ILPB3/423-409/08-4/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu nieodpłatnego użyczenia środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniu 22 września 2008 r. (data wpływu) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu nieodpłatnego użyczenia środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka została utworzona przez Gminę Miejską w celu wykonywania zadań o charakterze użyteczności publicznej, stanowi o tym akt założycielski Spółki. Jednym udziałowcem posiadającym 100% udziałów w Spółce jest Gmina Miejska. Przychody Spółki za rok 2007 w rozbiciu procentowym kształtowały się następująco:

Przychody Spółki za cztery miesiące 2008 r. w rozbiciu procentowym kształtowały się następująco:

Spółka użytkuje nieodpłatnie od Gminy Miejskiej środki trwałe, które przekazane zostały na podstawie umowy użyczenia, są to m.in.: pojemniki do selektywnej zbiórki odpadów, nieruchomości niezabudowane, sieci wodociągowo-kanalizacyjne, studnie głębinowe, studnie ujściowe i wodomierzowe, hala uzdatniania wody, osadnik popłuczyn, zbiornik wody naziemnej.

Środki trwałe przekazane w formie umowy użyczenia wykorzystywane są przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej w celach zaspokojenia potrzeb użyteczności publicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43) w art. 1 określono zasady i formy gospodarki komunalnej, która polega na wykonywaniu przez gminę zadań własnych w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym określa zadania własne gminy w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Do zadań takich należy m.in.:

* ład i porządek,

* gospodarka nieruchomościami,

* gminne drogi, ulice, mosty,

* wodociągi i zaopatrzenie w wodę,

* kanalizacja,

* usuwanie i oczyszczanie ścieków komunalnych,

utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk.

Zgodnie z zapisem art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej, zadania powyższe gmina może prowadzić w formie m.in. spółki prawa handlowego.

Wobec powyższego, Zarząd stoi na stanowisku, iż:

* Spółka jest przedsiębiorstwem użyteczności publicznej, albowiem wykonuje przede wszystkim zadania własne gminy mające na celu zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, pomimo wykonywania dodatkowych zadań nie zleconych przez Gminę lecz przez inne podmioty,

* przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń określonych w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie powstaje, niezależnie od tego, że Spółka wykonuje inne zadania nie zlecone przez Gminę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna udziela odpowiedzi w zakresie pytania drugiego.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Jak wskazuje powyższy przepis wyłączenia mają charakter enumeratywny.

Ponieważ Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem "świadczenie nieodpłatne", konieczne jest odwołanie do przepisów prawa cywilnego, a także orzecznictwa i doktryny. W orzecznictwie ugruntował się pogląd, iż przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustalanie przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych określone zostało w art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym ich wartość ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przedmiotem świadczenia nieodpłatnego mogą być zarówno usługi, nieruchomości, jak i szeroko rozumiane składniki majątku trwałego np. pojemniki do selektywnej zbiórki odpadów, nieruchomości niezabudowane, sieci wodociągowo-kanalizacyjne, studnie głębinowe, studnie ujściowe i wodomierzowe, hala uzdatniania wody, osadnik popłuczyn, zbiornik wody naziemnej, które oddawane są podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia, czy też nieodpłatnego użytkowania.

Należy również w tym momencie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Z art. 710-719 Kodeksu cywilnego wynika, że przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Bezsprzeczna jest więc zasadnicza cecha umowy użyczenia, tj. nieodpłatność przy korzystaniu z rzeczy i osiąganiu z niej pożytków przez okres oznaczony w umowie. Dla potrzeb ustalania przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie miało znaczenia samo nazwanie umowy jako "nieodpłatnej", ponieważ zasadnicze znaczenie ma jej charakter. Podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Nie ma tutaj znaczenia, czy oba świadczenia mają taką samą, a nawet podobną wartość finansową, bowiem ważne jest przekonanie stron o ekwiwalentności tych świadczeń.

Wartość nieodpłatnie otrzymanego świadczenia ustala się na podstawie art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższe unormowanie do analizowanej sytuacji, należy stwierdzić, że wyłączenie nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez Wnioskodawcę z kategorii przychodów jest uwarunkowane kumulatywnym spełnieniem następujących przesłanek:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż użytkuje Ona nieodpłatnie przekazane przez Gminę środki trwałe, są to: m.in. pojemniki do selektywnej zbiórki odpadów, nieruchomości niezabudowane, sieci wodociągowo-kanalizacyjne, studnie głębinowe, studnie ujściowe i wodomierzowe, hala uzdatniania wody, osadnik popłuczyn, zbiornik wody naziemnej.

Środki trwałe przekazane w formie użyczenia wykorzystywane są w prowadzonej działalności gospodarczej w celach zaspokojenia potrzeb użyteczności publicznej. Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, której udziałowcem jest Gmina.

Zatem, jeżeli wnioskująca Spółka prowadzi działalność o charakterze użyteczności publicznej, a jej udziałowcem jest jednostka samorządu terytorialnego i otrzymała środki trwałe do nieodpłatnego używania, to spełnione są przesłanki określone w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwalające na niezaliczenie do przychodów wartości otrzymanych środków trwałych.

Ponadto informuje się, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego przepisów prawa w zakresie możliwości zaliczenia Spółki do kategorii spółek użyteczności publicznej, wydane zostało postanowienie z dnia 30 września 2008 r. nr ILPB3/423-409/08-5/DS odmawiające wszczęcia postępowania w tej części.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.