ILPB3/423-410/10-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2010 r. (data wpływu 10 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji samochodów demonstracyjnych jako środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 10 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 2 lipca 2010 r. (data wpływu 7 lipca 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji samochodów demonstracyjnych jako środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie handlu samochodami osobowymi. Zakupione samochody są towarem handlowym i służą dalszej odsprzedaży. Niektóre z nich są używane przez Spółkę w celach demonstracyjnych (np. do jazd próbnych, w celu zaprezentowania potencjalnemu nabywcy ich walorów użytkowych) w okresie nie dłuższym niż rok (licząc od daty rejestracji). W dalszym ciągu jednak są one traktowane jako towar handlowy i ewidencjonowane są na magazynie towarów handlowych.

W miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynął rok, samochody zostają zaliczane do środków trwałych oraz korygowany jest podatek VAT naliczony, tj. do wysokości 60% kwoty podatku określonej na fakturze, nie więcej jednak niż 6.000,00 zł.

W piśmie uzupełniającym z dnia 2 lipca 2010 r. (data wpływu 7 lipca 2010 r.) Wnioskodawca doprecyzował opisany we wniosku stan faktyczny i wskazał, że w miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynął rok, samochody tracą status towaru handlowego i zostają zaliczane do środków trwałych. Wówczas nie są już wykorzystywane do celów demonstracyjnych, ale w zależności od potrzeby, służą w firmie bądź jako samochody zastępcze dla klientów serwisu samochodowego albo są wykorzystywane jako samochody służące prowadzeniu działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka prawidłowo wprowadza samochody demonstracyjne do ewidencji środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o ustawę o rachunkowości, samochody demonstracyjne stanowią rzeczowe aktywa obrotowe. Samochody te nie tracą statusu towaru handlowego, bowiem są one przeznaczone do sprzedaży. Nie ma znaczenia fakt, że pełnią one funkcje testowe, mające na celu zachęcenie klientów do nabycia tego właśnie rodzaju towarów.

Zdaniem Spółki istotne jest, że w przypadku sprzedaży takiego samochodu przed upływem roku, momentem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jest moment sprzedaży, co stanowi istotnie o charakterze przedmiotowego samochodu jako towaru oraz stosuje przy sprzedaży stawkę VAT 22%.

Jeśli samochód demonstracyjny używany jest dłużej niż rok, to zdaniem Spółki, zasadne jest zaliczenie go do środków trwałych. Jak bowiem wynika z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za środki trwałe uznaje się między innymi stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. A więc z uwagi na przewidywany okres użytkowania przekraczający rok zasadniczo zmienia się przeznaczenie tego samochodu.

Wnioskodawca nadmienił, że w celu ustalenia okresu użytkowania, Jego zdaniem, nie jest istotny okres jaki upłynął od zakupu samochodu, lecz okres używania do jazd testowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jak stanowi art. 4a pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych - oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3.

Aby dokonać prawidłowej kwalifikacji składnika majątkowego do środków trwałych należy dodatkowo uwzględnić definicję aktywów, zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.), zgodnie z którą przez aktywa rozumie się kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Aktywa dzielą się na aktywa trwałe i obrotowe.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 13 powyższej ustawy, przez aktywa trwałe rozumie się aktywa jednostki, które nie są zaliczane do aktywów obrotowych, o których mowa w pkt 18.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy o rachunkowości, przez aktywa obrotowe rozumie się tę część aktywów jednostki, które w przypadku:

Przez rzeczowe aktywa obrotowe rozumie się materiały nabyte w celu zużycia na własne potrzeby, wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji, półprodukty oraz towary nabyte w celu odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym (art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o rachunkowości).

W myśl powołanego wyżej przepisu stwierdzić należy, że samochody osobowe nabyte w celach demonstracyjnych w pełni odpowiadają pojęciu towaru przeznaczonego do odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym.

Odrębnego wyjaśnienia wymaga natomiast kwestia związana z przyjęciem do ewidencji środków trwałych wskazanych przez Spółkę pojazdów, w przypadku niesprzedania samochodu w okresie poniżej roku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynął rok (licząc od daty rejestracji), samochody demonstracyjne tracą status towaru handlowego i zostają zaliczane przez Wnioskodawcę do środków trwałych, nie są już bowiem wówczas wykorzystywane przez Spółkę do celów demonstracyjnych, ale w zależności od potrzeby, służą w firmie bądź jako samochody zastępcze dla klientów serwisu samochodowego albo są wykorzystywane jako samochody służące prowadzeniu działalności.

Mając na uwadze powyższe, wskazać zatem należy na uregulowania wynikające z art. 16e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle powołanego przepisu, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 i art. 16b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3 500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok, podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

Jak wynika z powyższego, ustawodawca przewidział możliwość niezaliczania składników majątku wymienionych w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o wartości początkowej przekraczającej 3 500 zł do środków trwałych, pod warunkiem, że okres ich używania będzie równy lub krótszy niż rok. Natomiast w przypadku, gdyby mimo takich przewidywań, faktyczny okres użytkowania składników majątku przekroczył rok, wówczas podatnicy obowiązani są zaliczyć te składniki do środków trwałych, przyjmując je do ewidencji i postępując zgodnie z zasadami określonymi w cytowanym wyżej artykule.

Reasumując, Spółka może zaliczyć do środków trwałych - w myśl art. 16e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przedmiotowe samochody, które utraciły po upływie roku status towaru handlowego i nie są już wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów demonstracyjnych, lecz do działalności prowadzonej przez Spółkę.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 22 lipca 2010 r. nr ILPP2/443-659/10-4/AK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.