ILPB3/423-395/09-4/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Przedsiębiorstwo Komunikacyjne, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 29 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu prowadzenia parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych z drogi na podstawie przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym w przypadku:

* zmiany właściciela pojazdów umieszczonych na parkingu w trakcie ich parkowania przez okres pierwszych 6 miesięcy - jest nieprawidłowe,

* przejścia własności pojazdów z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa po upływie 6 miesięcy, w sytuacji braku odbioru pojazdu przez podmiot uprawniony oraz pomimo braku możliwości dochodzenia przez Spółkę na drodze cywilnej zapłaty należności za parkowanie za okres pierwszych 6 miesięcy - jest nieprawidłowe,

* niezapłaconych opłat za parkowanie pojazdów usuniętych z drogi publicznej i umieszczonych na parkingu strzeżonym Spółki przez okres 6 miesięcy według stawek określonych w uchwale rady powiatu - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 15 lipca 2009 r. (data wpływu: 23 lipca 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu prowadzenia parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych z drogi na podstawie przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym w przypadku:

* zmiany właściciela pojazdów umieszczonych na parkingu w trakcie ich parkowania przez okres pierwszych 6 miesięcy,

* przejścia własności pojazdów z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa po upływie 6 miesięcy, w sytuacji braku odbioru pojazdu przez podmiot uprawniony oraz pomimo braku możliwości dochodzenia przez Spółkę na drodze cywilnej zapłaty należności za parkowanie za okres pierwszych 6 miesięcy,

* niezapłaconych opłat za parkowanie pojazdów usuniętych z drogi publicznej i umieszczonych na parkingu strzeżonym Spółki przez okres 6 miesięcy według stawek określonych w uchwale rady powiatu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi - jako jednostka wyznaczona przez Starostę Powiatu do usuwania pojazdów na zlecenie Policji lub innych uprawnionych służb - parking strzeżony, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi publicznej do czasu uiszczenia opłaty za ich usunięcie i parkowanie w trybie art. 130a i 50a ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Pojazdy usunięte w przedmiotowym trybie i nieodebrane przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia z mocy prawa przechodzą na własność Skarbu Państwa.

Prowadzony przez Wnioskodawcę parking strzeżony wyznaczony przez starostę cechuje się swoją specyfiką, chociażby z tego względu, iż umieszczane są na nim, na zlecenie Policji pojazdy uszkodzone, zniszczone w wypadkach drogowych, niesprawne technicznie, spalone, niezdolne do zwyczajnego (samodzielnego) poruszania bez użycia i zastosowania specjalistycznego sprzętu przez jednostkę prowadzącą ten parking.

Spółka nie zna właścicieli pojazdów usuniętych z drogi publicznej na zlecenie uprawnionych służb, ani nie dysponuje informacjami (możliwościami) ustalenia właścicieli pojazdów, co dodatkowo nie leży, ani w gestii, ani w kompetencjach Spółki, jako jednostki prowadzącej przedmiotowy parking.

Spółka powiadamia o upływie okresu 6 miesięcy w czasie którego pojazdy umieszczone były na parkingu strzeżonym wyznaczonym przez Starostę, co równoznaczne jest z przejściem własności usuniętego pojazdu z mocy samego prawa na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego. Spółka wzywa tym samym również Naczelnika Urzędu Skarbowego do niezwłocznego odbioru pojazdów, które przeszły na własność Skarbu Państwa.

Właściwy Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczyna postępowanie egzekucyjne w administracji celem ustalenia kosztów należnych Spółce z tytułu dozoru mienia Skarbu Państwa po okresie 6 miesięcy w trybie art. 102 ustawy - Prawo o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Skarbowy organ likwidacyjny w toku długotrwałego prowadzenia postępowania likwidacyjnego przyznaje Spółce, jako dozorcy, wynagrodzenie za dozór mienia Skarbu Państwa, co następuje w zależności od konkretnego przypadku przed albo po odebraniu pojazdu z parkingu Spółki. Wnioskodawca odwołuje się w toku postępowania administracyjnego i sądowo - administracyjnego od rozstrzygnięć organów skarbowych co do wysokości przyznanego wynagrodzenia za dozór mienia Skarbu Państwa.

Za okres 6 miesięcy od usunięcia pojazdu i umieszczenia go na parkingu strzeżonym Spółki właściciel obowiązany jest z mocy przedmiotowej ustawy do pokrycia opłat za jego usunięcie i parkowanie określone co do wysokości w uchwale Rady Powiatu.

Spółkę nie łączy z właścicielem żadna umowa, czynności w zakresie usunięcia z drogi publicznej i umieszczenia na parkingu strzeżonym, Spółka wykonuje w oparciu o zlecenie tych czynności przez Policję (lub inne służby) w zakresie obowiązków wynikających z ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Podstawą do wydania pojazdu z parkingu Spółki jest uiszczenie opłat i okazanie zezwolenia, stosownie do dyspozycji art. 130a ust. 6 ustawy - Prawo o ruchu drogowym i § 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów.

