ILPB3/423-424/08-2/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2008 r. (data wpływu 4 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów poniesionego wydatku z tytułu udziału finansowego w realizacji infrastruktury w ramach społecznej inicjatywy gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 4 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów poniesionego wydatku z tytułu udziału finansowego w realizacji infrastruktury w ramach społecznej inicjatywy gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - jako deweloper realizowała inwestycję polegającą na budowie budynku wielorodzinnego na sprzedaż w L (...) przy ul. (...). W ramach inwestycji realizowano również infrastrukturę w postaci chodników i dróg dojazdowych do budynku, co podnosi wartość i atrakcyjność lokali. Ze względu na ograniczone możliwości Urzędu Miejskiego - który jest właścicielem dróg miejskich nie wszystkie drogi przy nowo powstających budynkach realizowane są na bieżąco, a na niektóre drogi brakuje od wielu lat funduszy. Wspierane są natomiast inicjatywy społeczne, gdzie właściciele budynków wyrażają chęć współfinansowania infrastruktury drogowej. W takim przypadku Urząd Miasta finansuje 50% takiej inwestycji, a w 50% właściciele budynku tworząc, tzw. Komitet (...)- nie posiadający osobowości prawnej. Spółka była właścicielem budynku i tworzyła samodzielnie Komitet (...). Działalność inicjatyw społecznych oparta jest na uchwale Rady Miasta L (...) w celu wsparcia i rozwoju miasta. Miasto podpisało umowę o współfinansowaniu drogi z Wnioskodawcą (w załączniku) i przeprowadziło negocjację z wykonawcą (w załączniku), będąc inwestorem inwestycji.

Spółka wpłaciła zaliczkę na konto Urzędu Miasta w wysokości 50% inwestycji i po protokolarnym odbiorze inwestycji Urząd Miasta dokonał rozliczenia końcowego wpłaconych środków (zgodnie z załącznikiem). Spółka zwróciła się do Urzędu Miasta o wydanie faktury VAT lub rachunku od zapłaconej części inwestycji lecz otrzymała odpowiedź, że przy "... dobrowolnym wsparciu ludności brak jest podstaw do wystawienia żądanej faktury". Wzbudziło to zdziwienie Spółki, gdyż nie chodziło o część wydatków dobrowolnie wydatkowanych przez Urząd, lecz o wydatki zapłacone z funduszu Spółki. Umowa z Urzędem nie precyzowała braku możliwości wystawienia faktury, a protokół z negocjacji z wykonawcą precyzuje jednoznacznie warunki wystawienia faktury.

W związku z powyższym, Spółka zgłosiła do Urzędu Skarbowego fakt nie wystawienia faktury lub rachunku przez Urząd Miasta. Wnioskodawca informuje, że nie zna stanowiska Urzędu Skarbowego odnośnie braku wystawienia faktury przez Urząd Miasta.

Spółka otrzymała jedynie informację o konieczności wystawiania faktur czy rachunków przez podatników zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Podobną informację Wnioskodawca otrzymał również z telefonicznej informacji podatkowej na infolinii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wobec powyższych faktów Spółka powinna uznać za koszty inwestycji poniesione wydatki na budowę drogi, w kwocie zapłaconej wierzycielowi, na podstawie posiadanych ww. dokumentów.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka poniosła wydatek związany z budową nawierzchni drogowej i chodników w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie budynku wielorodzinnego na sprzedaż w L (...) przy ul. (...). Wydatek ten związany był bezpośrednio z ww. inwestycją podnosząc jej walory użytkowe i wartość rynkową. Wydatek ten stanowi więc koszt realizowanej inwestycji i ze względu na brak faktury VAT może być zaksięgowany w koszty na podstawie podpisanej z Urzędem Miasta umowy o współfinansowaniu, protokołu odbioru i rozliczenia końcowego z Urzędem Miasta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Warunkiem koniecznym zakwalifikowania konkretnego wydatku do kosztu uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do sposobu udokumentowania wydatku zastosowanie znajduje art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Podstawą zapisów w księgach rachunkowych, zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

Artykuł 21 ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości określa, iż dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

Skoro w przedmiotowej sprawie Spółka posiada dokument - rozliczenie końcowe inwestycji, który jej zdaniem posiada wszelkie znamiona dowodu księgowego, to tutejszy Organ stwierdza, że spełnia on również wymogi wynikające z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, a tym samym na jej podstawie wydatek z tytułu udziału finansowego poniesiony przez Spółkę na realizację infrastruktury w ramach Komitetu Inicjatyw Społecznych może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu.

Tak więc, wydatek z tytułu udziału finansowego poniesiony przez Spółkę na realizację infrastruktury w ramach Komitetu Inicjatyw Społecznych, spełnia niewątpliwie wszystkie wyżej wymienione warunki ustawowe do zakwalifikowania go jako kosztu podatkowego.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, że załączniki dołączone do wniosku, w postaci umowy nr (...), protokołu negocjacji, końcowego rozliczenia inwestycji oraz odpowiedzi na pismo z dnia 15 kwietnia 2008 r. nie były przedmiotem oceny. Dlatego też nie podlegają interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.