otrzymuje wynagrodzenie będące iloczynem ich ilości w kg i stawki za 1 kg (przy czym jest ono zdecydowanie wyższe w przypadku wyprodukowania renu w peletach),

* wyprodukowane w ramach świadczonej usługi wyroby renowe są następnie sprzedawane przez usługodawcę, jakim jest Y. S.A. odbiorcom zewnętrznym - poza grupę kapitałową.

Spółka ma jednak świadomość, iż obecne brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala na odniesienie w ciężar kosztów wydatków poniesionych nie tylko w celu osiągnięcia, ale też zabezpieczenia źródeł przychodów. Z tego też powodu, a także ze względu na możliwą w przyszłości samodzielną sprzedaż wyrobów renowych (wyprodukowanych przez X. z zakupionego surowca) Spółka ponosząc wydatki związane z organizacją konferencji chciała w środowisku osób związanych z produkcją i wykorzystaniem renu - zaprezentować te wyroby, ich zastosowania, zalety itp.

Podsumowując - koszty poniesione na organizację konferencji miały przede wszystkim związek z osiągnięciem przez Spółkę przychodu z działalności dotyczącej świadczenia usług produkcji wyrobów renowych na rzecz Y. S.A. Co jednak istotne - w opinii Spółki - nie wyklucza to faktu, iż mogą one jednocześnie przyczynić się do osiągnięcia w przyszłości przychodów także z samodzielnej sprzedaży wyrobów renowych (wyprodukowanych z zakupionego surowca).

Ponadto Spółka wskazała, że jeśli chodzi o związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy kosztami poniesionymi na organizację konferencji, a przychodami ze świadczenia przez X. usług polegających na produkcji wyrobów renowych na rzecz Y. - to w tym zakresie nadal aktualne pozostaje stanowisko wyrażone przez Spółkę w złożonym zapytaniu oraz piśmie nr FP/1254/2013. Jednak w celu uniknięcia ewentualnych wątpliwości - w punktach poniżej przedstawiono przesłanki, jakimi kierowała się Spółka ponosząc opisane w zapytaniu wydatki:

* Spółka zaprosiła na konferencję przedstawicieli firm oraz instytucji naukowych z kraju oraz zagranicy, których działalność jest zbliżona lub moż e być powiązana z zastosowaniami renu, w celu zapoznania ich z zaletami produkowanych przez X. wyrobów renowych oraz wskazaniem ich przykładowych zastosowań,

* ważne było także stworzenie odpowiedniego klimatu do współpracy o charakterze naukowo-technicznym, w wyniku której produkowane przez X. wyroby renowe mogłyby znaleźć nowe zastosowania,

* wprawdzie obecnie X. produkuje te wyroby na zlecenie Y. S.A., jednak wolumen zamówień (i przede wszystkim relacja pomiędzy zamówieniami na nadrenian amonu i ren w peletach) uzależniona jest m.in. od zapotrzebowania na wyroby renowe na globalnym rynku (o liczbie producentów ograniczonej do zaledwie kilku),

* intencją Spółki było więc zorganizowanie takiego spotkania (konferencji), którego efektem będzie wzrost popytu na produkowane przez X. wyroby, zwłaszcza zaś na bardziej zaawansowany technologicznie ren w peletach,

* powyższe powinno przełożyć się na satysfakcjonujące dla X. zamówienia ze strony Y. S.A. oraz ich odpowiednią strukturę - co pozwoli X. na osiągnięcie przychodów z tytułu ich realizacji.

W opinii Spółki, działania zmierzające do przedstawienia zalet wyrobów renowych w środowisku ich potencjalnych odbiorców mogą także przyczynić się do osiągnięcia w przyszłości przychodów z ich samodzielnej sprzedaży, o ile Spółka zdecyduje się na funkcjonowanie w takim modelu biznesowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wyżej przedstawione koszty bezpośrednio związane z organizacją konferencji mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest więc zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które - racjonalnie oceniając - mogłyby przyczynić się do powstania przychodu czy też jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi. Ponadto wydatek taki nie może być wymieniony w tzw. grupie kosztów negatywnych, o której mowa w art. 16 ust. 1.