Po przejściu własności pojazdów na rzecz Skarbu Państwa z mocy samego prawa (art. 130a ust. 10 cyt. ustawy) i po uzyskaniu przez Spółkę od uprawnionych służb informacji na temat właścicieli pojazdów (jako osób zobowiązanych do pokrycia opłat w zakresie objętym przedmiotem tej ustawy) występuje przeciwko wskazanym osobom z roszczeniami o zapłatę na drogę cywilną.

Sąd powszechny zasądza na rzecz Spółki od osób fizycznych należności tytułem zwrotu opłat za usunięcie i umieszczenie pojazdu przez okres 6 miesięcy według stawek ustalonych przez Radę Powiatu za każdy dzień parkowania.

Należy przy tym zaznaczyć, że niejednokrotnie w toku prowadzonego postępowania przed Sądem okazuje się, iż wskazane przez uprawnione do tego służby osoby, jako właściciele przedmiotowych pojazdów skutecznie wykazują, że przed wytoczeniem powództwa zbyły własność na rzecz innych osób. Występują również sytuacje, iż okazuje się, że właściciel pojazdu zmarł lub w ogóle jest nieznany i nie można go ustalić. Prawomocne zasądzenie przez Sąd przedmiotowych kwot od wskazanej w wyroku osoby dopiero przesądza, iż określona osoba powinna zapłacić Spółce określoną kwotę z tytułu umieszczenia jej pojazdu na parkingu Spółki przez okres 6 miesięcy.

W niektórych przypadkach, poza sytuacjami, kiedy Sąd powszechny wydaje przeciwko osobom fizycznym tytuły egzekucyjne zaopatrzone w klauzule wykonalności, zawiera ugody zarówno przed Sądem (ugody sądowe), jak i pozasądowe co do terminu zapłaty należnych opłat według stawek ustalonych przez Radę Powiatu od właścicieli spornych pojazdów za okres 6 miesięcy od ich usunięcia z drogi publicznej.

Tytuły wykonawcze kierowane są na drogę postępowania egzekucyjnego przed komornika sądowego, gdzie albo egzekucja okazuje się częściowo skuteczna (wpłaty częściowe zasądzonych kwot w miarę postępu egzekucji) albo egzekucja okazuje się bezskuteczna i następuje jej umorzenie przez komornika.

Z uwagi na podjęcie i długo trwające prowadzenie postępowań egzekucyjnych celem ustalenia właściciela spornego pojazdu, a także wysokości wynagrodzenia za dozór mienia Skarbu Państwa z dużym opóźnieniem, Spółka dopiero w toku trwających postępowań uzyskuje informacje o osobach odpowiedzialnych za pokrycie opłat za pierwsze 6 miesięcy od usunięcia pojazdu z drogi publicznej (dane te niejednokrotnie są weryfikowane w toku prowadzonych spraw przed sądem z uwagi na czynności przeniesienia własności pojazdu), które pozwalają kierować sprawy przeciwko wskazanym osobom na drogę postępowania cywilnego, przy czym pojazdy usuwane były na zlecenie Policji w latach 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, do chwili obecnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Pismem z dnia 15 lipca 2009 r. Spółka uzupełniła wniosek o własne stanowisko w zakresie zadanego pytania nr 2.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zmiana właściciela usuniętego w trybie ustawy - Prawo o ruchu drogowym pojazdu po umieszczeniu go na parkingu strzeżonym Spółki, nie ma znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż decydująca w tym zakresie jest chwila (moment) faktycznego odbioru tego pojazdu z parkingu Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Przejście własności pojazdów z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa po upływie 6 miesięcy, w sytuacji braku odbioru pojazdu przez podmiot uprawniony oraz pomimo braku możliwości dochodzenia przez Spółkę na drodze cywilnej zapłaty należności za parkowanie za okres pierwszych 6 miesięcy (z uwagi na brak danych właścicieli) oraz brak przewidzianego w ustawie trybu i organu administracyjnego od którego możliwe byłoby uzyskanie przez Spółkę należnych jej opłat za parkowanie usuniętych i umieszczonych na zlecenie Policji pojazdów przez okres pierwszych 6 miesięcy, może skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za przedmiotowe opłaty za okres 6 miesięcy dopiero z chwilą zapłaty opłat na rzecz Spółki do wysokości wpłaconych kwot i dopiero z tą chwilą te opłaty stają się należne.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

W przypadku nieotrzymania przez Spółkę opłat za usunięcie i umieszczenie pojazdu usuniętego na zlecenie Policji z drogi publicznej według stawek określonych przez radę powiatu za okres pierwszych sześciu miesięcy nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 1, 2 oraz 3 uznaje się za nieprawidłowe.

Wnioskodawca jako jednostka wyznaczona przez starostę prowadzi parking strzeżony, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi w trybie ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 130a ust. 5c i ust. 6 ww. ustawy, pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie, ustalonej przez radę powiatu.

