ILPB3/423-297/12-4/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2012 r. (data wpływu 9 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją zajęć sportowych - jest prawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 2 listopada 2012 r. (data wpływu 8 listopada 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją zajęć sportowych oraz utrzymaniem skateparku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką, która nie działa w celu osiągnięcia zysku. 100% akcji w Spółce należy do Gminy Miejskiej X.

Spółka posiada obiekty sportowe takie jak: hala widowiskowo - sportowa, stadion, boiska sportowe, korty tenisowe, baseny odkryte, kryta pływalnia, odnowa biologiczna i rehabilitacja. Wszystkie obiekty znajdują się na ogrodzonym terenie Spółki. Odbiorcami usług są głównie stowarzyszenia sportowe, szkoły z terenu miasta X i ościennych gmin, którym udostępniane są odpłatnie posiadane obiekty na treningi, zawody i inne zajęcia sportowe. Również mieszkańcy oraz firmy działające na terenie miasta i okolic korzystają z obiektów sportowych Spółki w celach sportowo - rekreacyjnych i zdrowotnych. Zgodnie z klasyfikacją GUS, przeważający rodzaj działalności Spółki to 93.11.Z - działalność obiektów sportowych. Spółka jest również klubem sportowym w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie i posiada sekcję piłki nożnej (I zespół piłki nożnej gra w sezonie 2012 / 2013 w II lidze).

Spółka podejmuje różne działania promujące posiadane obiekty sportowe, w celu przyciągnięcia jak największej liczby odbiorców mogących skorzystać z oferowanych przez Nią usług. Zadaniem podejmowanych działań jest dotarcie do jak najszerszej liczby odbiorców i zapoznanie ich z ofertą świadczonych usług, upowszechnianie informacji o Spółce oraz budowanie pozytywnego Jej wizerunku. Poprzez te działania Spółka chce zachęcić klientów do korzystania z oferowanych usług, a tym samym zwiększyć wartość przychodów ze sprzedaży. Do działań tych należy m.in.: reklama w lokalnej telewizji, zarówno w postaci spotów reklamowych, jak i audycji informacyjno - publicystycznych, organizowanie dla dzieci i młodzieży zawodów międzyszkolnych oraz innych różnych zajęć sportowych na posiadanych obiektach sportowych.

Organizowane zajęcia sportowe są nieodpłatne. Uczestniczą w nich dzieci i młodzież ze szkół podczas zawodów międzyszkolnych, jak również obiekty sportowe udostępnianie są na zajęcia organizowane dla wszystkich dzieci, które zgłoszą chęć uczestniczenia w nich, np. w trakcie wakacji odbywają się turnieje w różnych dyscyplinach: z piłki nożnej plażowej, piłki ręcznej plażowej, siatkówki, koszykówki czy gry w bule. Spółka ponosi również wydatki niezbędne do prawidłowego zrealizowania tych zajęć takie jak: zakup pucharów, dyplomów, słodyczy, wynagrodzenia opiekunów czy w sezonie letnim wody do picia.

Dodatkowym działaniem promującym Spółkę ma być wybudowanie na Jej ogrodzonym terenie skateparku. Będzie on udostępniany nieodpłatnie dzieciom i młodzieży. Skatepark oprócz miejsca, które przyciągać będzie młodzież na teren Spółki, będzie również miejscem spełniającym funkcję reklamy obiektów sportowych oraz informacji o innych alternatywnych formach aktywności fizycznej na Jej pozostałych obiektach. Jego położenie spowoduje, iż osoby przebywające na terenie skateparku będą mieszały się z klientami Spółki, na przykład rodzice, którzy przyjdą razem z dziećmi będą mogli usiąść na tarasie restauracji krytej pływalni znajdującej się naprzeciwko skateparku i stamtąd obserwować swoje dzieci, korzystająca ze skateparku młodzież będzie mieszała się z klientami basenów zarówno odkrytych jak i krytych, które znajdować się będą w najbliższym sąsiedztwie (na przykład poprzez wspólne ławki, na których będą mogli zmieniać obuwie, odpoczywać lub korzystając z baru znajdującego się na terenie krytej pływalni) i być może zostaną zachęceni do skorzystania np. z basenów po aktywnych zajęciach w skateparku bądź innych obiektów sportowych Spółki.

Celem organizowanych zajęć jest (a w przypadku budowy skateparku będzie) zachęcenie dzieci, (rodzin) do przybycia na teren Spółki oraz zapoznanie ich z obiektami sportowymi Spółki. Ponieważ pozostałe obiekty sportowe znajdują się w sąsiedztwie, uczestniczące w zajęciach dzieci i młodzież mają możliwość zapoznania się z pozostałą ofertą świadczonych usług takich jak: zajęcia na kortach tenisowych, treningi drużyn piłki nożnej, basenów odkrytych w sezonie letnim oraz krytą pływalnię, a zachęceni powrócą i skorzystają z oferowanych przez Spółkę usług, co wpłynie na osiągnięcie przez Spółkę przychodów. Dodatkowo o organizowanych zajęciach znajdują się informacje wraz ze zdjęciami w lokalnej prasie, telewizji czy na stronach internetowych.

Ponadto w piśmie z dnia 2 listopada 2012 r. (data wpływu 8 listopada 2012 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, wskazano, iż w statucie Spółki istnieje zapis regulujący gospodarkę Spółki, iż: "Spółka nie działa w celu osiągnięcia zysku" oraz "ceny usług świadczonych przez Spółkę mają zapewnić jedynie pokrycie kosztów funkcjonowania spółki". Oznacza to, że Spółka poprzez swoje działania zmierza do osiągnięcia jak najmniejszej straty (stosowanie strategii marketingowej zmierzającej do przyciągnięcia jak największej liczby klientów, którym oferuje się m.in. usługi wstępu na basen, korty tenisowe, boiska, halę, mecze piłki nożnej, wynajem powierzchni pod reklamę, a tym samym zwiększenia wartości przychodów ze sprzedaży).

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w piśmie uzupełniającym z dnia 2 listopada 2012 r. pytanie nr 1 dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, natomiast pytanie nr 2 - opisu zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Jednocześnie informuje się, iż w zakresie pytania nr 2 w dniu 12 listopada 2012 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-297/12-5/EK.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizowane przez Spółkę zajęcia sportowe stanowią element promocji obiektów sportowych Spółki, dlatego wydatki na ich organizację można uznać za koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Celem tych zajęć jest przyciągnięcie potencjalnego klienta na teren Spółki i w ten sposób zapoznanie go i zainteresowanie obiektami sportowymi oraz zachęcenie do skorzystania z nich, co wpływa na wielkość osiąganych przychodów ze sprzedaży usług. Informacja o organizowanych zajęciach ukazywana jest najczęściej w lokalnej telewizji, prasie, Internecie oraz na plakatach. Zamiarem tych działań jest dotarcie do jak najszerszej liczby odbiorców z ofertą, upowszechnianie informacji o Spółce oraz kreowanie pozytywnego wizerunku Spółki, co może wpłynąć na wysokość osiąganych przychodów. Na terenie Spółki (na ogrodzeniu lub bilbordach) znajdują się również reklamy sponsorów klubu i innych najemców, stąd większa liczba osób przebywająca na terenie Spółki może przyczynić się do wzrostu przychodu z tytułu wynajmu powierzchni reklamowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Jak już wskazano powyżej, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Ustawodawca nie definiuje jednak, co należy rozumieć pod pojęciami "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, iż koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka udostępnia odpłatnie posiadane obiekty sportowe (hala widowiskowo - sportowa, stadion, boiska sportowe, korty tenisowe, baseny odkryte, kryta pływalnia, odnowa biologiczna i rehabilitacja). Wszystkie obiekty znajdują się na ogrodzonym terenie Spółki. Odbiorcami usług są głównie stowarzyszenia sportowe, szkoły z terenu miasta X i ościennych gmin, którym udostępniane są odpłatnie posiadane obiekty na treningi, zawody i inne zajęcia sportowe. Również mieszkańcy oraz firmy działające na terenie miasta i okolic korzystają z obiektów sportowych Spółki w celach sportowo - rekreacyjnych i zdrowotnych.

