ILPB3/423-340/12-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest wielooddziałowym podmiotem gospodarczym, powstałym z połączenia X S.A. (dalej: X) oraz Y S.A. (dalej: Y). Spółka jest ponadto czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, rozliczającym się w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie prowadzonych ksiąg handlowych.

Obecnie Spółka prowadzi działalność w wielu obszarach, przy czym jednym z najważniejszych jest produkcja renu i nadrenianu amonu z własnego surowca. Spółka na świecie zajmuje pod tym względem trzecią pozycję, za firmami z Chile i Stanów Zjednoczonych. Ren we współczesnej gospodarce pełni coraz ważniejszą rolę, znajdując szerokie zastosowanie m.in. w przemyśle lotniczym i petrochemicznym. W Spółce do produkcji tego cennego pierwiastka wykorzystuje się ścieki powstające z gazów oczyszczanych podczas produkcji miedzi - metoda ta została opracowana wspólnie z naukowcami z Instytutu (...).

W celu uregulowania wzajemnych praw i obowiązków w dniu 25 listopada 2005 r. Spółka wraz z Instytutem zawarta umowę o wspólności prawa do uzyskania patentu i wspólności prawa do patentu. Zgodnie z jej najważniejszymi zapisami:

* sposób wydzielania renianu amonu (czyli związku renu) z kwaśnych roztworów zawierających ren stanowi rozwiązanie wspólne Spółki i Instytutu,

* współtwórcami projektu są osoby fizyczne (łącznie 20 - umowa określa ich procentowy wkład) związane zarówno ze Spółką, jak i Instytutem,

* strony postanawiają zgłosić ww. rozwiązanie wspólnie do Urzędu Patentowego RP,

* zarówno Spółka, jak i Instytut zobowiązali się do wypłacenia twórcom wynagrodzenia od całości uzyskiwanych przez siebie korzyści.

W dniu 9 grudnia 2005 r. Wnioskodawca zawarł kolejną umowę, tym razem z ww. osobami fizycznymi, na mocy której Spółka zobowiązała się do wypłaty tym osobom wynagrodzenia w wysokości 7% korzyści uzyskanych w okresie 3 lat korzystania z rozwiązania (III 2005 - III 2008). Warunkiem nabycia prawa do wynagrodzenia było jednak opatentowanie rozwiązania w Polskim Urzędzie Patentowym.

Na skutek złożenia odpowiedniego wniosku w 2006 r., decyzją z dnia 14 stycznia 2011 r. Urząd Patentowy RP udzielił patentu na przedmiot zgłoszenia pt. "Sposób (...)", co spowodowało, że Wnioskodawca zobowiązany był do wypłacenia ww. osobom fizycznym uzgodnionego wynagrodzenia. W związku z powyższym, w dniu 22 marca 2011 r. Zarząd Spółki podjął stosowną uchwałę, a następnie wypłacił to wynagrodzenie. Na marginesie dodać należy, że amortyzacja wartości niematerialnej i prawnej jaką była "Technologia odzysku renu" została zakończona w roku 2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisany wyżej wydatek polegający na wypłacie wynagrodzenia ww. osobom fizycznym (twórcom) stanowi koszt podatkowy Spółki w momencie jego poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Powołany art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Jak stanowi natomiast art. 16 ust. pkt 57 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Powyższe zapisy wskazują więc, że wymogami, których łączne spełnienie pozwala na zakwalifikowanie danego wydatku w ciężar kosztów podatkowych, są:

* poniesienie wydatku w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* niezakwalifikowanie danego wydatku do grupy kosztów tzw. negatywnych, to jest nieuznawanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów.

Ponadto, cytowany przepis art. 16 ust. pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala na odniesienie w ciężar kosztów tylko tych wypłat ze stosunku pracy, działalności wykonywanej osobiście oraz praw majątkowych, które zostały faktycznie wypłacone lub pozostawione do dyspozycji.

Reasumując, aby określony wydatek mógł stać się kosztem uzyskania przychodu, pomiędzy wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Przy czym, w opinii Spółki - związek taki zachodzi w przedstawionym stanie faktycznym, gdyż:

* Spółka korzystała oraz będzie korzystać z wynalazku chronionego patentem, w wyniku czego osiągane są przychody ze sprzedaży renu oraz nadrenianu amonu,

* przychody te na przestrzeni ostatnich lat stanowiły ok. 30 - 50% łącznych przychodów Spółki,

* tym samym - istnieje związek pomiędzy wynagrodzeniem wypłaconym twórcom za opracowanie wynalazku, a przychodami osiąganymi przez Spółkę z tytułu jego gospodarczego wykorzystania,

* ponadto ochrona patentowa przyjętego rozwiązania uniemożliwia innym podmiotom gospodarczym wykorzystanie przyjętych przez Wnioskodawcę rozwiązań, tym samym - zabezpieczono również istnienie tego źródła przychodów w przyszłości.

W celu ustalenia momentu zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z działalnością gospodarczą, należy rozpoznać rodzaj związku pomiędzy kosztami a przychodami. Zgodnie z art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, związek taki może mieć charakter:

* bezpośredniego związku z przychodami (art. 15 ust. 4-4c ww. ustawy) lub też

* innego niż bezpośredni związku z przychodami (art. 15 ust. 4d, 4e cyt. ustawy).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż koszty związane z wypłatą wynagrodzenia dla współtwórców patentu, należy zaliczyć do kosztów innych, niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Kosztów tych nie można bowiem odnieść do konkretnego przychodu, uzyskanego od określonego kontrahenta w konkretnym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując, koszty związane z wypłatą wynagrodzenia dla współtwórców patentu, należy zaliczyć do kosztów innych, niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w momencie wypłaty wynagrodzenia, tj. do kosztów 2011 r.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów (wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach) z dnia 7 stycznia 2010 r. (nr IBPBI/2/423-1211/09/MO).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto tut. Organ pragnie nadmienić, iż Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie powołał art. 16 ust. pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (str. 4/6 druku ORD-IN), podczas gdy powinno być art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną za omyłkę pisarską, pozostającą bez wpływu na ocenę istoty Jego stanowiska.

W odniesieniu natomiast do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, iż jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.