Potwierdzeniem powyższych tez jest linia orzecznicza sądów administracyjnych, zgodnie z którą:

* istotny jest związek przyczynowy pomiędzy wydatkami a przychodem, a mianowicie chodzi o taki związek, gdy poniesienie wydatku mogło mieć potencjalny wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Uzyskanie przychodu nie jest w takiej sytuacji warunkiem koniecznym do zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych, ale niezbędne będzie wykazanie racjonalności działania podatnika (sygn. akt I SA/Op 179/09 z 24 czerwca 2009 r.);

* ustawodawca w żaden sposób nie dał podstaw do zawężania pojęcia kosztów uzyskania przychodów i zaliczania do nich jedynie wydatków bezpośrednio związanych z konkretnymi przychodami (sygn. akt III SA/Wa 870/08 z 25 września 2008 r.).

Przenosząc powyższe na grunt sprawy zauważyć należy, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na organizację konferencji z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami oraz przedstawicielami środowisk naukowych, w celu zaprezentowania swoich produktów, ich działania oraz możliwości zastosowań - spełniają powyższe warunki. W szczególności - Spółka zaprasza na konferencje przedstawicieli firm oraz instytucji naukowych z kraju oraz zagranicy, których działalność jest zbliżona lub może być powiązana handlowo z ofertą jaką ma do zaproponowania X.

Osoby te z jednej strony mogą poznać zalety produkowanych przez X. związków renu oraz ich przykładowe zastosowania, z drugiej zaś - nie jest wykluczone, że uczestnicy konferencji nawiążą pomiędzy sobą współpracę o charakterze naukowo-technicznym, w wyniku której oferowane przez Spółkę produkty znajdą nowe zastosowania (co również przełoży się na wzrost popytu na nie).

Oczywiście Spółka ma świadomość, iż zaproszenie danego uczestnika konferencji czy też potencjalnego kontrahenta nie gwarantuje, że nabyty zostanie przez niego ren lub nadrenian amonu produkowany przez Spółkę (w sposób bezpośredni od X. lub pośrednio - od Y.). Jednakże taki warunek nie wynika wprost z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnione jest więc stwierdzenie, iż wszystkie wydatki poniesione przez X. w ramach zorganizowania konferencji pozostają w związku z działalnością Spółki i mają na celu osiągnięcie nowych oraz zabezpieczenie istniejących przychodów.

Zwrócić należy ponadto uwagę na specyfikę produktów X., które oferowane są na rynku krajowym i międzynarodowym (przy czym można zaryzykować stwierdzenie, że w każdym z państw jest zaledwie kilka - kilkanaście podmiotów mogących być potencjalnymi odbiorcami produktów renowych). Powoduje to, iż w celu właściwej i efektywnej dla Spółki strategii marketingowej nieuniknione jest organizowanie spotkań biznesowych takich jak konferencja. Umożliwia ona bowiem dotarcie z informacjami handlowymi do ściśle określonego grona adresatów, mogących być finalnymi odbiorcami produktów renowych.

Nie ulega ponadto wątpliwości, iż w celu zorganizowania szkolenia, konferencji czy kongresu, na których Spółka będzie prezentować produkty oraz markę nie wystarczy zapewnienie sali, czy ewentualnie wykładowcy. Konieczne jest również poniesienie innych wydatków, takich jak zapewnienie uczestnikom wyżywienia, noclegu czy przejazdów. Jednym bowiem z warunków koniecznych, choć niewystarczających, jest zorganizowanie wszystkiego w taki sposób, aby uczestnik nie musiał ponosić jakichkolwiek kosztów uczestnictwa. W przeciwnym razie grono uczestników byłoby bardzo nieliczne, a tym samym Spółka dotarłaby ze swoją ofertą do mniejszej ilości potencjalnych nabywców/odbiorców produktów X.

W celu uniknięcia ewentualnych wątpliwości Spółka podkreśla, że wydatki przeznaczone na organizację konferencji mają charakter reklamowy i nie spełniają znamion reprezentacji, w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów. Omawiany przepis nie może być interpretowany jako zabraniający zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na zakup usług gastronomicznych czy żywności. Ze słów: "kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności" wynika, iż wydatki na usługi gastronomiczne, żywność itp. nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów tylko wtedy, jeżeli będą elementem działań podatnika kwalifikowanych jako reprezentacja. Kwestią kluczową dla zakwalifikowania kosztów usług cateringowych oraz zorganizowanego bankietu jest właściwe rozróżnienie pojęcia reklama i reprezentacja. Reklamą są wszelkie działania mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych nabywców do zakupu określonych produktów, podczas gdy reprezentacja to szereg działań budujących czy też tworzących wrażenie dobrego wizerunku firmy, z których żadne, oceniane pojedynczo i w oderwaniu od pozostałych działań firmy, nie odniosłoby takiego skutku jak reklama.

