ILPB3/423-377/12-2/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów reklamacji (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów reklamacji,

* sposobu udokumentowania reklamacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest producentem piany poliuretanowej uszczelniająco - montażowej w puszkach aerozolowych ("piana"). Piana stosowana jest w sektorze budowlanym przez firmy świadczące usługi budowlane i najczęściej służy do montażu okien, drzwi, parapetów oraz płyt styropianowych, a także wykorzystywana jest do uszczelnień przepustów i szczelin w ścianach, stropach oraz posadzkach.

Co do zasady, piana sprzedawana jest przez Wnioskodawcę do dystrybutorów, a następnie przez dystrybutorów do finalnych odbiorców ("odbiorcy"). Zdarzają się też dostawy bezpośrednio do odbiorców niepowiązanych.

Mimo przestrzegania zasad produkcji piany zdarza się, że Wnioskodawca wyprodukuje i sprzeda pianę, której parametry i właściwości są nieprawidłowe lub nie w pełni odpowiadają oczekiwaniom klienta.

Głównym powodem reklamacji są nieprawidłowe parametry piany, np. piany nie można wypuścić z puszki, lub piana "nie przyrasta", co w konsekwencji generuje u użytkownika piany dodatkowe koszty związane przykładowo z demontażem okna, które montowane było przy użyciu wadliwej piany.

Wnioskodawca uwzględnia reklamacje składane przez odbiorców, w związku z dostawą wadliwej piany, o ile reklamacja jest zasadna.

Zasadność reklamacji oceniana jest na podstawie:

* wizytacji (oględzin) w miejscach (u odbiorców), w których piana została użyta,

* dokumentacji fotograficznej,

* na podstawie opisu przesłanego przez odbiorcę piany.

Wnioskodawca zachowuje próbki pian (Spółka prowadzi tzw. archiwum pian) z każdej wyprodukowanej serii. Archiwum pian służy do weryfikacji jakości pian danej serii produkcyjnej w momencie otrzymania zgłoszenia reklamacyjnego. Weryfikacja polega na testowaniu wyrobu gotowego w warunkach laboratoryjnych zgodnych ze specyfikacją produktu i obserwacji zachowania wyrobu gotowego po zastosowaniu. Jeżeli wyniki testu próbki archiwalnej z serii produkcyjnej podanej w zgłoszeniu reklamacyjnym potwierdzają wadliwość wyrobu gotowego, to reklamacja jest uwzględniana.

Niezależnie od powyższego, w celu poprawienia jakości produktów (a tym samym zmniejszenia liczby reklamacji):

* Spółka podejmuje działania mające na celu udoskonalenie wykorzystywanych receptur,

* Spółka dokonuje restrykcyjnego doboru surowców (komponentów) służących do produkcji, dostarczanych przez koncerny chemiczne,

* Spółka stosuje procedury kontroli i jakości dostarczanych surowców oraz wyrobu gotowego.

Podczas procesu rozpoznawania reklamacji, Wnioskodawca uwzględnia złożoność procesu produkcyjnego piany. Oznacza to, że nawet w sytuacji, gdy nie można z przyczyn obiektywnych ustalić jednoznacznie powodów, dla których piana nie spełniła swej roli (np. wpływ czynników atmosferycznych, sposób przechowywania piany, sposób użycia piany przez odbiorcę), dbając o dobro klienta Wnioskodawca uwzględnia reklamację.

Z praktycznego punktu widzenia, reklamacja oznacza dostawę towaru wolnego od wad i zwrot dodatkowych kosztów poniesionych przez dystrybutora i odbiorcę w związku z dostarczeniem niepełnowartościowego towaru.

