ILPB3/423-349/12-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2012 r. (data wpływu 4 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 września 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 4 grudnia 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności, Spółki jest przetwórstwo kukurydzy oraz działalność handlowa głównie produktami rolnymi. Spółka osiąga przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Dział handlowy Spółki wraz z członkami Zarządu (zatrudnionymi w Spółce na umowę o pracę) zaplanowali podróż służbową czterech osób do USA związaną z uczestnictwem w szkoleniu nt. produkcji chrupek kukurydzianych (jako jednego z produktów wytwarzanego z produkowanych w Spółce kasz kukurydzianych), które miało odbyć się w (...).

W związku z tym szkoleniem, Spółka poniosła koszty uczestnictwa w szkoleniu oraz koszty rezerwacji biletów samolotowych i hotelu. Z uwagi na napięty harmonogram bieżących spraw związanych z funkcjonowaniem Spółki, w efekcie końcowym, na przedmiotowe szkolenie pojechało tylko dwóch pracowników działu handlowego.

Spółka uznała całość wydatków, jakie poniesiono w związku z zaplanowaniem i realizacją przedmiotowego szkolenia (dotyczące pracowników, którzy odbyli podróż służbową jak i tych którzy musieli z niej zrezygnować), za podatkowe koszty uzyskania przychodu, jako wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu.

W piśmie z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 4 grudnia 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Spółka doprecyzowała opisany stan faktyczny o poniższe informacje.

Podstawową działalnością Spółki jest przetwórstwo kukurydzy w Młynie kukurydzianym. Jednym z produktów wytwarzanych w procesie produkcji są kaszki różnej granulacji stosowane do wyrobu produktów ekstrudowanych, galanterii śniadaniowej, chrupek, słonych przekąsek, nośników przypraw.

Z uwagi na poszukiwanie nowych rynków zbytu dla produktów wytwarzanych na Młynie, pracownicy działu handlowego wraz z zarządem uczestniczą w szkoleniach, targach i seminariach związanych z produkcją spożywczą. Często przy okazji takich wyjazdów planowana jest wizytacja w zakładach wykorzystujących produkty z Młyna kukurydzianego lub zakładach konkurencyjnych w celu lepszego poznania specyfiki działalności na tym rynku. Szkolenia takie mają na celu zdobycie wiedzy w zakresie możliwości wykorzystania produktów z młyna oraz ewentualnych możliwościach rozszerzenia asortymentu produkcji.

Z uwagi na fakt, iż decyzyjność w zakresie możliwości rozszerzania asortymentu i związanymi z tym nakładami finansowymi leżą jedynie w gestii Zarządu, z reguły członkowie Zarządu zajmujący się na co dzień organizacją sprzedaży (zatwierdzanie kontraktów handlowych, ostateczne negocjacje cenowe itp.) uczestniczą w tego typu szkoleniach. Jednocześnie zdobycie określonej wiedzy z zakresu wykorzystania i produkcji w przetwórstwie kukurydzy jest utrudnione z uwagi na niewielką ilość przedsiębiorstw w kraju zajmujących się tego typu zagadnieniem. W związku z powyższym szkolenia, seminaria itp. są rzadkością w Polsce. W celu zdobycia wiedzy z tego zakresu często pracownicy (wąskie grono specjalistów w dziedzinie produkcji i handlu) uczestniczy w szkoleniach, prezentacjach w różnych częściach świata. Przedmiotowe szkolenie związane było tematycznie z możliwością zwiększenia przychodów, ściśle ze specyfiką działalności prowadzonej przez Spółkę oraz miało na celu efektywne wykorzystanie zdobytej wiedzy w działalności Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki mogą w pełnej wysokości zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., z uwagi na fakt poniesienia wydatków w celu zabezpieczenia źródła przychodów, a dany wydatek nie jest wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wydatki na szkolenie, zarówno pracowników uczestniczących jak i osób, które z przyczyn niezależnych od nich nie mogły ostatecznie w szkoleniu uczestniczyć, miało na celu osiągnięcie przychodu i / lub zabezpieczenie źródeł przychodu. Konferencja zorganizowana na Uniwersytecie w (...) związana była z możliwością wykorzystania produktów Spółki oraz oceną możliwości ekspansji na nowe rynki. Obecność na szkoleniu pozwalała na poznanie firm zarówno konkurencyjnych, jak i potencjalnych nowych odbiorców. Szkolenie to miało na celu ocenę możliwości wprowadzenia nowych produktów lub nowych zastosowań dla produktów już istniejących.

Zaplanowano, iż pojadą osoby decyzyjne i kształtujące politykę handlową i produkcję w Spółce. Większość wydatków (rezerwacje hotelu, opłata za szkolenie, bilety) musiały zostać poniesione wcześniej.

