ILPB3/423-358/11-10/MM - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej wydatków poniesionych na zakup materiałów reklamowych, próbek, wyrobów sanitarnych oraz podatku należnego od wydatków na zakup towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 3 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów (pozostałych materiałów na cele reklamowe, tj. np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy) oraz wyprodukowanych wyrobów przekazywanych jako próbki - jest prawidłowe,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów (wyrobów sanitarnych) przekazywanych jako próbki - jest nieprawidłowe,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów (wyrobów sanitarnych) i wyprodukowanie wyrobów przekazywanych jako próbki - jest bezprzedmiotowe,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów (pozostałych materiałów reklamowych) w sytuacji, gdy podatek należny VAT wystąpi - jest prawidłowe,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów (pozostałych materiałów reklamowych) w pozostałym zakresie - jest bezprzedmiotowe.

W dniu 3 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z nowelizacją od dnia 1 kwietnia 2011 r. ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie polegającym na nadaniu nowego brzmienia art. 7 ust. 2 tej ustawy, zachodzi konieczność poddania pod ocenę organu wydającego interpretację indywidualną następujących zdarzeń występujących w Spółce.

W Spółce mają miejsce następujące zdarzenia:

Pismem uzupełniającym Spółka wskazała, iż drukowane materiały reklamowe i informacyjne zawierają logo Spółki oraz nadrukowane informacje o Spółce. Prezenty małej wartości nie zawsze zaopatrzone są w logo Spółki. Prezenty posiadają znamiona reprezentacji i reklamy. Pod pojęciem próbek Wnioskodawca rozumie pojedyncze egzemplarze produkowanych przez siebie wyrobów i zakupionych towarów.

Pismem uzupełniającym Spółka wskazała, iż pozostałe materiały reklamowe to np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy.

Pismem uzupełniającym Spółka wskazała, iż na cele osobiste pracowników przekazuje takie same towary, jak pozostałe materiały reklamowe określone w stanie faktycznym nr 4, tj. np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy. Towary te są przekazywane pracownikom w celu upowszechnienia przez pracowników logo Spółki, które znajduje się na wszystkich takich towarach. Wydania takich towarów następują podczas wybranych istotnych szkoleń, narad pracowniczych, spotkań.

Pismem uzupełniającym Spółka wskazała, iż na potrzeby reklamy Wnioskodawca wydaje swoim kontrahentom oraz do własnych salonów sprzedaży zakupione wyroby sanitarne, wyprodukowane przez Spółkę wyroby ceramiczne oraz pozostałe materiały reklamowe określone w stanie faktycznym nr 4, tj. np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 9 (oznaczone we wniosku nr 16). Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań dot. podatku dochodowego od osób prawnych został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 14 listopada 2011 r. nr ILPB3/423-358/11-4/MM, ILPB3/423-358/11-5/MM, ILPB3/423-358/11-6/MM, ILPB3/423-358/11-7/MM, ILPB3/423-358/11-8/MM, ILPB3/423-358/11-9/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym nr 8 wydatki poniesione na zakup lub wytworzenie takich towarów są kosztem uzyskania przychodów, a naliczony podatek należny może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów (pozostałych materiałów na cele reklamowe, tj. np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy) oraz wyprodukowanych wyrobów przekazywanych jako próbki,

* nieprawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów (wyrobów sanitarnych) przekazywanych jako próbki,

* bezprzedmiotowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów (wyrobów sanitarnych) i wyprodukowanie wyrobów przekazywanych jako próbki,

* prawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów (pozostałych materiałów reklamowych) w sytuacji, gdy podatek należny VAT wystąpi,

* bezprzedmiotowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów (pozostałych materiałów reklamowych) w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka na potrzeby reklamy wydaje swoim kontrahentom oraz do własnych salonów sprzedaży zakupione wyroby sanitarne, wyprodukowane przez Spółkę wyroby ceramiczne oraz pozostałe materiały reklamowe, tj. np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy.