Zakres działań reklamowych może być różny i zależy głównie od oferowanego produktu oraz tzw. grupy docelowej. Jest oczywiste, że w inny sposób mogą być reklamowane np. produkty szybko zbywalne, a w inny metale rzadkie. W takim przypadku, w opinii Spółki, najskuteczniejsze będą takie działania, które umożliwią zapoznanie się z produktem osobom zatrudnionym w przedsiębiorstwach będących jego obecnymi lub przyszłymi odbiorcami.

Podsumowując niniejszą część przyjąć można, że reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu reklamowanych towarów lub usług. W świetle powyższych wyjaśnień, stwierdzić należy, iż wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki na organizację konferencji związanej z prezentacją informacji o metalach produkowanych przez Spółkę niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Służąca temu konferencja została zorganizowana przez podmiot zewnętrzny (hotel), który w ramach świadczonej na rzecz Spółki usługi zapewnił sale wykładowe, wyżywienie i nocleg dla uczestników konferencji oraz inne wydatki związane z uczestnictwem w konferencji. Wiedza zdobyta przez uczestników ma skutkować zwiększeniem zapotrzebowania na produkowane przez Spółkę metale, a w konsekwencji uzyskaniem i zwiększeniem przychodu podatnika. Takiego działania nie należałoby zaliczać więc do działalności reprezentacyjnej. Zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku Języka Polskiego" reprezentacja to okazałość, wystawność w trybie życia związana ze stanowiskiem, pozycją (red. M. Szymczak, PWN, Warszawa 1981, t. II). Reprezentacja to również występowanie w imieniu podatnika wiążąca się z okazałością i wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia. Nie będzie natomiast reprezentacją działanie polegające na organizowaniu i finansowaniu konferencji, której celem jest zapoznanie z produktami Spółki oraz kształtowanie wśród kontrahentów i potencjalnych kontrahentów wiedzy o ich walorach i technikach stosowania. Reprezentacja nie służy bowiem zachęcaniu do zakupu produktów, lecz polega na budowaniu wyobrażenia o marce podatnika, jego prestiżu i pozycji społecznej. Ponieważ właściwym celem zaplanowanego spotkania jest aspekt reklamowo-promocyjny, wydatki związane z organizacją konferencji dla kontrahentów i potencjalnych kontrahentów (wynajęcie sali, usługi hotelowe i gastronomiczne) spełniają przesłanki do uznania ich za koszt uzyskania przychodów.

Warto przy tym zwrócić uwagę na orzecznictwo NSA (wyrok z 24 października 2012 r. sygn. akt II FSK 469/2011), zgodnie z którym ani wystawność, ani miejsce spotkania nie stanowią kryterium kwalifikowania wydatków jako kosztów reprezentacji, gdyż o takim ich charakterze decyduje tylko związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu i w interesie podatnika.

Natomiast w orzeczeniu NSA z 25 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2200/10 - Sąd stwierdził, że reprezentacja to ogólnie okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Reprezentacją będą więc wszelkie wydatki, które w sposób ponadstandardowy kreują pozytywny wizerunek firmy, w tym wobec innych podmiotów, z którymi współpracuje. Spółka podtrzymuje stanowisko, że usługi cateringowe oraz organizacja bankietu zorganizowanego w czasie trwania konferencji nie miały charakteru reprezentacyjnego, a ich jedynym celem było uzupełnienie kompleksowego programu działań X. zmierzającego do reklamowania swoich produktów.

Zatem wydatki te nie powinny podlegać wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Podsumowując, koszty wymienione powyżej, związane z organizacją konferencji, zdaniem Spółki, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Stanowią one bowiem integralną całość podejmowanej przez X. kampanii reklamowej produktów renowych, co bezpośrednio wpłynąć ma na popyt na nie oraz na przychody Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty uzyskania przychodu są drugim obok przychodów elementem konstrukcyjnym dochodu, który stanowi podstawę opodatkowania w roku podatkowym (art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Oba te elementy są częściami tego samego stosunku prawno-podatkowego składającego się na zobowiązanie podatkowe.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, iż koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że w ostatnim czasie Wnioskodawca miał okazję zorganizowania międzynarodowej konferencji (...). Miała ona na celu poszukiwanie odpowiedzi na pytania:

* Jak najefektywniej odzyskiwać metale rzadkie i towarzyszące.

* W którym kierunku podążają obecnie ich zastosowania w przemyśle.

* Jak wykorzystywać ich niecodzienne właściwości w innowacyjnych materiałach.