W szkoleniu mieli uczestniczyć: pracownik działu handlowego, specjalista ds. nowych technologii oraz dwaj członkowie zarządu (jeden pełniący funkcję dyrektora ds. handlowych, drugi dyrektor całego zakładu). Osoby te odpowiedzialne były za kształtowanie polityki handlowej, jak i organizację całej produkcji i Spółki jako całości.

Wydatki związane z przedmiotowym szkoleniem Spółka zaczęła ponosić od miesiąca września 2011 r. Szkolenie zaplanowane było (i odbyło się) w marcu 2012 r.

W lutym 2012 r. jeden z członków Zarządu (planowany uczestnik szkolenia) złożył rezygnację z pełnienia funkcji członka zarządu, nastąpiło rozwiązanie z nim umowę o pracę, zgodnie z którym od miesiąca marca 2012 r. nie miał obowiązku świadczenia pracy. Z uwagi na napięty harmonogram związanych z tym zdarzeniem spraw i zupełnej reorganizacji zarówno pracy w zakładzie, jak i szereg spotkań z prawnikami i przedstawicielami instytucji bankowych, drugi uczestnik szkolenia (członek Zarządu) zmuszony był do odwołania swojego uczestnictwa w szkoleniu.

Sytuacji takiej żaden z członków delegacji nie był w stanie przewidzieć w czasie planowania podróży służbowej.

Planowany wyjazd był nierozerwalnie związany z działalnością Spółki i bezspornie miał na celu zabezpieczenie i ewentualne rozszerzenie zakresu działalności Spółki oraz uzyskiwanych przez Nią przychodów. Dlatego też bezspornym jest w tym przypadku związek ponoszonych wydatków z uzyskiwanymi przychodami, jak i przychodami mogącymi powstać z tego tytułu w przyszłości. W przypadku podróży służbowych pracowników związanych z udziałem w szkoleniach nie zawsze możliwe jest, co nie jest też wymogiem pod względem zasadności kosztów dla celów podatkowych, z powiązaniem danego wydatku z konkretnym przychodem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo zakwalifikowała powyższe wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo zakwalifikowała wydatki związane z oddelegowaniem pracowników na szkolenie (rezerwację biletów lotniczych oraz koszty uczestnictwa w szkoleniu i rezerwację hotelu) do podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

Wydatki związane z przedmiotowym szkoleniem poniesione były, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), w celu uzyskania przychodu albo w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu.

Przedmiotowe szkolenie dotyczyło wykorzystania produktów (kaszek kukurydzianych) w przemyśle spożywczym, których produkcja i sprzedaż stanowi główne źródło przychodów Spółki.

W żadnym z przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawierającego katalog kosztów niestanowiących podatkowych kosztów uzyskania przychodów, nie zostało zawarte wyłączenie z kosztów podatkowych poniesionych wydatków na rzecz pracowników z tytułu zaplanowanej i niezrealizowanej podróży służbowej. Poniesienie wydatków związanych z planowaniem przez pracowników podróży służbowej związane było z koniecznością wcześniejszego dokonania rezerwacji hotelu i biletów oraz uczestnictwa w szkoleniu.

W chwili planowania podróży służbowej w celu odbycia szkolenia skład osobowy został zaplanowany dokładnie i w uzasadnieniu do funkcji pełnionej przez wskazane osoby. Jednak w wyniku zdarzeń związanych z bieżącym funkcjonowaniem Spółki, których nie można było przewidzieć w chwili planowania podróży, bardziej racjonalnym z punktu widzenia organizacji i zarządzania Spółki było odwołanie delegacji przedstawicieli Zarządu.

Jednocześnie niemożliwym było uzyskanie zwrotu wcześniej dokonanych wydatków na ten cel.

Mając powyższe na uwadze, powstanie przedmiotowego wydatku było racjonalnie uzasadnione i poniesione w celu uzyskania przychodu albo w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, a uniknięcie poniesienia wydatków w związku z odwołaniem podróży przez dwóch pracowników nie było możliwe, uznano więc związany z tym wydatek za podatkowy koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Analiza normatywnego zwrotu "w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów" wskazuje więc, że odnosi się on zarówno do przychodów faktycznie osiągniętych, jak i tych, których podatnik mógł racjonalnie (obiektywnie) oczekiwać, że zostaną osiągnięte. Innymi słowy, przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ogranicza określonych wydatków tylko do "osiągnięcia przychodów", lecz traktuje je w szerszym kontekście, gdyż wydatki ponoszone przez podatnika dotyczą de facto prognozowania określonych zjawisk i procesów gospodarczych i związanych z nimi konsekwencji finansowych. Z powyższego można zatem wywieść, że o kwalifikacji wydatku jako kosztu podatkowego decyduje przede wszystkim racjonalny zamiar podatnika, o ile na tle całokształtu okoliczności faktycznych i prawnych można uznać, że zamiar ten ma cechę realności.

Dokonując zatem oceny okoliczności przedstawionych we wniosku, stwierdzić należy, że wydatki, jakie poniosła Spółka mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie nadmienić, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.