ILPB3/423-271/13-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu 10 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej wydatków na zakup upominków #61485; jest nieprawidłowe,

* w pozostałej części #61485; jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 6 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z podstawowym zakresem działalności Spółka zajmuje się organizacją oraz najmem i dzierżawą stanowisk handlowych na całorocznych targowiskach miejskich. W celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży oraz rozreklamowania swojej działalności po raz pierwszy będzie organizowała targowiska sezonowe - jarmarki i zamierza wprowadzić ten rodzaj działalności jako poszerzenie oferty handlowej, który wiązałby się z organizacją jarmarków sezonowych nawiązujących do najbardziej popularnych świąt czy tradycji regionu wielkopolskiego. Te sezonowe jarmarki będą obejmowały następujące działania: wynajem kiosków handlowych i straganów handlowych oraz organizacja imprezy kulturalnej towarzyszącej tej działalności. Wynajem kiosków i straganów handlowych będzie się odbywała przed rozpoczęciem jarmarku i liczba kupców oraz wielkość przychodów będzie znana przed rozpoczęciem jarmarku. Działalność kulturalna towarzysząca jarmarkowi obejmować będzie między innymi: wynajem estrady na koncerty i recitale, występy zespołów pieśni i tańca ludowego i nowoczesnego, występy chórów, pokazy mody, pokazy sportowe np. sztuki walki, sztuki teatralne, czytanie bajek dla dzieci przez znanych X i inne. Część z tych imprez kulturalnych będzie odpłatna, część nieodpłatna. Spółka będzie wręczać niektórym uczestnikom (głównie dzieciom) drobne upominki (książki, zabawki, piłki, okolicznościowe puchary itp.), organizować drobny poczęstunek (usługi gastronomiczne, artykuły żywnościowe, napoje), opłacać ewentualne koszty transportu dla niektórych uczestników. Podczas imprezy kioski i stragany handlowe będą udekorowane logo Spółki, prezenterzy imprez kulturalnych będą reklamować organizatora, logo Spółki będzie na wręczanych upominkach - prezentach oraz informacja o organizatorze i jarmarku będzie w lokalnych mediach (prasa, radio i telewizja). Z uwagi na liczbę wręczanych upominków o wartości jednostkowej do maksimum 100 zł brutto Spółka zdecydowała, że nie będzie prowadziła ewidencji osób, którym te prezenty będą wręczone z uwagi na pracochłonność i koszty obsługi. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od towarów i usług i nie korzysta z żadnego zwolnienia w zakresie tych podatków.

Pismem uzupełniającym z dnia 5 sierpnia 2013 r. Spółka udzieliła odpowiedzi na tak zadane pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych:

1) Czy Spółka uzyska przychód z tyt. imprez kulturalnych odpłatnych.

Imprezy kulturalne opisane we wniosku są nieodpłatne dla ludności przychodzącej na X, tj. nie ma żadnych biletów wstępu i innych opłat. Jarmark nie dzieje się w obiekcie zamkniętym lecz na otwartej przestrzeni, do której mają dostęp wszyscy chętni. Natomiast wymienione imprezy kulturalne zostały wkalkulowane w cenę odpłatności za najem kiosków handlowych, straganów handlowych czy zajmowanego gruntu i zostały lub będą zafakturowane na kupców handlujących na płycie (...). Cena obejmuje nie tylko dzierżawę miejsca i najem obiektu handlowego ale także ochronę obiektów handlowych, usługi porządkowe, wywóz śmieci, najem, WC, ubezpieczenie stoisk, wynagrodzenia obsługi wraz ze składką ZUS, zużycie energii elektrycznej, przyłącza elektryczne do stoisk, nagłośnienie, zakup plakatów i ulotek informacyjnych, usługi artystyczne odpłatne wg faktur i rachunków, najem sceny, usługi transportowe - dowóz artystów, wynagrodzenia artystów i obsługi artystycznej na podstawie umów cywilno - prawnych, opłaty autorskie ZAIKS, zużycie materiałów (w tym dekoracyjnych), koszty obsługi informatycznej, koszty opłaty za pas drogi, konferansjerzy i inne.

Nadmieniamy także, że w zakresie wydatków kulturalno - artystycznych część artystów wyraża wolę wystąpienia na jarmarku nieodpłatnie (najczęściej są to amatorskie chóry, zespoły taneczne, uczestnicy pokazów mody lub sportowych), gdyż chcą zaistnieć wśród mieszkańców lub mediach, a część wyraża wolę wystąpienia wyłącznie odpłatnie i tacy wystawiają faktury / rachunki lub podpisują umowy cywilno - prawne (tzw. umowy o dzieło).

2) Czy wszystkie wydatki wliczone są w cenę odpłatności i w związku z czym była odpłatność.

W cenę usługi najmu wliczono wszystkie składniki wymienione w punkcie 1 i jak opisano w tym punkcie odpłatność jest opisana jako usługa najmu.

