ILPB3/423-379/12-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

* w części dotyczącej wydatków poniesionych na nabycie wyrobów opatrzonych logo innego producenta - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca produkuje wyroby sanitarne zaopatrzone w logo X i przekazuje nieodpłatnie pojedyncze egzemplarze takich wyrobów w celach reklamowo - ekspozycyjnych do swoich salonów ekspozycyjno - reklamowych oraz do salonów sprzedażowych prowadzonych przez swoich, kontrahentów. Wspomniane egzemplarze wyrobów są takimi wyrobami, jakie znajdują się w danym czasie w ofercie handlowej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zakupuje także inne wyroby opatrzone logo X produkowane dla Wnioskodawcy przez inne podmioty i przekazuje nieodpłatnie pojedyncze egzemplarze takich wyrobów w celach reklamowych do swoich salonów ekspozycyjno - reklamowych oraz do salonów sprzedażowych prowadzonych przez swoich kontrahentów. Wspomniane egzemplarze wyrobów są takimi wyrobami, jakie znajdują się w danym czasie w ofercie handlowej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zakupuje również inne wyroby opatrzone logo innego producenta, ale linii produktów znajdujących się w aktualnej ofercie handlowej Wnioskodawcy, choć przez Niego nieprodukowanych, przykładowo linia Y i opatrzone logo innej spółki z Grupy (...) np. Y.

Następnie Wnioskodawca przekazuje nieodpłatnie pojedyncze egzemplarze takich wyrobów w celach ekspozycyjno - reklamowych do swoich salonów ekspozycyjno - reklamowych oraz do salonów sprzedażowych prowadzonych przez swoich kontrahentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na wyprodukowanie lub na nabycie opisanych w stanie faktycznym wyrobów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wydatki na nabycie lub wyprodukowanie wyrobów opisanych w stanie faktycznym i przekazanych nieodpłatnie do salonów ekspozycyjno - reklamowych Wnioskodawcy lub do salonów sprzedaży kontrahentów, jako że są to wyroby zaopatrzone w logo X lub logo innej linii produktów znajdujących się w ofercie handlowej Wnioskodawcy, spełniają funkcję reklamową i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów".

W stosunku do wyrobów wyprodukowanych przez Wnioskodawcę lub zakupionych przez Niego od innych podmiotów i opatrzonych logo X lub innym logo linii produktów znajdujących się w ofercie handlowej Wnioskodawcy spełniona jest funkcja reklamowa: wyroby te prowadzą do zwiększenia rozpoznawalności firmy Wnioskodawcy na rynku oraz rozpoznawalności oferowanych przez Niego linii produktów, a także do poznania cech jakościowych oferowanych przez Wnioskodawcę wyrobów i ich zalet technicznych. Tym samym, takie wyroby przekazane nieodpłatnie do salonów sprzedaży Wnioskodawcy lub kontrahentów Wnioskodawcy mają wpływ na zwiększenie zainteresowania oferowanymi przez Wnioskodawcę wyrobami, a przez to wpływają na zwiększenie Jego przychodów.

Oznacza to, że działania Wnioskodawcy polegające na przekazaniu egzemplarzy ww. wyrobów służą rozpowszechnianiu informacji o tych wyrobach, ich zaletach i stanowią działania mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o tych wyrobach, w celu zachęcenia ich do nabywania takich właśnie wyrobów w salonach ekspozycyjno - reklamowych Wnioskodawcy lub salonach sprzedaży Jego kontrahentów.

Mając na względzie powyższe, należy stwierdzić, że wydatki na wyprodukowanie lub nabycie takich wyrobów w sposób niekwestionowany można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej wydatków poniesionych na nabycie wyrobów opatrzonych logo innego producenta,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami / klientami.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być - co do zasady - wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka produkuje i nabywa w celach reklamowych i ekspozycyjnych wyroby sanitarne i inne wyroby zaopatrzone w logo X, które przekazuje nieodpłatnie do swoich salonów ekspozycyjno - reklamowych oraz do salonów sprzedażowych prowadzonych przez Jej kontrahentów. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że kupuje również wyroby, które opatrzone są logo innego producenta (np. Y - spółki z Grupy (...)). Wyroby te przekazywane są także nieodpłatnie do salonów ekspozycyjno - reklamowych Wnioskodawcy oraz do salonów sprzedażowych prowadzonych przez Jej kontrahentów.

Mając na uwadze fakt, że ww. wyroby są produkowane i kupowane przez Wnioskodawcę w celach reklamowych i ekspozycyjnych, wskazać w tym miejscu należy, iż - co do zasady - wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa z definicji słownikowej wynika, że na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem reklamy rozumieć należy ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu.

Innymi słowy, reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Podsumowując, do reklamy można zatem zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowanej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo.

Dokonując oceny charakteru danego wydatku o charakterze reklamowym, kluczowe znaczenie ma ustalenie, że działanie reklamowe przeprowadzane przez podatnika dotyczy rozpowszechniania informacji (promowania) określonego towaru, usługi, czy firmy, co w konsekwencji przyczynia się do nabywania danego towaru (usługi) przez klientów / kontrahentów.

W świetle powyższego, nie można uznać, iż ponoszenie wydatków na kupno wyrobów opatrzonych logo innego producenta - mimo, że wyroby te przekazywane są do salonów sprzedażowych kontrahentów Wnioskodawcy oraz salonów ekspozycyjno - reklamowych Spółki i znajdują się w Jej aktualnej ofercie handlowej, ma związek z promocją i reklamą towarów Wnioskodawcy. Nie można bowiem przyjąć, iż wydatki na nabycie wyrobów z logo Y spełniają funkcję reklamową w Spółce i prowadzą do zwiększenia rozpoznawalności firmy Wnioskodawcy na rynku oraz rozpoznawalności oferowanych przez Niego linii produktów, a także do poznania cech jakościowych oferowanych przez Wnioskodawcę wyrobów i ich zalet technicznych, gdyż funkcję taką spełniają w odniesieniu do spółki Y.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że wydatki na nabycie wyrobów, na których umieszczono logo innego producenta niż Wnioskodawca nie stanowią - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - kosztów uzyskania przychodów, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w tym przepisie.

Natomiast pozostałe wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na produkcję wyrobów sanitarnych i zakup innych wyrobów opatrzonych logo Spółki mogą zostać zakwalifikowane przez Wnioskodawcę do kosztów podatkowych, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.