Odnosząc się do kwestii wydawanych przez Spółkę kontrahentom oraz do salonów sprzedaży Spółki wyprodukowanych przez Nią wyrobów ceramicznych jako próbki należy stwierdzić, iż przedstawione we wniosku działania, związane z przekazaniem kontrahentom, salonom sprzedaży wyrobów są działaniami o charakterze reklamowym, gdyż podejmowane są w celu zapoznania klientów z oferowanymi przez Spółkę produktami i towarami. Poniesione wydatki związane są ściśle z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a ich celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu oferowanych przez Spółkę wyrobów, co sprawia, iż związek przyczynowo - skutkowy, o jakim mowa w powołanym wcześniej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnym, jest spełniony. Ponieważ wydatki ponoszone przez Spółkę, jako wydatki na reklamę, nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy, należy stwierdzić, że stanowią one koszt uzyskania przychodu.

Odnośnie wydawanych przez Spółkę kontrahentom oraz do salonów sprzedaży Spółki pozostałych materiałów reklamowych, tj. np. długopisów, szlafroków, ołówków, kubków, zapalniczek, koszulek, pendrivów, bluz, należy podkreślić, iż reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Właściwa kwalifikacja wydatku i ocena, czy ma on związek z przychodami możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp.

Samo oznaczenie gadżetu logo firmy (produktu) nie przesądza jeszcze o jego reklamowym charakterze. Przekazywanie prezentów o dużej wartości mimo, że są oznakowane logo wskazuje na to, że jest to de facto reprezentacja.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż co do zasady drobne gadżety zawierające logo Spółki, nie mają charakteru reprezentacyjnego - ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy i raczej to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania.

Wydatki poniesione na zakup takich gadżetów nie spełniają kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia "reprezentacji", w konsekwencji nie podlegają wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem w ocenie tutejszego Organu, działania Spółki polegające na przekazywaniu nieodpłatnie do salonów, kontrahentów materiałów reklamowych opatrzonych logo Spółki (np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy), spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi towarami, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę związane z zakupem pozostałych materiałów reklamowych, tj. np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy i wyprodukowaniem wyrobów wydawanych kontrahentom jako próbki, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup towarów (wyrobów sanitarnych), które Spółka wydaje swoim kontrahentom oraz do własnych salonów sprzedaży jako próbki - w ocenie tut. Organu - wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie przedmiotowych towarów nie mają związku z uzyskaniem przez Wnioskodawcę przychodu ani z zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Działania Spółki polegające na przekazywaniu kontrahentom oraz do własnych salonów sprzedaży zakupionych wyrobów sanitarnych, nie spełniają funkcji reklamowej w świetle przedstawionej powyżej definicji reklamy. Przekazywanie bowiem takich wyrobów nie zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych przez Spółkę wyrobów, ich zalet technicznych, a w efekcie nie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi przez Spółkę towarami i tym samym nie może wpływać na zwiększenie Jej przychodów.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę związane z zakupem towarów (wyrobów sanitarnych) wydawanych kontrahentom jako próbki, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów stosownie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów (wyrobów sanitarnych) i wyprodukowanie wyrobów przekazywanych jako próbki, tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na rozstrzygnięcie zawarte w interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 14 listopada 2011 r. nr ILPP2/443-1154/11-11/MN, zagadnienie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od tych wydatków stało się - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - bezprzedmiotowe.

Odnosząc się do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od wydatków na zakup towarów (pozostałych materiałów reklamowych opatrzonych logo Spółki takich, jak np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy), stwierdza się co następuje.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. I tak, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny:

* w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

* w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

* od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego nr 8, stwierdzić należy, że kwestia odnosząca się do podatku należnego została odrębnie rozstrzygnięta w interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług z dnia 14 listopada 2011 r. nr ILPP2/443-1154/11-11/MN. Uwzględniając zatem to rozstrzygnięcie, w sytuacji stwierdzenia, iż podatek należny VAT wystąpi, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych podatek należny będzie stanowić koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi ww. ustawy.

Natomiast w sytuacji nie wystąpienia podatku należnego VAT, postępowanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych staje się bezprzedmiotowe.

Powyższe oznacza, że Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należnego podatku od towarów i usług od ww. towarów (pozostałych materiałów reklamowych opatrzonych logo Spółki takich, jak np. długopisy, szlafroki, ołówki, kubki, zapalniczki, koszulki, pendrivy, bluzy), o ile jego wysokość została ustalona zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto dodaje się iż wniosek Spółki w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.