3) Należy wskazać kogo (których uczestników) będą dotyczyć ponoszone przez Spółkę koszty transportu oraz jaki to będzie miało związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Koszty transportu dotyczą tych uczestników występów artystycznych głównie amatorskich (chórów, zespołów tanecznych, uczestników pokazów itp.), którzy najczęściej występują nieodpłatnie i umawiają się tylko na dowóz przez Spółkę na jarmark; usługi transportu (dowozu uczestników) na koszt Spółki mogą wystąpić także u artystów występujących odpłatnie, którzy tak umówili się z organizatorem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wydatki na działalność kulturalną podczas jarmarków są kosztem uzyskania przychodów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na działalność kulturalną są kosztem uzyskania przychodów. Spółka bowiem wynajmie kioski i stragany handlowe dla kupców, a więc osiągnie z tego tytułu przychód. Przychody te nie zostałyby osiągnięte, gdyby kupcy nie liczyli na sprzedaż w trakcie przychodów. Wysokość tych przychodów zależy od ilości osób, które pojawią się na jarmarku. Z pewnością organizowane kulturalne imprezy towarzyszące jarmarkowi mają wpływ na liczbę potencjalnych kupujących. Jeżeli Spółka nie zadba o frekwencję obecnie poprzez organizację imprez kulturalnych w trakcie jarmarku, znacznie może zmniejszyć się zainteresowanie kupców wynajmem w latach przyszłych, a co za tym idzie zmniejszyć się mogą przychody Spółki w przyszłości. Jest to zgodne z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia przychodów są kosztem uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, jedynie wydatki na usługi gastronomiczne, zakup napojów i żywności oraz darowizny prezentów będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w oparciu o odpowiednio art. 16 ust. 1 pkt 28 oraz art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

* kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej wydatków na zakup upominków #61485; za nieprawidłowe,

* w pozostałej części #61485; za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca ponosi wydatki związane z organizacją targowiska sezonowego - jarmarku. Działania Spółki będą obejmowały wynajem kiosków handlowych i straganów handlowych oraz organizację imprezy kulturalnej towarzyszącej. Imprezy kulturalne są nieodpłatne dla ludności przychodzącej na jarmark i są ogólnodostępne.

W świetle powyższego, konieczne jest rozstrzygnięcie czy wydatki na działalność kulturalną spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym to artykule ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli są ponoszone w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów).

Spółka wskazała, że koszty imprezy kulturalnej zostały wkalkulowane w cenę odpłatności za najem kiosków handlowych, straganów handlowych czy zajmowanego gruntu i zostały lub będą zafakturowane na kupców handlujących podczas jarmarku.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, organizowane kulturalne imprezy towarzyszące jarmarkowi mają wpływ na liczbę potencjalnych kupujących. Jeżeli Spółka nie zadba o frekwencję obecnie poprzez organizację imprez kulturalnych w trakcie jarmarku, znacznie może zmniejszyć się zainteresowanie kupców wynajmem w latach przyszłych, a co za tym idzie zmniejszyć się mogą przychody Spółki w przyszłości.

Wobec powyższego, skoro wydatki Spółki na ogólnodostępną imprezę towarzyszącą jarmarkowi, są wliczone w cenę usługi najmu stoisk, mogą zatem stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ są wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Dodatkowo należy wskazać, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów - co do zasady - zalicza się koszty promocji oraz reklamy. Są to szeroko rozumiane działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Mogą być one realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić promocję, reklamę towaru, usługi, a także promocję, reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem reklamy rozumieć należy ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu.

Innymi słowy, reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Jak już wskazano powyżej, reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu (usługi) lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Jak wynika z opisu sprawy, jarmark ma charakter reklamowy, ponieważ podczas imprezy kioski i stragany handlowe będą udekorowane logo Spółki, partnerzy imprez kulturalnych będą reklamować organizatora, logo Spółki będzie na wręczanych upominkach oraz informacja o jarmarku będzie w lokalnych mediach.

Zatem wydatki poniesione na ww. cele, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku pochodowym od osób prawnych i nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika również, że Spółka podczas jarmarków będzie wręczać niektórym uczestnikom (głównie dzieciom) drobne upominki (książki, zabawki, piłki, okolicznościowe puchary itp.) a także organizować drobny poczęstunek (usługi gastronomiczne, artykuły żywnościowe, napoje).

Odnosząc się do powyższego, należy wskazać na treść art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja" ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja" nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja" wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność". Dlatego też termin "reprezentacja" użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinno się definiować jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz".

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa (firmy), nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. - sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że "reprezentacja nie musi odnosić się do "okazałości, wystawności", a odnosi się do "dobrego reprezentowania firmy", które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów".

Podkreślenia wymaga również fakt, iż norma art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią (por. wyrok NSA z 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10).