W celu dotarcia do jak najszerszego grona odbiorców, zapoznania ich z ofertą świadczonych usług, a także upowszechniania informacji o Spółce oraz budowania pozytywnego Jej wizerunku, Wnioskodawca podejmuje różnego rodzaju działania promujące. Do działań tych należy m.in. organizacja zawodów międzyszkolnych dla dzieci i młodzieży oraz innych zajęć sportowych na ww. obiektach sportowych. Jak wynika z treści wniosku, organizowane przez Spółkę zajęcia sportowe mają charakter nieodpłatny. Obiekty sportowe są też udostępnianie dla wszystkich tych dzieci, które zgłoszą chęć uczestniczenia w organizowanych przez Spółkę zajęciach - przykładowo w trakcie wakacji odbywają się turnieje w różnych dyscyplinach sportowych. W związku z tym, Spółka ponosi wydatki niezbędne do prawidłowego zrealizowania tych zajęć, takie jak: zakup pucharów, dyplomów, słodyczy, wynagrodzenia opiekunów czy w sezonie letnim wody do picia.

Na tle powyższego, pojawiła się wątpliwość, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na organizację zajęć sportowych mających charakter nieodpłatny i skierowanych do dzieci i młodzieży szkolnej, stanowią dla Niej koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokonując oceny charakteru ww. wydatków należy rozważyć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Kwestia poruszona przez Wnioskodawcę wymaga zatem rozstrzygnięcia, czy ponoszone przez Spółkę wydatki stanowią wydatki związane z reklamą, czy też wydatki związane z reprezentacją.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja" ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja" nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

W piśmiennictwie powoływana jest zazwyczaj definicja słownikowa. Wskazać jednakże należy, że w przeciwieństwie do definicji ustawowej, zamieszczonej w danym akcie prawnym, nie ma jednej i powszechnie obowiązującej definicji słownikowej określonego pojęcia, a pomiędzy poszczególnymi z nich mogą zachodzić różnice w sposobie opisu wyjaśnianego terminu oraz niezbędnych cechach i elementach, które składają się na opis wyjaśniający znaczenia danego pojęcia. O ile w przypadku definicji ustawowej brak zaistnienia jakiegokolwiek jej elementu, czy też spełnienia wynikającego z niej warunku, nie jest możliwe przyporządkowanie danego stanu faktycznego do normy prawnej, w której pojęcie to występuje, to skutek ten nie może być automatycznie stosowany w przypadku posłużenia się definicją słownikową.

Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja" wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność". Dlatego też termin "reprezentacja" użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinno się definiować jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz".

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że "reprezentacja nie musi odnosić się do "okazałości, wystawności", a odnosi się do "dobrego reprezentowania firmy", które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów".

Podobnie jak w przypadku reprezentacji, tak również w odniesieniu do reklamy brak jest w przepisach podatkowych legalnej definicji tego pojęcia.

Zgodnie z definicją zawartą w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod red. prof. S. Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007) reklamą jest "działanie polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów i usług". Reklamą jest też "napis, rysunek, plakat, film itp. służące temu celowi".

Według Słownika języka polskiego pod red. M. Szymczaka (wyd. PWN z 1996 r., tom III, s. 37), reklamą jest "rozpowszechnianie informacji o towarach ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia, itp.) służące temu celowi". Chodzi więc o zachwalanie produktów, usług czy towarów danego producenta lub sprzedawcy, skłonienie ludzi do ich nabywania.

Pojęcie "reklamy" należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r. sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935).

Z reklamę można więc uznać działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych nabywców do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy (przedsiębiorcy). Reklama może zatem dotyczyć nie tylko oferowanych towarów i usług, ale również samej firmy i jej znaku.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał na okoliczność, iż organizowane zajęcia sportowe stanowią element promocji należących do Spółki obiektów sportowych.

Spółka wyjaśniła, iż celem organizowanych przez Nią nieodpłatnie zajęć jest przyciągnięcie potencjalnego klienta na teren Spółki i w ten sposób zapoznanie go i zainteresowanie obiektami sportowymi oraz zachęcenie do skorzystania z oferowanych usług, co realnie może przyczynić się do zwiększenia osiąganych przychodów.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatki ponoszone przez Spółkę na organizację zajęć sportowych, takie jak: zakup pucharów, dyplomów, słodyczy, wynagrodzenia opiekunów, czy w sezonie letnim wody, związane są z działaniami nakierowanymi na reklamę.

W kontekście powyższego, wydatki związane z organizacją zajęć sportowych skierowanych do szerokiego grona dzieci i młodzieży (a więc obecnych lub potencjalnych klientów Spółki) - co do zasady - stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie zastrzec należy, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie nadmienić, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Końcowo informuje się, iż w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.