Mając na względzie różne przypadki występujące w Spółce, dodatkowe koszty oznaczają:

* koszty napraw powstałych w związku z użyciem wadliwego towaru wyprodukowanego przez Spółkę (przykładowo: gdy końcowy odbiorca użyje wadliwej piany do montażu okna, następstwem tego jest konieczność jego wymontowania i ponownego zamontowania używając innej piany - wiążące się z tym dodatkowe koszty, takie jak koszty materiału czy robocizny pokrywa Wnioskodawca w ramach reklamacji),

* koszty transportu piany wadliwej (wynikłe z tego, iż dystrybutor nie mógł sprzedać piany, a poniósł koszty transportu),

* koszty utylizacji (zniszczenia) wadliwej piany przez odbiorcę lub Spółkę,

* w przypadku dystrybutora zagranicznego (np. na rynku rosyjskim): rekompensata pieniężna będąca równowartością kwoty zagranicznego podatku VAT, który został zapłacony przez tego dystrybutora, a który (wedle deklaracji dystrybutora) nie może zostać odliczony w związku z wadliwością piany (w okolicznościach kiedy piana była przedmiotem eksportu),

* rekompensata pieniężna będąca równowartością kwoty cła zapłaconego z tytułu importu piany uznanej za wadliwą (w okolicznościach kiedy piana była przedmiotem eksportu), które (wedle deklaracji dystrybutora) nie może zostać odzyskane,

* koszty agenta / brokera celnego pośredniczącego w odprawie celnej piany wolnej od wad.

Spółka bywa także obciążana przez swoich klientów z tytułu rekompensaty obniżki ceny towaru zastępczego, jaki dystrybutor nabywa, aby dostarczyć pełnowartościowy towar końcowemu odbiorcy.

Wszystkie powyższe koszty Spółka ponosi na podstawie noty obciążeniowej od kontrahenta, do której załączone są dokumenty dodatkowe. Spółka może weryfikować zasadność i wysokość ponoszonych wydatków na podstawie stosownych załączników. Dodatkowe dokumenty oznaczają w szczególności:

* kosztorysy sporządzane przez podmioty, które użyły wadliwej piany,

* zestawienia zbiorcze ponoszonych dodatkowych wydatków przez podmioty, które użyty wadliwej piany,

* kalkulacje będące podstawą do obciążenia Spółki rekompensatą pieniężną, która stanowi równowartość kwoty zagranicznego podatku VAT i cła.

Wydatki ponoszone na reklamacje i ich obsługę mają charakter definitywny, tj. nie są Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwracane (rekompensowane).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Jednocześnie informuje się, iż w zakresie przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego dot. pytania nr 2 w dniu 17 grudnia 2012 r. zostało wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB3/423-377/12-3/EK.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty reklamacji ponoszone przez Niego w stanie faktycznym opisanym we wniosku mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, koszty reklamacji stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodów wymagane jest spełnienie następujących przesłanek:

* po pierwsze, wydatek ten powinien spełniać ogólne kryteria wynikające z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. powinien służyć osiąganiu przychodów, zachowaniu lub zabezpieczaniu źródeł przychodów,

* po drugie, wydatek ten nie może być wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 cyt. ustawy).

Analiza pierwszej przesłanki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane przez Spółkę wydatki mają istotny związek z Jego działalnością, w szczególności są ponoszone w celu utrzymania relacji biznesowych z kontrahentami, co przekłada się na wielkość osiąganych przez Spółkę przychodów, a w niektórych przypadkach jest czynnikiem warunkującym dalszą współpracę z odbiorcami.

Normą ogólnie przyjętą i akceptowaną na rynku jest uwzględnianie zasadnych reklamacji zgłaszanych przez klientów w każdej branży, a w szczególności w tej, w jakiej działa Wnioskodawca.

W sytuacji, w której Spółka nie uwzględniałaby uzasadnionych reklamacji swoich odbiorców (a w związku tym nie ponosiłaby wydatków związanych z reklamacjami), stałaby się niewiarygodna dla kontrahentów i utraciłaby dotychczasowe źródła przychodów. Ponadto informacja, iż Wnioskodawca nie uwzględnia reklamacji mogłaby uniemożliwić skuteczne pozyskiwanie nowych klientów, co w konsekwencji skutkowałoby zmniejszeniem sprzedaży (zmniejszeniem przychodów, a w dalszej perspektywie nawet całkowitą ich utratą).

