ILPB3/423-413/13-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku sygnowanym datą 29 sierpnia 2013 r. (data wpływu 5 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem świadczącym usługi z zakresu e-commerce, umożliwiające zawieranie transakcji on-line. W ramach prowadzonej działalności Spółka m.in. udostępnia platformy internetowe pozwalające na umieszczanie ogłoszeń, przeprowadzanie aukcji i zawieranie transakcji pomiędzy użytkownikami.

Za sukces Spółki w dużej mierze odpowiada wykwalifikowana kadra pracowników. Wykonują oni swoje obowiązki w siedzibie Spółki, z wykorzystaniem jej infrastruktury, na podstawie umów o pracę.

Spółka dokonuje zakupów wody, kawy, herbaty, mleka oraz innych drobnych artykułów spożywczych. Powyższe artykuły spożywcze zostają udostępnione pracownikom w pomieszczeniach kuchennych. Z artykułów tych mogą korzystać wszyscy pracownicy Spółki. Dostęp do artykułów spożywczych nie jest w żaden sposób limitowany. Artykuły spożywcze zużywane są jedynie przez pracowników w trakcie pracy, a także podczas wewnętrznych spotkań pracowniczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na kawę, herbatę, mleko oraz drobne artykuły spożywcze stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup drobnych artykułów spożywczych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ponoszone przez Spółkę wydatki na artykuły spożywcze pozostają w związku z osiąganiem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Ponadto nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności, nie można ich uznać za koszty reprezentacji wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. Reprezentacja oznacza bowiem działania skierowane na zewnątrz, jak wyjaśnił NSA w postanowieniu siedmioosobowego składu NSA z 8 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FPS 7/12 reprezentacja oznacza działania skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika, w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia oraz wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia zasobności, profesjonalizmu.

Wydatki na napoje (wodę, kawę i herbatę oraz mleko) ponoszone są na rzecz pracowników na podstawie i zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.). Zgodnie z ich brzmieniem, Spółka jest obowiązana zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, przy czym nie wprowadzono definicji tych innych napojów.

Powyższe rozporządzenie zostało wydane przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie art. 237 (15) § 1 Kodeksu pracy. Spółka jako pracodawca jest zobowiązana do postępowania zgodnie z dyspozycją powyższych przepisów. W konsekwencji, ponoszenie przedmiotowych wydatków nierozerwalnie wiąże się z prowadzeniem działalności gospodarczej i jest niezbędne.

Wydatki na drobne artykuły spożywcze także stanowią koszty uzyskania przychodów. Co prawda obowiązek ponoszenia ich kosztów nie wynika wprost z przepisów prawa, jednak pozostają one w związku z osiągnięciem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów poprzez zwiększenie motywacji pracowników i poprawę atmosfery w pracy. Ponadto wydatki te nie zostały wymienione w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji należy przyjąć, iż spełniają one warunki wynikające z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, stanowiąc koszty uzyskania przychodów.

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup artykułów spożywczych wymienionych w niniejszym wniosku, udostępnianych pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, stanowią koszty uzyskania przychodów jako koszty pracownicze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.