ILPB3/423-277/07-2/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. "P.", przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2007 r. (data wpływu 23 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zatrudnia kierowców, którzy dowożą towary handlowe klientom na terenie całej Polski. Z uwagi na charakter pracy kierowców polegający na wyjazdach, w umowach o pracę wskazano jako miejsce pracy "teren całego kraju". Zasadą jest, że kierowcy wykonują swoje obowiązki w ciągu dnia i w tym samym dniu wracają do domu. Dlatego też Spółka nie traktowała wyjazdów kierowców jako delegacji i nie wypłacała należności z tytułu diet. W wyniku przeprowadzonej w dniach 18, 19 i 31 października 2007 r. kontroli, Państwowa Inspekcja Pracy stwierdziła, że powyższy zapis w umowach oznacza jedynie miejsce wykonywania obowiązków pracowniczych kierowców, a miejscem wykonywania przez nich pracy jest siedziba pracodawcy. W konsekwencji takiego stanowiska Inspektor Pracy uznał, że wyjazdy kierowców poza siedzibę pracodawcy następują w ramach delegacji służbowych i nakazał wypłacenie 12 pracownikom i byłym pracownikom należności z tytułu podróży służbowych za okres nie przedawnienia się roszczeń wynikających ze stosunku pracy. Kwota tych należności wynosi 6.749,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota wypłaconych należności z tytułu delegacji pracowników jest kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec stanowiska Inspekcji Pracy, kwota wypłaconych należności z tytułu delegacji służbowych stanowi koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy zauważyć, iż w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych, ustawodawca nie wymienia wydatków poniesionych przez pracodawcę na diety bądź z innego tytułu w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.

W konsekwencji, kwota wypłaconych należności na rzecz kierowców - będących pracownikami Spółki w rozumieniu Kodeksu pracy - z tytułu odbywanych przez nich podróży służbowych, może stanowić koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" należy do zakresu prawa pracy - art. 77 ⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - w związku z czym rozstrzygnięcie kwestii dotyczących obowiązku czy zasadności wypłacenia diet i innych należności za czas podróży nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.