Podczas trzydniowej prelekcji, która odbyła się w jednym z wrocławskich hoteli swoje opinie i osiągnięcia gronu ponad stu uczestników zaprezentowało ok. trzydziestu wykładowców. Byli nimi m.in. przedstawiciele liczących się firm z branży metali nieżelaznych (z kraju i zagranicy) oraz instytucji naukowych z Polski. Oprócz wykładów i dyskusji na sali konferencyjnej uczestnicy mieli okazję nawiązać biznesowe kontakty podczas wycieczki technologicznej do jednego z Oddziałów firmy czy też podczas uroczystej kolacji.

W związku ze zorganizowaną konferencją Spółka poniosła szereg wydatków, takich jak:

* koszty zorganizowania spotkania - bankietu,

* koszty usługi cateringu zapewnionego podczas trwania konferencji,

* koszty stworzenia materiałów konferencyjnych,

* koszty udziału w konferencji pracowników Spółki,

* koszty publikacji relacji z konferencji w magazynie,

* koszty tłumaczenia dokumentów z języka polskiego na język angielski (informacja prasowa),

* koszty zrealizowania fotografii z konferencji X.,

* koszty działań promocyjnych w portalach internetowych, programie (...)

* koszty gadżetów z logo firmy.

Spółka ostatecznie wskazała, że ww. wydatki poniesione na organizację konferencji miały związek z osiągnięciem przez Spółkę przychodu ze świadczenia usług produkcji wyrobów renowych na rzecz Y. S.A. (z powierzonego surowca). Jednocześnie Spółka stwierdziła, że poniesione koszty, o których mowa we wniosku mogą przyczynić się także do osiągnięcia w przyszłości przychodów także z samodzielnej sprzedaży wyrobów renowych (wyprodukowanych z zakupionego surowca).

Dokonując zatem rozważań na gruncie analizowanej sprawy tut. Organ w pierwszej kolejności pragnie wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację konferencji, które miały związek z osiągnięciem przez Spółkę przychodu ze świadczenia usług produkcji wyrobów renowych na rzecz Y. S.A. (z powierzonego surowca). Spółka zaznaczyła bowiem na formularzu ORD-IN, że wniosek dotyczy stanu faktycznego mającego miejsce, który odnosi się do przychodów uzyskanych ze świadczenia usług produkcji wyrobów renowych na rzecz Y. S.A.

W tym miejscu należy podnieść, że każdy koszt niezależnie od jego rodzaju (koszt bezpośredni, koszt pośredni) musi być oceniany przez pryzmat nadrzędnej zasady określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - związku z przychodami podatnika.

Istotne w niniejszej sprawie jest więc to, że Spółka obecnie funkcjonuje w takim modelu biznesowym, w którym:

* surowiec do produkcji wyrobów renowych dostarcza jej Y. S.A.,

* z powierzonego surowca X. wykonuje usługę polegającą na produkcji wyrobów renowych,

* za wyprodukowanie określonej ilości wyrobów renowych w danym okresie rozliczeniowym Spółka otrzymuje wynagrodzenie będące iloczynem ich ilości w kg i stawki za 1 kg (przy czym jest ono zdecydowanie wyższe w przypadku wyprodukowania renu w peletach),

* wyprodukowane w ramach świadczonej usługi wyroby renowe są następnie sprzedawane przez usługodawcę, jakim jest Y. S.A. odbiorcom zewnętrznym - poza grupę kapitałową.

Wnioskodawca wskazał, że ponosząc wydatki na organizację konferencji międzynarodowej kierował się następującymi przesłankami:

* Spółka zaprosiła na konferencję przedstawicieli firm oraz instytucji naukowych z kraju oraz zagranicy, których działalność jest zbliżona lub może być powiązana z zastosowaniami renu, w celu zapoznania ich z zaletami produkowanych przez X. wyrobów renowych oraz wskazaniem ich przykładowych zastosowań,

* ważne było także stworzenie odpowiedniego klimatu do współpracy o charakterze naukowo-technicznym, w wyniku której produkowane przez X. wyroby renowe mogłyby znaleźć nowe zastosowania,

* wprawdzie obecnie X. produkuje te wyroby na zlecenie Y. S.A., jednak wolumen zamówień (i przede wszystkim relacja pomiędzy zamówieniami na nadrenian amonu i ren w peletach) uzależniona jest m.in. od zapotrzebowania na wyroby renowe na globalnym rynku (o liczbie producentów ograniczonej do zaledwie kilku),

* intencją Spółki było więc zorganizowanie takiego spotkania (konferencji), którego efektem będzie wzrost popytu na produkowane przez X. wyroby, zwłaszcza zaś na bardziej zaawansowany technologicznie ren w peletach,

* powyższe powinno przełożyć się na satysfakcjonujące dla X. zamówienia ze strony Y. S.A. oraz ich odpowiednią strukturę - co pozwoli X. na osiągnięcie przychodów z tytułu ich realizacji.

Mając zatem na uwadze powyższe wskazania Spółki, należy stwierdzić, że z przedstawionego opisu sprawy wynika, że to Y. S.A. odpowiedzialna jest za sprzedaż wyrobów renowych, pozyskiwanie kontrahentów, zwiększanie zamówień czy dbanie o wzrost zapotrzebowania wśród klientów na sprzedawane przez nią wyroby. Natomiast Wnioskodawca świadczy jedynie usługi produkcji wyrobów renowych na rzecz Y. S.A. uzyskując za wykonanie tych usług wynagrodzenie.

W świetle powyższego nie można więc w tej konkretnej sytuacji wykazać związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi przez Spółkę kosztami na organizację konferencji a uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Na uwagę zasługuje przede wszystkim fakt, że tematem konferencji były zagadnienia związane z metalami towarzyszącymi w przemyśle metali nieżelaznych. Analizując natomiast zakres pytań, na które poszukiwano odpowiedzi w trakcie konferencji w kontekście działalności jaką prowadzi obecnie Spółka, trudno doszukać się związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi przez Spółkę kosztami na organizację konferencji a uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

W sprawie istotne jest to, że obecna działalność Spółki sprowadza się do świadczenia usług produkcji wyrobów renowych na rzecz Y. S.A. z surowca powierzonego, a nie działalności produkcyjnej obejmującej produkcję tych wyrobów z zakupionego przez Spółkę surowca i samodzielnej sprzedaży wyprodukowanych wyrobów.

Ponadto, to sama Spółka wskazała, że wydatki poniesione na organizację konferencji powinny przełożyć się na satysfakcjonujące dla X. zamówienia ze strony Y. S.A. oraz ich odpowiednią strukturę - co pozwoli Wnioskodawcy na osiągnięcie przychodów z tytułu ich realizacji.

Przyjęte przez Organ rozstrzygnięcie znajduje tym bardziej uzasadnienie, jeśli się zważy, że są to podmioty powiązane. Odrębność podatkowa tych podmiotów nie pozwala na dowolne przenoszenie kosztów między tymi spółkami.

Jak już wywiedziono powyżej - koszty uzyskania przychodu związane są zawsze z konkretnym źródłem przychodu i nie mogą pomniejszać przychodu z innego źródła, tym bardziej więc ze źródła będącego źródłem przychodu innego podatnika (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 17 października 2007 r. sygn. akt I SA/Bd 569/07).

Nie jest bowiem możliwe, aby przychód wystąpił u jednego podatnika, a koszty uzyskania przychodów były rozliczane z przychodami innego podmiotu, będącego innym podatnikiem (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 stycznia 2007 r. sygn. akt II FSK 1314/05). Tego rodzaju ponoszenie kosztów nie mieści się w dyspozycji powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że poniesione przez Spółkę koszty bezpośrednio związane z organizacją konferencji mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ wydatki te nie spełniają podstawowych przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z kolei stwierdzenie Spółki, że działania zmierzające do przedstawienia zalet wyrobów renowych w środowisku ich potencjalnych odbiorców mogą także przyczynić się do osiągnięcia w przyszłości przychodów z ich samodzielnej sprzedaży, o ile Spółka zdecyduje się na funkcjonowanie w takim modelu biznesowym nie może być wzięte pod uwagę z tego względu, że jest to sytuacja hipotetyczna niemająca odniesienia do zaistniałego stanu faktycznego opisanego we wniosku.

Jednocześnie na marginesie należy nadmienić, że wydatki na zorganizowanie bankietu powinny zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wydatki tego rodzaju nie realizują bowiem aspektu reklamowego konferencji, lecz mają charakter reprezentacyjny - zorganizowanie bankietu ma wpływ na kształtowanie lepszego postrzegania podatnika na zewnątrz, uwypuklenie jego profesjonalizmu, tworzenie pozytywnych relacji z gośćmi czy budowanie zaufania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ustosunkowując się z natomiast do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu podobnie jak inne orzeczenia - przeciwne do stanowiska Spółki powołane w treści niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.