ILPB3/423-45/07-6/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2007 r. (data wpływu 14 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 16 października 2007 r. o dodatkowe wyjaśnienia - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 11 lutego 2000 r. ogłoszona została upadłość B (...) S.A. Wierzycielom tego Banku, posiadającym rachunki bankowe, wypłacono kwoty gwarantowane przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Wierzytelności, które nie zostały zaspokojone w ramach gwarancji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, umieszczone są na liście wierzytelności, ustalonej przez sędziego komisarza w postępowaniu upadłościowym, toczącym się wobec B (...) S.A. Zaspokojenie tych wierzytelności w praktyce będzie możliwe jedynie w przypadku nabycia przedsiębiorstwa B (...) S.A. przez inny bank, na który - w przypadku takiego nabycia - przejdą zobowiązania z tytułu rachunków bankowych. Ogłoszone dotąd trzy przetargi na nabycie przedsiębiorstwa B (...) S.A. nie doprowadziły do nabycia tego przedsiębiorstwa. W dniu 6 marca 2007 r. odbyło się posiedzenie rady wierzycieli B (...) S.A., na którym została podjęta uchwała, w której rada wierzycieli wstępnie pozytywnie zaopiniowała ewentualne ogłoszenie przez sędziego komisarza kolejnego przetargu na sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego B (...) S.A. Ostateczną pozytywną opinię rady wierzycieli uzależniono od ograniczenia przez wierzycieli ogólnej sumy zobowiązań upadłego Banku do poziomu uprawdopodobniającego powodzenie przetargu. W wyniku powyższego, część wierzycieli złożyła sędziemu komisarzowi pisma, zawierające oświadczenia o częściowym, tj. 60% cofnięciu wierzytelności z tytułu rachunków bankowych i zrzeczeniu się możliwości dochodzenia roszczeń z tego tytułu w zakresie przekraczającym pozostałą po powyższym ograniczeniu kwotę. Oświadczenia składano według wzoru załączonego do niniejszego wniosku. Jest możliwe, że sędzia komisarz po rozpoznaniu tych oświadczeń wyda postanowienie o zmianie listy wierzytelności w ten sposób, że umieszczone na niej kwoty niektórych wierzytelności z tytułu rachunków bankowych zostaną zmniejszone o 60%. Ponieważ dotąd takie postanowienie nie zostało wydane, a kwestia prawnej dopuszczalności wskazanych wyżej oświadczeń zostanie dopiero rozstrzygnięta stosownym postanowieniem sądowym - opisaną powyżej sytuację Wnioskodawca określił jako tzw. zdarzenie przyszłe.

W piśmie z dnia 16 października 2007 r. uzupełniającym stan faktyczny Wnioskodawca nie twierdzi, że pomiędzy upadłym Bankiem, a jego wierzycielami zostanie zawarty układ na podstawie przepisów Tytułu III rozdział VII Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe w związku z art. 164 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2003 r. Wnioskodawca nigdy też nie twierdził, że taki układ zostanie zawarty, tym bardziej, że po pierwsze przepisy podatkowe nie uzależniają kwestii obowiązku podatkowego od faktu zawarcia takiego układu, a po drugie syndyk nigdy nie może mieć pewności, że układ taki zostanie zawarty skoro on sam tego układu nie zawiera, a jedynie opiniuje propozycje układowe. Wnioskodawca jedynie zwrócił uwagę, że wśród przepisów ustawy - Prawo bankowe, w brzmieniu znajdującym zastosowanie w przedmiotowej sprawie, znajduje się art. 164, który przewiduje możliwość zawarcia układu między upadłym Bankiem, a jego wierzycielami. Wnioskodawca nie twierdzi jednakże, iż taki układ zostanie zawarty. Opisana we wniosku inicjatywa wierzycieli, zmierzająca do umniejszenia wierzytelności z tytułu rachunków bankowych, zdaniem Banku, ma na celu doprowadzenie ogólnej sumy zobowiązań upadłego Banku do poziomu uprawdopodobniającego powodzenie kolejnego przetargu, który miałby być ogłoszony na podstawie art. 165 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2003 r. Wnioskodawca podał dodatkowo, że w dniu 13 września 2007 r. Rada Wierzycieli, ustanowiona w postępowaniu upadłościowym toczącym się wobec B (...) S.A., podjęła uchwałę, w której pozytywnie zaopiniowała ogłoszenie przez Sędziego Komisarza kolejnego przetargu na sprzedaż przedsiębiorstwa bankowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umniejszenie wierzytelności, wciągniętej na listę wierzytelności ustaloną w postępowaniu upadłościowym, toczącym się wobec B (...) S.A., dokonane na skutek złożenia sędziemu komisarzowi przez wierzyciela oświadczenia o cofnięciu części wierzytelności i zrzeczeniu się możliwości dochodzenia roszczeń w zakresie przekraczającym pozostałą po powyższym cofnięciu kwotę, stanowi dla B (...) S.A. przychód w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem jest - z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8 tego artykułu - wartość umorzonych zobowiązań. Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b) tejże ustawy, do przychodów nie zalicza się kwot, stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu. Przepisy prawne (zarówno prawa podatkowego, jak i cywilnego) nie definiują terminu "umorzenie". Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji opisanej powyżej nie ma jednak miejsca umorzenie, będące przychodem podatkowym. Należy mieć na uwadze, że ponieważ upadłość B (...) S.A. ogłoszona została w dniu 11 lutego 2000 r., to do postępowania upadłościowego, toczącego się wobec tego Banku stosuje się przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe oraz przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe w brzmieniu sprzed 1 października 2003 r., tj. w szczególności art. 160-168 tej ustawy - a to na podstawie art. 536 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze. Wymienione wyżej rozporządzenie Prezydenta z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe nie wprowadzało - znanego w ww. ustawie z 28 lutego 2003 r. - podziału na upadłość z możliwością zawarcia układu i upadłość obejmującą likwidację majątku. Art. 164 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, który - jak już zaznaczono - znajduje w omawianym przypadku zastosowanie, wyraźnie jednak przewiduje możliwość zawarcia układu między upadłym bankiem, a jego wierzycielami. Upadłość B (...) S.A. została więc ponad wszelką wątpliwość ogłoszona jako upadłość z możliwością zawarcia układu, co jednak nie mogło i nadal nie może być określone w stosownym postanowieniu sądu, albowiem - jak już zaznaczono - przepisy dotyczące postępowania upadłościowego, toczącego się wobec B (...) S.A. w ogóle nie znają podziału na upadłość z możliwością zawarcia układu i upadłość obejmującą likwidację majątku. Z kolei przedmiotowe oświadczenia o cofnięciu części wierzytelności składane są w ramach postępowania upadłościowego, toczącego się wobec Banku. Tym samym znalazł więc w omawianej sytuacji zastosowanie wskazany wyżej art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Opisane wyżej umniejszenie wierzytelności wpisanej na listę wierzytelności nie powinno być zaliczane do przychodów. Pomimo przekonania o słuszności powyższego stanowiska, Wnioskodawca kieruje powyższe zapytanie, mając na uwadze nietypowość opisanej wyżej sytuacji oraz niezwykle znaczący aspekt społeczny ewentualnego niepowodzenia działań zmierzających do sprzedaży przedsiębiorstwa upadłego B (...)S.A. (do zaspokojenia nadal pozostaje około 40.000 wierzycieli z tytułu rachunków bankowych). Jednym z tych działań jest właśnie przedstawiona wyżej inicjatywa wierzycieli, zmierzająca do umniejszenia wierzytelności z tytułu rachunków bankowych. Fiasko tej inicjatywy może oznaczać, że ww. grupa wierzycieli nigdy nie odzyska nawet części należnych im środków pieniężnych. Wnioskodawca podaje, że zapytanie w niniejszej sprawie skierował wcześniej do Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu (sprawa prowadzona jest tam pod sygnaturą ZD/4061-122/07). Jednak wobec zażądania przez ten organ podania przez Wnioskodawcę czy upadłość wobec Banku została ogłoszona jako upadłość z możliwością układu czy jako upadłość obejmującą likwidację majątku (czego podać nie można albowiem - jak zaznaczono - obowiązujące w tym wypadku przepisy nie znają takiego podziału i tym samym sąd nie dokonuje go w swoich orzeczeniach), zaistniała potrzeba złożenia niniejszego wniosku w związku z zagrożeniem pozostawienia wcześniejszego wniosku bez rozpoznania.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych:

Natomiast na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z:

W przepisach tych ustawodawca używa w odniesieniu do wymienionych w nich kategorii przychodów m.in. terminu umorzone zobowiązania. Jednakże pojęcie to w ww. ustawie podatkowej nie zostało zdefiniowane. "Umorzenie", wg Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, t. III, str. 557), oznacza "zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela lub spłatę stopniową długu. Umorzyć dług. Umorzyć podatek, należność". Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), wierzytelność jest prawem i nie ma przeszkód, aby zrzec się tego prawa w każdej chwili. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Zatem skutkiem umorzenia jest zmniejszenie lub zlikwidowanie w całości lub części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. Za wystarczające do kwalifikowania jako przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznać należy istnienie zobowiązania pieniężnego po stronie podatnika i umorzenie tego zobowiązania. Aby stwierdzić teraz, czy w przypadku B (...) S.A. będącego dłużnikiem wobec swoich wierzycieli, tj. posiadaczy środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, dochodzi do umorzenia tych środków, należy przeanalizować dołączone do sprawy oświadczenie wierzycieli o częściowym cofnięciu wierzytelności wraz z zrzeczeniem się roszczenia. Przedmiotowe oświadczenie stanowi: "Niniejszym ograniczam dochodzenie (...), mojej wierzytelności z tytułu posiadanego (...) rachunku bankowego o kwotę stanowiącą równowartość 60% należnej mi (...) wierzytelności. (...) Jednocześnie oświadczam, że zrzekam się możliwości dochodzenia roszczeń ze wspomnianego tytułu w zakresie przekraczającym pozostałą po powyższym ograniczeniu kwotę oraz świadom jestem tego, że zrzeczenie ma charakter nieodwracalny." Z powyższego wynika, że klienci B (...) S.A. posiadający środki na rachunkach bankowych i niezaspokojeni przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, w związku z ogłoszoną upadłością Banku, stali się wierzycielami właśnie z tytułu posiadanego w nim rachunku bankowego. Zatem bez wątpliwości stwierdzić należy, że zobowiązanie pieniężne po stronie Banku istnieje. Na mocy wyżej opisanego oświadczenia wierzyciele ci zrzekają się dochodzenia swoich roszczeń w części stanowiącej równowartość 60% zgłoszonej wcześniej wierzytelności. Wierzyciele są zarazem świadomi tego, że to zrzeczenie ma charakter nieodwracalny. Tym samym wierzyciele (posiadacze rachunków bankowych) zwolnią dłużnika (B9...) S.A.) z długu. Jeżeli natomiast ta propozycja zostanie przez upadły Bank przyjęta, oznaczać będzie, że takie zwolnienie dłużnik (B (...) S.A.) przyjmuje. Dlatego też, jeżeli Sędzia Komisarz wyda stosowane postanowienie i zmieni listę wierzytelności, to ich suma zmniejszy się o 60%. W tym przypadku dojdzie więc do likwidacji zobowiązania pieniężnego ciążącego na Wnioskodawcy w kwocie stanowiącej 60% wcześniej zgłoszonych wierzytelności. Bez wątpienia mamy zatem do czynienia z umorzeniem środków na rachunkach bankowych w B (...) S.A., które stanowi przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pozostaje jeszcze do rozstrzygnięcia kwestia, czy w przypadku Wnioskodawcy mamy do czynienia z wyjątkiem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a który spowoduje, że ww. umorzenie można będzie wyłączyć z przychodów, a tym samym z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. W obowiązującym stanie prawnym postępowania upadłościowe prowadzone są w oparciu o przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 z późn. zm.), które obowiązują od dnia 1 października 2003 r. Jednakże zgodnie z art. 536 tej ustawy, w sprawach, w których ogłoszono upadłość przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Chodzi tu oczywiście o przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 z późn. zm.). Upadłość B (...) S.A. została ogłoszona w dniu 11 lutego 2000 r., zatem zastosowanie w tym postępowaniu znajdują właśnie przepisy ww. rozporządzenia. W związku z tym, że postępowanie upadłościowe prowadzone jest wobec banku, dlatego w sposób łączny stosuje się ponadto przepisy art. 158 - 169 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2003 r. Wnioskodawca zajmując własne stanowisko w przedmiotowej sprawie stwierdził, że "przepisy dotyczące postępowania upadłościowego, toczącego się wobec B (...) S.A. w ogóle nie znają podziału na upadłość z możliwością zawarcia układu i upadłość obejmującą likwidację majątku". Z twierdzeniem tym nie można się zgodzić. Na podstawie przepisów tytułu III, rozdziału VII ww. Prawa upadłościowego istnieje możliwość zawarcia układu upadłego z wierzycielami. Taką sytuację przewiduje również art. 164 ustawy - Prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2003 r. Ponadto oprócz rozporządzenia z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe działało także rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo o postępowaniu układowym (Dz. U. z 1934 r. Nr 93, poz. 836 z późn. zm.). Zgodnie z tym aktem prawnym, przedsiębiorca, który wskutek wyjątkowych i niezależnych od niego okoliczności zaprzestał płacenia długów lub przewiduje w najbliższej przyszłości zaprzestania ich płacenia, może żądać otwarcia postępowania celem zawarcia układu z wierzycielami. Postępowanie naprawcze zostało także wprowadzone do ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (art. 142 - 146). Wszczęcie takiego postępowania miało miejsce w przypadku stwierdzenia jednej z trzech przesłanek, tj. powstania straty bilansowej, groźby powstania takiej straty oraz niebezpieczeństwa niewypłacalności. Na podstawie art. 538 § 2 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, w sprawach, w których postanowienie o otwarciu układu zostało wydane przed dniem wejścia w życie ustawy, tj. przed 1 października 2003 r., stosuje się przepisy rozporządzenia z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym, z wyjątkiem art. 31 § 5 zdanie drugie. W przypadku B.S. S.A. przepisy Prawa o postępowaniu układowym nie mają jednak zastosowania, co znajduje swoje odzwierciedlenie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, bowiem żaden układ nie został jeszcze zawarty. Istniałaby jedynie możliwość zawarcia układu na mocy rozporządzenia Prawo upadłościowe. Jednakże Wnioskodawca nie twierdzi, że taki układ w ogóle zostanie zawarty. Nie można więc zastosować tu także przepisu art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2004 r. Do dnia 31 grudnia 2003 r. przepis ten stanowił, iż do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z postępowaniem układowym w rozumieniu przepisów o postępowaniu układowym (tj. na zasadach określonych w rozporządzeniu z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym albo tytule III, rozdziale VII rozporządzenia z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe). Zapis ten zmieniono ustawą z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1957). Jednakże zgodnie z art. 8 tej ustawy przepis m.in. art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. zachował moc do otwartego do dnia 30 września 2003 r. postępowania układowego w rozumieniu przepisów o postępowaniu układowym oraz miał zastosowanie w okresie od dnia 1 października 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. do postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego w przypadku ogłoszenia upadłości po dniu 30 września 2003 r. W świetle przedstawionych przepisów prawa podatkowego wyłączenie z przychodów, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy to w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., czy też w obowiązującym obecnie stanie prawnym, nie może mieć zastosowania.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, skoro wierzyciel rezygnuje z dochodzenia swoich wierzytelności w sposób trwały i nieodwracalny, a dłużnik tę rezygnację przyjmuje, tym samym zostaje zlikwidowane jego zobowiązanie pieniężne. Dochodzi więc w tym przypadku do umorzenia tego zobowiązania. Przenosząc to na grunt przedstawionego przez B (...) S.A. zdarzenia przyszłego, następuje więc umorzenie długu tego Banku względem jego wierzycieli z tytułu środków na rachunkach bankowych. Jednocześnie to umorzenie nie jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, bowiem w B (...) S.A. postępowanie upadłościowe prowadzone jest na podstawie przepisów rozporządzenia z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe. Zatem skoro w prowadzonym postępowaniu upadłościowym zastosowanie mają dotychczasowe przepisy, tj. obowiązujące do 30 września 2003 r., to nie może mieć tu zastosowania zwolnienie z art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym obecnie. Również wyłączenie, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. nie będzie miało zastosowania, bowiem układ nie został zawarty do dnia 30 września 2003 r. Ponadto z pisma uzupełniającego zdarzenie przyszłe opisane we wniosku ORD - IN, wynika także, że może zdarzyć się również tak, iż układ w ogóle nie zostanie zawarty, tj. dojdzie do umorzenia długu upadłego Banku, ale układ w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego nie zostanie zawarty. Powyższe oznacza, że umorzenie środków pieniężnych na rachunkach bankowych wierzycieli B (...) S.A. stanowić będzie przychód podatkowy w myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.