ILPB3/423-433/09-3/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. (data wpływu 10 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na przejazd kontrahenta taksówkami w granicach miasta oraz wydatków związanych z noclegiem kontrahenta - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków na ciastka, czekoladki i inne słodycze, kanapki, kawę, herbatę, cukier, śmietanki, soki i wodę mineralną zakupionych na potrzeby spotkań z klientami oraz wydatków na posiłki w lokalach gastronomicznych lub catering w miejscu spotkania podczas rozmów z kontrahentami,

* wydatków na przejazd kontrahenta taksówkami w granicach miasta oraz wydatków związanych z noclegiem kontrahenta,

* naliczonego podatku VAT związanego z wydatkami na reprezentację.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka ma zamiar podczas rozmów z kontrahentami:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie trzecie i czwarte. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami, i tak:

* w zakresie pytania pierwszego i drugiego - interpretacją indywidualną wydaną w dniu 2 września 2009 r. nr ILPB3/423-433/09-2/KS,

* w zakresie pytania piątego - interpretacją indywidualną wydaną w dniu 2 września 2009 r. nr ILPB3/423-433/09-4/KS.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W opinii Spółki, również opłacenie przejazdu taksówką kontrahentowi spoza miasta, jest nie tylko przyjętym dowodem uprzejmości, ale także zabezpieczeniem punktualności i niezakłóconego przebiegu spotkań dla Spółki. W związku z powyższym, Spółce, w Jej własnym interesie powinno zależeć na dotarciu kontrahenta na czas, a najlepszym do tego sposobem, jest zapewnienie mu środka transportu jakim jest taksówka. Dlatego też, Spółka uważa, że wydatki na taksówkę dla kontrahenta, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Wydatki na nocleg kontrahenta również mają na celu niezakłócony przebieg rozmów w dogodnych terminach i są powszechnie stosowane między firmami. Nocleg w standardowych pokojach hoteli, mających do trzech gwiazdek w rankingu standardu obsługi nie jest przejawem wytworności ani okazałości, a normalną praktyką przy tego typu spotkaniach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej pytania nr 3 i 4, uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Do katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Konsekwencją tego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków związanych z reprezentacją.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego uzasadnionym jest odwołanie się do wykładni językowej tego pojęcia.

Reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową ("Słownik języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992), oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych pomiędzy podmiotami gospodarczymi. W określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług. Dobre reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach. Przywołana powyżej definicja reprezentacji akcentuje okazałość i wytworność, jako środki, do wywołania jak najlepszego wrażenia potencjalnego klienta czy kontrahenta.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka ma zamiar ponosić wydatki związane z przyjmowaniem kontrahentów, m.in. dotyczące przejazdu kontrahentów taksówkami w granicach miasta oraz ich noclegu.

Zapewnienie kontrahentom dojazdu oraz noclegu wpływa niewątpliwie na lepsze postrzeganie Spółki i utrwalenie Jej pozytywnego wizerunku. Przedmiotowe wydatki mają charakter okazałości i wystawności, odbiegają bowiem od zasad ogólnie przyjętych w kontaktach z innymi podmiotami gospodarczymi, a więc uznać je należy za wydatki związane z reprezentacją, które wyłączone zostały na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Spółkę związane z przyjmowaniem kontrahentów w postaci przejazdu taksówkami w granicach miasta oraz noclegu wiążą się z tworzeniem i utrwaleniem pozytywnego wizerunku firmy. Tym samym, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowe wydatki nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.