Starosta, wyznaczając jednostkę do prowadzenia parkingu strzeżonego, kieruje się przesłankami rzetelności oraz zapewnienia najwyższej jakości świadczonych usług, a w szczególności bierze pod uwagę:

W myśl ust. 10 ww. artykułu, pojazd usunięty w trybie określonym w ust. 1 lub ust. 2 i nieodebrany przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 50a ust. 1 tej ustawy, pojazd pozostawiony bez tablic rejestracyjnych lub pojazd, którego stan wskazuje na to, że nie jest używany, może zostać usunięty z drogi przez straż gminną lub Policję na koszt właściciela lub posiadacza. Na mocy § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 191, poz. 1377), wydanego na podstawie art. 50a ust. 5 i art. 130a ust. 11 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, pojazd taki umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym, położonym w miarę możliwości najbliżej miejsca, z którego został usunięty. W przypadku, gdy w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu z drogi, nie został on odebrany na wezwanie gminy przez osobę uprawnioną albo nie została ustalona osoba uprawniona do jego odbioru, pojazd uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Przechodzi on na własność gminy z mocy ustawy (art. 50a ust. 2 w zw. z ust. 4 ustawy - Prawo o ruchu drogowym).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na mocy art. 12 ust. 3 tej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 grudnia 2006 r., za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

Natomiast w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie prowadzenia parkingu strzeżonego, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi publicznej do czasu opłaty za ich usunięcie i parkowanie w trybie ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Zatem, przedmiotowa opłata za parkowanie stanowi wynagrodzenie za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę. Nie ma przy tym znaczenia fakt, iż zleceniodawcą tej usługi jest starosta, a podmiotem zobowiązanym do zapłaty za jej wykonanie - właściciel lub posiadacz pojazdu. Powyższe potwierdza ponadto treść powołanych przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym, które w odniesieniu do zadań realizowanych przez jednostkę wyznaczoną do prowadzenia parkingu posługują się pojęciem usługi. Zatem, opłata za przymusowe parkowanie stanowi przychód z działalności usługowej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Moment ujęcia jej w przychodach Spółki ustalić należy w oparciu o art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego przychód związany ze świadczeniem usługi przez Wnioskodawcę, zgodnie z obowiązującym stanem prawnym, powstaje w dacie zaistnienia zdarzenia które następuje najwcześniej, tj. w dacie:

* wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi,

* wystawienia faktury,

* uregulowania należności.

Natomiast w brzmieniu obowiązującym do 30 grudnia 2006 r., przychód związany ze świadczeniem usługi powstawał w dacie:

* wystawienia faktury (rachunku),

* wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego,

* wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi,

* otrzymania zapłaty.

W przedstawionym stanie faktycznym, usługę parkingową świadczoną przez Spółkę na rzecz podmiotów, których pojazdy zostały usunięte z drogi, należy uznać za wykonaną w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia z drogi, a w sytuacji, gdy pojazd został odebrany przed upływem tego terminu - w dacie odbioru. Oznacza to, że w sytuacji, gdy pojazd nie został odebrany z parkingu w terminie 6 miesięcy i przeszedł na własność Skarbu Państwa bądź gminy, przychód z tytułu świadczenia usługi na rzecz jego byłego właściciela powstaje z datą upływu 6 miesięcy. Bez znaczenia pozostaje fakt zmiany właścicieli pojazdów w ww. okresie.

Pojazdy pozostające na parkingu po upływie terminu 6 miesięcy nie stanowią już własności tych podmiotów, ale Skarbu Państwa bądź gminy. Jednocześnie uznać należy, iż po upływie tego terminu, tj. 6 miesięcy, Wnioskodawca świadczy nową usługę na rzecz Skarbu Państwa bądź gminy.

W momencie wykonania usługi w Spółce powstaje przychód należny. Spółka ma obowiązek wykazać ten przychód i odprowadzić zaliczkę na podatek również w sytuacji, gdy należność nie została uregulowana, bowiem wskazać należy, iż przychodem są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że analiza elementów stosunków prawnych wynikających z przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego, nie mieści się w granicach wyznaczonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym, w gestii Ministra Finansów nie leży ustalenie stron stosunku prawnego, ujętego w opisie stanu faktycznego, a więc wskazanie, kto jest odbiorcą świadczonej przez Wnioskodawcę usługi.

Wobec powyższego, Spółka powinna odpowiednio uwzględnić przedmiotowe przychody należne - mając na względzie wyżej wskazane daty ich powstania - ustalając wysokość zaliczek na podatek dochodowy oraz podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dla celów zeznania o wysokości dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż wniosek Spółki w zakresie stanu faktycznego dot. podatku od towarów i usług został rozpatrzony w dniu 28 sierpnia 2009 r. odrębnymi interpretacjami indywidualnymi nr ILPP2/443-632/09-4/BP, ILPP2/443-632/09-5/BP oraz postanowieniem bez rozpatrzenia nr ILPP2/443-632/09-6/BP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno