ILPB3/423-301/13-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 27 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności przyjęła odpłatnie do używania samochody osobowe na podstawie umowy ramowej leasingu, w którą Spółka wstąpiła w wyniku przelewu na Spółkę praw i obowiązków korzystającego. Przyjęte samochody osobowe nie stanowią składników majątku Spółki, ponieważ pozostają one własnością wynajmującego (finansującego).

Spółka ponosi koszty z tytułu nabycia prawa do korzystania z samochodów na podstawie umowy zawartej z podmiotem będącym właścicielem przedmiotowych samochodów. Koszty te, to raty leasingowe, natomiast dla celów podatkowych są traktowane jako czynsz najmu. Warunki płatności, okres rozliczeniowy oraz wysokość należności z tytułu udostępnienia samochodów określają każdorazowo odpowiednie zapisy umowy. Spółka nie ponosi kosztów bieżącej eksploatacji przedmiotowych samochodów osobowych, takich jak np. koszt paliwa, koszty parkingowe, koszty te są ponoszone przez użytkowników końcowych. Ponadto, Spółka ponosi koszty ubezpieczenia samochodów przez cały okres wynajmu, którymi również obciąża końcowych użytkowników.

Spółka prócz umowy prowadzącej do nabycia tytułu prawnego do dysponowania pojazdami, wstąpiła także w wyniku przelewu praw i obowiązków w odrębną od najmu umowę ramową serwisu. Umowa ta normuje zasady oraz warunki świadczenia na rzecz Spółki usług serwisowych i administracyjnych w odniesieniu do wynajmowanych pojazdów. W ramach omawianej umowy serwisant zobowiązany jest do świadczenia takich usług jak usługi serwisowe, zarządzanie ogumieniem, assistance czy udostępnienie samochodów zastępczych. Spółka zobowiązana jest do uiszczania opłat z tytułu świadczonych na jej rzecz usług serwisowych.

Spółka nabyła powyższe samochody wyłącznie w celu oddania ich do odpłatnego użytkowania swoim kontrahentom. W żadnym przypadku samochody te nie są używane przez Spółkę na jej własne potrzeby czy też oddawane do użytku w jakiejkolwiek formie pracownikom Spółki.

Udostępnienie samochodów użytkownikom końcowym następuje zawsze odpłatnie na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, np. w przypadku przedstawicieli handlowych na podstawie umowy o współpracy, której jednym z elementów jest określenie warunków odpłatnego użytkowania samochodu osobowego na warunkach odpowiadających warunkom umowy najmu.

Na podstawie zawartych umów Spółka w ustalonych okresach rozliczeniowych obciąża osoby korzystające z samochodów opłatami za korzystanie z tych samochodów. Wysokość powyższych opłat powiększana jest o koszty ubezpieczenia oraz koszty usług serwisowych pokrywane pierwotnie przez Spółkę. Warunki płatności, okres rozliczeniowy oraz wysokość należności za usługę udostępnienia samochodów, ubezpieczenie oraz serwis określają każdorazowo odpowiednie zapisy umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, ponoszone przez Spółkę koszty czynszu najmu, ubezpieczenia oraz usług serwisowych samochodów osobowych przeznaczonych wyłącznie do oddania ich do odpłatnego użytkowania podmiotom trzecim, stanowić będą dla Spółki w całości koszty uzyskania przychodów, bez ograniczenia zawartego w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. bez uwzględniania limitów wynikających z ewidencji przebiegu pojazdów.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty czynszu najmu, ubezpieczenia oraz usług serwisowych samochodów osobowych mogą zostać zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów Spółki, bez uwzględniania limitów wynikających z ewidencji przebiegu pojazdów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot "w celu" oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od przychodu, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przebieg pojazdu powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, powyższe przepisy nie będą miały zastosowania w opisanym stanie faktycznym, ponieważ nie można utożsamiać pojęcia "kosztów używania samochodów osobowych", o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztami ponoszonymi przez Spółkę, gdyż w żadnym przypadku Spółka nie używa na własne potrzeby przedmiotowych samochodów. Samochody te są przez Spółkę oddane do używania użytkownikom końcowym w dalszy najem, a zgodnie z umowami, na podstawie których to następuje, koszty eksploatacji ponoszone są przez końcowych użytkowników samochodów. Ze względu na powyższe, Spółka nie ma możliwości prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, ponieważ nie dysponuje tymi pojazdami ani nie wykorzystuje ich w swojej działalności, nie ma zatem informacji o ich przebiegu i faktycznym wykorzystaniu. Spółka nie będzie więc posiadała informacji niezbędnych do prowadzenia takiej ewidencji oraz nie będzie miała realnej możliwości ich pozyskania, gdyż faktycznie nie używa przedmiotowych samochodów. Jedynym użytkownikiem przedmiotowych pojazdów będą osoby trzecie, które to będą znały informacje uwzględniane w ewidencji przebiegu pojazdów takie jak data i cel wyjazdu czy opis trasy. Tym samym to te osoby trzecie (jako faktyczni użytkownicy samochodów) będą związani ograniczeniami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W takim przypadku, koszty najmu, ubezpieczenia oraz serwisu przedmiotowych samochodów ponoszone przez Spółkę powinny zostać zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

Pogląd o braku konieczności stosowania limitu z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku braku możliwości prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wyrażony został w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 grudnia 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-1105/09/CzP), w której czytamy: "w sytuacji gdy samochód osobowy jest wynajmowany przez Wnioskodawcę, a jednocześnie nie jest przez niego używany, tylko przekazywany osobie trzeciej (kontrahentowi) w drodze umowy najmu do używania, nie jest możliwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu w sposób przewidziany w art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W takim przypadku należy zaliczyć wydatki związane z wynajmem samochodu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy".

Natomiast, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 grudnia 2012 r. (sygn. IPPB3/423-727/12-2/EŻ) czytamy: "w sytuacji kiedy Spółka wynajmuje samochody osobowe wyłącznie dla potrzeb swoich klientów i nie są one używane dla celów Spółki, ani jej pracowników koszty wynajmu <...> mogą zostać zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów". Podobne stanowisko zawarto w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 stycznia 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-36/11/CzP).

Podsumowując, w świetle powyższego, w ocenie Spółki koszty poniesione z tytułu czynszu najmu, ubezpieczenia oraz serwisu samochodów osobowych, oddanych przez Spółkę w dalszy najem, jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, stanowią koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, wyrażonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bez ograniczenia zawartego w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.