W tym kontekście należy przyjąć, iż wydatki ponoszone przez Spółkę związane z reklamacjami, choć bezpośrednio nie przyczyniają się do osiągania przychodów, służą jednak zachowaniu oraz zabezpieczeniu źródeł przychodów, co stanowi jedno z podstawowych kryteriów uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów.

Podkreślenia wymaga, iż w trakcie prowadzonej działalności, Wnioskodawca dochowuje należytej staranności w zakresie ograniczenia liczby reklamacji oraz ich wnikliwego rozpatrywania, w sytuacji, gdy zostaną one stwierdzone. W szczególności:

* przestrzegane są zasady procesu produkcyjnego piany,

* wdrażane są procedury mające na celu ograniczenie liczby reklamacji,

* Wnioskodawca dba o to, aby personel, który bierze udział w procesie produkcyjnym był prawidłowo przygotowany, celem zminimalizowania błędów, a co za tym idzie zmniejszenia liczby reklamacji,

* Wnioskodawca dokonuje także restrykcyjnej selekcji dostawców komponentów, które to komponenty wykorzystuje się do produkcji piany.

Z przyczyn losowych, niezależnych od Wnioskodawcy, zdarza się jednak, iż zostanie wyprodukowana piana wadliwa. Ponadto, nie sposób w zupełności uniknąć tego typu zdarzeń i są one charakterystyczne w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Z uwagi na powyższe, w okolicznościach kiedy wyprodukowana zostanie piana wadliwa, nie można w związku z tym przypisać winy Spółce, a w konsekwencji, zdaniem Spółki, ma ona prawo do kwalifikowania wydatków reklamacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów.

Powyżej zaprezentowane stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w tezach zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 375/09), w którym wskazano: " (...) Związek kosztu z przychodami może mieć charakter bezpośredni, ale też i pośredni, a kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów (...)".

Analiza drugiej przesłanki.

W katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie znalazły się wydatki ponoszone na obsługę reklamacji.

W związku z tym, wydatki te mogą stanowić koszty do celów podatkowych na zasadach ogólnych, wynikających z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie Spółka zwraca uwagę, iż ponoszone przez Nią koszty reklamacji nie są wydatkami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 cyt. ustawy, który to przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na kary umowne i odszkodowania, które są wypłacane m.in. z tytułu wad dostarczonych towarów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadza odrębnej definicji kary umownej, odszkodowania czy reklamacji. W związku z tym, interpretacja podejmowanych przez Wnioskodawcę działań powinna być dokonywana przede wszystkim z uwzględnieniem woli stron wyrażonej na piśmie bądź ustnie oraz z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej "Kodeks cywilny").

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Niego w związku z dostarczeniem wadliwej piany nie są karą umowną, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z następujących powodów:

* Wnioskodawca na podstawie uzgodnień z dystrybutorami nie jest zobowiązany do wypłaty kar umownych,

* kwoty jakie płaci Spółka na podstawie not obciążeniowych nie są z góry określone przez strony transakcji (co jest cechą charakterystyczną kary umownej) - wydatki na reklamacje zależą każdorazowo od wartości wadliwej piany i związanych z tym dodatkowych kosztów jakie odbiorca czy też dystrybutor musieli ponieść,

* celem ponoszenia wydatków przez Wnioskodawcę jest przede wszystkim dostarczenie towaru wolnego od wad (pełnowartościowego), zgodnie z umową.

Ponadto, wydatków ponoszonych na reklamację nie można także zakwalifikować jako odszkodowania, gdyż:

* wolą (głównym celem) stron jest otrzymanie przez odbiorcę pełnowartościowego towaru, a nie wypłata rekompensaty za jego nieotrzymanie, co ma odzwierciedlenie w stosunkach Wnioskodawcy z odbiorcami (strony nie umawiały się na wypłatę odszkodowań),

* zamiarem Wnioskodawcy jest należyte wykonanie umów, a nie wypłata odszkodowania za ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie.

W opinii Spółki, wydatki ponoszone przez Nią w związku z usunięciem wad dostarczonego towaru mają charakter reklamacyjny (gwarancyjny), co potwierdza przede wszystkim wola / zachowanie stron i co znajduje potwierdzenie w normach wynikających z przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 556 § 1 Kodeksu cywilnego, "sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne)".

To właśnie przepisy regulujące instytucję rękojmi (a nie unormowania dotyczące kar umownych czy odszkodowań) są podstawą dla rozpatrywania i uwzględniania przez Spółkę reklamacji - a tym samym również podstawą ponoszenia wydatków związanych z reklamacjami.

Także interpretacje Ministra Finansów wskazują na rozróżnienie kar umownych i odszkodowań od reklamacji. Jak trafnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2010 r. (sygn. ILPB3/423-268/10-2/GC): "Treść wniosku wskazuje, iż Spółka zawarła umowę o wykonanie posadzki przemysłowej u kontrahenta. Usługa została wykonana wadliwie. W wyniku wszczętej przez kontrahenta procedury reklamacyjnej Spółka została zobowiązana do skucia wadliwej posadzki i wykonania jej na nowo. Do kosztów z tym związanych należą: koszty skucia położonej wcześniej posadzki, naprawy podłoża, zabezpieczenia innych wykonanych już robót oraz koszty robocizny i materiałów. <...> W myśl art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Stosownie zaś do treści art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku, gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny, co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji. Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika, że w przypadku, gdy przekazany towar okazuje się wadliwy, na sprzedawcy (wykonawcy usługi) ciąży obowiązek jego naprawy lub wymiany. Z powyższego wynika, że opisane przez Spółkę wydatki spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów i nie mieszczą się w dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

W podobnym tonie wypowiedział się także: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2010 r. (sygn. IPPB3/423-875/09-3/GJ), w której wskazano, iż: "W tym miejscu należy zauważyć, że czym innym jest kara umowna czy odszkodowanie, a czym innym są wydatki związane z usunięciem wad towarów w ramach napraw reklamacyjnych. W przypadku, gdy towar jest wadliwy / niezgodny z umową na sprzedawcy (a w przedmiotowej sprawie na podstawie umów o współpracy na producencie) ciąży obowiązek nieodpłatnej naprawy albo wymiany na nowy. Obowiązek ten nie wynika z nałożenia na sprzedawcę / producenta kary umownej, lecz z przepisów zobowiązujących bądź na mocy kodeksu cywilnego bądź ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1176 z późn. zm.) do określonego zachowania. Wydatki poniesione w związku z naprawą, wymianą wadliwego towaru nie mają charakteru ani kar umownych, ani odszkodowań wskazanych w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy".

Także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2011 r. (sygn. IPTPB3/423-78/11-4/KJ), zwrócił uwagę, że kosztów związanych z reklamacją nie należy kwalifikować jako odszkodowań, zgadzając się z poglądem podatnika, iż: "<...> w zakresie kosztów reklamacji jakościowych nie znajduje zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten stanowi, że nie uważa się za koszty podatkowe kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług".

Podobne stanowisko odnaleźć można również w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 listopada 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-987/09/MS) i z dnia 30 listopada 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-1030/09/AM).

Podsumowując, należy stwierdzić, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z reklamacją mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, gdyż:

* służą zachowaniu oraz zabezpieczeniu źródeł przychodów Spółki, a zatem mieszczą się w dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

* nie są wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków związanych z reklamacją do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.