Kwestia zwyczajowej powszechności w ogóle nie stanowi więc kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Analogiczne stanowisko negujące kryterium "okazałości, wystawności czy wykwintności" jako kryterium decydujące o uznaniu danego wydatku, np. na usługi gastronomiczne, zakup napojów za koszty reprezentacji prezentowane jest m.in. w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 752/10 oraz z dnia 27 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 925/09, czy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 202/10.

Ponadto wskazać należy, że w piśmiennictwie do wydatków na reprezentację zalicza się koszty poczęstunku gości podmiotu gospodarczego, uczestników konferencji, przyjęć i posiedzeń, koszty poczęstunków z okazji świąt branżowych, państwowych, wręczania nagród i odznaczeń; koszty imprez artystycznych organizowanych z okazji uroczystości, zakupy kwiatów do dekoracji pomieszczeń oraz przeznaczonych do wręczania określonym osobom; kosztów uczestnictwa na zewnątrz firmy w przyjęciach, spotkaniach, posiedzeniach, konferencjach, zjazdach i innych imprezach organizowanych okazjonalnie lub na okoliczność świąt, rocznic i celowych przedsięwzięć reprezentacyjnych, również w imprezach towarzyszących, w tym także koszty wyjazdów zagranicznych związanych z reprezentowaniem firmy w tych imprezach (Podatek dochodowy od osób prawnych; pod red. J. Marciniuka; Warszawa 2008, Wydawnictwo C.H. Beck). Co istotne, wizerunek podmiotu - postrzegany i określany jako pozytywny - wcale nie musi odzwierciedlać dostatku, okazałości, czy zamożności.

Zatem, w świetle powyższego, wydatki na zakup usług gastronomicznych w formie poczęstunku na jarmarku - stanowią koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako takie nie mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Również koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup drobnych upominków z logo Spółki (książki, zabawki, piłki, okolicznościowe puchary itp.) wręczanych niektórym uczestnikom jarmarków (głównie dzieciom) nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, gdyż mając na uwadze fakt, że przekazywane będą ograniczonej grupie podmiotów, wydatki na ich zakup należy powiązać z reprezentacją. Istota promocji (reklamy) wiąże się natomiast z zamiarem dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców.

Mając na uwadze powyższe, powołany przez Wnioskodawcę art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do wydatków ponoszonych na zakup drobnych upominków wręczanych niektórym uczestnikom jarmarku. Zatem w tej części stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, wydatki na działalność kulturalną towarzyszącą jarmarkowi Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki na usługi gastronomiczne, zakup napojów i żywności oraz upominki będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż w związku z faktem, że w przedmiotowej sprawie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację jarmarku mogą mieć znamiona kosztów ogólnych, reklamowych, promocyjnych, jak również reprezentacyjnych, w zależności od całokształtu okoliczności związanych z organizacją ww. imprezy, to jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację, czy też inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Tut. Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wyłączeń z kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 ww. ustawy) mogących znaleźć zastosowanie w sprawie i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Dodatkowo zauważyć należy, że na tle wymienionych we wniosku rodzajów wydatków związanych z organizacją jarmarku, bez badania ich charakteru w świetle weryfikacji zgromadzonych przez Spółkę konkretnych dowodów - nie można przesądzić, że wydatki te są racjonalnie uzasadnione. Samo ogólne przedstawienie wydatków nie wystarcza, aby można je było uznać za koszty uzyskania przychodów bez analizy ich związków z przychodem. Należy przy tym podnieść, że tego rodzaju kwestie nie są przedmiotem postępowania w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, gdyż to postępowanie opiera się na przyjęciu stanu faktycznego opisanego przez podatnika - a nie na weryfikacji, czy taki stan zaistniał w rzeczywistości, tj. czy w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca poprzez posiadane konkretne dowody udowodnił, że szczegółowe pozycje i kwoty kosztów są kosztem uzyskania przychodów, gdyż jest to właściwość postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Niezależnie od powyższych wniosków wskazać należy, iż wobec niezdefiniowanego na gruncie ustaw podatkowych pojęcia reprezentacji, prawnopodatkowa kwalifikacja przedmiotowych wydatków, z założenia ma charakter oceny. Z uwagi na złożoność gospodarczego funkcjonowania podmiotów na rynku, istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu (zwłaszcza w procesie wydawania interpretacji indywidualnych) granicy poszczególnych przejawów aktywności gospodarczej przedsiębiorców, w tym właśnie w zakresie ponoszonych kosztów reprezentacji. Ustalenie sztywnej granicy, po przekroczeniu której wydatek mógłby zostać uznany za reprezentacyjny, możliwe byłoby ewentualnie w sytuacji normatywnej definicji pojęcia "reprezentacja" zawartej w ustawie podatkowej, a i to pod warunkiem, że zawierałaby ona precyzyjne kryteria umożliwiające ich jednoznaczną kwalifikację prawnopodatkową.

Ponadto podnieść należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego. Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Jednocześnie, dodaje się, że wniosek Spółki w przedmiocie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.