ILPB3/423-308/09-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2009 r. (data wpływu 30 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów spożywczych - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów spożywczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej odbywa spotkania biznesowe z kontrahentami, podczas których podawany jest drobny poczęstunek w postaci kawy, herbaty, bezalkoholowych napoi gazowanych i niegazowanych oraz owoców i słodyczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych: kawy, herbaty, napoi bezalkoholowych, owoców i słodyczy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na drobne poczęstunki typu napoje (kawa, herbata, bezalkoholowe napoje gazowane i niegazowane) oraz artykuły spożywcze (słodycze, owoce), podawane kontrahentom podczas spotkań biznesowych nie mają charakteru kosztów reprezentacyjnych. Poczęstunki tego typu są zwyczajowo przyjętą praktyką wynikającą z biznesowej etykiety i mają wpływ jedynie na dobrą atmosferę spotkań i prowadzonych rozmów oraz negocjacji. Z uwagi na powszechność tej praktyki, wpływ takiego poczęstunku na kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy jest drugorzędny. Z tego względu, wydatków poniesionych na jego przygotowanie, nie można uznać za okazałość i wytworność. Należy je traktować jako wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem firmy, podlegające zaliczeniu w ciężar kosztów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dopuszczalność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na przygotowanie poczęstunków na potrzeby spotkań z kontrahentami potwierdza, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej (ILPB1/415-810/08-4/AA), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej (IPPB1/415-724/08/ZK), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej (IPPB3/423-1220/08-2/MW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z powyższymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Ponadto, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zatem, każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów.

Z kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, wyłączone zostały koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji pojęcia "reprezentacja". Aby je wyjaśnić, należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia. Według Słownika języka polskiego, pod redakcją profesora Stanisława Dubisza, "reprezentacja" to - okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Wobec powyższego, należy przyjąć, iż na gruncie działalności gospodarczej, reprezentacją są działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi (skierowane na zewnątrz firmy), które mają na celu wykreowanie oraz utrwalenie pozytywnego wizerunku firmy, uwypuklenie swojej zasobności, czy też profesjonalizmu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka, organizując spotkania biznesowe, których uczestnikami są kontrahenci, ponosi wydatki na drobny poczęstunek w postaci: kawy, herbaty, bezalkoholowych napoi gazowanych i niegazowanych oraz owoców i słodyczy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że wydatki, które Spółka ponosi na poczęstunek podczas organizowanych przez siebie spotkań biznesowych z kontrahentami, w szczególności takie jak: zakup kawy, herbaty, napoi bezalkoholowych, owoców i słodyczy, stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.